#انگیرشی:
💫🌱
چگونه به کودکان یا نوجوانان امید دهیم؟
تفاوت،ریزی بین جملات نا امید کننده و امیدوار کننده وجود دارد که اگر رعایت نشود حتی جملات به ظاهر مثبت باعث ایجاد تنش و نگرانی در کودک/نوجوان میشود. به این مثال دقت کنید:👇
فرزند : بابا من دارم سعی می کنم تو نمایشنامه مدرسه نقش اول رو بگیرم، به نظرت میتونم؟
❌️پاسخ یک : پسرم نمی خوام نا امید بشیا ولی تو تا حالا جلوی جمع نمایش بازی نکردی، تجربه نداری، چجوری میخوای نقش اول بازی کنی ؟ ببین یه نقش کوچیک تر ندارن اونو بگیری؟
❌️پاسخ دو : مطمئنم از پسش بر میای، تو واسه کمتر از نقش اول ساخته نشدی، کی بهتر از تو ؟
هر دو پاسخ اشتباه است:
اولی نا امید کننده است و باعث ایجاد احساس “ناتوانی و بی کفایتی “ شده و دومی علیرغم ظاهر امیدوار کننده اش زمینه‌های “کمالگرایی و ترس از شکست” را فراهم می کند.
پاسخ امیدوار کننده پاسخی خنثی است که زمینه کشف و شهود و تجربه را فراهم میکند.
برای مثال :
🎯با یک لبخند گرم ( نه یک ذوق زدگی اغراق شده) می توان گفت : پس میخوای واسه نقش اول تلاش کنی، جالبه، میتونه زمینه یه تجربه‌ی جدید باشه.
🚨* حتی نمی گوییم تجربه “خوب” یا “عالی” خواهد بود زیرا با این کلمات باز اجازه شکست را سلب می کنیم.
کافیست به کودکی یا نوجوانی خود برگردید و ببینید چند بار با جملاتی مشابه پاسخ شماره یک، احساس ناتوانی و بی عرضگی کردید، یا جملاتی که شبیه شماره دو هستند و شما را در باتلاق کمالگرایی گیر انداختند.
°•<🌸
@mazhabijdn🌸>•°
