در حالت کلی خشم یه نوع احساسه و در وجود تمامی موجودات وجود داره و به خودیِ خودش مفیده ولی اگه کنترل نشه و دچار افراط و تفریط بشه ، به ضرر ادم تموم میشه

یعنی اگه نتونیم درست کنترلش کنیم، هم به روح و جسم ما و دیگران اسیب میرسونه، هم اینکه به گناه میندازه مارو

اگه بخوایم از دیدگاه اسلام به خشم نگاه کنیم:

در اسلام به خشم در راه خدا سفارش شده

این نوع خشم و کاربردشو به اسم شجاعت میشناسن

که باعث به وجود اومدن غیرت درون انسان و جهاد در راه خدا میشه

برای نمونه سخنِ { امیرالمومنین علی بن ابی طالب } رو مثال بزنیم :

خطاب به یاران خود : شما مى بينيد که پيمان هاى خدا شكسته می شود، اما به خشم نمى آييد، در حالى كه از شكسته شدن پيمان هاى پدرانتان به غيرت مى آييد و ناراحت مى شويد! _ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۰۶

یعنی خشمگین شدن و غیرت داشتن برای خدا در برابر دشمنِ خدا، جزوی از وظایف ما مسلمون هاست، و پاداشی رو هم به دنبال داره

اما..! مشکل اکثر ما ادما در این باره میدونین چیه؟

اینکه انقدر نتونستیم این احساس رو کنترل کنیم که باعث شده جوری از اون استفاده کنیم که به گناه بیوفتیم

یعنی به قدری نتونستیم رو خودمون، نفسمون کار کنیم، که کنترل کردن این احساس برامون سخت شده