برای نمونه سخنِ { امیرالمومنین علی بن ابی طالب } رو مثال بزنیم :

خطاب به یاران خود : شما مى بينيد که پيمان هاى خدا شكسته می شود، اما به خشم نمى آييد، در حالى كه از شكسته شدن پيمان هاى پدرانتان به غيرت مى آييد و ناراحت مى شويد! _ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۰۶

یعنی خشمگین شدن و غیرت داشتن برای خدا در برابر دشمنِ خدا، جزوی از وظایف ما مسلمون هاست، و پاداشی رو هم به دنبال داره

اما..! مشکل اکثر ما ادما در این باره میدونین چیه؟

اینکه انقدر نتونستیم این احساس رو کنترل کنیم که باعث شده جوری از اون استفاده کنیم که به گناه بیوفتیم

یعنی به قدری نتونستیم رو خودمون، نفسمون کار کنیم، که کنترل کردن این احساس برامون سخت شده

و گاهی اصلا هم پشیمون نمیشیم از کارامون و یا حتی بهش فکر هم نمیکنیم

در صورتی که این موضوع خطرناکه، نتایج اون وحشتناکه!

گاهی اوقات انسان انقدر در کنترل کردن این احساس ناتوان میشه که به راه انتقام اونو میکشونه

انتقامی که نتیجه ای جز تباهی به دنبال نداره

در مقابلِ خشم : گذشت و صبوریِ

گاهی اوقات انسان انقدر درگیر احساسات گوناگون میشه و از کنترل کردنش عاجز، که علاوه بر خودش به دیگران هم اسیب میزنه