🔶 22-ویژگی‌های جلسات ایشان ◽️آری، چه لذت‌بخش است «ذکر خدا» پس از محو شدن تعیّنات و تشخّصات و عوارض آن! دیگر کجا چنین مجالسی با این خاطره‌های معنوی یافت می‌شود؟! این چه آتشی بود که صفات رذیله را به یکباره می‌سوزاند و محو می‌کرد و انسان را بیرون از عالم طبیعت و خودیت قرار می‌داد و لذت «عبد بودن» را قابل درک می‌نمود؟! ◽️کسی که در این راه استقامت می‌کرد، از یک سو، قلبش از خوف و خشیت الهی به لرزه در می‌آمد و از سوی دیگر، سویدای دل او به نور ذکر خدا مسرور گردیده، آرامش می‌یافت و حلاوت ذکر خدا را می‌چشید. این‌گونه بود که اگر کسی توفیق می‌یافت که حتی یک بار از فیوضات مجلس ایشان بهره‌مند شود، از آن پس، مجالس دیگر به کامش مزه نداشت. ◽️اکثر سالکان کم و بیش از عنایات و توجهات ائمه اطهار(ع) برخوردار هستند و از نورانیت ایشان بهره می‌برند، ولی این عارف موحد و عاشق اهل‌بیت(ع) هر گاه نام امیرالمومنین(ع) را در مجلس خود می‌برد، قلب‌ها از عشق آن حضرت به تپش می‌افتاد؛ چنان‌که گویا حاضران، خود را در حرم مطهر علوی و در محضر آن حضرت می‌یافتند. هرگاه از امام حسین(ع) سخن می‌گفت، گویا همه، خود را در میدان عشق و وفای کربلا و در کنار خیمه آن حضرت می‌دیدند. ◽️و هرگاه از امام عصر ـ ارواحنا له الفداء ـ یاد می‌نمود، همگی خود را رعیتی می‌دیدند که مولای خود را زنده می‌بیند و به زبان حال می‌گوید: «بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا» (فدای تو شوم، ای غایبی که از جمع ما بیرون نیستی!). کسی که این‌گونه با حجت‌های خدا آشنا می‌شد، مگر می‌توانست جای دیگر بار بیندازد؟!

🔶 23-اگر کسی توفیق می‌یافت و با آمادگی لازم، در پشت سر ایشان، نمازی به جماعت می‌خواند، برق حضور و توجه استاد، او را می‌گرفت و معنای خشوع در نماز را می‌فهمید و خشیت الهی را در سر تا پای وجود خود درک می‌کرد و معنای «اُعْبُدِ اللَّهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ، فَإِنْ لَمْ تَکُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ» را در قلب خود می‌یافت. همین‌ آثار و برکات موجب شده بود که ارادتمندان ایشان در سال‌های اخیر، به‌خاطر محروم ماندن از نماز ایشان، عمیقاً متأسف باشند؛ زیرا در این چند سال پایانی عمر شریفش، به‌خاطر کسالت، توان ایستاده نماز خواندن را نداشت. ◽️از دیگر ویژگی‌های مجالس ایشان این بود که حضار معمولاً بدون سؤال کردن، پاسخ بسیاری از مشکلات و پرسش‌های خود را دریافت می‌کردند. ◽️صرف نظر از فیوضاتی که در مجالس این عالم ربانی وجود داشت، نفسِ حضور در این مجالس «مذکِّر» بود و موجب آرامش قلبی و حضور قلب و رفع پراکندگی می‌گشت. اگر هیچ سخنی هم به میان نمی‌آمد و به‌ظاهر همه ساکت بودند، باز هم درون شخص حاضر در حال ذوب شدن بود و دل او، در عالمی دیگر پرواز می‌کرد. انسان نمی‌توانست برای آن نامی بگذارد؛ تنها می‌دید که در اثر مجالست با ایشان، نگاه کردن به عالم طبیعت و انس با مردم برایش بسیار سخت شده است و دوست دارد به گوشه‌ای برود و سر به سجده گذاشته، زار زار گریه کند و در پیشگاه معبود متعال تضرع نماید. ◽️کسی که این عنایات را در مجلس یکی از شیعیان خاص ائمه اطهار(ع) می‌دید، بیش از هر کس آرزوی ظهور حضرت ولی‌عصر(ع) را می‌کرد؛ زیرا می‌دانست که منبع این فیوضات آنجاست و با حضور در کنار حجت خدا، عنایات بیشتری نصیبش خواهد شد. ◽️این باب فیض سال‌ها باز بود و صدها تن از این سرچشمه معنوی سیراب شدند و توانستند راه‌هایی بس طولانی از راه معرفت را طی کنند. البته اینان به غیر از افراد بسیاری بودند که استفاده‌هایی مقطعی و کوتاه از محضر ایشان داشتند.

🔶 24-مبارزه با افکار انحرافی ◽️در سالیانی که حوزه تربیتی این استاد بزرگ در ایران تشکیل شد، ایشان در راه اصلاح نمودن کجی‌ها و انحرافات عقیدتی و سلوکی بسیاری از شخصیت‌های اهل معنا و غیر اهل معنا تلاش می‌کرد و در مبارزه با نحله‌های منحرف مرتاضین و صوفیان و دراویش پیشگام بود. ◽️مجاهدت‌های این عالم ربانی همراه با شهامت و بدون توجه به موضع‌گیری ملامت‌کنندگان صورت می‌گرفت؛ امری که برای کسانی که برای خود در مقابل حق و حقیقت، ارزش جداگانه‌ای قائل بودند، خوشایند نبود. این‌گونه مبارزه‌های روشنگرانه، بسیار زیاد بود و نمونه‌هایی از آن، در شرح زندگی ایشان نگاشته شده است. ◽️زمانی که انقلاب اسلامی در ایران شروع شد، ایشان نیز در متن جامعه حضور داشت و وظیفه خود را به‌خوبی انجام می‌داد. حضور ایشان در ایام جنگ تحمیلی ملموس‌تر بود. در سال‌های اولیه، برخی از فرماندهان ارشد نظامی با عظمت این شخصیت بزرگ آشنا شده بودند و نقش معنوی او را در موفقیت‌های بزرگ دفاع مقدس به‌طور عینی لمس کرده بودند. آنان به‌دور از هیاهو، از کمک‌های ایشان چه در پشت جبهه و چه در قرارگاه جنگی و در هنگام عملیات، استفاده‌ها بردند و درنتیجه، پیروزی‌های بزرگی نصیب جبهه اسلام نمودند.

🔶 25-کم‌کم ابعاد نورانی این عارف ناشناخته، در دامنه گسترده‌ای در حال ظهور بود که کسانی که اسیر هواهای نفسانی بودند و اسلام را برای «خود» می‌خواستند، نه برای «خدا»، با روش‌های گوناگون برای تخریب وجهه ایشان تلاش کردند و مشکلاتی را به‌وجود آوردند. البته اینها امر تازه‌ای نبود؛ زیرا نمونه‌های آن برای بزرگان اهل معنا بسیار رخ داده و در تاریخ ثبت و ضبط شده است. ◽️اما این عارف دلسوخته، همچنان در راه بندگی و تربیت نفوس و دعوت به خدا‌پرستی استقامت می‌کرد و از غیر خدا نمی‌هراسید و تنها به او اعتماد داشت و در مقابل غیر حق سر فرو نمی‌آورد. ◽️از سوی دیگر، اعاظم و پاک‌طینتانی هم بودند که بوی حقیقت را نزد ایشان استشمام ‌کردند و مردانه پیش آمدند و خود را از این چشمه زلال ایمان و معرفت، محروم نکردند. از جمله کسانی که از بذل توجه و عنایت دریغ ننمود، عالم وارسته، مرجعیت فرزانه، ذخیره الهی، مقام معظم رهبری ـ حفظه‌الله‌تعالی ـ بود که در سنوات اخیر، با اطلاع از وجود چنین شخصیتی، هیچ‌گونه مضایقه‌ای نکرد و با محبت، پیوند متقابل خود را با ایشان مستحکم نمود.

🔶 26-ویژگی‌های بازر شخصیتی ◽️آنچه که بیش از هر چیز در زندگی معنوی این شخصیت بزرگ نمود داشت، عبودیت و بندگی، توحید و خداپرستی، دوری از شرک و شخص‌پرستی و خود‌پرستی، و نیز عشق و دلباختگی نسبت به اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) بود. التزام دقیق و مطلق به دستورات دینی و پرهیز جدی از افکار و اعمال و روش‌های اختراعی و غیر مستند نیز در شخصیت ایشان به‌وضوح نمایان بود. ◽️از دیگر ویژگی‌های نمایان ایشان، انتظار بسیار شدید نسبت به ظهور حضرت ولی عصر(ع) بود. آن عالم ربانی و عبد صالح خدا، به تمام معنا اهل عبادت و شب‌زنده‌داری بود. دائم الذکر و دائم الفکر بودن و نیز عبادت‌های طولانی او را خسته نمی‌کرد. ◽️قدرت روحی کم‌نظیری داشت و این عظمت روحی به سرعت در جان و دل افراد تأثیر می‌گذاشت؛ به‌طوری‌که هرکس با ایشان آشنا می‌شد و طعم «معنویت» ایشان را می‌چشید، دیگر معنویت بسیاری از اهل معنا در نظرش نمود چندانی نمی‌یافت.

🔶 27-رحلت ◽️این نور درخشان، سرانجام پس از مدتی تحمل رنج بیماری، در صبح جمعه بیستم بهمن ماه 1396 خاموش شد و به لقاء پروردگار و به دیدار موالیان خود شتافت و در جوار حرم مطهر حضرت معصومه(س) آرمید. رحمت و رضوان خداوند بر او باد.