👈 روزنامه «#صدای_ایران»؛ شماره ۶۴: آمریکا، ایران و ظاهربینان! 📣  شصت و چهارمین شماره روزنامه اینترنتی #صدای_ایران منتشر شد. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 💻 Farsi.Khamenei.ir

📣 «#صدای_ایران»؛ شماره ۶۴ | آمریکا، ایران و ظاهربینان! 🖼 #سرمقاله شصت و چهارمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR👇 🔹️ این بار نه با ۵+۱ مذاکره می‌کردیم و نه با پیغام کشورهای حافظ منافع و دیگر روش‌ها؛ جمهوری اسلامی پنج دور غیرمستقیم با فرستاده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا مذاکره کرد. امّا درست در همان میانه، باند جنایتکار و نیابتی آمریکا در منطقه به خاک ایران و خانه‌های شهروندان حمله کردند و برخی از مسئولان و فرماندهان ارشد نظامی و دانشمندان هسته‌ای را شبانه ترور کردند. ترامپ هم وقیحانه در مصاحبه با سی.ان.ان با افتخار و رضایت گفت: «مذاکره‌کنندگانی که من پیش‌تر در ایران با آن‌ها سر و کار داشتم، همگی کشته شده‌اند!» این جمله روشن کرد که آمریکا مذاکره را نه برای حل مسائل که برای تسلیم کردن طرف مقابل به کار می‌گیرد. 🔹️ مذاکره در سیاست خارجی ابزاری شناخته‌شده است و جمهوری اسلامی نیز با مجوز رهبر انقلاب در مقاطع مختلف از آن بهره برده است، اما تجربه چهل‌وپنج ساله نشان می‌دهد هیچ مذاکره‌ای قادر به پایان دادن به دشمنی بنیادین آمریکا با ایران نبوده و نخواهد بود. 🔹️ علت روشن است: دشمنی آمریکا نه به بهانه حقوق بشر است و نه به خاطر فناوری هسته‌ای و امثال اینها؛ اینها صرفاً پوشش‌اند. ریشه ماجرا چیز دیگری است. ایران حاضر نیست به خواسته آمریکا برای «تسلیم بی‌قید و شرط» تن بدهد. این ایستادگی است که آمریکا را خشمگین می‌کند و همین استقلال است که دشمنی را ماندگار ساخته است. کسانی که می‌گویند «شعار ندهید علیه آمریکا که عصبانی می‌شوند» یا کسانی که تحلیل می‌کنند «چرا با آمریکا مستقیم مذاکره نمی‌کنید تا مسائل حل شود»، به‌واقع دچار ظاهربینی‌اند؛ چون باطن قضیه این نیست. 🔹️ مذاکره ‌و اقدامات دیپلماتیک با کشورهای غیرمتخاصم منافعی را در پی خواهد داشت همان‌طور که تحرکات دیپلماتیک وزیر محترم خارجه کشور در روزهای قبل و بعد جنگ در همسویی کشورها با جمهوری اسلامی موثر بود اما باید دانست این کلید، قفل دشمنی آمریکا را باز نخواهد کرد. جنگ ۱۲ روزه نشان داد که تنها راه عقب‌نشاندن دشمن از تجاوز و توقف حملاتش، قوی شدن و بازدارندگی است؛ نه بستن با کدخدا. دنیای امروز فقط زبان قدرت را می‌فهمد. نمونه روشن دیگر این حقیقت، اوکراین است؛ کشوری که خواست خود را عضوی از ناتو و بازوی نظامی آمریکا تعریف کند و همه ظرفیتش را در اختیار غرب گذاشت. اگر قرار بود هم‌پیمانی با آمریکا مشکلات را حل کند، اوکراین باید در بالاترین سطح حمایت می‌شد. امّا نه تنها حمایت واقعی ندید، بلکه پشتش خالی شد و گرفتار جنگی عمیق‌تر و ویرانگرتر گردید و امروز در کاخ سفید سر مقدار خاک تقدیمی به روسیه باید چانه بزند. 🔹️ بخشی از ظاهربین‌ها دچار ترس نیز هستند و سعی می کنند ترس خود از دشمن را پشت نقاب ادعای عقلانیت پنهان کنند. البته مشکل آنها در ترسیدن نیست، مشکل اینجاست که برای مواجهه با این ترس نسخه «خودکشی» را تجویز می کنند. آنان خیال می کنند با دادن برخی امتیازات و خالی کردن دست ایران از عناصر قدرت، دشمنی آمریکا تمام می‌شود در حالی که چنین نسخه‌ای نتیجه ای جز افزایش فشار و تهدید امنیت ملی ندارد. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

📢 روایت‌های زنانه از قلب ایران 💗 منِ بعد از جنگ 👈 از سوره فتح تا آخرین روزهای زمستان 🖼روایت‌هایی کوتاه به قلم زنان ایرانی از امیدهای بعد از جنگ 📝 سمیه شاکریان 🔹 وقتی آمریکا با نامردی تاسیسات هسته‌ای را زد، در حالیکه حجاب کرده بودیم و سوره فتح میخواندیم از دخترهایم سوال کردم: _ به نظرتون چرا ما با آمریکا و اسراییل دشمنیم؟ دخترک ۸ ساله‌ام گفت: چون اسراییل دانشمندها و فرمانده‌هامون رو شهید کردن. و دختر ۱۱ ساله‌ام گفت: _ آمریکا و اسراییل نمیخوان ما انرژی هسته‌ای داشته باشیم. دخترهایم نمی‌دانستند دشمنی‌های ما با آمریکا و اسراییل از سر چه چیزهایی شروع شده و تا حالا ادامه پیدا کرده است. از همان‌روز کار ما شروع شد. من باید اول از همه توی خانه خودم روشنگری می‌کردم. لیست فیلم‌هایی را که خودم از بچگی دیده بودم را ردیف کردم. اول برایشان از ماجرای اشغال فلسطین گفتم. بعد فیلم بازمانده را دیدیم. طوفان شن فیلم بعدی بود. جنگ نفتکش‌ها و پالایشگاه هم توی تلویزیون ما آمد و بعد تک‌تیرانداز و... این روشنگری تا حالا که داریم آخرین روزهای زمستان را می‌بینیم و به داشتن قهرمانی مثل حسن باقری افتخار می‌کنیم، ادامه دارد. من و خانواده‌ام از وسط‌های جنگ تحمیلی با اسراییل، فهمیدیم باید تاریخ کشورمان را یاد بگیریم و مرور کنیم. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper

📣 گروه‌های جهادی؛ پای کار ایران 👈 حضور فعالین جهادی در آواربرداری و کمک به بازسازی خانه‌های تخریب‌شده در حملات رژیم صهیونیستی به منازل مسکونی تهران 💗 #یک_ایران_همدل_است 👈 جلوه‌های همدلی و همبستگی مردم کشورمان در برابر تجاوز رژیم صهیونی به خاک ایران عزیز 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

📢 شماره ۶۴ روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR تقدیم می‌شود به شهید عزیز سیفی آوارسین 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼 روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

👈 روزنامه «#صدای_ایران»؛ شماره ۶۵: خنجر یمنی بر شریان صهیونی 📣 شصت و پنجمین شماره روزنامه اینترنتی #صدای_ایران منتشر شد. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 💻 Farsi.Khamenei.ir

📣 «#صدای_ایران»؛ شماره ۶۵ | خنجر یمنی بر شریان صهیونی 🖼 #سرمقاله شصت و پنجمین شماره روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR👇 🔹 «از چه کسی در این دنیا یاری بخواهیم که کشتار را محکوم کند؟! هر طور که می‌خواهی محکوم کن چه ارزشی دارد... محکومیت آنچه در سلاخ‌خانه می‌گذرد؟! محکوم کردن قدرت باروت را کم نمی‌کند...» 🔹 اینها بخش‌هایی از ترانه‌ای است که «امیر عید» خوانندۀ مصری پس از هجوم ماشین کشتار صهیونی به غزه در اواخر پاییز ۱۴۰۲ در یک جشنواره اجرا کرد. او در بخش دیگری از همین قطعه چنین می‌خواند: «مهم نیست دنیا چه می‌گوید، آزاده بمیر و در ذلت زندگی نکن، و الهام‌بخش نسلی پس از نسل دیگر باش و یادشان بده، چگونه برای این قضیه (فلسطین) زندگی کند و بمیرد...» خوانندۀ ۴۱ سالۀ مصری شخصیتی سیاسی نبود اما با شهودی فرهنگی و هنری به درک درستی از نظامات بین‌المللی و مواجهه با رژیم اسرائیل رسیده بود. 🔹 دنیا و نظامات فعلی حاکم بر آن جنگلی بیش نیست. قدرت نداشته باشی، توسط گرگ‌های انسان‌نما دریده خواهی شد. در چنین صحنه‌ای مهم نیست دیگران، عملیات دریدن انسان‌ها را محکوم می‌کنند. صهیونیسم، این گل سرسبد غرب و آمریکا از ابتدای جنگ غزه جان حدود ۶۰ هزار انسان را به انحای مختلف گرفته؛ از توپ و تانک و اسلحه و گرسنگی دادن و قطحی تحمیلی گرفته تا همین امروز با حمله به امدادگران و خبرنگاران در برابر دوربین‌های زندۀ تلویزیونی. 🔹 اروپایی‌ها کشتارها را محکوم می‌کنند. امریکایی‌ها اسرائیل را دعوت به کند کردن لبۀ تیز حملات می‌کنند. در میانۀ همه این محکومیت‌ها و خویشتن‌داری‌ها اما زنجیرۀ تامین ماشین کشتار صهیونی همچنان برقرار است. دُم خط زنجیرۀ تامین هم به هزارتویِ زهدان صنعتی و تسلیحات همین کشورهایی می‌رسد که برخی با قوت مشغول محکومیت اسرائیل یا دعوت به خویشتن‌داری‌ او هستند. خیلی که رگ بشری و انسانی‌شان بجنبد، رضایت صهیونیست‌ها را جلب کنند که با هواپیماهای ترابری، محموله‌هایی معدود از هوا برای گرسنگان غزه پرتاب کنند و مگر می‌شود نیازهای یک‌میلیون و ۹۰۰ هزار نفر انسان را با چند سورتی پرواز ترابری تامین کرد؟! پروازهایی که صرفا به درد عکس یادگاری جلوی رسانه و خواباندن تورم حقوق بشری می‌خورد. 🔹 در چنین جنگلی فقط باید قوی بود. یا باید تودۀ سرطانی ابلیس را یکجا ازاله کرده یا رگ‌های حیاتی‌اش را قطع کرد و زخم‌‎های پی‌درپی به او و زنجیرۀ تامین حیات و بقایش وارد کرد؛ زخمی از پی زخم دیگر. ترجمان این راهبرد همان اقدامی است که این‌روزها برادران مسلمان یمنی مشغول انجام آنند. خوانندۀ محبوب مصری یک‌بار روی صحنۀ یک جشنواره چنین اجرا کرده بود: «هر طور که می‌خواهی محکوم کن؛ چه ارزشی دارد محکومیت آنچه در سلاخ‌خانه می‌گذرد؟! قدرت باروت را کم نمی‌کند» حالا اما مسلمانان آزاده یمن دارند این منطق را روی صحنۀ دنیایی با قوانین جنگل‌ اجرا می‌کنند. 🔹 باید به رگ حیات و پاشنۀ آشیل صهیونیسم ضربه زد. ضربه از پی ضربه دیگر. ضربه زدن است که قدرت باروت را کم می‌کند. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper

📣 روایت‌های زنانه از قلب ایران ❤️ منِ بعد از جنگ 👈 کاروان حاج‌تقی 🖼روایت‌هایی کوتاه به قلم زنان ایرانی از امیدهای بعد از جنگ ✍️ زهرا ‌مرتضایی 🔹 جنگ که شد، خیلی‌ها رفتند. تهرانِ شلوغ، پر از خالی شده بود. ته دلم آشوب بود. راستش را بخواهید ترسیده بودم. همسرم گفت: «آماده شید برسیم به کاروان حاج‌تقی». حاج‌تقی از آن دست روحانی‌های کاربلد و جهادی بود که نقطه‌زن عمل می‌کرد. این‌بار با چندتا از طلبه‌ها ایده «کاروان پرچم» را راه انداخته بود. از ۵ عصر تا ۱۰ شب به مکان‌های پر رفت‌وآمدی که حالا خلوت شده بود، می‌رفتند. بین مردم شربت پخش می‌کردند و بچه‌ها سرود حماسی می‌خواندند. میدان ولیعصر پیاده شدیم. زن مانتویی با یک دست روسریش را جلو کشید و با دست دیگر پرچم ایران را محکم‌تر گرفت. دختر بلوز-شلواری هم تلاش می‌کرد تا موهای لختش زیر شال سفیدرنگش پنهان کند و بعد پرچم را با قدرت تکان داد. لبخند بین‌مان نامه‌رسان شد. اینجا همان خط تلاقی هویتی دینی و ملی ما بود. یک عمر از هم فاصله داشتیم، اما حالا با هر رنگ و عقیده‌ای پرچم‌به‌دست کنار هم ایستاده بودیم. «وطن» ما را به هم برگردانده بود. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📱 @sedaye_iran_newspaper