آزمون جدی برای همگان بویژه تریبون‌داران انقلابی وقتی معظم‌له به‌رغم وجود کاستی‌ها، ما را مکلف به برجسته‌سازی نقاط قوت کرده‌اند. 🔻#صراط را دنبال کنید @serat_ir1

🎥شادی اهالی تونس در خیابان های پایتخت این شهر همزمان با ورود موج دوم کشتی های آزادی برای حرکت به سمت غزه. 🔻#صراط را دنبال کنید @serat_ir1

خاطره رهبری از ۱۷ شهریور ۵۷ 🔹من از روز هفدهم شهریور سال ۱۳۵۷ خاطره‌ای در ذهن دارم. قبل از آن که این حادثه خون‌بار در تهران اتّفاق بیفتد، سیاست رژیم ستمشاهی به دنبال این بود که مبارزان و به تبع آن ملت ایران را، به تندرو و کندرو، افراطی و معتدل تقسیم کند. 🔹این، نکته خیلی قابل توجّهی است که امروز مثل آیینه‌ای، همه عبرتها را به ما درس میدهد. کسی که روزنامه‌های آن وقت و اظهارات مسؤولان رژیم ستمشاهی را مطالعه میکرد، میفهمید که اینها میخواهند کسانی را که در مقابل آنها هستند و مبارزه میکنند، از هم جدا کنند. عدّه‌ای را که طرفداران و علاقه‌مندان مخلص امام بودند و راه امام را علناً اظهار میکردند، به عنوان تندرو و افراطی و متعصّب معرفی میکردند. در مقابل اینها هم، بعضی از کسانی را که علاقه‌مند به مبارزه بودند، ولی خیلی جدّی در آن راه نبودند، یا جدّی بودند، ولی دستگاه آن‌طور خیال میکرد اینها جدیّتی ندارند، به عنوان افرادی که معتدلند و با اینها میشود مذاکره و صحبت کرد، معرفی میکردند. من در آن روز این احساس خطر را کردم. 🔹 آن زمان من در جیرفت تبعید بودم. شاید روز چهاردهم یا پانزدهم شهریور بود. به یکی از آقایان معروف که در قم بود، نامه‌ای نوشتم و این سیاست رژیم را برای آن آقا تشریح کردم و گفتم اینها با این تدبیرِ خباثت‌آمیز میخواهند بهانه‌ای برای سختگیری بر مخلصان و عشّاق امام بزرگوار به دست آورند و شما را بدون این‌که خودتان بخواهید، در مقابل آنها قرار دهند. این نامه را نوشته بودم؛ اما هنوز نفرستاده بودم. 🔹روز شنبه هجدهم شهریور بود که رادیو و روزنامه‌ها، خبر کشتار هفده شهریور را پخش کردند. فردای آن روز، ما در جیرفت از این قضیه مطّلع شدیم. 🔹من برداشتم در حاشیه آن نامه برای آن آقا نوشتم که: «باش تا صبح دولتش بدمد، کاین هنوز از نتایج سحر است». آن نامه را به وسیله مسافر، برای آن آقای محترم فرستادم. آنها شروع کردند سختگیریها را علیه مبارزان و انقلابیون حقیقی راه انداختن که نمونه‌اش کشتار هفدهم شهریور بود. ۷۶/۶/۱۹ 📌سالروز قضیه ۱۷ شهریور ۵۷ و کشتار مردم توسط عوامل رژیم پهلوی 🔻#صراط را دنبال کنید @serat_ir1

رنگی بر چهره‌ی انسان، شکستی بر تخت دیو چهل‌وچهار رود، برخاسته از چهل‌وچهار افق، به هم رسیده‌اند؛ نه برای ریختن به دریایی که تنها سهم شبکه‌های قدرت باشد، بلکه برای شکستن سد بلند و چرکینی که دیو بزرگ قرن‌ها بر پا داشته. سدی که بر آن نوشته‌اند: «حق من، انحصار من، بازاری که من ساخته‌ام.» و هر بار که مردمان، بر آن دست زدند، هزاران چشم پنهان، شعله‌ی مجازات بر می‌افروختند. این‌بار اما، جنبشی برپا شده که نه بر پایه‌ی زر، که بر رباط‌های پنهان همدلی استوار است. کشتی‌هایی از ایده و ایمان، قاره‌ها را به هم دوخته‌اند تا خاکستریِ آسمان قدرت را بر هم زنند. آنان می‌دانند که جهان، هرچند سنگین و پوشیده در گردِ عادت، باز هم به دست کسانی که دل به ساختن دارند، نرم‌تر می‌شود. انسان‌هایی پیش از این ایستاده‌اند که با رنگ و نور و اندیشه، شکاف‌های دیوار را پر کردند؛ دست‌هایشان بوی خاک داشت، ولی چشم‌هایشان به دورترین ستاره‌ها دوخته بود. آنان به ما یاد دادند که انسانیت را نمی‌شود به زبان نوشت و تمام کرد؛ باید آن را با زندگی و مرگ خویش حک کرد، بر پوست روزگار کشید، و از ترک‌خوردگی‌هایش گونه‌ای تازه ساخت. آیندگان، روزی که این صفحه‌های تاریخ را ورق بزنند، شاید بر ما بخندند که چرا این روزها را کوچک دیدیم؛ یا شاید برای‌مان اندوه بخورند که ما در میان صداهای خفه، نتوانستیم موسیقی این حرکت را بشنویم. ما در میانه‌ایم که تصویر تمام‌قدِ واقعه هنوز نقش نبسته، و به همین خاطر ابعاد آن برای‌مان محو و غبارآلود است. شاید آیندگان، از این جدال، روایتی بسازند که نه از جنس سیاست و جغرافیاست، بلکه برگرفته از نبرد نقاشان و نگارگران عدالت است با پادشاهان بی‌رنگی. شاید تصویر کنند که چگونه در پس کوچه‌های جهان، قلم‌موهای کوچک، امپراتوری‌ها را به لرزه انداختند، و چگونه هر لکه رنگ، ضربه‌ای شد بر تاج دیو بزرگ. و آن روز، در حاشیه‌ی ورق‌هایشان شاید بنویسند: «این، عصری بود که انسان، ولو برای لحظه‌ای کوتاه، به یاد آورد که می‌تواند رنگ باشد، نه سایه؛ و سایه‌ها، حتی اگر هزار سال بر زمین مانده باشند، باز در برابر نور می‌شکنند.» ✍️ گروه اجتماعی صراط/جواد جعفری 🔻#صراط را دنبال کنید @serat_ir1

حسن روحانی برای چه کسانی سخنرانی می‌کند؟ ✍علیرضا زادبر در یادداشتی نسبت به سخنان روحانی نوشت: 🔹چند سخنرانی اخیر حسن روحانی را چند نوبت با دقت گوش دادم. کاری به پیشنهادات عقب نشینی او ندارم. جدید نیست. اما پرسشم این بود: او برای چه کسانی سخنرانی می‌کند؟ مخاطب صحبت او کیست؟ ۱. مردم؟ ۲. حاکمیت و رهبری؟ ۳. دولت های خارجی؟ الف) بعید است او سیاستمدار محبوبی بین مردم باشد و مردم از او خاطرات خوشی به ذهن ندارند. پس نمیتواند مخاطب اصلی او مردم باشند! ب) حاکمیت و رهبری نیز بطور قطع بر محور پیشنهادات و طراحی های تکراری او که عصاره اش عقب نشینی و تسلیم است پیش نمی روند. پس مخاطب اصلی او حاکمیت و رهبری نیستند. 🔹حسن روحانی نیز خود میداند که مردم و حاکمیت برای سخنان او اعتبار قائل نیستند مگر اینکه یا اهل انتقام باشد یا میخواهد در فضای سیاسی کشور زنده بماند! ج) تنها گزینه سوم باقی می ماند! هدف او چیست!؟ چه پالسی به خارج داده میشود!؟ مخاطب او به نظر اینجا پیدا میشود. خارجی‌ها. 🔻#صراط را دنبال کنید @serat_ir1