کاش هرگز آن‌قدر سقوط نکنیم که خود را برتر از دیگری بدانیم...

زندگی مثل دیکته نوشتن؛ هی غلط مینویسیم و هی پاک میکنیم، دوباره مینویسیم و باز پاک میکنیم، غافل از اینکه یه روز داد میزنند ورقه ها بالا...

آدمها را زمانی که نیاز ب شنیده شدن دارند بشنوید نه زمانی که حوصله شنیدن دارید..

خیلی ها برامون خوب نخواستند اما ... به لطف خدا ما حالمون خوبه ...

مادامی که پارو نزنی قایق زندگی تو یا سرجایش می ماند یا با هر بادی به بیراهه خواهد رفت...!

با هر کسی به اندازه #عقلش حرف بزنید #نه_ادعاش !!!

تبدیل به آدمهای شدیم که تا جای چیزی تو زندگیمون خالی نشه ارزشش رو متوجه نمیشیم... هرکسی رو همونقدر دوست دارم که دوستم داره و همونقدر دلم تنگ میشه که دلش برام تنگ میشه، شاید به نظرتون شبیه معامله‌ست ولی من یاد گرفتم براى هرکسی همونقدر ارزش قائل بشم که برام ارزش قائله... شما هم اگه یاد نگیرید باختید...

هر رهگذری محرم اسرار نگردد صحرای نمکزار چمنزار نگردد هرجا که رسیدی رفاقت مکن ای دوست هر بی سر و پایی یار وفادار نگردد . . . !

بعضی بازیها برنده ندارند مثل بازی با دلِ آدمها چون شخصِ دلشکسته خودش را می بازد و شخصی که دل میشکند شرافتش را

دنیا دو روز است... یک روز با تو و روز دیگر علیه تو روزی که با توست مغرور مشو و روزی که علیه توست ناامید مشو زیرا هر دو پایان پذیرند هیچ وقت به خودت مغرور نشو برگ ها همیشه وقتی می ریزند که فکر می کنند،طلا شده اند

زخمی را که نچشیده ای تمسخر نکن...

شاگردی از معلّم پرسید: «چرا اشخاص نفهم رابه گاو تشبیه میکنند؟» معلّم پاسخ داد : « روزی یک نفر به باغ وحش رفت و دید همه ی حیوانات میخندند غیر از گاو . روز دیگر ، باز به آنجا رفت و مشاهده نمود که گاو می‌خندد و سایر حیوانات ، ساکت هستند . وقتی از مسئول باغ وحش جریان را پرسید ، او گفت :دیروز ، میمون لطیفه ای برای حیوانات تعریف کرده بود که همه ی حیوانات خندیدند ، اما این گاو تازه امروز فهمیده و دارد می‌خندد!» فیلسوف شهیر «الكوت» میگوید : غفلت از ناداني خود ، دردي است كه نادان ها به آن گرفتارند. شاعر می سراید : گوش را اکنون ز غفلت پاک کن استماع هجر آن غمناک کن