وظـيفه ى ديگـران نيـست نيـازهاى ما را برآورده كنـند يا به انـتظارات ما جـواب دهند.
قـرار هم نـيست كه همـيشه با ما خـوب تا شود.
عدم پـذيرش اين نكـته، احـساس خشـم و نفـرت در افـراد ايجـاد مي كند.
آرامـش روحـى وقتـى به دسـت مى آيد كه آدم ها را همان طـور كه هسـتند بپـذيريم و بر نـقاط مـثبتـشان تكـيه كـنيم.