همینایی که با بودنشون بهت آرامش میدن همینا با یه حرکت میتونن نابودتون کنن آره همینا ...

بیخیال قضاوت ها!! این مردم در چیستی زندگی خودشان هم مانده اند اگر به حرف این ها اهمیت بدهی هرکس برایت حکمی صادر می کند گوش هایت را بگیر توی لاک خودت بمان و برای خودت زندگی کن ‌

اگه عذاب وجدانی وجود نداشت همه به دست هم از بین می رفتیم

قدرتمندتر از عشق احساس مسئولیت است ... آنکه در قبال تو احساس مسئولیت میکند فراتر از عشق دوستت دارد ...

از آدمایی که وقتی باهاشون قهرمیکنی حتی نمیان بپرسن دردت چی بود که قهر کردی ،دوری کنید ! معرفت واسه اینا تعریف نشده

« قهر ، قهر ، تا روزِ قیامت » این زیباترین دروغِ کودکی هایمان بود قرار بود مثلاً دلخوریِ مان تا ابد کِش بیاید اما با یک «ببخشید» سر و تهِ قضیه هم می آمد و دوباره مشغولِ بازی می شدیم انگار هم نه انگار ، که قهر کرده بودیم ! بچگی ها ، در همین سادگی اش قشنگ بود . امان از این بزرگ شدن ... امان از این قهر هایِ بی صدایِ طولانی ! حالا قهرِ مان را جار نمی زنیم ، خیرِ سرِمان مثلاً متمدن شده ایم ... خیلی بی صدا می رویم اما برای همیشه ... اما بدونِ بازگشت ‌‌... دلمان هم خوش است که بزرگ شده ایم !

همه چیز از اهمیت دادن شروع میشه اهمیت دادن اشتباهی ! در زمان اشتباهی به آدمای اشتباهی

به همه فرصت دوباره دادیم جز خودمون ....

تو زندگی هر روزی رو که واسه دلت زندگی کردی بُردی حتی اگه اشتباه کرده باشی

اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چین است و آن چون یکی را میدهی صد ناز و نعمت یکی را نان جو آلوده در خون «باباطاهر»

یه عقاب هیچوقت از یه مرغ درس پرواز نمی گیره راه رو اشتباه نری

به جای پاک کردن اشکهایتان، آنهایی که باعث گریه تان میشوند را پاک کنید