شهید محمد کامران -۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ - لبخند اشک | شبکه قرآن خاطره گویی خواهر گرامی شهید مدافع حرم محمد کامران بر روی لینک بزنید 👇👇👇 https://telewebion.com/episode/0x66fbe5f

🌷 #شهید جواد محمدی: 🌱 بنده از شهدایی هستم که یقه بی‌حجاب‌ها و مُروّجان #بی‌حجابی را پر آن دنیا می‌گیرم. 📚 وصیتنامه شهید مدافع حرم جواد محمدی

🌷 شهید #بهشتی : من در #حرم پیامبر (ص) یا ائمه (ع) که مشرف می‌شوم، عقب عقب برنمی‌گردم، بلکه #زیارت می‌کنم و باز می‌گردم؛ چون جایی ندیدم نوشته شده باشد که کسی در حضور پیامبر (ص) عقب عقب برگشت. زنده و مرده که فرق نمی‌کند. بنابر آنچه از روایات داریم، اگر کسی در حضور خود پیامبر (ص) عقب عقب برمی‌گشت، پیامبر منع می‌کرد. بنابراین، از سیره پیامبر (ص) نمی‌شود این مطلب را استنباط کرد. 📚 مکتب قرآن، ج۱، ص۵۳

مستند خبر راویان سرو در سبزوار خبرنگار: سمانه علی اکبری تصویربردار: مصطفی فاتحی کیا اخبار لحظه‌ای #سبزوار بماند به یادگار

#متن_عربی #صفحه_51 سوره مبارکه #آل_عمران #سوره_3 #جزء_3

خطبه در يك نگاه: اين خطبه در واقع از سه بخش تشكيل شده كه همه مرتبط با يكديگر است. در بخش اوّل اشاره به يك مرد الهى مى كند كه اساس كار خودرا بر هدايتهاى قرآنى مى گذارد و در سايه آن پيش مى رود و غالب شارحان نهج البلاغه اين مرد الهى را با توجه به اوصافى كه در ادامه مى آيد همان حضرت مهدى (عج) مى دانند. در بخش دوّم به حوادث خونينى اشاره مى كند كه با قيام آن مرد الهى براى اقامه حكومت عدل صورت مى گيرد پس آرامش و عدالت و غنا و بى نيازى صفحه زمين را پر مى كند. در بخش سوّم به حوادث خونين ديگرى اشاره مى فرمايد: كه از شام برمى خيزد و مردم را شديداً گرفتار مى كند (اين بخش ممكن است اشاره به حكومت بعضى از «بنى مروان» بوده باشد و يا به ظهور افرادى مانند «سفيانى» قبل از قيام حضرت مهدى عليه السلام). ويژگى حضرت مهدى (عليه السلام): اين خطبه از حوادث آينده پيش گويى مى کند، و به سه حادثه مهم اشاره مى نمايد که نخستين آن را غالب شارحان نهج البلاغه اشاره به حضرت مهدى (عليه السلام) مى دانند; زيرا مى فرمايد : «او خواسته هاى دل را پيرو هدايت قرار مى دهد در زمانى که مردم هدايت را پيرو خواسته هاى دل قرار داده اند، و رأى و فکر را پيرو قرآن مى سازد در آن زمان که مردم قرآن را تابع فکر خود قرار مى دهند» (يَعْطِفُ(1) الْهَوى عَلَى الْهُدَى، إذَا عَطَفُوا الْهُدَى عَلَى الْهَوَى، وَ يَعْطِفُ الرَّأْيَ عَلَى الْقُرْآنِ إذَا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلَى الرَّأْيِ). آيا اين دو جمله داراى يک مفهوم و يک محتواست و در واقع تاکيد يکديگر است ؟ يا اين که جمله اوّل اشاره به هدايتهاى عقلانى و جمله دوّم ناظر به هدايتهاى قرآنى است ؟ معنى دوّم صحيح تر به نظر مى رسد، يعنى در آن روز که مردم به خاطر هواپرستى منطق عقل و هدايتهاى خردمندانه را به فراموشى سپرده اند، پرده هاى هواپرستى را کنار مى زند و هدايتهاى عقلانى را حاکم مى کند، و آن روز که توجيه گران براى رسيدن به خواسته هاى نادرست خويش قرآن را از طريق تفسير به رأى برخواسته هاى خويش تطبيق مى کنند او فرمان وحى را معيار سنجش و برنامه کار خويش قرار مى دهد و تفسير به رأى و توجيه گرى را کنار مى زند. اگر درست دقت کنيم ريشه همه بدبختى ها همين دو چيز است : حاکم کردن هواى نفس بر عقل و تطبيق خواسته هاى دل بر آيات قرآن از طريق تفسير به رأى، و اگر اين دو از ميان برود جادّه براى رسيدن به حکومت عدل الهى هموار مى گردد. تمام مسائلى که دامان مسلمين را از آغاز تاکنون گرفته بخاطر همين دو انحراف است و طريق اصلاح نيز اصلاح همين دو مى باشد. خطبه ۱۳۸نهج البلاغه 🌹🌹🌹