#متن_ترجمه #صفحه_254 سوره مبارکه #رعد #سوره_13 #جزء_13

#متن_عربی #صفحه_254 سوره مبارکه #رعد #سوره_13 #جزء_13

📣📣📣🌿🌹﷽🌹🌿📣📣📣 📜 خطبه ۱۰۹ (قسمت-دوم ) 3⃣نعمتهای خداوند و سوء استفاده ها ♦️خدايا ستايش تو را سزاست، که آفريننده و معبودی، و بندگان را به درستی آزمايش کردی. خانه آخرت را آفريدی و سفره رنگارنگ نعمت ها را گستراندی، و در آن انواع نوشيدنی، خوردنی، همسران، ميهمانداران، قصرها، نهرهای روان، ميوه ها و کشتزاران، قرار دادی. سپس پيامبری را فرستادی تا انسان ها را به آن خانه و نعمت ها دعوت کند. افسوس که مردم نه آن دعوت کننده را اجابت کردند، و نه به آنچه تو ترغيبشان کردی رغبت نشان دادند، و نه به آنچه تو تشويق شان کردی، مشتاق شدند. بر لاشه مُرداری روی آوردند، که با خوردن آن رسوا شدند، و در دوستی آن همداستان گرديدند. 4⃣خطر عشق و وابستگيهای دروغين ♦️ هر کس به چيزی عشق ناروا ورزد، نابينايش می کند و قلبش را بيمار کرده، با چشمی بيمار می نگرد، و با گوشی بيمار می شنود. خواهش های نفس پرده عقلش را دريده، دوستی دنيا دلش را ميرانده است، شيفته بی اختيارِ دنيا و برده آن است و برده کسانی است که چيزی از دنيا در دست دارند. دنيا به هر طرف برگردد او نيز برمی گردد، و هر چه هشدارش دهند از خدا نمی ترسد. از هيچ پنددهنده ای شنوايی ندارد، با اينکه گرفتار آمدگان دنيا را می نگرد که راه پس و پيش ندارند و در چنگال مرگ اسيرند. می بيند، که آنها بلاهايی را که انتظار آن را نداشتند بر سرشان فرود آمد، و دنيايی را که جاويدان می پنداشتند از آنها جدا شده و به آنچه در آخرت وعده داده شده بودند خواهند رسيد، و آنچه بر آنان فرود آيد، وصف ناشدنی است. 5⃣وصف چگونگی مرگ و مردن ♦️ سختی جان کندن و حسرت از دست دادن دنيا، به دنياپرستان هجوم آورد. بدن ها در سختی جان کندن سُست شده و رنگ باختند، مرگ آرام آرام همه اندامشان را فرا گرفته، زبان را از سخن گفتن باز می دارد، و او در ميان خانواده اش افتاده، با چشم خود می بيند و با گوش می شنود و با عقل درست می انديشد که عمرش را در پی چه کارهايی تباه کرده و روزگارش را چگونه سپری کرده؟ به ياد ثروت هايی که جمع کرده می افتد، همان ثروت هايی که در جمع آوری آنها، چشم بر هم گذاشته و از حلال و حرام و شُبهه ناک گردآورده و اکنون گناه جمع آوری آن همه بر دوش اوست که هنگام جدايی از آنها فرارسيده، و برای وارثان باقيمانده است تا از آن بهره مند گردند، و روزگار خود گذرانند. راحتی و خوشی آن برای ديگری وکيفر آن بر دوش اوست، و او درگرو اين اموال است که دست خود را از پشيمانی می گزد، به خاطر واقعيّت هايی که هنگام مرگ مشاهده کرده است. در اين حالت از آنچه که در زندگی دنيا به آن علاقمند بود، بی اعتنا شده آرزو می کند، ای کاش، آن کس که در گذشته بر ثروت او رشک می برد، اين اموال را جمع کرده بود. اما مرگ هم چنان بر اعضای بدن او چيره می شود، تا آن که گوش او مانند زبانش از کار می افتد، پس در ميان خانواده اش افتاده، نه می تواند با زبان سخن بگويد و نه با گوش بشنود، پيوسته به صورت آنان نگاه می کند، و حرکات زبانشان را می نگرد، امّا صدای کلمات آنان را نمی شنود. سپس چنگال مرگ تمام وجودش را فرا می گيرد و چشم او نيز مانند گوشش از کار می افتد و روح از بدن او خارج می شود، و چون مرداری در بين خانواده خويش بر زمين می ماند که از نشستن در کنار او وحشت دارند، و از او دور می شوند. نه سوگواران را ياری می کند و نه خواننده ای را پاسخ می دهد. سپس او را به سوی منزلگاهش در درون زمين می برند، و به دست عملش می سپارند و برای هميشه از ديدارش چشم می پوشند. 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه109 📣🌹🕊 📣🌿🌹 📣📣📣📣

#بقره #آیه166 #صفحه25

📖 إذْ تَبَرَّأَ الَّذينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذينَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ [166] 🔶 در آن هنگام، پيشوايان [گمراه كننده] از پيروان خود، بيزارى مى‌جويند؛ ‌و عذاب الهى را مشاهده مى‌كنند؛ ‌و دستشان از همه جا كوتاه مى‌شود. #بقره #آیه166 #صفحه25

1️⃣ الصّادق (علیه السلام)- إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًْ نَادَی مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَیْنَ خَلِیفَهًْ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ فَیَقُومُ دَاوُدُ النَّبِیُّ (علیه السلام) فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَسْنَا إِیَّاکَ أَرَدْنَا وَ إِنْ کُنْتَ لِلَّهِ تَعَالَی خَلِیفَهًْ ثُمَّ یُنَادِی ثَانِیَهًْ أَیْنَ خَلِیفَهًْ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ؟ فَیَقُومُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ یَا مَعْشَرَ الْخَلَائِقِ هَذَا عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ خَلِیفَهًْ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَی عِبَادِهِ فَمَنْ تَعَلَّقَ بِحَبْلِهِ فِی دَارِ الدُّنْیَا فَلْیَتَعَلَّقْ بِحَبْلِهِ فِی هَذَا الْیَوْمِ یَسْتَضِیءُ بِنُورِهِ وَ لْیَتَّبِعْهُ إِلَی الدَّرَجَاتِ الْعُلَی مِنَ الْجَنَّاتِ. قَالَ: فَیَقُومُ النَّاسُ الَّذِینَ قَدْ تَعَلَّقُوا بِحَبْلِهِ فِی الدُّنْیَا فَیَتَّبِعُونَهُ إِلَی الْجَنَّهًْ ثُمَّ یَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ أَلَا مَنِ ائْتَمَّ بِإِمَامٍ فِی دَارِ الدُّنْیَا فَلیَتَّبِعْهُ إِلَی حَیْثُ یَذْهَبُ بِهِ فَحِینَئِذٍ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ وَ قالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَما تَبَرَّؤُا مِنَّا کَذلِکَ یُرِیهِمُ اللهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجِینَ مِنَ النَّارِ. ✅ امام صادق (علیه السلام) روز قیامت، ندادهنده‌ای از عرش ندا می‌دهد: «خلیفه‌ی خداوند در زمینش کجاست»؟ داود پیامبر (علیه السلام) برمی‌خیزد. از جانب خدای عزّوجلّ ندا می‌رسد: «منظور ما تو نیستی! هرچند که خلیفه‌ی خداوند بوده‌ای». بار دوّم ندا می‌رسد: «خلیفه‌ی خداوند در زمینش کجاست»؟ امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) برمی‌خیزد. از جانب خدای عزّوجلّ ندا می‌رسد: «ای آفریدگان! این علیّ‌بن ابی‌طالب (علیه السلام) خلیفه‌ی خدا در زمین او، و حجّت او بر بندگانش است. هرکه در دنیا به ریسمان [ولایت] او آویخته باشد، امروز نیز به ریسمان او می‌آویزد تا از نور او روشنی گرفته و به دنبال او به درجات بلند بهشتی راه یابد». پس مردمی که در دنیا به ریسمان [ولایت] او آویخته‌بودند برخاسته و به دنبال آن حضرت به بهشت می‌روند. سپس از جانب خداوند جلّ‌جلاله ندا می‌رسد: «هرکس در دنیا به دنبال پیشوایی راه افتاده [امروز نیز] به دنبال او به هرجا که او را ببرد، راه بیفتد». اینجاست که می‌فرماید: الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ و [در این هنگام] پیروان می‌گویند: «کاش بار دیگر به دنیا برمی‌گشتیم تا از آن‌ها (پیشوایان گمراه) بیزاری جوییم؛ آن‌چنان‌که آنان [امروز] از ما بیزاری جستند! [آری]؛ خداوند این چنین اعمال آنها را به صورت حسرت‌زایی به آنان نشان می‌دهد و هرگز از آتش [دوزخ] خارج نخواهند شد. (بقره/ ۱۶۷) 🔰 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۸۰ بحارالأنوار، ج۸، ص۱۰/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۸۹/ النورالثقلین/ البرهان #بقره #آیه166 #صفحه25

2️⃣ الرّسول (صلی الله علیه و آله)- تَفْسِیرُ النُّعْمَانِیِّ، بِالْإِسْنَادِ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَال ... قَال رسول الله (صلی الله علیه و آله) أَنَا مَدِینَهًْ الْعِلْمِ وَ فِی مَوْضِعٍ آخَرَ أَنَا مَدِینَهًْ الْحِکْمَهًْ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْحِکْمَهًْ فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا وَ کُلُّ هَذَا مَنْصُوصٌ فِی کِتَابِهِ تَعَالَی إِلَّا أَنَّ لَهُ أَهْلًا یَعْلَمُونَ تَأْوِیلَهُ فَمَنْ عَدَلَ مِنْهُمْ إِلَی الَّذِینَ یَنْتَحِلُونَ مَا لَیْسَ لَهُمْ وَ فَیَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَهًْ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِیلِهِ وَ هُوَ تَأْوِیلُهُ بِلَا بُرْهَانٍ وَ لَا دَلِیلٍ وَ لَا هُدًی هَلَکَ وَ أَهْلَکَ وَ خَسِرَتْ صَفْقَتُهُ وَ ضَلَّ سَعْیُهُ یَوْمَ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ وَ إِنَّمَا هُوَ حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ إِیمَانٌ وَ کُفْرٌ وَ عِلْمٌ وَ جَهْلٌ وَ سَعَادَهًْ وَ شِقْوَهًْ وَ جَنَّهًْ وَ نَارٌ لَنْ یَجْتَمِعَ الْحَقُّ وَ الْبَاطِلُ فِی قَلْبِ امْرِئ. ✅ پیامبر ( در تفسیر نعمانی با اسنادش از امام علی (علیه السلام) نقل کرده است که پیامبر (فرمود:] «من شهر علم هستم». و در جای دیگری فرمود: «من شهر حکمت هستم و علی (علیه السلام) نیز در آن شهر می‌باشد؛ اکنون هرکه طالب حکمت [و یا علم] است باید از آن در وارد شود [و علم و حکمت فرا گیرد]». تمام این مطالبی که ذکر شد در کتاب خدا به آن تصریح شده است و افراد خاص هستند که تأویل آن را می‌دانند. اگر مردم از این افراد [که تأویل واقعی آیات قرآن را می‌دانند] عدول کرده، به طرف کسانی که ادّعای عالم‌بودن می‌کنند رفته و در مسائل متشابه [که قابلیّت برداشت‌های متفاوت‌اند] به قصد ایجاد فتنه یا دست‌یابی به تأویل آن، از آنان پیروی کنند که [قطعاً] بدون برهان و دلیل است، خود و دیگران را به هلاکت می‌رسانند. آن‌ها زیان می‌کنند و از کوشش خود استفاده‌ای نمی‌برند. در آن (روز قیامت) پیشوایان [گمراه‌کننده] از پیروان خود، بیزاری جسته و عذاب الهی را مشاهده می‌کنند و دستشان از همه‌جا کوتاه می‌شود (راه به جایی نمی‌برند و حیران و سرگردان می‌مانند). در دنیا حقّ و باطل، ایمان و کفر، علم و جهل، سعادت و شقاوت و بهشت و دوزخ به هم آمیخته است و حقّ و باطل یکجا، در دل هیچ انسانی جمع نمی‌گردند. 🔰 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۸۰ بحارالأنوار، ج۶۶، ص۸۰ #بقره #آیه166 #صفحه25