مثالش همین دو سه روزِ پیش.

وای که چه روز شلوغی

راستی انجامش دادما، فق‌ یکمش مونده که اونم امروز فردا تمومش میکنم

برای روز آخر، برای همین خودِ تو، برای دوستای جدیدم که گاهاً باعث شدن خنده بیاد رو لبام و از ته دل بخندم حتی برای اونی که باعث شد دلم بشکنه، اصلا بزار رک باشم و بگم که چرا داره اینجوری میشه، چرا من یهو که چشم باز کردم دیدم اینجام، وسط این همه آدم، این همه دوستِ دشمن چیشد که اینجوری شد؟ ازین حرفا که بگذریم بزار بگم من این و فقط میزارم پای روز آخر، آره اومدم حقیقت و پشت این 'روز آخر' قایمش کردم به امید این که هیچوقت نفهمی

-برای بار پنجاهُم عکس های امروز را ورق میزند.

ما که خوبیم. امتحان دهندگان در چه حالن؟

به من تبریک نمیگین؟

خدایی چقد این روزا تحت ایگنور شدن قرار گرفتم

صداشونو میشنوید؟

بخدا این حجم از خستگی بخاطر یه امتحان نامطلوبه واسم

و چرا هرچی میخوابم خستگیم در نمیره؟؟

اگه با همین فرمون برم جلو قطعا آخر خرداد جنازم از مدرسه بیرون میاد 🤝