حتی این؟

که همه ی راه هارو رفته باشی و به بن بست خورده باشی؟ که دیگه هیچی واست نمونده باشه؟ که به عالم و آدم بد بگی؟ آره. و میدونی سعی کن زیاد بهش فکر نکنی، فکرکردن بهش کار و خراب تر میکنه. باعث میشه بیشتر اذیت بشی و الان به نظرم، ولش کن.

بعضی وقتا سکوت جایگزینه مُناسبیه برای کلی حرفی که میتونی بزنی ولی ترجیح میدی هیچی نگی. خوبه، می ارزه، به یه بار تجربه کردنش می ارزه، امتحانش کنید.

من که میدونم تهش آرزوی یه شمال با دوستام و رانندگی من و با خودم به گور میبرم حالا ببین

من همون بچه مثبتی ام که از نظر بچه سوسولا آدم امُلیه و همون بچه سوسولی ام که از نظر بچه مثبتا دختر بی تربیت و بی بند و باریه. خب نظرت؟

همه چی خیلی به هم ریخته و خودمم نمیدونم دارم چیکار میکنم ، نمیدونم چی میگم حتی نمیدونم امروز چند شنبس یا امروز چندمِ ماهه؟ تمام کارایی که باید انجام می دادم و یادم رفته و بد بیاری پشت بد بیاری حتی بعضی وقتا خودمم نمیشناسم یادم میره کی بودم یا کی میخوام باشم. هیچ چی اوکی نیست و الان تنها چیزی که میدونم همینه: این چیزی نیست که میخواستم باشم. حتی شبیهش.

برای گوشی دست گرفتن وسط حیاط مدرسه، بدون ترسیدن

همیشه یه چیزی هست که ذوقت و بکوبونه تو صورتت و نابودش کنه. شک نکن

صد بار گوش کن هزار بار فکر کن و فقط یه بار حرف بزن. اوکی؟

بغض و اشک چیه بابا، چشام الکی شلوغش میکنن همیشه.

همیشه خیلی هیچی نشده، همیشه همه چی خیلی آرومه