وقتی که پشت سرم حرف میزنن
انگار برای من یه جور موفقیته و ازش خوشم میاد.
نمیدونم، شاید یه همچین چیزی، شایدم نه
از آخرین باری که برف دیدم و آدم برفی درست کردم، درست ۸ ساله که میگذره.
حق دارم ادای آدمای برف ندیده رو در بیارم نه؟
با آدمایی که همیشه سعی دارن خودشونو تافته ی جدا بافته بدونن باید چیکار کرد؟
بابا جوگیری ام یه حدی داره دیگه
منم نیاز به انگشت دردِ بعد از جواب دادن به کلی پیام ناشناس دارم. ولی کو ناشناس؟
این دفعه دیگه باید پنجشنبه و جمعه ی بی نقصی و برا خودم رقم بزنم، وگرنه دیگه طاقت ادامه دادن ندارم
آدما رو قضاوت نکنید
ما همه تو یه شرایط یکسانی بزرگ نشدیم که اگه کسی کمتر از ما میدونه رو احمق فرض کنیم.
-بی رحمیه