خنیدیدن، مخصوصااز نوع مصنوعیش کار خیلی سختیه.

تو اوج مضخرف ترین حالم، یه انگیزه کوچیک پیدا میکنم که اونم همه دست به دست هم میدن نابودش میکنن. بعد دوباره من میمونم و یه مشت خاطرات مضخرف قدیمی و یه خروار بغض.

باید از گذشته بیام بیرون. باید حذفش کنم. اینجوری نمیشه، همش دارم اونجا زندگی میکنم. همش از الآنم چیزی نمیفهمم.

یهو به خودم میام میبینم دارم به یه سوتی که ۵۰ سال پیش دادم، یا یه حرف بی منطقی که وسط یه جمع تعارفی گفتم، یا روی اضافی که ۴۰ سال پیش به فلانی دادم و غلطای اضافی که کردم فک میکنم. همیشه برمیگردم عقب. همیشه

یکم به خودت بیا دختر، یکمم پیش ما زندگی کن

عمیقا به دخترای برونگرا و شر و شیطون حسودیم میشه

عمیقا دلم میخواد برونگرا باشم، ولی عمیقا یه درونگرام. تلاش کردنم برای برونگرا شدن مثل دست و پا زدن توی باتلاق میمونه، خفه‌ت میکنه.

اگه از یه شخصیتی خوشت میاد، دلیل بر این نمیشه که تلاش کنی شبیهش بشی

سادات": برو دنبال رسالتت تو زندگی ببین با سختیاش چقدررر خوبه چون ساخته میشی گذشتتو بزار کنار

هرچی بیشتر دست و پا بزنی، بیشتر غرق میشی

من تو برف بازی امسال اشتباهی نوشتم زمستون ۹۹ بعد تو میای به من میگی دو ماه دیگه ۱۴۰۱ تموم میشه؟ عزیزممم؟؟:)))))))

اگه بهت بگن فقط تا ۲۴ ساعت دیگه زنده ای، توی اون ۲۴ ساعت چه کارایی انجام میدی؟