نازک نارنجی و لوس نیستم ولی، آره یه جا یهو برمیخوره بهم. _Shayea

تنهایی و اون موقعی درک کردم که فهمیدم دوستامم پشت سرم حرف میزنن. حرف بزن عزیزم.حرف بزن. از لحاظ واکنش منم بعد از فهمیدن حرفایی که زدی هم نگران نباش. تهش یه لبخنده دیگه. میزنم، میبینی، میره پی کارش.

مردم میگن لباسای بلند دیگه از مد افتاده و الان، لباسای کوتاه با شلوارای اشرار و جیب بُرا، گاهی ام بگ. من:

جزئی نگر بودن خوبه، اما نه تا وقتی که طرف مقابلت یه احمق بی خاصیت باشه.

دلخوشی هام به صورت 180 درجه ای تغییر کردن.

شاید اگه یه کم، فقط یه کم سطح توقعاتم و میاوردم پائین ، حجم اذیت شدنم هم کم میشد. کسی چمیدونه.

چرا دروغ؟ من هفته ای یه کتاب تموم نمیکنم، نوشیدنی مورد علاقم قهوه نیست، از رنگ مشکی خوشم نمیاد، با آهنگای قدیمی ارتباط برقرار نمیکنم، موهام مدلی نیست که مد شده، روزی هشت تا لیوان آب نمیخورم(که البته کار اشتباهی میکنم)، آل استاد و هودی مشکی ندارم، تنها چیزی که دارم جرئت ورود به جامعه هست با وجود این حجم از متفاوت بودن با همسن و سالام.

بارها و بارها گفتم اینو ولی، بازم بدونید، درک کنید، بفهمید. لطفا.

از ادم خوب بودن و همیشه ضربه خوردن خسته شدم ولی توانایی بد بودنم ندارم »Manana« @farsitweets

و من در طلوع گل یاسی از پشتِ انگشت هایِ تو بیدار خواهم شد..