همیشه میخواستم از اون آدمای خوشحال و پر انرژی باشم که حتی تو بدترین لحظات زندگیشون به بقیه انرژی میدن و همه از داشتنش خوشحالن و دوسش دارن.

ولی چیشد؟ الان همیشه همون آدم بی حوصله‌ام که بی اعصابه و مُدام غُر میزنه. بیشتر انرژی میگیره تا انرژی منتقل کنه. خودش بیشتر از همه به یه آدم خوشحال احتیاج داره و هیچوقت هیچ اتفاق جدید و هیجان انگیزی تو زندگیش نمیفته. من میخوام گریه کنم ولی آدمی که میخوام باشم سر این چیزای کوچیک و بی ارزش گریه نمیکنه.

دارم وسط اون طناب باریکی که بالای ساختمون 45 طبقه با دستای خودم وصل کردم راه میرم و همین روزاعه که تعادلمو از دست بدم.

Sad Blrds Still ely‌.

بگم که به لب میرسه این جون؟ که انقد زجرت میده و گیر میکنه تو گلوت؟

تموم میشه این سختیا دیگه نه؟ بهم بگو خب؟ میشه توی گوشم بگی؟ دقیقا همون موقعی که از سر درد و سوت کشیدن گوشام دستام و مُحکم رو گوشام فشار میدم بیا آروم دستامُ بزن کنار و بهم بگو. بهم بگو که غمم نباشه. بغلم کن و همونقدر آروم و با یه لبخند امیدوار کننده، همینو میگن دیگه؟ امیدوار کننده؟ بهم خیره شو و بگو هیچی نیست. بگو که همه چی درست میشه و میشه دقیقا همون چیزی که میخوای.

آره عزیزم. درست فکر میکردی. بعضی وقتا فکرشو میکنی ولی نمیخوای باورش کنی. میگی نه بابا اینجوریم که فکرشو میکنم نمیشه. ولی میشه. تهش دقیقا همونجوری میشه. دقیقا همونجوری که نمیخواستی باورش کنی.

با دیدن "نعنا فلفلی" چه اسمش، چه هرچیز دیگه ای، کلِ خاطراتی که با اسمش و کانالم و اون روزا داشتم جلوی چشمام زنده میشه. مثل یه فیلم چند ثانیه‌ای رد میشه از جلوی چشمام و چقدر دلتنگشم. چقدر حسودیم میشه وقتی میبینمش روی عنوان کانالای دیگه و دیگه هیچی. همینمون کم بود دخترم. میبینی؟

🍊>>>>>

وا خب معلومه که برا کپشن زدنش کلی ایده داشتم ولی ایموجی رو ترجیح دادم این چه حرفیه

نه خب ببین، شایدم واقعا یه نفر هست که دوسمون داشته باشه. هوم؟