حالا بی انصافم نباشم دیگه، اینم بگم که شاید اگه اینجوری زمین نمیخوردم هیچ وقت نمیفهمیدم چجوری باید دست خودمُ بگیرم و دوباره بلند بشم، دوباره ادامه بدم و دوباره لبخند رضایت و ببینم. بابتش خوشحال بشم و بخندم. آره بابا، با زمین نخوردن هیچ وقت، حداقل اینارو نمیفهمیدم.

*برای آخرین روز برای آخرین خنده برای آخرین یادگاری برای من، تو. برای -ما- ‌

حدود ۹۰ درصد دوستام شدن جزو آدمای نقطه مقابلم و چی از این لذت بخش تر؟

این جریانات و اغتشاشات و اینا هر چند ضرر ساز بود ولی باعث شد آدمای 'احمق' دور و برم و بشناسم

از وقتی اینستا قطع شده هیچ اتفاق خاصی نیفتاده چون کلا اینستا نداشتم

با اینکه یه دخترم هیچوخ نتونستم با لفظ ِ "زهرا گلی " کنار بیام .

با اینکه یه دخترم هیچ وقت نتونستم با ست روسری و ساق دست کنار بیام.

حتی این؟

که همه ی راه هارو رفته باشی و به بن بست خورده باشی؟ که دیگه هیچی واست نمونده باشه؟ که به عالم و آدم بد بگی؟ آره. و میدونی سعی کن زیاد بهش فکر نکنی، فکرکردن بهش کار و خراب تر میکنه. باعث میشه بیشتر اذیت بشی و الان به نظرم، ولش کن.

بعضی وقتا سکوت جایگزینه مُناسبیه برای کلی حرفی که میتونی بزنی ولی ترجیح میدی هیچی نگی. خوبه، می ارزه، به یه بار تجربه کردنش می ارزه، امتحانش کنید.

من که میدونم تهش آرزوی یه شمال با دوستام و رانندگی من و با خودم به گور میبرم حالا ببین