وقتی که پشت سرم حرف میزنن
انگار برای من یه جور موفقیته و ازش خوشم میاد.
نمیدونم، شاید یه همچین چیزی، شایدم نه
از آخرین باری که برف دیدم و آدم برفی درست کردم، درست ۸ ساله که میگذره.
حق دارم ادای آدمای برف ندیده رو در بیارم نه؟
با آدمایی که همیشه سعی دارن خودشونو تافته ی جدا بافته بدونن باید چیکار کرد؟
بابا جوگیری ام یه حدی داره دیگه
منم نیاز به انگشت دردِ بعد از جواب دادن به کلی پیام ناشناس دارم. ولی کو ناشناس؟