بازم همون سفید دوست داشتنی. فقط این بار یکم بیشتر

باید سعی کنم آدم بهتری باشم الان فقط همین آرومم میکنه.

منم نیاز به انگشت دردِ بعد از جواب دادن به کلی پیام ناشناس دارم. ولی کو ناشناس؟

این دفعه دیگه باید پنجشنبه و جمعه ی بی نقصی و برا خودم رقم بزنم، وگرنه دیگه طاقت ادامه دادن ندارم

آدما رو قضاوت نکنید ما همه تو یه شرایط یکسانی بزرگ نشدیم که اگه کسی کمتر از ما میدونه رو احمق فرض کنیم. -بی رحمیه

منم دلم مشهد میخواد، خب، بعد از ۵ سال حق ندارم اینو بگم؟

صحن انقلاب همیشه شلوغش:)))

خیلی احساس میکنم از همه چی دور شدم یه جورایی گم شدم یا چمیدونم خودمو گم کردم. یه همچین طورایی

بازم همون احساس پوچی🦖

خنیدیدن، مخصوصااز نوع مصنوعیش کار خیلی سختیه.

تو اوج مضخرف ترین حالم، یه انگیزه کوچیک پیدا میکنم که اونم همه دست به دست هم میدن نابودش میکنن. بعد دوباره من میمونم و یه مشت خاطرات مضخرف قدیمی و یه خروار بغض.

باید از گذشته بیام بیرون. باید حذفش کنم. اینجوری نمیشه، همش دارم اونجا زندگی میکنم. همش از الآنم چیزی نمیفهمم.