🔰سرنوشت سیونیک؛ آزمون بزرگ فردای نخست‌وزیر ارمنستان
🖊 #حسین_نجفی
🔹️دیدار فردای نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، و الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، در نقطه‌ای حساس از تحولات قفقاز جنوبی برگزار می‌شود. موضوع اصلی، تعیین تکلیف گذرگاه سیونیک است؛ باریکه‌ای استراتژیک که نه تنها شریان ارتباطی ارمنستان با ایران به شمار می‌رود، بلکه از نگاه باکو، حلقه حیاتی اتصال جمهوری آذربایجان به نخجوان و از آنجا به ترکیه و بازارهای فراتر است. این گذرگاه در عین حال بخشی از مسیر ترانزیتی شمال-جنوب محسوب می‌شود که برای ایران و روسیه اهمیت ژئواستراتژیک ویژه دارد. غرب به‌ویژه آمریکا و اتحادیه اروپا در تلاش‌اند تا از مذاکرات صلح به‌عنوان فرصتی برای ورود به این کریدور استفاده کنند؛ ایده‌هایی چون واگذاری اداری، اقتصادی یا امنیتی بخشی از سیونیک به شرکت‌ها یا نیروهای تحت حمایت غرب مطرح است که هدف آن تضمین امنیت ارمنستان و کاهش فشار از سوی آذربایجان عنوان می‌شود، اما عملاً می‌تواند نقش روسیه را تضعیف و پای ناتو را به این نقطه باز کند.
🔹️در مقابل، مسکو که حضور نظامی عمده‌ای در پایگاه گیومری دارد و تهران که سیونیک را خط قرمز امنیتی خود می‌داند، با حساسیت بالا تحولات را دنبال می‌کنند. روسیه آمادگی دارد فشار سیاسی را با اقدام نظامی ترکیب کند و ایران از هشدارهای دیپلماتیک تا رزمایش‌های مرزی برای ارسال پیام بازدارنده استفاده خواهد کرد.
🔹️نتیجه این کشمکش می‌تواند در قالب سه سناریوی مشخص رخ دهد. نخست، واگذاری گسترده اختیار یا کنترل سیونیک به غرب که موازنه ژئوپلیتیک منطقه را به‌کلی تغییر می‌دهد ولی خطر واکنش‌های تند مسکو و تهران و حتی ناآرامی داخلی در ارمنستان را در پی دارد. دوم، مصالحه محدود که امتیازهایی نمادین مانند اجرای پروژه‌های زیرساختی یا نظارت امنیتی مشترک با غرب را شامل می‌شود بدون آنکه حاکمیت رسمی ارمنستان را کمرنگ کند؛ این گزینه تلاشی است برای متعادل کردن روابط با غرب، بدون عبور از خط قرمز شرق. سوم، حفظ وضع موجود که در آن با فشار هماهنگ روسیه و ایران، ایده واگذاری کنار گذاشته می‌شود و وابستگی ایروان به مسکو ادامه می‌یابد.
🔚جمع‌بندی آنکه دیدار فردا نه صرفاً مذاکره‌ای بین دو همسایه، بلکه صحنه رقابت قدرت‌های جهانی برای کنترل یکی از حساس‌ترین گلوگاه‌های قاره است. اگر پاشینیان تحت تأثیر تضمین‌های امنیتی و اقتصادی غرب قرار گیرد و امتیاز حتی محدود در سیونیک بدهد، پیامد آن تنها به ارمنستان و آذربایجان محدود نخواهد ماند و می‌تواند خطوط کلی امنیت در قفقاز، مسیر ترانزیت ایران به اوراسیا و جایگاه روسیه در منطقه را دگرگون سازد. اما اگر فشار تهران و مسکو سنگین‌تر از وعده‌های غربی باشد، ایروان ناچار به عقب‌نشینی و حفظ مسیر سنتی خود خواهد شد؛ تصمیمی که نه تنها چهره آینده سیونیک، بلکه چهره آینده توازن قدرت در کل قفقاز جنوبی را رقم می‌زند.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰پشت پرده شتاب نواف سلام در پرونده حزب‌الله
🖊 #حسین_نجفی
🔹️شتاب نواف سلام در پیشبرد طرح خلع‌سلاح حزب‌الله را باید حاصل همگرایی فشارهای خارجی، نگرانی‌های امنیتی و محاسبات انتخاباتی دانست. لبنان این روزها با بحرانی اقتصادی در ابعادی بی‌سابقه روبه‌روست که تداوم آن، به بسته‌های کمک مالی غرب گره خورده است؛ بسته‌هایی که آشکارا مشروط به همکاری دولت در محدودسازی توان نظامی حزب‌الله و همسویی با اولویت‌های امنیتی واشنگتن و متحدان اروپایی شده‌اند. تهدید ایالات متحده به اعمال تحریم‌های فلج‌کننده‌تر علیه بانک‌ها و نهادهای کلیدی لبنان، این فرآیند را از یک گزینه سیاسی به ضرورتی فوری بدل کرده است.
1️⃣در بُعد امنیتی، سایه تشدید درگیری‌های مرزی جنوب با اسرائیل و خطر کشیده‌شدن آن به یک جنگ تمام‌عیار، کابوسی است که می‌تواند زیرساخت‌های کشور را بیش از گذشته نابود کند. این نگرانی، سلام را به سمت اجرای فوری اقدامات مرتبط با قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت و تقویت حضور نیروهای یونیفل سوق داده است، تا از شعاع بحران بکاهد و به غرب این پیام را بدهد که دولت او می‌تواند شریک مطمئنی در مدیریت بحران باشد.
2️⃣از منظر شخصی و سیاسی، سلام که در عرصه بین‌المللی به‌عنوان دیپلماتی میانه‌رو و اصلاح‌طلب شناخته می‌شود، شتاب در این پرونده را ابزاری برای تثبیت جایگاه خود در سطح بین‌المللی و داخلی می‌بیند. این اقدام برای او تنها یک موفقیت دیپلماتیک نیست، بلکه پیش‌زمینه‌ای برای تقویت موقعیت جناح سیاسی‌اش در آستانه انتخابات مه ۲۰۲۶ است. او با درک اینکه شکست متحدانش در این انتخابات می‌تواند به پایان نخست‌وزیری‌اش منجر شود، تلاش دارد با جلب حمایت جناح‌های مخالف حزب‌الله، از حامیان سعد الحریری تا قوات اللبنانیه، و تضمین پشتیبانی سیاسی، رسانه‌ای و مالی غرب، شانس پیروزی خود را افزایش دهد.
3️⃣همچنین، سلام واقف است که هرگونه تأخیر می‌تواند فرصت طلایی را در اختیار حزب‌الله و متحدانش قرار دهد تا با نفوذ و فشار سیاسی، روند اجرایی طرح را مختل کنند و دولت را ناکارآمد نشان دهند. برداشت رایج در میان بخشی از نخبگان لبنان این است که «پنجره زمانی» محدودی برای مذاکره با غرب با شرایط نسبتاً مناسب‌تر وجود دارد؛ فرصتی که با تغییر معادلات جنگ غزه یا انتخابات آمریکا ممکن است بسته شود و هزینه‌های آینده را چند برابر کند.
🔚در نتیجه، شتاب نواف سلام نه یک واکنش لحظه‌ای، بلکه حرکتی حساب‌شده برای بهره‌برداری حداکثری از فرصت‌های داخلی و خارجی است. او در پی آن است که با موفقیت در این پرونده، هم مشروعیت خود را نزد غرب تحکیم کند، هم حمایت داخلی جریان‌های رقیب حزب‌الله را جلب نماید، و هم مسیر بقای سیاسی خود را هموار سازد. این قمار سیاسی می‌تواند در صورت پیروزی، میراثی برای ادامه نقش‌آفرینی او پس از مه ۲۰۲۶ بر جای گذارد، اما در صورت شکست، احتمالاً به معنای خروج کاملش از صحنه قدرت خواهد بود.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰خلع سلاح حزب‌الله تا پایان ۲۰۲۵،پروژه ژئوپولیتیک یا توافق امنیتی برای تغییر موازنه قدرت
🖊 #حسین_نجفی
🔹️طرح چهارمرحله‌ای آمریکا برای خلع سلاح حزب‌الله، که ظاهراً با عنوان «چشم‌انداز بازگرداندن لبنان به کشوری شکوفا و پایدار» معرفی شده، در واقع یک بسته امنیتی-سیاسی با هدف تغییر موازنه قدرت داخلی و منطقه‌ای است. این طرح نه‌فقط مهندسی معادلات امنیتی جنوب لبنان را دنبال می‌کند، بلکه به‌صورت موازی، تلاش دارد تصویر آینده سیاسی لبنان را با حذف یا تضعیف مهم‌ترین بازیگر نظامی-سیاسی محور مقاومت بازتعریف کند.
1️⃣در مرحله اول، دولت بیروت باید ظرف ۱۵ روز تعهد رسمی به خلع سلاح حزب‌الله تا پایان سال ۲۰۲۵ بدهد. این ضرب‌الاجل کوتاه، نشانگر فشار فوری آمریکا و متحدانش است. همزمان، وعده توقف عملیات نظامی اسرائیل ظاهراً به‌عنوان مشوق ارائه می‌شود، اما تجربه توافق‌های پیشین نشان داده که توقف حملات اسرائیل همواره مقید به تفسیرهای امنیتی تل‌آویو بوده است.
2️⃣مرحله دوم به مرحله اجرایی‌سازی می‌رسد: ظرف ۶۰ روز باید نقشه استقرار ارتش لبنان نهایی شود و روند تحویل سلاح‌ها آغاز گردد. همزمان اسرائیل عقب‌نشینی محدود از جنوب لبنان را در کنار آزادی برخی اسرا انجام خواهد داد. این مرحله بیش از آنکه نظامی باشد، آزمون وفاداری دولت بیروت به مسیر انتخابی واشنگتن است؛ زیرا هرگونه تعلل می‌تواند بهانه‌ای برای توقف امتیازات طرف مقابل شود.
3️⃣در مرحله سوم، عقب‌نشینی اسرائیل از دو نقطه باقی‌مانده و آغاز بازسازی زیرساخت‌ها پیش‌بینی شده است. این امتیاز اقتصادی-عمرانی در میانه فرآیند، کارکردی روانی دارد تا جامعه لبنان را به مزایای ملموس خلع سلاح قانع کند. از منظر آمریکا، این بخش کلیدی است زیرا پیوندی مستقیم میان تغییر وضع امنیتی و کمک‌های بین‌المللی برقرار می‌کند.
4️⃣مرحله چهارم مهم‌ترین و حساس‌ترین بخش است: جمع‌آوری سلاح‌های سنگین، موشک‌ها و پهپادها؛ ابزارهای اصلی بازدارندگی حزب‌الله. انگیزه اصلی واشنگتن این است که حتی در صورت تغییر شرایط سیاسی آینده، حزب‌الله توان بازسازی توان موشکی خود را نداشته باشد. همزمان، برگزاری کنفرانس بزرگ اقتصادی با حضور کشورهایی مثل عربستان، فرانسه و قطر به‌عنوان «پاداش نهایی» در نظر گرفته شده که بار سیاسی آن، تشکیل ائتلاف‌های اقتصادی-سیاسی جدید در لبنان است.
5️⃣با این حال، طرح با چند چالش جدی مواجه است: نخست، پذیرش داخلی آن؛ زیرا حزب‌الله نه‌تنها یک بازیگر نظامی، بلکه بخشی از ساختار سیاسی و اجتماعی لبنان است. دوم، ریسک بی‌اعتمادی به اسرائیل در عمل به تعهداتش. سوم، تأثیر معادلات منطقه‌ای به‌ویژه نقش ایران و سوریه در مخالفت یا کمرنگ کردن این طرح. افزون بر این، نزدیکی این فرآیند به انتخابات پارلمانی مه ۲۰۲۶، شائبه مهندسی صحنه سیاسی برای تضعیف حزب‌الله و تقویت جریان‌های همسو با غرب را تقویت می‌کند.
🔚در جمع‌بندی، این طرح را باید بیش از یک توافق امنیتی، یک پروژه ژئوپولیتیک و انتخاباتی دانست که آینده موازنه قوا در لبنان و حتی منطقه را هدف گرفته است. پذیرش یا رد آن نه‌فقط به محاسبات نظامی، بلکه به چگونگی شکل‌گیری ائتلاف‌های داخلی، فشار افکار عمومی، و تصمیم‌های بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی وابسته خواهد بود.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰حشد الشعبی؛ آزمون بزرگ وحدت یا شکاف ملی عراق
🖊 #حسین_نجفی
🔹️درگیری فیزیکی اخیر در پارلمان عراق، تنها یک مشاجره شخصی بین رئیس و نایب‌رئیس مجلس نبود؛ بلکه نماد شکاف عمیق سیاسی و نفوذ خارجی در این کشور است. ماجرا از جلسه‌ای آغاز شد که محسن المندلاوی، نایب‌رئیس اول، با حضور ۱۶۹ نماینده برگزار کرد. محمود المشهدانی، رئیس مجلس، آن را غیرقانونی خواند، زیرا به گفته او مسئولیت اداره جلسه باید از سوی رئیس به نایب‌رئیس واگذار شود. این جدال لفظی به زد و خورد، پرتاب کفش و دخالت نیروهای امنیتی کشیده شد.
🔹️محور اصلی اختلاف، تصویب قانونی درباره حشد الشعبی بود؛ نیرویی متشکل از گروه‌های شبه‌نظامی عمدتاً شیعه که نقشی کلیدی در جنگ با داعش داشتند. ائتلاف شیعه چارچوب هماهنگی می‌خواست این نیرو رسماً در ساختار امنیتی عراق ادغام شود. در برابر، آمریکا، کردها و اهل سنت به‌شدت مخالفت کردند. واشنگتن این اقدام را «خط قرمز» دانست و در دیدار مستقیم سفیر خود با المندلاوی پیام هشدار داد. کردها نیز تأکید کردند تصویب این قانون در شرایط فعلی به ضرر آینده عراق است.
🔹️این رخداد تنها بازتاب دعوای داخلی نیست، بلکه میدان کشمکش بازیگران خارجی است.
آمریکا با هدف مهار نفوذ ایران، به تقویت کردها و سنی‌ها می‌پردازد و پیام‌های آشکار و پنهان برای تغییر توازن قدرت در بغداد ارسال می‌کند. وجود پایگاه‌هایی مانند عین‌الاسد برای آمریکا و بمنظور رصد تحولات ضروری هستند. ایران هم با پشتیبانی از گروه‌های شیعه و تحکیم موقعیت حشد الشعبی، می‌کوشد عراق را به بخشی از محور مقاومت تبدیل کند. ترکیه فرصت را برای نفوذ بیشتر در شمال عراق و کنترل آب‌های دجله غنیمت می‌شمارد و عربستان نیز با سرمایه‌گذاری در استان‌های سنی‌نشین، به دنبال ایجاد جبهه‌ای اقتصادی-سیاسی در برابر تهران است.
🔹️پیامدهای این درگیری، فراتر از دیوارهای پارلمان خواهد بود. تشدید تنش‌های فرقه‌ای می‌تواند به تعلیق یا حتی انحلال مجلس و تأخیر در انتخابات پاییز ۲۰۲۵ بینجامد. تضعیف دولت مرکزی، بستر را برای بازگشت داعش و گروه‌های تندرو به مرزهای عراق-سوریه فراهم می‌کند. همزمان، جنگ اقتصادی قدرت‌های جهانی، از آمریکا تا چین، و رقابت منطقه‌ای ایران و عربستان، صحنه سیاست عراق را پیچیده‌تر خواهد کرد.
🔚در نهایت، این بحران یک هشدار آشکار است: اگر عراق نتواند از دام اختلافات داخلی و نفوذ خارجی بگریزد و دولتی فراگیر و متوازن شکل ندهد، نه‌تنها آینده سیاسی خود را به خطر می‌اندازد، بلکه به تشدید بحران‌های خاورمیانه نیز دامن خواهد زد.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰کریدور زنگزور؛ شطرنج پر ریسک قفقاز با مهره‌های جدید
🖊 #حسین_نجفی
🔹️هرچند بارها در مورد کریدور زنگزور در همین کانال مطالب تخصصی بیان شده اما اتفاقات اخیر موجب شد مجددا در مورد این موضوع مهم و حساس مطالی نوشته شود. اکنون در دل رقابت‌های داغ سیاسی و اقتصادی منطقه، طرحی به نام «کریدور زنگزور» در حال شکل‌گیری است؛ مسیری که بسیاری آن را طرحی خطرناک برای تغییر موازنه قدرت در قفقاز جنوبی می‌دانند. این گذرگاه که با حمایت مستقیم آمریکا پیش می‌رود، قرار است ارمنستان، ترکیه و جمهوری آذربایجان را از طریق نخجوان به هم متصل کرده و در نهایت، افغانستان و آسیای مرکزی را به اروپا برساند.
🔴اصل ماجرا اینجاست که این مسیر، خاک ایران و مسیرهای سنتی تحت نفوذ روسیه را دور می‌زند. همین نکته باعث شده تا زنگزور از یک پروژه حمل‌ونقل ساده به یک طرح ژئوپلیتیکی تمام‌عیار تبدیل شود. به گفته تحلیلگران، در صورت تکمیل، ایران بخش مهمی از نقش ترانزیتی و دسترسی زمینی خود به ارمنستان و قفقاز را از دست می‌دهد، و روسیه نیز کنترل سنتی خود بر مسیرهای تجاری منطقه را با شکستی جدی مواجه می‌بیند.
🔴اروپا پس از جنگ اوکراین به این کریدور علاقمند شد، چرا که می‌تواند با این مسیر، وابستگی خود به انرژی و کالا از مسیرهای روسیه و ایران را کاهش دهد و راهی سریع‌تر و امن‌تر به منابع آسیای مرکزی پیدا کند. در این میان، رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که ترامپ در اخیرا به نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، وعده حمایت سیاسی و سرمایه‌گذاری در برابر موافقت با این طرح را داده است. ترکیه و آذربایجان هم با منافع مشترک، پای آمریکا را به منطقه باز کردند؛ آنکارا برای گسترش نفوذ جهان ترک و باکو برای پایان دادن به انزوای نخجوان و اتصال مستقیم به سرزمین اصلی.
🔴اقدامات احتمالی ایران و روسیه
در برابر این تغییر ژئوپلیتیک، ایران و روسیه قطعا دست روی دست نخواهند گذاشت. تهران می‌تواند با تقویت کریدور شمال-جنوب، گسترش همکاری با ارمنستان و ایجاد مسیرهای جایگزین، جایگاه ترانزیتی خود را حفظ کند. افزایش همکاری‌های اقتصادی، امنیتی و حتی سرمایه‌گذاری زیرساختی در قفقاز از سوی ایران می‌تواند مانعی در برابر کامل‌شدن زنگزور باشد. روسیه نیز با تجربه طولانی حضور در قفقاز، ممکن است با حمایت‌های نظامی و اقتصادی از ارمنستان، تثبیت نیروهای خود در منطقه و مخالف‌خوانی فعال در مجامع بین‌المللی، این کریدور را به چالش بکشد.
🔚در نهایت، کریدور زنگزور دیگر صرفاً یک پروژه جاده و ریل نیست؛ این گذرگاه خطی تازه در نقشه رقابت‌های ژئوپلیتیکی است که می‌تواند مرزهای نفوذ قدرت‌ها را جابه‌جا کند. آینده این مسیر بستگی به آن دارد که بازیگران اصلی منطقه، این رقابت را چگونه مدیریت کنند؛ رقابتی که هم می‌تواند فرصت‌ساز باشد و هم بذر تنش‌های تازه را در خاک قفقاز بکارد.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇👇👇
https://eitaa.com/siyastnameh
هدایت شده از سیاست نامه
🔰کریدور زنگزور؛ شطرنج پر ریسک قفقاز با مهره‌های جدید
🖊 #حسین_نجفی
🔹️هرچند بارها در مورد کریدور زنگزور در همین کانال مطالب تخصصی بیان شده اما اتفاقات اخیر موجب شد مجددا در مورد این موضوع مهم و حساس مطالی نوشته شود. اکنون در دل رقابت‌های داغ سیاسی و اقتصادی منطقه، طرحی به نام «کریدور زنگزور» در حال شکل‌گیری است؛ مسیری که بسیاری آن را طرحی خطرناک برای تغییر موازنه قدرت در قفقاز جنوبی می‌دانند. این گذرگاه که با حمایت مستقیم آمریکا پیش می‌رود، قرار است ارمنستان، ترکیه و جمهوری آذربایجان را از طریق نخجوان به هم متصل کرده و در نهایت، افغانستان و آسیای مرکزی را به اروپا برساند.
🔴اصل ماجرا اینجاست که این مسیر، خاک ایران و مسیرهای سنتی تحت نفوذ روسیه را دور می‌زند. همین نکته باعث شده تا زنگزور از یک پروژه حمل‌ونقل ساده به یک طرح ژئوپلیتیکی تمام‌عیار تبدیل شود. به گفته تحلیلگران، در صورت تکمیل، ایران بخش مهمی از نقش ترانزیتی و دسترسی زمینی خود به ارمنستان و قفقاز را از دست می‌دهد، و روسیه نیز کنترل سنتی خود بر مسیرهای تجاری منطقه را با شکستی جدی مواجه می‌بیند.
🔴اروپا پس از جنگ اوکراین به این کریدور علاقمند شد، چرا که می‌تواند با این مسیر، وابستگی خود به انرژی و کالا از مسیرهای روسیه و ایران را کاهش دهد و راهی سریع‌تر و امن‌تر به منابع آسیای مرکزی پیدا کند. در این میان، رسانه‌های بین‌المللی گزارش داده‌اند که ترامپ در اخیرا به نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، وعده حمایت سیاسی و سرمایه‌گذاری در برابر موافقت با این طرح را داده است. ترکیه و آذربایجان هم با منافع مشترک، پای آمریکا را به منطقه باز کردند؛ آنکارا برای گسترش نفوذ جهان ترک و باکو برای پایان دادن به انزوای نخجوان و اتصال مستقیم به سرزمین اصلی.
🔴اقدامات احتمالی ایران و روسیه
در برابر این تغییر ژئوپلیتیک، ایران و روسیه قطعا دست روی دست نخواهند گذاشت. تهران می‌تواند با تقویت کریدور شمال-جنوب، گسترش همکاری با ارمنستان و ایجاد مسیرهای جایگزین، جایگاه ترانزیتی خود را حفظ کند. افزایش همکاری‌های اقتصادی، امنیتی و حتی سرمایه‌گذاری زیرساختی در قفقاز از سوی ایران می‌تواند مانعی در برابر کامل‌شدن زنگزور باشد. روسیه نیز با تجربه طولانی حضور در قفقاز، ممکن است با حمایت‌های نظامی و اقتصادی از ارمنستان، تثبیت نیروهای خود در منطقه و مخالف‌خوانی فعال در مجامع بین‌المللی، این کریدور را به چالش بکشد.
🔚در نهایت، کریدور زنگزور دیگر صرفاً یک پروژه جاده و ریل نیست؛ این گذرگاه خطی تازه در نقشه رقابت‌های ژئوپلیتیکی است که می‌تواند مرزهای نفوذ قدرت‌ها را جابه‌جا کند. آینده این مسیر بستگی به آن دارد که بازیگران اصلی منطقه، این رقابت را چگونه مدیریت کنند؛ رقابتی که هم می‌تواند فرصت‌ساز باشد و هم بذر تنش‌های تازه را در خاک قفقاز بکارد.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇👇👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰مذاکرات ایران و FATF خطر افشای کانال‌های مالی ایران؛ تجربه‌ای شبیه به پرونده هسته‌ای
🖊 #حسین_نجفی
🔹️مذاکرات مستقیم ایران با گروه ویژه اقدام مالی (FATF) پس از شش سال حضور در لیست سیاه این نهاد، حالا در مادرید آغاز خواهد شد. ایران با ارائه گزارش اقدامات خود در دو سال اخیر برای مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم و تصویب کنوانسیون پالرمو، پیامی داده که برای بازگشت به نظام مالی جهانی آماده است. اما پشت این حرکت، معادله‌ای پیچیده نهفته که هم فرصت دارد و هم ریسک:
1️⃣سناریوی اول:
در خوشبینانه‌ترین حالت، ایران با پذیرش کامل تعهدات FATF، از جمله پیوستن به کنوانسیون CFT و اجرای تمام استانداردهای شفافیت مالی، می‌تواند از لیست سیاه خارج شود. نتیجه چنین توافقی، تسهیل روابط بانکی با کشورهایی مانند چین و روسیه، کاهش هزینه مبادلات ارزی و افزایش جذابیت اقتصادی ایران برای سرمایه‌گذاران است. با این حال، تحریم‌های آمریکا همچنان یک مانع اصلی باقی می‌ماند و شفافیت بالاتر می‌تواند مسیرهای فعلی دور زدن تحریم‌ها را در معرض دید قرار دهد.
2️⃣سناریوی دوم:
این سناریو شامل توافق محدود است. در این صورت، ایران بخش‌هایی از تعهدات را می‌پذیرد و برای تراکنش‌های حساس معافیت می‌گیرد. این رویکرد، گشایشی جزئی در روابط مالی ایجاد می‌کند اما ابهام و ریسک همکاری بانکی با ایران همچنان باقی می‌ماند. FATF نیز در این حالت، پرونده را باز نگه می‌دارد و هر زمان لازم بداند، بهانه‌ای برای فشار دوباره خواهد داشت.
3️⃣سناریوی سوم:
شکست مذاکرات است. اختلاف بر سر شفافیت تراکنش‌ها یا عدم پیوستن کامل به CFT می‌تواند همه چیز را متوقف کند و ایران را در همان موقعیت انزوای مالی نگه دارد. پیامد طبیعی این سناریو، محدودیت بیشتر حتی در همکاری با شرکای سنتی است.
🔚کلام پایانی: در پایان باید گفت؛ فراتر از این سناریوها، مهم‌ترین نگرانی به ماهیت شفافیت مالی FATF برمی‌گردد. این سازوکار تمام تراکنش‌ها را در چارچوب گزارش‌دهی بین‌المللی ثبت می‌کند و هرچند به‌طور رسمی برای مقاصد اقتصادی تعریف شده، اما تجربه‌های گذشته نشان می‌دهد که داده‌ها همیشه در امان نمی‌مانند. همان‌گونه که گزارش‌های فنی و بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در مقاطع مختلف به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به دست آمریکا و حتی اسرائیل رسید و در فضای سیاسی یا امنیتی علیه ایران استفاده شد، اطلاعات مالی نیز می‌تواند همین سرنوشت را پیدا کند. بانک‌ها و نهادهای بین‌المللی که به این داده‌ها دسترسی دارند، بخشی از شبکه‌ای هستند که تحت نفوذ قدرت‌های غربی قرار دارد و احتمال انتقال، فروش یا درز دادن اطلاعات حتی بدون مسیر رسمی دور از ذهن نیست. چنین اتفاقی می‌تواند مسیرهای مالی حساس ایران، از تجارت با شرکای استراتژیک تا راه‌های عبور از تحریم‌ها، را آشکار و آسیب‌پذیر کند.
به بیان دیگر، ایران در آستانه انتخابی پیچیده قرار دارد: بهبود نسبی دسترسی مالی در ازای پذیرش ریسک بیشتر در حوزه‌های امنیتی و راهبردی.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰واکنش محتاطانه وزات امور خارجه ایران به توافق صلح باکو–ایروان
🖊 #حسین_نجفی
🔹️خیرا، وزارت امور خارجه ایران درباره اوضاع جدید منطقه قفقاز جنوبی و تلاش برای صلح بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان بیانیه‌ای صادر کرده است؛ بیانیه‌ای که چند پیام آشکار و پنهان در خود دارد.
1️⃣ایران در این بیانیه، به جای اینکه مانند برخی کشورها صریحاً نشست صلح میان آذربایجان و ارمنستان در کاخ سفید را محکوم کند، از تلاش برای صلح و برقراری ثبات در منطقه استقبال کرده و البته درباره دخالت خارجی هشدار داده است. این نشان می‌دهد ایران نمی‌خواهد به عنوان مخالف صلح معرفی شود، چون این کار می‌تواند روابط با دو کشور همسایه را با مشکل روبه‌رو کند یا حتی باعث کمرنگ شدن نقش دیپلماتیک ایران در آینده شود. به همین دلیل، پیام ایران بیشتر غیرمستقیم و در قالب هشدار نسبت به مداخلات خارجی بیان شده است.
2️⃣در همین حال، سکوت و واکنش خنثی روسیه نیز جلب توجه می‌کند. روسیه که این روزها درگیر مسائل اوکراین است، از حضور و نفوذ سنتی‌اش در قفقاز عقب‌نشینی کرده و ترجیح داده فعلاً واکنشی تند نشان ندهد. به‌نظر می‌رسد روسیه فعلاً می‌خواهد مانع ایجاد بحران تازه‌ای با غرب شود و منتظر می‌ماند تا اوضاع روشن‌تر شود.
3️⃣از نکات مثبت بیانیه ایران این است که هم بر صلح و ثبات منطقه تأکید داشته و هم نشان داده مایل است روابط خوبش را با هر دو کشور ادامه دهد. همچنین ایران بر داشتن نقش فعال در گفتگوهایی مانند نشست‌های سه‌جانبه یا شش‌جانبه منطقه‌ای (فرمت ۳+۳) تأکید دارد. اما نکته مهم دیگر هشدار ایران درباره خطر هرگونه حضور و دخالت قدرت‌های خارجی در منطقه است؛ به ویژه اگر این حضور به مرزهای ایران نزدیک شود. این هشدار نشان می‌دهد که تهران نگرانی جدی از نفوذ نظامی و امنیتی غرب در قفقاز دارد.
4️⃣با این حال، این بیانیه نقدهایی هم به همراه داشته است. متن بیانیه تا حد زیادی محتاطانه و غیرشفاف است و معلوم نیست ایران دقیقاً چه برنامه یا طرحی برای افزایش نقش خود در قفقاز دارد. برخلاف ترکیه یا برخی دیگر از کشورها، ایران ابتکار عملی برای پیشبرد صلح یا مدیریت مسیرهای ارتباطی ارائه نکرده و حتی درباره نشست کاخ سفید با ابهام صحبت کرده است. همین سکوت ممکن است در منطقه به عنوان ضعف موضع یا رضایت تهران تلقی شود.
🔚به طور کلی، سیاست ایران در ماجراهای منطقه‌ای مشابه همواره این بوده که با دیپلماسی محتاط و دوری از مخالفت تند، هم جایگاه خود را حفظ کند و هم فرصت بهره‌گیری از تحولات جدید را از دست ندهد. این روش شاید ریسک درگیری را کمتر کند، اما تنها در صورتی مؤثر است که ایران بتواند نقش خود را در آینده قفقاز، پررنگ‌تر و هدفمندتر کند.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔹️در ماجرای قفقاز، یکصدایی یعنی قدرت
🔹️مردمی که با قطعی آب و برق و هزار مشکل ناشی از سوءمدیریت می‌سازند و پشت دولت و نظام را خالی نمی‌کنند، سزاوار شنیدن پیام واحد و مقتدر از مسئولان‌اند.
🔹️پیام‌های متناقض یعنی هدیه به رقیب.
🔹️الان وقت همگرایی است، نه چندصدایی. 🇮🇷
✍️ #حسین_نجفی
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰ضرورت همگرایی برای حفظ میدان و جایگاه ایران در منطقه
🖊 #حسین_نجفی
🔹️در روزهایی که قفقاز جنوبی به کانونی حساس از تحولات ژئوپلیتیک بدل شده و بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در حال بازچینش مهره‌ها هستند، انتظار افکار عمومی از مسئولان و برخی چهرهای دولتی، موضع‌گیری سنجیده و هماهنگ در دفاع از منافع ملی است. با این حال، برخی اظهارنظرها به‌جای تقویت این موضع، تصویری آمیخته با تناقض و چندصدایی ارائه می‌کند. زمانی که سخنگوی دولت، محمدجواد ظریف را «سرباز وطن» می‌خواند اما درباره سعید جلیلی می‌گوید «درک درستی از اوضاع مملکت ندارد»، یا وقتی فرزند رئیس‌جمهور در کانال تلگرامی خود آشکارا به حمایت از باکو و الهام علی‌اف می‌پردازد، پرسش‌هایی جدی درباره انسجام پیامی تیم حاکم پدید می‌آید.
🔹️همین‌جا به مواضع دیگر نیز باید اشاره کرد: مشاور رسانه‌ای رئیس‌جمهور با بیان اینکه «آن خاک را دادیم رفت» و در موضوع ارمنستان و زنگزور معتقد است «نباید دخالتی صورت بگیرد و هرچه آید خوش آید»، چه پیامی به مخاطب داخلی و خارجی مخابره می‌کند؟ سفیر اسبق ایران در باکو، وقتی مسأله زنگزور را «موضوعی جزیی» می‌نامد و دونالد ترامپ را «عزیز» خطاب می‌کند، فراموش می‌کند که در میدان سیاست خارجی، حتی کوچک‌ترین موضوعات می‌توانند حلقه‌ای از یک زنجیره رقابت بزرگ باشند. و سرانجام، رئیس‌جمهور محترم وقتی مذاکرات سه‌جانبه روسای جمهور آذربایجان، ارمنستان و آمریکا را صرفاً بر سر «موضوعی جزیی» می‌داند، بی‌آنکه به مخاطرات و فرصت‌های راهبردی آن برای ایران توجه کند، ریسک بی‌اهمیت جلوه دادن موقعیت کشور را افزایش می‌دهد.
🔹️این در حالی است که ملت ایران در این برهه حساس، با مشکلاتی همچون قطعی مداوم برق و آب و هزاران دشواری دیگر که بخش مهمی از آن ناشی از سوء‌مدیریت‌هاست، دست و پنجه نرم می‌کنند، اما هرگز پشت دولت و نظام خود را خالی نکرده‌اند. تجربه‌های تاریخی از جنگ تحمیلی هشت‌ساله تا بحران‌های اخیر و جنگ تحمیلی ۱۲ روزه نشان داده که این ملت، در مواجهه با تهدیدات بیرونی، همواره یکپارچگی و ایستادگی مثال‌زدنی از خود بروز داده است. اکنون، شایسته است که مسئولان نیز همین روحیه را به نمایش گذاشته و منافع ملی را بر ملاحظات جناحی یا شخصی ترجیح دهند.
🔚 پیام‌های متناقض و اظهارات نسنجیده، نه‌تنها دست رقبای منطقه‌ای را برای بهره‌برداری باز می‌گذارد، بلکه به اعتماد عمومی نیز ضربه می‌زند. این لحظه، زمان همگرایی و بیان یک پیام واحد است تا ایران بتواند با موضعی مقتدرانه و هماهنگ، جایگاه خود را در معادلات منطقه‌ای حفظ و تقویت کند.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰مواضع قاطع مشاور دکتر ولایتی مشاور مقام معظم رهبری در امور بین‌الملل در خصوص کریدور جعلی ترامپ ( زنگزور )
🔹️«علی اکبر ولایتی» مشاور مقام معظم رهبری در امور بین‌الملل:
🔴مگر قفقاز جنوبی یک منطقه بی‌صاحب است که ترامپ آن را اجاره کند؟ قفقاز یکی از حساس‌ترین نقاط جغرافیایی دنیاست و این گذرگاه نه به دالانی در مالکیت ترامپ، بلکه به گورستانی برای مزدوران ترامپ تبدیل خواهد شد.
🔴این کریدور موقعیت ژئوپلتیک منطقه را تغییر می‌دهد، مرزها را جابه‌جا می‌کند و در راستای تجزیه ارمنستان طراحی شده است.
🔴اجاره کریدور توسط یک کشور دیگر یک حرف ساده‌لوحانه است و ترامپ خودش را به ساده‌لوحی می‌زند. این ادعا، یعنی اجاره کریدور در این سوی دنیا توسط ترامپ، مثل آن است که کسی از این سوی دنیا برود و کانال پاناما را برای خود اجاره کند! این حرف غیرممکنی است و اتفاق نخواهد افتاد.
🔴ترامپ فکر کرده است که بنگاه معاملات ملکی است و می‌خواهد سرزمین یا منطقه‌ای را اجاره کند!
🔴طرح این کریدور که تجزیه ارمنستان را در آینده در پی دارد با مخالفت محکم مردم ارمنستان روبه‌رو است. هیچ ملتی راضی و حاضر به تجزیه سرزمین خود نیست؛ حتی اگر دولت آن‌ها متأسفانه مواضع بی‌ثبات اتخاذ کند.
🔴نخست‌وزیر ارمنستان در سفری که پیش‌تر به ایران داشت، با توجه به مضرات مشخص و توطئه‌آمیزی که این طرح دارد، تأکید کرد که با موضع ایران موافق و با احداث کریدور مخالف است.
🔴با اجرای این توطئه، امنیت قفقاز جنوبی به خطر می‌افتد و بر همین اساس، ایران تأکید کرده است که چه با روسیه و چه بدون روسیه، در راستای امنیت قفقاز جنوبی حرکت خواهد کرد و البته معتقدیم که روسیه نیز به لحاظ راهبردی با این کریدور مخالف است.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh
🔰پاتک چندلایه ایران به محاصره همه‌جانبه و تک دشمن
🖊 #حسین_نجفی
1️⃣ پنج جبهه همزمان علیه ایران
جمهوری اسلامی ایران به عنوان ستون اصلی جبهه مقاومت، همزمان در پنج محور راهبردی زیر فشار ترکیبی دشمنان قرار دارد. در جبهه لبنان، طرح خلع سلاح حزب‌الله با هدف کاهش قدرت بازدارندگی این نیروی کلیدی در مرزهای شمالی فلسطین اشغالی دنبال می‌شود. جبهه سوریه با همگرایی پنهان محور ترکیه، اسرائیل، آمریکا و برخی بازیگران عربی نظیر قطر، کریدور زمینی تهران–بغداد–دمشق–بیروت را قطع کرده و میدان نفوذ ایران را در شام را دچار اختلال کرد . در جبهه نبرد مستقیم، رژیم صهیونیستی با بعد از جنگ ۱۲ روزه اکنون با اجرای عملیات محدود اما پرهزینه، در پی سنجش آستانه واکنش ایران و تغییر خطوط قرمز بازدارندگی تهران است. در محور شمالی و قفقاز، پرونده کریدور زنگزور و تحولات میان آذربایجان و ارمنستان، فرصتی تازه برای نفوذ امنیتی آمریکا و اسرائیل فراهم کرده که با نقش‌آفرینی ناتو و تشدید فعالیت جریان‌های پان‌ترکیستی، تهدیدی جدی برای منافع ژئوپلیتیک ایران محسوب می‌شود. افزون بر این محورها، جبهه تحریم‌های اقتصادی آمریکا نیز با اعمال فشار مالی و بانکی هدفمند بر بخش‌های مهمی چون انرژی، حمل‌ونقل و تجارت خارجی، به دنبال کاهش توان اقتصادی ایران و محدود ساختن پشتیبانی از جبهه مقاومت است.
2️⃣ماهیت چندلایه فشارها:
ماهیت این فشارها چندلایه و ترکیب‌شده است؛ از جنگ نظامی و امنیتی گرفته تا فشار رسانه‌ای و تحریم اقتصادی. هدف، محاصره همه‌جانبه ایران و فرسایش توان تصمیم‌گیری و پشتیبانی آن از محور مقاومت است. دشمنان از ابزارهایی چون دیپلماسی بحران‌ساز، عملیات روانی در شبکه‌های اجتماعی، تحریک قومیتی و ایجاد شکاف در روابط منطقه‌ای استفاده می‌کنند. با این حال، اختلافات درون محور مقابل از جمله شکاف آمریکا و اسرائیل، رقابت ترکیه و عربستان و بحران‌های داخلی تل‌آویو، فضای لازم را برای بهره‌برداری دیپلماتیک ایران فراهم می‌سازد.
3️⃣دیپلماسی فعال به‌عنوان خط مقدم:
مقابله با این وضعیت، نیازمند راهبردی ترکیبی است که سه حوزه اصلی را پوشش دهد. در عرصه دیپلماتیک، ضرورت دارد ایران با روسیه و چین همکاری‌های ژرف‌تری در حوزه انرژی و ترانزیت شکل دهد، از ائتلاف کامل ترکیه و اسرائیل جلوگیری کرده و در قفقاز نقش‌آفرینی فعالی برای ناکام گذاشتن پروژه زنگزور داشته باشد.
4️⃣بازدارندگی هوشمند و مقاومت فناورانه:
در بُعد نظامی و امنیتی، ارتقای توان پهپادی و موشکی، پیشرفت در جنگ الکترونیک و سایبری، تقویت رزمایش‌های مرزی و اجرای پاسخ‌های نقطه‌زن نامتقارن می‌تواند بازدارندگی هوشمند را تقویت کند. در بُعد اقتصادی و فناورانه نیز توسعه فناوری‌های دفاعی نوین، گشودن مسیرهای تجاری جایگزین و ایجاد سازوکارهای مالی مقاوم در برابر تحریم‌ها، ابزار حیاتی عبور از فشار آمریکا خواهد بود.
🔚سخن پایانی: انسجام داخلی و آزمون تاریخی
کلید موفقیت در این مقابله، مدیریت یکپارچه و حفظ وحدت داخلی است. ایجاد مرکز فرماندهی مشترک میان ایران و متحدان مقاومت، هماهنگی سریع‌تر در عملیات و تقویت پیوندهای لجستیکی میان جبهه‌ها، در کنار یکپارچگی پیام‌رسانی و پرهیز از اختلافات علنی، می‌تواند مسیر عبور از این آزمون تاریخی را هموار سازد. اگر ایران بتواند با بازدارندگی هوشمند، انسجام داخلی و بهره‌گیری از شکاف‌های دشمن، این پنج جبهه را مدیریت کند، نه تنها محاصره فعلی را در هم خواهد شکست بلکه جایگاه منطقه‌ای خود را برای دهه‌های آینده تثبیت خواهد کرد.
کانال تحلیلی #سیاست_نامه
👇 👇 👇
https://eitaa.com/siyastnameh