جلسه اول مقدمه واجب مناهج استاد موالی زاده: بحث مقدمه واجب مربوط به ثبوت تکلیف است یا سقوط؟ طرح بحث مشهور شد کشف وجوب مقدمه که این نوع بحث فقهی شد نه اصولی طرح بحث متأخرین: آیا میان وجوب مقدمه با وجوب ذی المقدمه ملازمه هست یا خیر؟ مدرک هم عقل نظری است اشکال امام: چطور عقل نظری می تواند بین دو اعتبار کشف ملازمه کند! ملازمه باید بین دو امر تکوینی باشد و بحث مقدمه واجب باید شروعش فلسفی باشد نه اصولی. حتی ماحکم به العقل هم عقلاست. طرح بحث امام: فاعل یا مباشر است یا بواسطه صدور امر اگر مستقیم باشد نیازمند است بدون مقدمه انجام بده گاهی با مقدمه است. بدون مقدمه افعال جوارحی است گاهی نیاز به مقدمه است مثل افعال خارجی مثل صعود بر پشت بام که نردبان می خواهد. اولا فاعل بالقصد داریم که مکانیسم دارد از تصور و تصدیق و شوق و عدم مانع و اراده اراده فایده دارد فایده برحسب علم ماست. فایده اونی است که من فایده می پندارم اگر مقدمه بخواهد چی؟ من نسبت به ذی المقدمه فاعل بالقصد هستم اگر اراده متعلق شود به ذی المقدمه با صرف اراده حاصل نمی شود مقدمه می خواهد باید ایجاد شود در خارج، خب سوال اراده مقدمه از کجا میاد؟ مشهور میگه ترشح از ذی المقدمه است اراده مقدمه از ذی المقدمه متولد میشود. امام سه‌تا اشکال دارد ما برای اراده مقدمه هم باید مبادی مستقل داشته باشد ترشح از اراده نداریم اراده را ماهوی نگیرید باید ببرید سر وجود سر نفس. مکانیسم جدا می خواهد لذا آخوند گرفتار شد شعر را گفت. ملاصدرا گفت فاعل بالتجلی است دیگه مبادی ندارد تسلسل پیش نمیاد. فاعل بالقصد برای عالم ماده است. نفس اراده را زمانی خلق می کند که مبادی باشد برای مقدمه هم همینطور است. آخوند اقسام فواعل را نخواند جبری شد. اشکال دوم امام: فاعل وقتی اقدام می کند فایده واقعی است یا نه؟ در اراده لازم نیست فایده واقعی باشد حسب ما یری است. یعنی او واقعی ببیند کافیست. وقتی این شد دیگه علیت نیست بستگی به مایری در او پیدا می کند. اگر اینطور باشد همیشه انسان ها باید مقدمات درست را اراده کنند درحالی که اینطور نیست خیلی وقت ها اصلا به ذی المقدمه نمیرسد تابع علیت نمی شود لزوما. علیت دیگه کاری به تشخیص من ندارد. اینجا اگر گفتیم علیت دیگه مقدمات بصورت غیر اختیاری مورد اراده قرار می گیرند. امام میگه انسان ها اراده شون به مقدمات غیرواقعی است حسب ما یری است. ممکنه غلط باشد. اشکال سوم: رابطه اراده مقدمه و ذی المقدمه از جنس تضایف است درحالی که اراده به مقدمه هنوز ایجاد نشده است این را جلسه بعد توضیح میدم