سلام مجدد اگر خیلی جواب سوالم تفصیلی هست که من صبر میکنم
اگر هم خیلی کلی گویی کردم بفرمایید تا جزئی تر توضیح بدهم
پس وقتی میگیم ابدیت و فناناپذیری فقط برای خداست و ما فانی هستیم منظور از فانی بودن اون مدت زمانیه که در قالب انسان ظاهر شدیم؟
میگن که ته ته کمال انسان رسیدن به خدا و محو شدن در وجود خداست
و دلیلشم اینه که انسان دنبال لذته و هیچ لذتی پایدار تر و ابدی تر از رسیدن به خدا نیست
وقتی ما در وجود خدا محو شدیم و دیگه هویت مستقل نداریم چطور میتونیم لذتی رو تجربه کنیم؟