پس وقتی میگیم ابدیت و فناناپذیری فقط برای خداست و ما فانی هستیم منظور از فانی بودن اون مدت زمانیه که در قالب انسان ظاهر شدیم؟
میگن که ته ته کمال انسان رسیدن به خدا و محو شدن در وجود خداست
و دلیلشم اینه که انسان دنبال لذته و هیچ لذتی پایدار تر و ابدی تر از رسیدن به خدا نیست
وقتی ما در وجود خدا محو شدیم و دیگه هویت مستقل نداریم چطور میتونیم لذتی رو تجربه کنیم؟
ی سوال برام پیش اومده
مثلا کسی طلبه شهرستان است و دوره سطحش تمام شده و از اصوات درس خارج استفاده میکند
میتواند با استفاده از این اصوات به درجه اجتهاد برسد
یا اجتهاد رسیدن مستلزم شرکت در درس خارج حضوری میباشد