*وز آه خود کشم به بخارا بخار را افتد اگر انااللَهَت ای دوست بر درخت ذوق لبت کلیم تراشد ز هر درخت چون می‌شود ز نار تو زیر و زبر درخت هر چیز هست، نیست ز من خوب‌تر درخت *در من بدم دوباره برقصان شرار را خونین‌دلان به سلطنتش بی‌شمار شد این سلطه در مکاشفه تاج انار شد راضی نشد به عرش و به دل‌ها سوار شد این‌گونه شد که حضرت پروردگار شد *سجده کنید حضرت پروردگار را تا ظلم شعله گشت نهان بین ضعف خس افتاد ذَنبِ جذبه تو گردن قفس با این‌همه ز مدح تو کو راهه پیش و پس مداح ِ مست، یک تنه یک لشگر است و بس *بی‌خود نیافت بلبل نام هزار را آن که به خرج خویش مرا دار می زند تکیه به نخل میثم تمّار می زند تنها نه این که جار تو عمّار می‌زند از بس که مستجار تو را جار می‌زند *خواندیم مَستِ جار همین مُستجار را از من دلیل عشق نپرسید کز سرم شمشیر می‌تراود و نشتر ز پیکرم پیر این چنین خوش است که من هست در برم فرمود: من دو سال ز ایزد جوان‌ترم *از صید او مپرس زمان شکار را با خود شدی میان نمازت چو روبرو بر خویش سجده کردی و با خویش گفت‌وگو تاج تو انّماست، نگین تو تنفقوا چل حلقه نیز اگر به رکوعش دهد عدو *نازل نمی‌شود ملکی این نثار را دل تاب ندارد که بر هم زنی قرار با من چنان مباش که با خلق روزگار اصلاً که گفته بود در آری ز من دمار صدپاره شد دلم ز حسادت چنان انار *دادی چو بر گدای مدینه انار را وقتی که خضر می‌چکد از آن دهان تر هر کس که بیش از تو برد بوسه سبزتر زلفت سماع داد به چشم و دل و جگر مطرب اگر دچار تو گردد سر گذر *قرآن به کف به زلف تو بندد سه تار را از عشق چاره نیست وصال تو نوبتی‌ست مُردن برای عشق ِتو حکم حکومتی ست آتش در آب می‌نگرم این چه حکمتی‌ست رخسار آتشین تو از بس که غیرتی ست *آیینه آب می‌کند آیینه‌دار را یا رب کجاست حیدر کرار من کجاست ویران شدم به عشق ِتو، معمار من کجاست با من ندارباش بگو دار من کجاست آن نخل آرزوی ثمردار من کجاست *در کربلا بکار برایم تو دار را احمد تو را ز خلق الی ربنا شمرد وقتی نبی شمرد یقیناً خدا شمرد خود را علی شمرد و گهی مرتضی شمرد جبریل یک شبه به چهل جا تورا شمرد *ای نازم این فرشته حیدرشمار را زلفت سیاه گشت و شد ختم روزگار خرما ز لب بگیر و غبار از جبین یار تا صبح، سینه چاک زند مست و بی‌قرار خورشید را بگو که شود زرد و داغدار *پس فاتحه بخوان و بدم روزگار را یک دست آفتاب و دو جین ماه می‌خرم یک خرقه از حراجی الله می‌خرم صدها قدم غبار از این راه می‌خرم از روی عمد خرقه کوتاه می‌خرم *با پلک جای خرقه بروبم غبار را یک دست آفتاب و هزاران دو جین بهار یک دست ماه و بهاران هزار بار یک دست خرقه انجم پولک بر آن مزار یک دست جام باده و یک دست زلف یار *وقت است تر کنم به سبو زلف یار را بی پرده گوشه‌ای بدنم را به خون بکش کم‌کم مرا به شعله عشقی فزون بکش تیغی به رویم از غم بی‌چند و چون بکش بنشین و دفعتاً جگرم را برون بکش *چون ذوالفقار خویش مرقصان شکار را ذکر علی علی به دو عالم شراب بست راه نگاه بر همه بیدار و خواب بست در کربلا علی دگر ره به باب بست بیچاره مادرش چه امیدی به آب بست *یا رب مریز تو دل امّیدوار را اصغر، به آب رفت و به تیری شکار شد پس تارهای صوتی او تار تار شد زلفش بنفشه زار بُد و لاله‌زار شد تن پیش شاه ماند و سرش نی‌سوار شد *پر کرد نیزه حجم سر شیرخوار را» @sohrabimohammad · #معنی_زنجانی #محمد_سهرابی

پیوسته بدان ابرو و مژگان بدهم دل طفلم، چه کنم؟ بازی من تیر و کمان است . @sohrabimohammad · #معنی_زنجانی #محمد_سهرابی

تا کی رقیب افتد در آتش جمالت قدری مرا بسوزان من هم گناه دارم #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

عمر گذشت و همچنان وعظ طلب کنم ز شیخ منت جزوه می‌کشم واحد پاس کرده را... #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

در انکسار یاران ِدل نازکم چه سازم دیدم سبو شکسته من نیز گریه کردم #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

شکست هیچ ندارد سزا بغیر تمسخر برای کس نفرستی سر بریده ما را #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

دنیا لیاقتی که از آن بگذرم نداشت از آخرت مگر که بپوشم نگاه را #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

همی به شیشه نازک همی به خط شکسته ولی درست نوشتند توبه نامه‌ی ما را #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

به روز حشر بدخواهان ما در چنگ ما هستند به ما می بخشد آخر حق تعالی دشمن ما را #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

نه کشته‌ی کَرَم دوستم نه همت خویش بریده اند سر جبر و اختیارم را... #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

صلی الله علیک یا اباعبدالله اگر حس چشایی نیست کار ِچشم، پس از چیست؟؟ که من تا دیدم آن بت را، یقین کردم که شیرین است... #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad

نتوان نوشت حکم وفا را به هیچ وجه، جز روی خوب دوست که باب رساله نیست... #معنی #معنی_زنجانی @sohrabimohammad