📗بریده‌ای از جلسۀ اول کتاب طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن + صوت خلاصۀ جلسه ایمان ۱ دين نمى‌‌گويد نيروهايت را متوقف بگذار، دین مى‌‌گويد سرعت بگیر هرچه بيشتر، مسابقه بده هرچه زيادتر، اما به‌‌سوى چه؟ به‌‌سوى چيزى كه شايستۀ توست، نه به‌‌سوى يك وجب آب و گِل، نه به‌‌سوی فلان مبلغِ ناچیز، نه به‌‌سوی زندگیِ مادی دنیا که هرچه باشد، برای تو کوچک و کم است. ای انسانِ بزرگ! به‌‌سوی چیزی که با عظمت تو، با مقام تو سازگار باشد ـ که انسان عالی‌‌ترینِ موجودات این جهان‌ است، بزرگ‌‌ترینِ عظمت‌‌های وجود، بعد از پروردگار، در همین کالبد کوچک و محدود است ـ ای انسانِ بزرگ، سرعت بگیر، مسابقه بده، اما به‌‌سوی چه؟ «اِلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِّكُم وَ جَنَّةٍ». سرعتت به‌‌سوی مغفرت پروردگار باشد، به‌‌سوی آن بهشت برین الهی باشد که همۀ آسمان‌‌ها درمقابل آن کوچکند، همۀ زمین در برابر آن اندک است. #خلاصه #فایل_صوتی #کتاب_اول #جلسه_اول_کتاب_اول #کتاب_طرح_کلی_اندیشه_اسلامی @t_manzome_f_r

📗بریده‌ای از جلسۀ دوم کتاب طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن ایمان ۲ نشانۀ ایمان چیست‌؟ اقامۀ صلاة، نماز را در جامعه به‌‌پا داشتن، همگان را نمازخوان کردن، نه به‌‌معنای اینکه یک عبادت همه انجام بدهند، (دلم می‌‌خواهد که ذهنتان را از قالب الفاظ، خارج ببرید، وسیع‌‌تر فکر کنید. من هم همان‌‌جور فکر می‌‌کنم. الفاظ، کوچک و نارسا و قاصرند.) نه‌‌اینکه فلانی نمازخوان نیست، نمازخوانش کنیم؛ یعنی جامعۀ نمازخوان، یعنی جامعه‌‌ای که دائماً به یاد خدا و در راه خداست. جامعه‌‌ای که می‌‌گوید «اِيّاكَ نَعبُدُ وَ اِيّاكَ نَستَعينُ» جز خدا کسی را عبادت و عبودیت نمی‌‌کند و جز به خدا به هیچ‌‌کس دیگر اتکاء و از کسی استعانت نمی‌‌جوید. جامعة نمازخوان یعنی آن جامعه‌‌ای که هر روز از سردمداران فساد، یعنی مَغضوبٌ عَلَیهِم و از دنباله‌‌روان فساد، یعنی از «ضالّین» تبرّی می‌‌جوید. نماز اینهاست. #خلاصه #کتاب_اول #جلسه_دوم #کتاب_طرح_کلی_اندیشه_اسلامی @t_manzome_f_r

📗بریده‌ای از جلسۀ سوم کتاب طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن ایمان از روی آگاهی برادران! ايمانِ ارزشمند، ايمان آگاهانه است، ايمانِ توأم با درك و شعور است، ايمانی‌ست كه از روی بصيرت، با چشم باز، بدون ترسِ از اشكال، به‌‌وجود آمده باشد. آن ايمانی كه فلان مرد مسلمان دارد، برای نگه‌داشتنش بايد بگویيم روزنامه نخواند، فلان كتاب را نخواند، در كوچه‌‌بازار راه نرود، با فلان‌‌كس حرف نزند، سرما و گرما نخورد، آفتاب و مهتاب نبيند، تا بماند؛ اين ايمان متأسفانه نخواهد ماند. ايمانی لازم است كه آن‌چنان آگاهانه انتخاب شده باشد كه در سخت‌‌ترين شرایط هم آن ايمان از او گرفته نشود. «اِلّا مَن اُكرِهَ وَ قَلبُهُ مُطمَئِنٌّ بِالايمانِ»(نحل، 106)، دربارۀ عمّار ياسر، آيۀ قرآن می‌‌گويد: اگر در زير شكنجه، برای خاطر آنكه دشمن را از خود لحظه‌‌ای منصرف كنی، يك جمله گفتی، بگو، ايمانِ تو ايمانی نيست كه با شكنجه از قلبت زائل بشود. آن ايمانی كه خَبّاب‌‌بن‌‌اَرَت دارد، آهن را داغ می‌‌كنند به گردنش می‌‌‌‌چسبانند، شوخی نيست، آهن گداخته را به بدنش نزديك می‌‌كردند و به پوست بدنش می‌‌‌‌چسبانيدند، اين به‌‌خاطر آن ايمان آگاهانۀ عميقش، دست برنمی‌‌داشت، ايمان اين است. ايمان از روی روشنی، از روی درك، از روی فكر، با محاسبه‌‌های صحيح وقتی‌‌كه انجام گرفت، آن‌‌وقت لازم نيست ما اين ايمان را در پارچه و در كهنه و در صندوقچه و در صندوق‌‌خانه بگذاريم كه مبادا گرما و سرما و گَردوخاك و غبار به آن آسيب برساند؛ آسيبی به آن نمی‌‌رسد. اين ايمان‌‌های ناشعورانه است كه آدم مدام دل‌‌دل دارد، دغدغه دارد؛ مبادا، مبادا، مبادا. اگر بخواهيم ايمان‌‌ها استوار باشد، اگر بخواهيم ايمان‌‌ها زائل نشود، اگر بخواهيم ايمان، ايمان آگاهانه باشد، بايد دائماً آگاهی بدهيم به آن‌‌كسانی‌‌كه می‌‌خواهيم مؤمن باشند. از آگاه شدنِ اينها واهمه نكنيم، از چشم‌‌و‌‌گوش بسته‌‌ماندن اينها لذت نبريم. راهش اين است تا خوب مايۀ آگاهی در مغزها و دل‌‌ها و فكرها به‌‌وجود بيايد و با آن آگاهی، يك ايمان صحيح، مستحكم، يك بتن‌‌آرمه در دل او بنا بشود، آن‌‌وقت با توپ شرَپنِل هم به‌‌قول جوان‌‌های قديمی‌‌، زائل‌‌شدنی نيست. اسلام می‌‌گويد ايمان، آگاهانه بايد باشد. اين آياتی كه در آخر سورۀ آل‌‌عمران است، ايمان آگاهانه را به ما معرفی می‌‌كند. #خلاصه #کتاب_اول #جلسه_سوم #کتاب_طرح_کلی_اندیشه_اسلامی @t_manzome_f_r

📗بریده‌ای از جلسۀ چهارم کتاب طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن ایمان زاینده و همراه با تعهدات عملی ساليانى است، و ساليان دراز، روى مغز‌‌ها دارند كار مى‌‌كنند تا بگويند اسلامِ منهاى عمل، ايمان بدون عمل، در دل محبت و ايمان و باور و نه در عمل، حركت و تلاش و اثر، سال‌هاست به ما اين را مى‌‌خواهند بباورانند. و قرآن ‌‌همچنان ندايش بلند و زنده و شاداب است كه «وَ ما اُولئِكَ بِالمُؤمِنينَ»(نور، 47)، آن‌‌كسانی‌که اين كار‌‌ها را ندارند، مؤمن نيستند، ايمان ندارند. آن كسانى مؤمنند، آن كسانى با شمايند، آن كسانى مشمول لطف خدا و برادرى و مسلمانى هستند كه در راه خدا، طبق ايمان، متعهدانه حركت كنند، تلاش كنند، كار كنند. اين منطق قرآن است. #خلاصه #کتاب_اول #جلسه_چهارم #کتاب_طرح_کلی_اندیشه_اسلامی @t_manzome_f_r