🎥 علی لاریجانی پس از استقبال مردمی در لبنان از خودروی خود پیاده و در میان جمعیت حاضر شد @jonoubiran @Tahlilrahbordi

🔰سفر مهم لاریجانی به لبنان؛ هم‌زمان با تلاش‌ها برای خلع سلاح حزب‌الله 🖊 #حسین_نجفی 🔹️سفر امروز علی لاریجانی به بیروت و دیدارش با ژوزف عون، رئیس‌جمهور لبنان، در شرایطی انجام شد که فضای سیاسی این کشور به شدت تحت تأثیر یک بحث حساس قرار دارد: تلاش نواف سلام، نخست‌وزیر، برای خلع سلاح حزب‌الله. این موضوع نه تنها یک پرونده داخلی لبنانی نیست، بلکه مستقیماً به معادلات امنیتی منطقه و روابط تهران–بیروت گره خورده است. 🔹️در دو دهه گذشته، بازدارندگی لبنان در برابر اسرائیل بر پایه «معادله ارتش–مقاومت» شکل گرفت؛ الگویی که ارتش ملی را به‌عنوان ستون مشروعیت رسمی و حزب‌الله را به‌عنوان بازوی عملیاتی میدان در کنار هم نگه داشت. حالا تلاش برای حذف سلاح حزب‌الله، عملاً حذف یک پایه این توازن و باز کردن مسیر برای تغییر راهبردی در موازنه قدرت است. 🔹️در چنین شرایطی، دیدار لاریجانی با رئیس‌جمهور تازه کار لبنان حامل چند پیام کلیدی بود. نخست، ایران در حال تقویت کانال سیاسی مستقیم با رأس حاکمیت لبنان است تا بتواند در مواجهه با فشارهای داخلی و خارجی، از ظرفیت دولت مرکزی نیز استفاده کند. 🔹️دوم، این سفر به‌طور ضمنی تأکید کرد که تضعیف توان دفاعی حزب‌الله مساوی با تضعیف امنیت ملی لبنان است. لاریجانی با حضور خود، به بیروت و حتی به مخالفان خارجی این پیام را داد که ایران این توان را یک «خط قرمز» می‌داند و برای حفاظت از آن، علاوه بر حمایت میدانی از راهکارهای دیپلماتیک هم استفاده خواهد کرد. 🔹️سوم، این دیدار پیامی بازدارنده به واشنگتن و تل‌آویو فرستاد: تهران در رأس سیاسی لبنان جای پایی تثبیت‌شده دارد و هرگونه سناریوی فشار یا بی‌ثبات‌سازی، با واکنش سریع و هماهنگ مواجه خواهد شد. 🔹️در سطح منطقه‌ای، سفر لاریجانی نشان داد که ایران به‌دنبال «دیپلماسی چندسطحی بازدارندگی» است؛ ترکیب تعامل با دولت رسمی، ارتباط با نیروهای مقاومت و بهره‌گیری از روابط اقتصادی–سیاسی برای تقویت جایگاه خود و متحدانش. 🔚به زبان ساده، این سفر نه یک دیدار تشریفاتی، که بخشی از یک بازی راهبردی بزرگ‌تر بود: حفظ پیوند بیروت و تهران در زمانی که هم تهدید خارجی فشار می‌آورد و هم طرح‌های داخلی برای تغییر موازنه قدرت در جریان است. کانال تحلیلی #سیاست_نامه 👇 👇 👇 https://eitaa.com/siyastnameh

🔰پیام سیاسی و جهانی اربعین امسال برای ایران 🖊 #حسین_نجفی 🔹️راهپیمایی اربعین امسال، در شرایطی برگزار شد که منطقه غرب آسیا با تحولات ژئوپلیتیکی حساس، فشارهای موازی آمریکا–اروپا، و پروژه‌های رسانه‌ای برای تضعیف جایگاه ایران مواجه بود. در چنین زمینه‌ای، این رویداد به یک «میدان سیال قدرت نرم» برای ایران تبدیل شد؛ میدانی که پیامش را نه از طریق بیانیه‌های سیاسی، بلکه از بطن یک حرکت عظیم مردمی به جهان ارسال می‌کند. 1️⃣تثبیت ایران به‌عنوان محور هویت‌ساز جهان تشیع حضور میلیون‌ها زائر از کشورهای مختلف، از پاکستان و افغانستان گرفته تا آفریقا، اروپا، آسیای میانه و آمریکای لاتین، نشان داد که ایران همچنان قلب تپنده شبکه‌ای فراملی است که حول ایده عاشورا و کربلا، همگرایی فرهنگی و سیاسی تولید می‌کند. این محوریت نه ساخته پروتکل‌های دیپلماتیک، بلکه برآمده از پیوند عمیق اعتقادی است. 2️⃣بازتعریف تصویر ایران در برابر روایت‌های خصمانه در حالی که رسانه‌های غربی در تلاش‌اند ایران را کشوری منزوی یا درگیر بحران داخلی معرفی کنند، اربعین تصویری متفاوت به نمایش گذاشت: ایران به‌عنوان پل ارتباطی و پشتیبان خدمات‌رسانی به میلیون‌ها زائر، با انبوه روایت‌های عینی و تصویری که توسط خود مردم در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. 3️⃣اربعین به‌عنوان سپر بازدارندگی فرهنگی–سیاسی اجتماع میلیونی اربعین یک پیام بازدارندگی غیرنظامی به قدرت‌های رقیب است: حذف ایران از معادلات منطقه‌ای غیرممکن است، زیرا ایران در لایه‌ای از قدرت نرم و عمق استراتژیک مردمی تنفس می‌کند که هیچ تحریمی قادر به خفه‌کردنش نیست. 4️⃣همگرایی منطقه‌ای در سایه ایران از نظر ژئوپلیتیکی، مسیر و خدمات اربعین، میدان عملی همکاری ایران و عراق و حتی مشارکت‌ نمادین گروه‌ها و ملت‌های دیگر بود. این نشان داد شبکه مقاومت علاوه بر پیوند عقیدتی و امنیتی، در بُعد فرهنگی و اجتماعی نیز پایدار و فعال است. کانال تحلیلی #سیاست_نامه 👇 👇 👇 https://eitaa.com/siyastnameh

🔰آیا حجم دولت در ایران کوچک است؟ 🔰 نسبت مخارج دولت به تولید ناخالص داخلی (GDP) در ایران حدود ۱۲/۹٪ است، که در مقایسه با بسیاری از کشورها بسیار پایین‌تر است. بر این اساس آیا می‌توان نتیجه گرفت که دولت ایران کوچک است؟ پاسخ ساده نیست و ابتدا باید موارد دیگری هم بررسی شود: ابتدا باید بدانیم که بزرگی دولت فقط به معنای سهم مخارج دولت از GDP نیست و معیارهای دیگری هم اهمیت دارند: 🔺اندازه‌ی بخش عمومی (تعداد کارمندان و سازمان‌ها).تعداد کارمندان و سازمان‌ها در ایران نسبت به بعضی کشورهای توسعه‌یافته زیاد است.( بهره‌وری پایین و تودرتوی نهادی ). 🔺میزان تصدی‌گری و مالکیت دولت در اقتصاد (شرکت‌های دولتی، نهادها، بانک‌ها، صنایع بزرگ). که در ایران زیاد است. 🔺قدرت تنظیم‌گری و میزان مداخله‌گری دولت (کنترل قیمت‌ها، سیاست‌های ارزی و تجاری) نیز به دلایل متعددی در ایران بالا می باشد. 🔶با لحاظ جمیع شرایط، دولت ایران، حجیم و مداخله‌گر است. حتی اگر مخارج مستقیم آن در بودجه ( شاخص GE/GDP) پایین باشد. 🔸اما واقعا چرا نسبت مخارج دولت به GDP در ایران پایین است؟ اولا بخش بزرگی از اقتصاد ایران در آمار رسمی بودجه منعکس نمی‌شود. مثل شرکت‌های دولتی، نهادهای عمومی غیردولتی، صندوق‌ها و بنیادها سهم بالایی دارند اما در این نسبت حساب نمی‌شوند. ثانیا بخشی از هزینه‌ها مستقیماً از محل فروش نفت و صندوق‌ها تأمین می‌شود و لزوماً در قالب مخارج دولت در بودجه عمومی ثبت نمی‌شود. مثل تخصیص ارز ترجیحی یا بخش هایی از تبصره ۱۴. ثالثا سهم بالای اقتصاد غیررسمی و یارانه‌ها باعث می‌شود مخارج واقعی دولت در ظاهر کوچک دیده شود. رابعا در ایران ، به نسبت، دولت کمتر از کشورهای اروپایی خرج آموزش، بهداشت و خدمات اجتماعی می‌کند، بنابراین سهم هزینه‌های رفاهی در GDP پایین است. مثلا وقتی فنلاند یا فرانسه بالای ۵۰٪ GDP را صرف مخارج دولت می‌کنند، بخش عمده‌ای از آن در قالب خدمات عمومی باکیفیت و رفاه اجتماعی به مردم برمی‌گردد. اما در ایران، با اینکه نسبت پایین است، دولت همچنان کنترل گسترده بر اقتصاد دارد، و خدمات عمومی و رفاه اجتماعی متناسب با آن کنترل گسترده، ارائه نمی‌دهد. 🔚دولت ایران از نظر هزینه‌های ثبت‌شده در بودجه کوچک به نظر می‌رسد (۱۲/۹٪ GDP). اما تاکید صرف بر این شاخص، ما را به اشتباه می اندازد. چراکه از نظر حجم واقعی، مداخلات، تصدی‌گری و نفوذ بر اقتصاد، دولت ایران بزرگ و گسترده می باشد. #علی_محمدی @tahlileghtesadi

نشست آلاسکا؛ معامله‌ای فراتر از مرزهای اوکراین 🖊 #حسین_نجفی 🔹️نشست پوتین و ترامپ در آلاسکا، با فرمت کم‌سابقه «سه به سه»، بیش از یک گفت‌وگوی ساده درباره اوکراین است؛ ترکیب هیأت‌ها و فضای نشست نشان می‌دهد که موضوعات فراتر از خط مقدم جنگ، از ایران تا رقابت با چین و تحولات غرب آسیا را نیز در بر می‌گیرد. انتخاب آلاسکا نمادی هم دارد و پیامش این است: دو طرف خواهان گفت‌وگوی مستقیم و فشرده‌اند تا امکان معامله‌های بزرگ‌تر را بسنجند، هرچند هر کدام با محدودیت‌ها و محاسبات داخلی خود روبه‌رو هستند. 1️⃣چیدمان تیم آمریکایی دو پیام متناقض اما مکمل می‌فرستد. حضور مارکو روبیو، چهره‌ای سخت‌گیر نسبت به روسیه، به منتقدان داخلی و متحدان اروپایی اطمینان می‌دهد که واشنگتن بدون محافظه‌کاری به مسکو نزدیک نمی‌شود. از سوی دیگر، استیو ویتکاف، که تجربه پرونده هسته‌ای ایران و راهبردهای دیپلماسی غیررسمی را دارد، راه را برای مذاکرات پنهان و چندموضوعی باز می‌کند. این ترکیب شبیه ترکیب «چماق و هویج» است: نشان دادن جدیت و در عین حال آماده‌سازی کانال‌های پشت‌‌پرده برای توافق. 2️⃣هدف روسیه نسبتا روشن است: بازگرداندن جایگاه بین‌المللی پس از انزوا، تثبیت دستاوردهای میدانی در اوکراین و تلاش برای تضعیف اتحاد غرب از طریق مذاکره مستقیم با آمریکا. کرملین برای کاهش فشار تحریمی و کسب تضمین‌هایی درباره وضعیت میدانی تلاش می‌کند، اما هم‌زمان هزینه‌های اقتصادی و سیاسی انزوا را نیز می‌سنجد. در طرف آمریکا، ترامپ به‌دنبال دستاورد سریع—مثلاً آتش‌بس یا کاهش خشونت—و تبلیغ توانایی‌اش در حل اختلافات بین‌المللی است تا هم تصویر «صلح‌ساز» را تقویت کند و هم فشارهای داخلی و اقتصادی را کاهش دهد. 3️⃣دستور کار نشست فراتر از اوکراین است: پرونده ایران احتمالاً پشت درهای بسته مطرح می‌شود—کنترل برنامه هسته‌ای، نقش تهران در سوریه و لبنان و ارتباط با گروه‌های منطقه‌ای—که حضور ویتکاف آن را محتمل‌تر می‌کند. رقابت با چین و مرزبندی همکاری‌های مسکو–پکن نیز می‌تواند موضوع بحث باشد؛ علاوه بر این مسائل انرژی، از قطب شمال تا بازارهای جهانی نفت، بخش قابل‌توجهی از مذاکرات را شکل می‌دهد. واضح است که طرفین به دنبال معامله‌ای چندجانبه‌اند که پیامدهای منطقه‌ای و جهانی داشته باشد. 4️⃣اما موانع جدی نیز در این مسیر وجود دارد: غیبت نماینده رسمی اوکراین و نگرانی اروپا از تصمیم‌گیری یک‌جانبه، تناقض در مواضع تیم آمریکا میان لحن تند و گرایش به توافق، و فشارهای داخلی هر دو کشور، بعبارتی ترامپ برای نشان دادن دستاورد و پوتین برای کاهش هزینه‌های اقتصادی بدون عقب‌نشینی میدانی. این موانع شانس توافق بلندمدت را پایین می‌آورد و احتمال بیانیه‌های مبهم یا توافقات تاکتیکی را بالا می‌برد. 5️⃣سناریوهای ممکن متفاوت‌اند: در خوش‌بینانه‌ترین حالت، توافقی اولیه برای آتش‌بس کوتاه‌مدت و شروع مذاکرات سه‌جانبه با حضور اوکراین؛ در حالت واقع‌بینانه، بیانیه‌ای مبهم که کاهش تنش را تأکید کند اما تغییر میدانی ملموسی نداشته باشد؛ و در بدبینانه‌ترین حالت، شکست مذاکرات یا خروج از میز که می‌تواند منجر به تشدید تحریم‌ها و تنش‌ها شود. همواره احتمال این هست که مذاکرات صرفاً وسیله‌ای برای خرید زمان شود، به‌ویژه اگر یکی از طرفین بخواهد وضع میدانی‌اش را تحکیم کند. . 🔚پیامدهای منطقه‌ای و جهانی این نشست مهم است: برای اوکراین، خطر تصمیم‌گیری درباره سرنوشت مناطق بدون حضور مستقیم کی‌یف؛ برای اروپا، کاهش نقش در شکل‌دهی به راه‌حل‌ها؛ برای غرب آسیا، بازتعریف تعاملات، از نفوذ ایران در سوریه و لبنان تا تغییر در توازن نیروهای منطقه‌ای؛ و برای نظم بین‌الملل، آزمونی برای بازتولید دیپلماسی مبتنی بر زور و معامله‌های قدرت‌محور. در پایان، میزان موفقیت این دیدار را نه بیانیه پایانی، بلکه تحولات واقعی میدانی و تغییر رفتار طرفین در هفته‌ها و ماه‌های بعد نشان خواهد داد. کانال تحلیلی #سیاست_نامه 👇 👇 👇 https://eitaa.com/siyastnameh

🚀 وقتی ما جیغ و سوت می زدیم 📝 یعقوب ربیعی 🚀 نمایش موشک های ایرانی در حرم اباعبدا... از جمله صحنه هایی بود که این روزها دیدیم و کلی ذوق کردیم. اما شاید ندانیم برای این ذوق کردن ها کلی جان ها داده شده و کلی خون ها ریخته؛ که گفتن هر کدامشان یک روضه مصور از روز عاشوراست. ما ده ها شهید موشکی و پدافندی در ارتش و سپاه داشته ایم. یک موشک سوخت مایع تا بخواهد پرتاب شود حدودا سه ساعت زمان می برد و برای هر شلیک باید سه گردان سوخت، پرتاب و نقشه با هم همکاری کنند. این یعنی 3 ساعت زیر آتش دشمن و هر لحظه امکان پر کشیدن. 🔹 نکته ای که بر جانسوزتر شدن ماجرا می افزاید این است که ، به علت نوپا بودن دو مجموعه آفندی و پدافندی، اکثریت شهدا جوان های دهه هفتادی یا هشتادی هستند. خلاصه وقتی ما جیغ و سوت می زدیم و منتظر بودیم که فتاح شلیک شود؛ یک جوان دهه هفتادی داشت مخزن سوخت مایع را پر می کرد تا شلیک شود. وقتی ما جیغ و سوت می زدیم که خیبرشکن بر سر صهیونیست ها ببارد یک جوان دهه هشتادی داشت زیر آتش، نقشه خوانی می کرد. 🔹 وقتی ما جیغ و سوت می زدیم که «بزنید، ده تا ده تا بزنید، صد تا صد تا بزنید» جوان دهه هشتادی ما زیر دید پهپادهای صهیونیستی و ماهواره های آمریکایی در حال آماده سازی لانچرها بود. بسیاری از موشک های ایرانی، زمانی شلیک شد که کمی آن سوتر پیکر چند شهید دهه هفتادی و هشتادی بر روی زمین بود. بسیاری از شهدای ما زمانی پر کشیدند که 48 ساعت یک سره پلک هم نزده بودند، بسیاری هم زمانی لبیک گفتند که از جسمشان کنار مخزن سوخت، فقط خاکستری باقی مانده بود. 🔹 این یک روضه مصور است. آن نیروی پدافند ارتش و سپاه، در حالی 130 هرمس، هرون و پهپاد‌های انتحاری هاروپ را به زیر کشید که می دانست ممکن است ثانیه هایی بعد جسمش در زمین و روحش در آسمان ها باشد. اگر مدافعان حرم را با صدرزاده و حججی می شناسند، در این 12 روز ده ها حججی و صدرزاده تقدیم شد. شهدایی که هر کدامشان یک سرمایه و گنج عظم بودند. شهدایی که هر چند دهه هفتادی و هشتادی هستند اما نسل زد نیستند بلکه نسل ضد هستند؛ نسل ضدیت با استکبار، نسل ضدیت با صهیونیسم، نسل ضدیت با هر که بخواهد نگاه چپ به این ملک و مملکت بیندازد. 👌 سید زعیم و حکیم ما با امید به این نسل #جوان_مومن_و_انقلابی دل به دریا زد و از عظمت ایران گفت و سرود. @tahlilrahbordi

♨️ اربعین؛ الگویی از مردمی‌سازی اقتصاد 🔹مراسم اربعین، فراتر از یک رویداد مذهبی ـ سیاسی، به صحنه‌ای برای نمایش ظرفیت‌های مردمی در حل مسائل بزرگ، از جمله چالش‌های اقتصادی تبدیل شده است. میلیون‌ها نفر از داخل و خارج کشور در این رویداد شرکت می‌کنند و بخش عمده هزینه‌ها، خدمات و پشتیبانی آن از همت و سرمایه اجتماعی مردم تأمین می‌شود. هزاران موکب‌دار، خیر، کسب‌وکار محلی و داوطلب با منابع شخصی و مشارکتی، شبکه‌ای خودجوش از خدمات را شکل می‌دهند که امتداد آن از کشورهای شرقی ایران تا شهرهای عراق کشیده شده و پهنه‌ای گسترده از سرزمین دو کشور را دربر می‌گیرد. 🔸مدل اربعین ثابت می‌کند که با جلب اعتماد و انگیزه مردم، می‌توان در کوتاه‌ترین زمان، بزرگ‌ترین حجم خدمات را بدون بار مالی سنگین بر دوش دولت فراهم کرد. این تجربه نشان می‌دهد سرمایه اجتماعی در حل بحران‌های اقتصادی، بازسازی پس از بلایای طبیعی و حتی پیشبرد پروژه‌های زیرساختی نقش کلیدی دارد. هم‌افزایی بین مردم و کسب‌وکارهای خرد در اربعین، از طریق تقویت بخش واقعی اقتصاد (مصرف)، رونق موقتی اما گسترده‌ای به مشاغل محلی می‌دهد و چرخه مالی قابل توجهی را بدون نیاز به سرمایه‌گذاری دولتی به حرکت درمی‌آورد. این رویداد نمونه‌ای زنده از اقتصاد مقاومتی در عمل است؛ جایی که وابستگی به منابع دولتی به حداقل می‌رسد و اتکای اصلی به توان داخلی مردم است. 🔹البته این مدل بدون آسیب نیست. نبود برنامه‌ریزی هماهنگ می‌تواند باعث هدررفت منابع مردمی، تکرار خدمات موازی، اسراف یا فشار بیش از حد بر زیرساخت‌های شهری و روستایی شود. همچنین، اگر این مشارکت‌ها فقط به صورت مقطعی و هیجانی باقی بماند و الگوی حاصل از آن در سایر حوزه‌ها تعمیم نیابد، فرصت طلایی مردمی‌سازی از دست می‌رود. با این وجود، آسیب‌ها در برابر فرصت‌های حاصل از اربعین، به مثابه قطره در برابر دریا هستند. 🔸اقتصاد اربعین به ما می‌آموزد که دولت‌ها می‌توانند با تسهیل‌گری، شفافیت و جلب اعتماد، ظرفیت‌های مردمی را در مدیریت پدیده‌های بزرگ اقتصادی فعال کنند. این مدل می‌تواند برای مقابله با بحران‌های ملی مانند کمبود منابع، حوادث طبیعی یا حتی تأمین مالی پروژه‌های کلان عمرانی به‌کار گرفته شود؛ آن هم در شرایطی که رهبر معظم انقلاب تأکید ویژه‌ای بر مردمی‌سازی اقتصاد دارند. البته کلید موفقیت، انتقال روحیه داوطلبی و همبستگی اجتماعی اربعین به سایر عرصه‌هاست تا اقتصاد کشور، در شرایط محدودیت بودجه‌های دولتی، با مشارکت فراگیر و امیدآفرین مردم، رشد و توسعه یابد. 🔹تجربه اربعین نشان می‌دهد که با اعتماد به مردم و استفاده از ظرفیت‌های مردمی، می‌توان پدیده‌های بزرگ اقتصادی را مدیریت کرد. مهم‌ترین درس این است که دولت‌ها باید به‌عنوان تسهیل‌گر عمل کنند و نقش مردم را در فرآیندهای اقتصادی پررنگ سازند. مراسم اربعین نمونه‌ای موفق از مردمی‌سازی اقتصاد است که می‌تواند الگویی برای سایر چالش‌ها باشد. با تقویت این مدل، می‌توان به توسعه‌ای پایدار و مقاوم در برابر بحران‌ها دست یافت. ✍🏻 علی محمدی @Tahlilrahbordi

🔰یادتونه می گفتن وسط مذاکرات موشک هوا کردید توافق بهم خورد؟! 🔹ترامپ در دیدار پر انتظار با پوتین رسما از بالا سر پوتین B2 رد میکنه 🔹چون قدرت است که به دیپلماسی اجازه حرف زدن میده! 🔹اگه قدرت نداشته باشی میشی زلنسکی که اصلا به مذاکرات درباره سرنوشت کشورت دعوت نمیشی! 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj @Tahlilrahbordi

♨️ آزمون پارادایم ها در بستر جنگ تحمیلی #علی_محمدی 🔸در سه دهه اخیر، دو نسخه‌ توسعه در ایران مطرح بوده است: نخست، نظریه تعامل‌گرای توسعه که بر اولویت مذاکره و همکاری با غرب ـ به‌ویژه آمریکا ـ استوار بود و از ظرفیت‌های داخلی غفلت می‌کرد؛ و دوم، الگوی مبتنی بر اقتصاد مقاومتی که بر پیشرفت درون‌زا و برون‌نگر تأکید دارد. 🔸جنگ تحمیلی ۱۲روزه و تحولات منتهی به آن، یک آزمایش راهبردی برای سنجش این دو الگو و پارادایم بود. این جنگ درست در اوج مذاکرات و در زمان حضور جریان نماینده تعامل‌گرایی( منفعلانه) بر دولت، رخ داد؛ و نشان داد که غرب، رابطه خود با ایران را نه بر پایه نوع پارادیم‌ها، بلکه بر پایه متوقف‌سازی ایران مستقل، معنوی و پیشرفته تنظیم کرده است. دقت در این گزاره، نشان می دهد که نظریه تعامل‌گرایی منفعلانه در میدان عمل، دچار فروپاشی اساسی شده است. 🔸با این حال، پس از جنگ، جریان اصلاحات به‌جای پذیرش شکست رویکرد گذشته، دوباره در پی بحث بر سر تغییر پارادایم برآمده است. چهره‌هایی از این جریان با عناوین متعدد، در حال بازنویسی همان نسخه شکست‌خورده هستند. به هر حال این تلاش برای تغییر پارادایم، در حقیقت تکرار همان مسیر خطای گذشته است که شکست خود را در میدان عمل بارها تجربه کرده است. نتیجه این پارادایم، بر زمین ماندن اقتصاد، "افزایش فشار"، "کورتر شدن گره تحریم ها" و جنگ خواهد بود. 🔸تجربه اکراین، سوریه،لیبی و ...نشان می دهد که راه نجات ملت‌های منطقه از اراده‌‌ی ساختن بر پایه نظریه مقاومت می‌گذرد نه بر پایه تغییر پارادایم‌ها‌. واقعیتی که در جنگ تحمیلی ۱۲روزه اثبات شد. @Tahlileghtesadi

‏بیانیه ‎#جبهه_اصلاحات درست در میانه شرایط جنگی، خیانتی آشکار به ملت ایران محسوب می‌شود. این بیانیه اقدام علیه امنیت ملی و اتحاد و همبستگی ملت ایران را هدف قرار داده است. شاید هیچ چیزی بعد از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران، به اندازه این اقدام، سران ‎#رژیم_صهیونیستی را خوشحال و به تجاوز مجدد امیدوار نساخته باشد. @omidha_va_daghdagheha

🔰بیانیه دوست یا صدای دشمن 📝 محمدتقی احمدی 🔹نقدهای های اساسی بر بیانیه جبهه اصلاحات وارد است اگر بخواهیم همه را در یک جمله بیاوریم می شود : "پیشنهادی برای عبور مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی" به گونه ای که جمهوری اسلامی باشد اما جمهوری، اسلامی نباشد! از نقد که بگذریم مسئله مهمتر ،اول اثر این بیانیه درجامعه و دوم چگونگی مواجه حاکمیت با این اتفاق است. 🔹انتخابات های چند سال اخیر و نظرسنجی های مختلف حاکی از آن است که اصلاحات و اصلاح طلبان خصوصا طیف تندرو آن در میان اقشار مختلف بویژه جوانان از اقبال سابق برخوردار نبوده و توان تاثیرگذاری ، تهییج و تحریک کنندگی را ندارد ، ده ها بیانیه تندتر از این نیز کارآیی و اثربخشی لازم را ندارد بنابراین بهترین پاسخ در چگونگی مواجه با آن مسکوت گذاشتن و محل توجه قرار ندادن آن است. 🔹اما نکته بسیار مهم که می تواند اصل سخن در این نوشته باشد اینکه طیف تندرو بیانیه نویس زمانی موفق خواهد شد که بتواند میان دولت جناب پزشکیان و حاکمیت فاصله بیندازد این بستر و ظرفیت تاحدی وجود دارد بنابراین عقلای قوم درعین نقد و بررسی می بایست اصل توان و تمرکز خود را بر یاری ، همراهی و حمایت از دولت برای ادامه مسیری که آمده است بگذارند. @tahlilrahbordi