شیخ و مرید
روزی شیخ از پیِ لباسی مناسب در بازار همی گشت که ناگهان شخصی از پشت پرید و جفت چشم‌های شیخ را با دست گرفت و عرضه کرد: اگر گفتی من کیم؟
شیخ که خسته بود از این حرکت وی برآشفت و گفت: پسر حسنعلی بقال از مریدان مایی، ولی حیف در تربیت تو کاستی‌ای پدید آمده که این‌چنین جلف بازی میکنی.
مرید خنده‌ای کرد و گفت یا شیخ: به درست شناختی، حالا که دراثر فشار دستم مژه‌ات کنده شد، یک آرزو کن! و بگو کدوم وره؟
شیخ نگاهی برآسمان خدا کرد و زیر لب شفایش را از ایزد منان طلب کرد و گفت: سمت راست؟
مرید گفت: اشتباه گفتی و به آرزویت نمی‌رسی. حال با مرید خویش مشکلت را بازگو، شاید این بار به کار تو بیایم؟
شیخ گفت: درپی پیراهنی مناسب و درخور شأنم لیک گویا لباس فروشی مردانه جایی نیست، همه ی لباس ها زرد و سرخ و پولکی‌اند و شلوار‌ها ساق شلواری گشته و لباسی مناسب آدم نمی‌یابم.
مرید گفت: مد روز است. تمام این تی‌شرت‌های پولکی را مردان می‌پوشند.
شیخ گفت: اف بر ایشان، اگر به واسطه‌ی پوشیدن اینها انگشت‌نما شوند، لباس شهرت است و حرام .
مرید که جذبه‌ی شیخ را دید آستین کوتاهش را پایین کشید و اظهار شرمندگی کرد،شیخ گفتا چون مارگزیده به خود مپیچ که اگر آستینت بسیار کوتاه نباشد و مفسده‌ای نداشته باشد، اشکالی برتو نیست.
مرید که چنین لطفی از شیخ دید شنگول شد و گفت: حال که تی‌شرتی نخریدی بیا حداقل ذرت مکزیکی بخوریم!
🔸زهرا شعبانزاده🔸
مزاح‌الدین |
@mezahoddin
