#قرآن 🌏 آبروی مومن إِذۡ تَلَقَّوۡنَهُۥ بِأَلۡسِنَتِكُمۡ وَتَقُولُونَ بِأَفۡوَاهِكُم مَّا لَيۡسَ لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞ وَتَحۡسَبُونَهُۥ هَيِّنٗا وَهُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمٞ (۱۵نور) به خاطر بياوريد زمانى را كه اين شايعه را از زبان يكديگر مى گرفتيد، و با دهان خود سخنى مى گفتيد كه به آن يقين نداشتيد؛ و آن را كوچك مى پنداشتيد در حالى كه نزد خدا بزرگ است! وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ قُلۡتُم مَّا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبۡحَٰنَكَ هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ عَظِيمٞ(۲۰نور) چرا هنگامى كه آن را شنيديد نگفتيد: «ما حق نداريم كه به اين سخن تكلّم كنيم؛ خداوندا منزّهى تو، اين بهتان بزرگى است»؟! ✍ خیلی باید مواظب گوش و زبانمان باشیم ، خیلی باید کم حرف بزنیم ! کلماتی را می شنویم و آن را بیان می کنیم که پای آبروی یک انسان در میان است ! گاه کلام درست باشد که میشود غیبت ، گاه درست نیست که هم غیبت است و هم تهمت ! سخنانی که ما آن را کوچک می شماریم و آن را گناه به حساب نمی آوریم اما نزد خداوند بسیار بزرگ است ! و عذاب الهی را برای ما به دنبال دارد یاد بگیریم ، سعی کنیم ، تا میشود حرف مردم را به میان نیاوریم ! چون احتمال غیبت کردن و تهمت زدن بسیار است ! همه انسان ها یک سری خوبی ها دارند و یک سری بدی ها ، ما نیز بدی بسیار داریم ! آیا دوست داریم بدی های ما را پشت سرمان یا جلوی رویمان با گستاخی نزد دیگران بیان کنند ؟ اگر تو بنده خدایی بقیه هم هستند !این نمی شود چون تو از کسی خوشت نمی آید ، خداوند نیز رابطه بندگی را با او قطع کرده باشد و او نیز به مانند تو از او متنفر باشد! @tarighatezendegi

#قرآن إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ(۱۹نور) كسانى كه دوست دارند فحشا در ميان مردم با ايمان شيوع يابد، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت است؛ و خداوند مى داند و شما نمى دانيد! ✍ در ابتدای سوره خداوند در مورد مجازات مرد و زن زناکار سخن می گوید ، سپس داستان تهمت و افترا و نسبت دادن کار زشت به یکی از همسران پیامبر داده میشود! خداوند بعد از آن این آیه را بیان می کند، و به صورت کلی پخش و شیوع فحشا و اعمال زشت همچون زنا و تهمت و افترا به مومنین و مومنات را نه تنها ممنوع می داند ، بلکه اگر کسی نسبت به آن حتی رضایت داشته باشد و دوست داشته باشد فساد در زمین شیوع پیدا کند ، خداوند متعال برای چنین کسانی وعده عذاب دردناک در دنیا و آخرت می دهد ! البته این نکته را هم می توان از این آیه دریافت که چون شخص گناه کننده ، از فساد و فحشا در حین عمل گناه لذت می برد ! یعنی او در آن وقت فحشا و فساد را دوست می دارد و دوست دارد که در جامعه چنین گناه و فسادی باشد تا او از آن بهرمند گردد ! به طور مثال حتی کسی که به خاطر ارضای شهوت جنسی ، صفحات اینترنت را جستجو می کند تا تصویری از مرد یا زن زناکار را ببیند و یا در خیابان به جستجوی زنان هرزه می گردد چنین کسی مصداق این آیه قرار می گیرد ، چرا که دوست دارد پلیدی وجود داشته باشد تا او با دیدن آن به لذات و ارضای امیال خود برسد ! لذا باید از خدا ترسید که عذاب چنین خواسته ها ای بسیار دردناک است . @tarighatezendegi

#حدیث 🌏 اهتمام ورزیدن به آخرت یا دنیا ؟ رسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: مَن أصبَحَ و أمسی و الآخِرةُ أکبرُ هَمِّهِ جَعلَ اللّهُ الغِنی فی قلبِهِ، و جَمَع لَه أمرَهُ، و لَم یَخرُج مِن الدُّنیا حتّی یَستکمِلَ رزقَهُ. و مَن أصبحَ و أمسَی و الدُّنیا أکبرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللّهُ الفَقْرَ بینَ عینَیهِ، و شتَّتَ علَیهِ أمْرَه، و لَم یَنَلْ مِن الدُّنیا إلاّ ما قُسِمَ لَهُ. [۹] عنه صلی الله علیه و آله: مَن کانتِ الآخِرةُ همَّهُ جَمَعَ اللّهُ شَمْلَهُ، و جَعَلَ غِناهُ بینَ عَینَیهِ، و أتَتْهُ الدُّنیا و هیَ راغِمةٌ. و مَن کانتِ الدّنیا هَمَّهُ فَرَّقَ اللّهُ شَمْلَهُ و جَعَلَ فَقْرَهُ بینَ عینَیهِ و لَم یأتِهِ مِن الدُّنیا إلاّ ما کَتَب لَهُ. [۱۰] از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر آن کس که در شب و روز، بزرگترین همّش آخرت باشد، خداوند بی نیازی را در دل او جای می‌دهد و کارش را سامان می‌بخشد و از دنیا نمی رود مگر وقتی که روزی اش را کامل دریافت کرده باشد. و هر آن کس که شب و روز، بزرگترین همّش دنیا باشد، خداوند فقر را در بین دو چشم او قرار می‌دهد (همیشه چشمش گرسنه و تشنه دنیا است) و کارش را پریشان می‌سازد و از دنیا به چیزی بیش از قسمت خود نمی رسد. و همچنین از همان حضرت در کتاب دیگر نقل است : هر کس که آخرتْ همّ و غم او باشد خداوند امور او را به سامان می‌آورد و بی نیازی را در بین دو چشم او قرار می‌دهد و دنیا علی رغم میلِ خود نزد او می‌رود. و هر کس که دنیا همّ و غمش باشد خداوند امورش را از هم می‌پاشد و فقر را در بین دو چشم او قرار می‌دهد و از دنیا جز آنچه خداوند برایش مقدّر داشته نصیبش نمی شود. ---------- [۹]: بحار الأنوار: ۷۷/۱۵۱/۱۰۴. [۱۰]: کنز العمّال: ۴۴۱۶۰. ✍ اهتمام ورزیدن به دنیا یعنی تلاشش برای بردگی و ارضای امیال باشد ! اما اهتمام ورزی به آخرت ، یعنی به خاطر خدا و ترس از جهنم و طمع بهشت ، از این بستر دنیا برای ساختن و تعالی روح و آنچه توشه سفر آخرتش هست بهره گیرد ! فرق است بین دنیای انسانی که هدفش از زندگی رضایت خداوند باشد ، با انسانی که هدفش تنها سیر کردن و ارضای شهوات و پاسخگویی به خواسته های حیوانی و مادی اش باشد . از ابتدایی ترین فرق ها بین این دو زندگی ، این است که شخصی که به خاطر آخرتش تلاش می کند ، قناعت را سرلوحه زندگیش قرار می دهد دنیای خودش را شلوغ نمی کند تا بتواند به جای بردگی دنیا بندگی خدایش را به درستی انجام دهد ! اما انسانی که دنیا را بر می گزیند ، به اندازه قانع نمی شود ، و دنیا را می خواهد و بردگی آن را می کند حتی اگر به کم هم به آن نرسد و تنها افسوسش را بخورد ! لذا می بینید اولی که آخرت را انتخاب نمود ، به دلیل قناعت ، در دنیا آرامش بیشتری دارد ، اما دومی که دنیا را انتخاب کرد ، مانند کسانی که آب شور خورده اند ، هر لحظه آب بیشتر هم بخورند باز تشنه تر و حریص تر هستند و هیچ گاه ، آرام و قرار ندارند ! حتی اگر مدتی هم بخواهند حس سیری کنند ، دنیای بزرگی که برای خودشان درست کرده اند ، اینبار این دنیا نمی گذارد که آرام و قرار داشته باشند ... اگر به دنیایی هم نرسند ، بیهوده و بی جهت به دلیل فراموشی خدا ، دنیا آنها را به بازی های تلخ و به ظاهر شیرین و گذرا می گیرد و آنها نیز به ساز دنیا می رقصند و خسر الدنیا و آخرت روزگار را سپری می کنند ! @tarighatezendegi

#قرآن 🌏 خصوصیات اهل آخرت «تِلْکَ الدَّارُ الاْخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَسَادا». [۱] «آن سرای آخرت را از آنِ کسانی می‌کنیم که در زمین خواهان برتری جویی و تباهکاری نیستند». ---------- [۱]: القصص: ۸۳. ✍ عنه علیه السلام: إنّ الرّجُلَ لَیُعْجِبُهُ شِراکُ نَعْلِهِ فیَدْخُلُ فی هذهِ الآیةِ «تلک الدّارُ الآخرةُ......... ». [۳] عنه علیه السلام: إنّ الرّجلَ لَیُعجِبُهُ أنْ یَکونَ شِراکُ نَعْلِهِ أجْوَدَ مِن شِراکِ نَعلِ صاحبِهِ، فیَدْخُلُ تحتَها. [۴] امام علی علیه السلام: اگر حتّی بند کفشِ آدمی او را سرخوش کند، مشمول آیه «آن سرای آخرت......... » می‌شود. امام علی علیه السلام: اگر انسان از این که بند کفش او از بند کفش دوستش بهتر است سرخوش شود، مشمول این آیه می‌شود. الإمامُ الصّادقُ علیه السلام فی قولهِ تعالی: «عُلُوّا فی الأرضِ و لا فَسادا»: العُلُوّ: الشَّرَفُ، و الفسادُ: النِّساءُ. [۱] تفسیر القمّی عن حَفْصَ بنِ غِیاثٍ: قالَ أبو عبدِ اللّهِ علیه السلام: یا حَفْصُ، ما مَنزلةُ الدُّنیا مِن نَفْسی إلاّ بمَنزلةِ المِیتةِ، إذا اضْطُرِرْتُ إلَیها أکَلْتُ مِنها......... ثُمَّ تلا قولَهُ: «تلک الدّارُ الآخِرة نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَسَادا وَ العَاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ» الآیة، و جَعلَ یَبکی و یقولُ: ذَهبَتْ و اللّهِ الأمانیُّ عِندَ هذِهِ الآیةِ. [۲] امام صادق علیه السلام درباره آیه «علوّا فی الأرض و لا فسادا» فرمود: منظور از «علوّ»، بزرگی و فخر فروشی است و منظور از «فساد»، زنان. تفسیر القمّی به نقل از حفص بن غیاث: امام صادق علیه السلام فرمود: «ای حفص! دنیا در نظر من چونان مردار است که هرگاه ناچار شدم، از آن می‌خورم......... ». آن گاه آیه «آن سرای آخرت را از آنِ کسانی می‌کنیم که در زمین، خواهان برتری جویی و تباهکاری نیستند و فرجام [خوش]، از آنِ پرهیزگاران است» را تلاوت نمود و شروع به گریستن کرد و فرمود: «سوگند به خدا که با این آیه همه آرزوها بر باد رفت». ---------- [۱]: تفسیر القمّی: ۲ / ۱۴۷. [۲]: تفسیر القمّی: ۲/۱۴۶. [۳]: مجمع البیان: ۷/۴۲۰. [۴]: سعد السعود: ۸۸. @tarighatezendegi

#کلیپ 🅾دستورالعمل امیرالمومنین علیه‌السلام برای حاجات بزرگ 🔻۶ آیۀ اول سوره حدید 🔻۳ آیۀ آخر سوره حشر اسم اعظم @tarighatezendegi

#حدیث 🌏نهی از امید بستن به غیر خدا رسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: یَقولُ اللّهُ عزّ و جلّ: لَأقْطَعَنَّ أملَ کُلِّ مُؤمنٍ أمَّلَ دُونی بالإیاسِ. [۲] الإمامُ علیٌّ علیه السلام: انْقَطِعْ إلَی اللّهِ سُبحانَهُ، فإنَّهُ یَقولُ: وَ عِزَّتی و جَلالی لَأقْطَعَنَّ أملَ کُلِّ مَنْ یُؤَمِّلُ غَیْری بِالیَأْسِ. [۳] پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: خداوند عزّ و جلّ می‌فرماید: بی گمان، امید هر مؤمنی را که به غیر من امید بندد، قطع می‌کنم. امام علی علیه السلام: تنها به خداوند سبحان دل ببند، که او می‌فرماید: به عزّت و جلال خودم سوگند که امید هر کس را که به غیر من امید بندد به نومیدی می‌کشانم. ---------- [۲]: صحیفة الإمام الرضا: ۲۷۶/۲۰. [۳]: بحار الأنوار: ۹۴ / ۹۵ / ۱۲. @tarighatezendegi

#حدیث 🌏 ثمرات کوتاه و کوچک کردن آرزو رسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله لابنِ مسعودٍ: قَصِّرْ أمَلَکَ، فإذا أصْبَحْتَ فَقُلْ: إنّی لا اُمْسِی، و إذا أمْسَیْتَ فَقُلْ: إنّی لا اُصْبِحُ، و اعْزِمْ علی مُفارَقَةِ الدُّنْیا، و أحِبَّ لِقاءَ اللّهِ. [۱] عنه صلی الله علیه و آله: و الّذی نَفْسُ مُحمّدٍ بِیَدِهِ، ما طَرَفَتْ عَیْنایَ إلاّ ظَنَنْتُ أنّ شَفْرَیّ لا یَلْتَقِیانِ حتّی یَقْبِضَ اللّهُ رُوحی. [۲] الإمامُ علیٌّ علیه السلام: مَنْ أیْقَنَ أنّهُ یُفارِقُ الأحبابَ، و یَسکُنُ التُّرابَ، و یُواجِهُ الحِسابَ، و یَسْتَغْنِی عَمّا خَلَّفَ، و یَفْتَقِرُ إلی ما قَدَّمَ، کانَ حَرِیّا بِقِصَرِ الأملِ و طُولِ العَملِ. [۳] عنه علیه السلام: خُذْ بِالثِّقَةِ مِنَ العَملِ، و إیّاکَ و الاغْتِرارَ بالأملِ، و لا تُدْخِلْ عَلَیْکَ الیومَ هَمَّ غَدٍ......... و لو أخْلَیْتَ قَلْبَکَ مِنَ الأملِ لَجَدَدْتَ فی العَملِ. و الأملُ المُمَثَّلُ فی الیومِ، غَدا أضَرَّکَ فی وَجْهَیْنِ: سَوَّفْتَ بِه العملَ، و زِدْتَ بهِ فی الهَمِّ و الحُزْنِ. [۴] الإمامُ الباقرُ علیه السلام: تَزَوَّدْ مِنَ الدُّنْیا بِقِصَرِ الأملِ. [۵] پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به ابن مسعود فرمود: آرزویت را کوتاه گردان و چون صبح شد [پیش خود ]بگو: من روز را به شب نخواهم رساند. و چون شب درآمد بگو: من تا صبح زنده نخواهم بود، و بر جدا شدن از دنیا مصمّم باش و دیدار خدا را دوست بدار. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: سوگند به آن که جان محمّد در دست اوست، هیچ گاه چشم به هم نزدم مگر آنکه پنداشتم هنوز پلکهایم به هم نرسیده خداوند جانم را می‌ستاند. [۶] امام علی علیه السلام: هر که یقین کند که از دوستان جدا خواهد شد و در دل خاک خواهد خفت و حساب و کتابی در پیش رو دارد و آنچه بر جای می‌نهد به کارش نخواهد آمد و به آنچه پیش فرستاده نیازمند است، سزاوار است که رشته آرزو را کوتاه و دامنه عمل را دراز گرداند. امام علی علیه السلام: کار را بر پایه ای استوار بنه و فریب آرزو را مخور و غم فردا را امروز مخور......... اگر دل خود را از آرزو تهی می‌کردی، هر آینه در عمل جدّیت می‌ورزیدی، آرزوی امروز، از دو جهت در فردای روزگار به تو زیان می‌رساند: [اولاً ]به سبب آن عمل را به امروز و فردا می‌افکنی و [ثانیا] بر غم و اندوه خود می‌افزایی. امام باقر علیه السلام: با کوتاه کردن آرزو، از دنیا [برای آخرتت ]توشه برگیر. عنه علیه السلام: اِسْتَجْلِبْ حَلاوةَ الزَّهادَةِ بِقِصَرِ الأملِ. [۱] امام باقر علیه السلام: با کوتاه کردن آرزو، شیرینی پارسایی را به دست آر. ---------- [۱]: بحار الأنوار: ۷۷/۱۰۱/۱. [۲]: بحار الأنوار: ۷۳/۱۶۶/۲۷. [۳]: بحار الأنوار: ۷۳/۱۶۷/۳۱. [۴]: بحار الأنوار: ۷۳/۱۱۲/۱۰۹. [۵]: تحف العقول: ۲۸۶. [۶]: یعنی حتّی لحظه ای از مرگ، غافل نبوده ام. [۱]: تحف العقول: ۲۸۵. @tarighatezendegi

#حدیث 🌏 چرایی انتخاب امام معصوم از ناحیه خداوند از زبان امام زمان( ارواحنا فداه) ! کمال الدین: سعد بن عبد اللّه قمی می‌گوید: از امام مهدی علیه السلام سؤال کردم که چرا مردم نمی توانند خود، امام را برگزینند؟ حضرت فرمود: نیکوکار را برگزینند یا تبهکار را؟ عرض کردم: نیکوکار. فرمود: آیا امکان دارد که از سر ناآگاهی از خوبی و بدی درون یکدیگر، فرد فاسد و بدکاری را برگزینند؟ عرض کردم: بله. فرمود: علّت، این است. اینک برای تو برهانی می‌آورم که اندیشه ات قانع شود. آن گاه فرمود: به من بگو آیا پیامبرانی چون موسی و عیسی علیهما السلام که خداوند آنان را برگزید و بر آنان کتاب فرو فرستاد و از حمایت وحی و عصمت برخوردارشان ساخت و سران امّت [خود ]بودند و در قدرت انتخاب از آنان توانمندتر بودند، آیا ممکن است این دو پیامبر با آن همه عقل و کمال علمی، اگر بخواهند انتخاب کنند، انتخابشان به یک منافق تعلّق گیرد و گمان برند که او مؤمن است؟ عرض کردم: خیر. فرمود: اما همین موسی کلیم اللّه با آن همه عقل و کمال علمی و نزول وحی بر او، برای میقات پروردگار خود، از میان سران قوم و سردمداران سپاه خود هفتاد نفر را که در ایمان و اخلاص آنها شک نمی شد، انتخاب کرد، اما انتخاب او بر منافقان تعلّق گرفت. خداوند متعال فرموده است: «موسی برای میقات با ما هفتاد مرد از میان قوم خود برگزید و چون زلزله آنان را فرا گرفت گفت: پروردگارا! اگر می‌خواستی، آنان را و مرا، پیش از این هلاک می‌ساختی. آیا ما را به [سزای ]آنچه کم خِردانِ ما کرده اند، هلاک می‌کنی؟ ». پس، وقتی مشاهده می‌کنیم کسی که خداوند متعال او را به پیامبری برگزیده است افسد را انتخاب می‌کند و نه اصلح را و می‌پندارد که او اصلح است نه افسد، پی می‌بریم که انتخاب [امام ]تنها برای کسی رواست که از نهانیهای دلها آگاه است. ---------- الأعراف: ۱۵۵. کمال الدین: ۴۶۱ / ۲۱. (انظر) الشوری: باب ۲۱۱۶. میزان الحکمه : جلد ۱ صفحه ۲۵۴ @tarighatezendegi

#قرآن 🌏 پرهیز از نگاه ، عامل نجات از فحشا ! قُل لِّلۡمُؤۡمِنِينَ يَغُضُّواْ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِمۡ وَيَحۡفَظُواْ فُرُوجَهُمۡۚ ذَٰلِكَ أَزۡكَىٰ لَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا يَصۡنَعُونَ ( نور۳۰) به مردان مؤمن بگو: چشمان خود را [از آنچه حرام است مانند ديدن زنان نامحرم و عورت ديگران] فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ كنند، اين براى آنان پاكيزه تر است، قطعاً خدا به كارهايى كه انجام مى دهند، آگاه است . ✍ یک قاعده کلی برای نیفتادن در دام گناهان این است که انسان ، به گناه نزدیک نشود ! مسلما دیدن ، شنیدن ، فکر کردن ، بها دادن به خواسته های نفسانی ، اطاعت بی چون و چرا از امیال و هواهای نفسانی ، انسان را به فحشا و گناهان بزرگ نزدیک می کند ! باید این را بپذیریم ، آنچه که مانع اطاعت ما از خداوند است ، بدون تعارف ، امیال و شهوات ماست ! یعنی چیزی که در برابر خدا می ایستد ، همان خواسته های نفسانی انسان است ... راه مبارزه هم این است که ، شهوت را در نطفه باید خفه کرد ! دلت هوس یک خوردنی می کند ؟ به دلت بگو چون هوس کردی اطاعتت نمی کنم ! سعی کنیم با عقلمان تصمیم بگیریم و آنچه نیازمان هست را استفاده کنیم . اگر عقل گفت برایت مضر است ، یا که مباح است ، اطاعت از هوس نکنیم ! هر چه قدر اطاعت از هوس کنیم ، دایره خواستن امیال ما بزرگ تر می شود !مگر روح چگونه بزرگ می شود ؟ جز با اطاعت از عقل و بندگی خدا و پشت پا زدن به خواسته های شهوانی ؟! معلوم است که اگر چشم عادت به دیدن کرد ، دل نیز خیلی خواسته های دیگر هم پیدا می کند ، خواسته هایی که انسان را از دایره بندگی و اطاعت عقل خارج می کند ! پشت پا زدن به نفس ، هیچ سخت نیست ! تنها راهش همین است که از چیز های کوچک مثل نخوردن ، ندیدن ، نشنیدن و حرف نزدن ، و انجام ندادن کارهای لغو و بیهوده ، خودداری کنیم ! از آن طرف به کارو تلاش و مطالعه و نماز و قران و توسل و کارهای مفید روی آوریم ! وقتی هدف رضایت خدا و کسب آخرت شد ، به خاطر رسیدن به هدف والا انسان خیلی از لذت های زودگذر را فدای طریق و راه بندگی می کند و این برای انسان آسان می شود ! البته این نیز در گرو عقیده محکم و یقین به خدا ، اسلام و آخرت است ! وقتی ما با نه گفتن به نفس ، در این مجاهدت بزرگ وارد می شویم یعنی جنگ با دشمن خدا ، یعنی جنگ با شهوت ، جنگ با دنیا ، جنگ با شیطان ، رفته رفته مشاهده می کنیم که از گناهان کبیره فاصله زیادی گرفته ایم ! البته این کار نیازمند عزم و اراده جدیست ، عزم و اراده ای که با دعا و اشک و درخواست های زیاد و شبانه روزی از خداوند و توسل به اهل بیت و عنایت خداوند در ما صورت می گیرد ! ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

#قرآن 🌏 زن و مرد هر دو باید عفیف باشند ! جالب است خداوند در آیه۳۰سوره نور، ابتدا از مردان می خواهد که چشمان خود را کنترل کنند تا به گناهان جنسی دچار نشوند،از آن طرف بلافاصله در آیه بعد یعنی ۳۱ سوره نور،خداوند خطاب به بانوان،دقیقا همین درخواست را میکند و مضاف بر آن از آنها می خواهد که زینت هاو زیبایهای خود را به جز آنچه که ظاهر است نمایان نکنند،بعد بیان می کند که سر و مو و گردن و سینه شما جزء ظاهر نیست بلکه باید با روسری های بلند سر و گردن و روی سینه را کاملا پوشاند،بعد دوباره تکرار می کند،زینت ها و زیبایی های خود را نشان ندهید جز برای محارمتان که در آیه به صورت کامل بیان می کند!و در آخر آیه می گوید زنان نباید پاهایشان را به زمین بکوبند تا زینت هایشان آشکار شود.خب با مجموع این بیانات می شود فهمید که علاوه برظواهر گفته شده هر نوع پوشش و عمل تحریک کننده از بانوان خلاف دستور و خواسته خداوند است،علت آن هم برچیده شدن بستر فحشاست! و این انتظار را هم نمی توان داشت که تنها زنان حجاب بگیرند و یا تنها مردان نبینند،چون هر دو با سهل انگاری های گفته شده بستر گناه و فساد و فحشا را در جامعه باز می کنند،چه آن کس که نگاه می کند،چه آن کس که خود را نمی پوشاند!هر دو با خود خواهی های خود و تنها اطاعت و ارضای شهواتشان نه اطاعت از خداوند زمینه ساز گناه شده اند و لذا هر دو به یک اندازه مسئولند! علاوه بر آن نفس نگاه به نامحرم و نفس پوشش و رفتار نامناسب چه زمینه ساز گناهان بزرگ شود چه نشود ، خود فعل نمونه ای از گناه و درجه ای از فحشا و خلاف فرمان خداوند است ! ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

#کلیپ 🌏 چرا زمین نباید خالی از امام باشد ؟ الأمالی للصدوق عن سُلیمانَ بنِ مهرانَ الأعمشِ عن الإمامِ الصّادقِ علیه السلام: لا تَخْلو [الأرْضُ] إلی أنْ تقومَ السّاعةُ مِن حُجّةٍ للّهِ فیها، و لو لا ذلکَ لم یُعْبَدِ اللّهُ. قالَ سُلیمانُ: فقلتُ للصّادقِ علیه السلام: فکیفَ یَنتَفِعُ النّاسُ بالحُجّةِ الغائبِ المَسْتورِ؟ قالَ: کما یَنْتَفعونَ بالشَّمسِ إذا سَتَرها السَّحابُ. [۴] مهران اعمش: امام صادق علیه السلام فرمود: تا قیام قیامت، زمین از حجّت خدا خالی نمی مانَد و اگر چنین نبود خداوند پرستیده نمی شد. به امام علیه السلام عرض کردم: مردم چگونه از حجّتِ غایبِ پنهان بهره مند می‌شوند؟ فرمود: همچنان که از خورشیدِ پسِ ابر بهره مند می‌شوند. [۴]: الأمالی للصدوق: ۲۵۳ / ۲۷۷ ✍فرض کنید با رحلت پیامبر همه چیز تمام میشد ! امامتی هم در کار نبود، مردم می ماندند با آیات پراکنده قرآن و خود مردم و سران قوم های عرب ، قرآن را جمع آوری کرده و یکجا ثبت می کردند ! حال بماند از اینکه این شبهه به میان میامد که از کجا معلوم کم و کاست و یا تحریفی در قرآن صورت نمی گرفت! پیامبر خدا معصوم بود ، اصحاب و مردم که معصوم نبودند! اصلا مردم بودند و همین قرآن ! چه کسی باید قرآن را به مردم تعلیم و تبیین کند ؟ اگر چند نفر با ذاعقه های مختلف پدید آمدند و معنا و تفسیری متفاوت از یکدیگر داشتند به کدام باید اقتدا کرد ؟ اصلا فرض بر اینکه احادیث پیامبر بر تفسیر و معنای قران بوده باشد ، آیا نمی شود به دلایل مختلف در آن تحریف و اقوال متفاوتی بیرون بیاید ، چنان که الان شاهد آن هستیم؟چه کسی باید سنت درست و بیان و معنای صحیح قرآن را از رسول خدا ، تبیین کند ؟ چه کسی می تواند چنین ادعایی داشته باشد ، که حرف من همان حرف رسول خداست ؟ مگر باب هدایت و امامت بین مردم بسته نشده است ؟ مگر مردم نیستند جز همین قران و اقوال متفاوت راست و دروغ از پیامبر ؟ چه کسی می تواند بگوید من می دانم راه درست دین کدام است ، راه غلط کدام ؟ اصلا این ها به کنار ! بعد از پیامبر خدا چه کسی باید رهبری جامعه اسلامی را در دست بگیرد ؟ چه کسی می تواند ادعا کند من از دیگری برتر هستم در حالی که نه پیامبر و نه خدا هیچ کس او را انتخاب نکرده ؟ شاید بگوییم مردم تشخیص می دهند ! خب اگر این خلیفه و رهبر بر صراط مستقیم بود و مردم نفهمیدند که او در صراط است و او را پایین کشیدند و جامعه را تباه کردند ، چه کسی مسئول است ؟ رهبر و امام ساخته دست مردم ، که هیچ مشروعیت شرعی در امامت او نیست ، یا مردمی که از روی جهالت او را پایین کشیدند ؟ آیا مردمی که از روی جهالت کسی را پایین بکشند ، نمی توانند از روی جهالت کسی را هم امام خود بگیرند و آن را نصب کنند ؟ مردم از کجا بفهمند که جاهلند یا عاقل ؟ امام ساخته دست مردم از کجا بفهمد که بر امامت لایق است یا نیست ؟ آیا خود نمی تواند جاهل به ادعایش باشد ؟ چه خبر از خود و جامعه و دین خدا دارد که چنین ادعایی را در سر می پروراند ؟ مردم چه خبر دارند که به کسی قدرت امامت و رهبری بدهند یا آن را از کسی سلب کنند ؟ اصلا عده ای کسی را امام و رهبر و خلیفه کنند ! عده دیگر چرا و با کدام مرجعیت عقلی و دینی باید او را تبعیت و اطاعت کنند ؟ اصلا چرا نباید اختلاف شود و هر عده ای برای خودش خلیفه و امامی نداشته باشد بر خلاف امام و عقیده دیگری ؟ اختلاف و فرقه گرایی بین مردم با عقول متفاوت امری بدیهی و حتمیست ! واقعا در چنین بازار فرقه گرایی ، پرچم حق دست کیست ؟ خب اگر قرار باشد هر کس با عقل خودش تصمیم بگیرد که این کار صورت گرفته است ، تعدد عقول و فرقه فرقه شدن اسلام و تفاسیر مختلف از قرآن را مشاهده می کنیم ! پس کدام عقل چه میزانی ؟ چه دینی و چه اسلامی ؟ کدام حق است ؟ با چه ضمانتی ؟ با چه مشروعیتی ؟ با چه ذوقی و با چه سلیقه ای ؟ با هر دو دوتا چهارتای عقلی هم که جلو نرویم ، چاره ای نداریم که اعتراف کنیم به همان دلیلی که خداوند پیامبر را برای مردم برای هدایت آنها خودش انتخاب می کند ، امام بعدی را خود نیز باید انتخاب کند ! و الا اگر مردم یا تک تک ادم های به ظاهر عالم به حال خود دانا بودند و دینشان را می دانستند که دیگر محتاج هدایت خدا و پیامبر و امام نمی شدند ، تا از سردرگمی درایند و دین واحد و راه درست و تفسیر حق از قران و سنت پیامبر را بیابند و زیر پرچم اسلام حق و باطل را مشاهده کنند و دوستان را بشناسند و از کافران و دشمنان برحذر شوند ! همچنانی که الان می بینیم که چه قدر راه های انحراف برای انسان ها مسیر شده است و تنها راه هدایت و نور ، همین مسیر امامت تا قائم آل محمد است و اگر چنین حکمتی یعنی ترس از گمراهی و نبود هدایت در مساله امام منصوب از ناحیه خداوند یافت نمی شد ، هیچ گاه حق از باطل روشن نمی گشت و شیعه اثنی عشری مانند خورشید در میان ظلمات خودش را نمایان نمی ساخت ! ✍ علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

#قرآن 🌏 آیا خداوندی که برای هدایت و عدم گمراهی و انحراف انسان ها از صراط مستقیم دین ، خاتم انبیا را برای هر پیامبر و ملتی در گذشته ، اسم و رسم و مشخصاتش را کامل بازگو می کرد ، بعد از رسول خدا ، امام بعد از ایشان را تا آخرین حجت به خاطر همان حکمت هدایت و گمراهی و عدم گسست و تفرقه و از هم پاشیده نشدن انسان ها از صراط مستقیم دین ، معرفی نکرده است ؟ آیا خدا فقط تا زمان پیامبر ، خداست و هدایتگر مردم است ؟ بعد از زمان پیامبر ، هدایتش تمام میشود و دیگر کاری به خلق الله ندارد ؟ آیا فقط قبل از پیامبر خدا گمراه میشدند ، بعد از ایشان دیگر همه در یک خط مستقیم باقی می مانند و راه انحرافی وجود ندارد ؟ وَإِذۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ لَمَآ ءَاتَيۡتُكُم مِّن كِتَٰبٖ وَحِكۡمَةٖ ثُمَّ جَآءَكُمۡ رَسُولٞ مُّصَدِّقٞ لِّمَا مَعَكُمۡ لَتُؤۡمِنُنَّ بِهِۦ وَلَتَنصُرُنَّهُۥۚ قَالَ ءَأَقۡرَرۡتُمۡ وَأَخَذۡتُمۡ عَلَىٰ ذَٰلِكُمۡ إِصۡرِيۖ قَالُوٓاْ أَقۡرَرۡنَاۚ قَالَ فَٱشۡهَدُواْ وَأَنَا۠ مَعَكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ(آل عمران۸۱) و [ياد كنيد] هنگامى كه خدا از همۀ پيامبران [و امت هايشان] پيمان گرفت كه: هرگاه كتاب و حكمت به شما دادم، سپس [در آينده] پيامبرى براى شما آمد كه آنچه را [از كتاب هاى آسمانى] نزد شماست تصديق كرد، قطعاً بايد به او ايمان آوريد و وى را يارى دهيد [آن گاه خدا] فرمود: آيا اقرار كرديد و بر اين [حقيقت] پيمان محكم مرا [به صورتى كه به آن وفا كنيد] دريافت نموديد؟ گفتند: اقرار كرديم فرمود: پس [بر اين پيمان] گواه باشيد و من هم با شما از گواهانم ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلرَّسُولَ ٱلنَّبِيَّ ٱلۡأُمِّيَّ ٱلَّذِي يَجِدُونَهُۥ مَكۡتُوبًا عِندَهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَٱلۡإِنجِيلِ يَأۡمُرُهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَىٰهُمۡ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَ وَيَضَعُ عَنۡهُمۡ إِصۡرَهُمۡ وَٱلۡأَغۡلَٰلَ ٱلَّتِي كَانَتۡ عَلَيۡهِمۡۚ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِۦ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَٱتَّبَعُواْ ٱلنُّورَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ مَعَهُۥٓ ۙأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ (اعراف۱۵۷) همان كسانى كه از اين رسول و پيامبر «ناخوانده درس» كه او را نزد خود [با همۀ نشانه ها و اوصافش] در تورات و انجيل نگاشته مى يابند، پيروى مى كنند؛ پيامبرى كه آنان را به كارهاى شايسته فرمان مى دهد، و از اعمال زشت بازمى دارد، و پاكيزه ها را بر آنان حلال مى نمايد، و ناپاك ها را بر آنان حرام مى كند، و بارهاى تكاليف سنگين و زنجيره ها [ىِ جهل، بى خبرى و بدعت را] كه بر دوش عقل وجان آنان است برمى دارد؛ پس كسانى كه به او ايمان آوردند و او را [در برابر دشمنان] حمايت كردند و ياريش دادند و از نورى كه بر او نازل شده پيروى نمودند، اينان همان رستگارانند وَإِذۡ قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُم مُّصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَمُبَشِّرَۢا بِرَسُولٖ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِي ٱسۡمُهُۥٓ أَحۡمَدُۖ فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ و [ياد كن] هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى اسرائيل! به يقين من فرستادۀ خدا به سوى شمايم، تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى كنم، و به پيامبرى كه بعد از من مى آيد و نامش «احمد» است، مژده مى دهم پس هنگامى كه [احمد] دلايل روشن براى آنان آورد، گفتند: اين جادويى است آشكار!!(صف۶) ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمۡۖ وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنۡهُمۡ لَيَكۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ( بقره۱۴۶) اهل كتاب، پيامبر اسلام را [بر اساس اوصافش كه در تورات و انجيل خوانده اند] مى شناسند، به گونه اى كه پسران خود را مى شناسند؛ و مسلماً گروهى از آنان حق را در حالى كه مى دانند، پنهان مى دارند. @tarighatezendegi