#کتاب_خوانی 🌎 احتکار انبار کردن اجناس مورد نیاز مردم به ویژه غذا و دارو به طمع گران شدن و به نیت ثروت اندوزی، ستم کردن بر بندگان حق، به ویژه قشر کم درآمد جامعه است. در حقیقت، محتکر با این کار، خود را از رحمت خداوند در دنیا و آخرت محروم می‌سازد. فروش اجناس احتکاری، کاری حرام و از دیدگاه قرآن و روایت‌ها ناپسند است. خداوند درباره مال و ثروتی که از راه نامشروع به ویژه احتکار به دست می‌آید، می‌فرماید: وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ عُدْوانًا وَ ظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِیهِ نارًا وَ کانَ ذلِکَ عَلَی اللّهِ یَسِیرًا. (نساء: ۳۰) آن کس که با زور و ستم و از راه نامشروع به کسب مال برخیزد، او را به زودی در آتش دوزخ می‌افکنیم که انتقام گرفتن خدا از ستم پیشگان، کاری آسان است. پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله درباره حرمت احتکار می‌فرماید: مَنْ جَمَعَ طَعاما یَتَرَبَّصُ بِهِ الْغَلاءَ اَرْبَعِینَ یَوْما فَقَدْ بَرِی ءَ مِنَ اللّهِ وَ بَرِی ءَ اللّهُ مِنْهُ. کسی که خوراک مردم را به مدت چهل روز و به طمع گران شدن، در مکانی روی هم بگذارد، از خدا بیزار و خدا نیز از او بیزار است. [۱] آن حضرت در حدیثی دیگر فرمود: «مَنِ احْتَکَرَ طَعاما أَرْبَعِینَ یَوْما وَ تَصَدَّقَ بِهِ لَمْ یُقْبَلْ مِنْهُ؛ کسی که چهل روز غذای مردم را احتکار کند و آن را در راه خدا صدقه بدهد، از او پذیرفته نخواهد شد. » [۲] همچنین از ایشان روایت شده است: بِئْسَ الْعَبْدُ الْمُحْتَکِرُ إِنْ اَرْخَصَ اللّهُ الاَْسْعارَ حَزِنَ، وَ اِنْ اَغْلاهَا اللّهُ فَرِحَ. [۳] محتکر، انسان بدی است. اگر خداوند قیمت‌ها را ارزان کند، اندوهگین می‌شود و اگر گران کند، شاد می‌گردد. رسول حق در روایتی دیگر فرمود: «یُحْشَرُ الْحَکّارُونَ وَ قَتَلَةُ الاَْنْفُسِ إِلی جَهَنَّمَ فِی دَرَجَةٍ؛ محتکران و قاتلان، در دوزخ در یک درجه خواهند بود. » [۴] امام علی علیه السلام نیز در این باره می‌فرماید: «اَلاِْحْتِکارُ شِیَمُ الاَْشْرارِ؛ احتکار، سرشت و خوی اشرار است». [۵] ---------- [۱]: [۲]. همان، ج ۶۲، ص ۲۹۲. [۲]: [۱]. کنز العمال، ح ۹۷۲۰. [۳]: [۲]. همان، ح ۹۷۱۵. [۴]: [۳]. همان، ح ۹۷۳۹. [۵]: [۴]. تفسیر معین، ص ۸۳. 👁 ( بخشی از کتاب گناه گریزی ) ✍ سید حسین اسحاقی @tarighatezendegi

#کتاب_خوانی 🔵 گسترش عشق مردم به امام زمان انسان ذاتاً و فطرتاً کمال دوست است و گرایش ذاتی به کمال و انسان کامل دارد. از طرفی اگر در انسان این عشق نسبت به کسی پیدا شد مطیع او می‌گردد، و از آن جهت که امام زمان علیه السلام مردم را به خدا دعوت می‌کند، لذا با ایجاد عشق و محبّت آن حضرت در قلوب مردم در حقیقت مردم به سوی خدا رهنمون می‌شوند. می توان گفت که دعوت مردم به امام زمان علیه السلام و ایجاد عشق آن حضرت در قلوب آن‌ها در حقیقت دعوت به سوی خدا و ایجاد عشق به خدا در قلوب مردم است. بخشی از کتاب : غیبت کبری صفحه ۴۵ نویسنده : علی اصغر رضوانی رایگان : در کتابخانه دیجیتال قائمیه @tarighatezendegi

#کتاب_خوانی 🔵 معنای لقب «بقیة اللَّه» برای امام زمان «بقیه» از بقای ضد فنا و نیستی است و در لغت به معنای ثبات و دوام آمده است. و «بقیة اللَّه» یعنی باقی مانده خدا که در روی زمین ثابت است. در دعای ندبه می‌خوانیم: «أین بقیّة اللَّه الّتی لا تخلو من العترة الهادیة»؛ «کجاست باقی مانده خدا که از غیر عترت طاهره نیست. » در مقصود از این کلمه دو احتمال است: ۱ - این که مقصود از «بقیة اللَّه» عنوان کلّی بوده و اشاره به حجت خدا در روی زمین است که هرگز زمین از آن خالی نبوده و نخواهد بود و دائماً باید در آن ثابت باشد. و انطباق آن بر امام زمان علیه السلام از باب انطباق کلّی بر یک فرد آن در این زمان است. ۲ - این که مقصود از «بقیة اللَّه» لقبی برای امام زمان علیه السلام باشد به اعتبار این که در روی زمین ثابت بوده و دوام وجودی دارد. «ابن سکیت» می‌گوید: «این جمله در جایی گفته می‌شود که انسان کسی را مراعات کرده و به انتظار او نشسته است». با در نظر گرفتن این معنا حضرت مهدی علیه السلام را «بقیة اللَّه» می‌گویند از آن جهت که تحت رعایت خداوند بوده و به او مقام و شأنی داده که مردم، انتظار فرج او را در کارهای خود داشته باشند. ---------- بخشی از کتاب : غیبت کبری صفحه ۴۶ نویسنده : علی اصغر رضوانی رایگان : در کتابخانه دیجیتال قائمیه @tarighatezendegi