✨﷽✨ 🌹 علایم محبت و نزدیکی به خدا🌹 1🔹 نترسیدن از مرگ؛ چون کسی که علاقمند به خدا باشد از شنیدن خبر مرگ که خبر وصل اوست هراس بر او حاکم نمی‌شود و ناله و افسوس راه نمی‌اندازد. 2🔹 از علائم محبت خدا برتری دادن خواسته‌ی خدا بر خواسته‌ی خود و حتی فرزندان است؛ یعنی کسی که عاشق خدا باشد به دنبال رفع نیاز از حوائج دیگر نیازمندان است. چنین کسی هر اندازه در حق فرزندان خود کم بگذارد قطعاً خدا تلاش او را در حق فرزندانش جبران به نحو اعلی می‌کند. 3🔹 از علائم محبت خدا وجود محبت دائم معشوق در قلب عاشق است که همیشه حتی در خواب و بیداری هم یاد اوست. 4🔹 تلاوت قرآن از علایم محبت خدا است؛ چون عاشق دوست دارد با معشوق سخن بگوید و خواسته‌ی او را بشنود؛ پس به نماز ایستاده و قرآن زیاد تلاوت می‌کند. 5🔹 از علائم محبت خدا بر علاقه محب به خلوت گزیدن و سخن گفتن در خلوت با حبیب است و نیمه شب برای سخن گفتن با دوست به راحتی خواب بر چشم حرام کرده و بر می‌خیزد. 6🔹 از علائم محبت خدا شیرین شدن عبادت است؛ چنین کسی از عبادت رنجور و خسته نمی‌شود. 7🔹 محب خدا بر بندگان مؤمن خدا نزدیک می‌شود و آنها را چون دوستان خدا هستند دوست دارد و بر آنها هم محبت می‌کند. @tarighatezendegi

#کلیپ یکی دوسش داره ، متنی رو براش نوشته ... واقعا اون کس کیه ؟ حتما ببینید جذاب و دلنشین ...👌✅ @tarighatezendegi

#کلیپ مامور نیرو انتظامی فلجی را شفا داد ! تو که می تونی انقدر خوب خودتو به زحمت بندازی ، تلاش کنی ، روی پاهات فشار بیاری ، بهتر نبود دست به یه کاری می زدی ، که هم یه منفعتی به جامعه برسونی و هم خودت یه نونی بخوری ؟ نمی خواهم کسی را قضاوت کنم اما این یک حقیقت تلخ است که انسان ها به خاطر دور شدن از خدا و ناامیدی از رسیدن روزیه حلال ، دست به خیلی از کارهای نامتعارف و غیر انسانی میزنند . دزدی همینگونه است ، احتکار و اختلاس هم از همین روش و سیره است ، کار مردم را خوب انجام ندادن و زیر کار در رفتن هم ، همین طور است ! واقعا اگر این افراد می فهمیدند ، که این لقمه ها ، خیرو برکتی ندارد ، و روزیه پر از خیر و منفعت و عاقبت بخیری ، در منفعت رساندن و دلشاد کردن مردم است ، آیا دیگر این بی عقلان و نابخردان در جامعه بودند که زندگی را برای خودشان و بقیه آحاد جامعه تلخ کنند ؟ آیا آنها روزی خواهند فهمید که می توان با کار درست هم زندگی کرد و به آرامش رسید ؟ الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاءِ وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﺷﻴﻄﺎﻥ، ﺑﺎ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﻓﻘﺮ، ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎی ﺯشت و ناصواب امر ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ؛ ﻭﻟﻲ ﺧﺪﺍ، ﺑﺎ ﻭﻋﺪﮤ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﻭﺯی‌ﺍﺵ، ﺗﺸﻮﻳﻘﺘﺎﻥ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ. ﺁﺧﺮ، ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺯی‌ﮔﺴﺘﺮِ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ.(٢٦٨بقره) @tarighatezendegi

#حدیث 🌎 یکی از عوامل مهم در افزایش رزق و روزی امام صادق عليه السلام : خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانه اش را گچكارى كند، جلوى در حياط خود را جاروكند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى برد و روزى را زياد مى كند. ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1 ، ص 195 شرح حدیث : شاید شنیده باشید که شکر نعمت سبب افزایش روزی است . شکر نعمت وقتی اتفاق می افتد که شخص نعمت های الهی را با چشمانش مشاهده کند و ببیند چگونه خداوند این همه الطاف و برکاتش را در حق او قرار داده است . نعمت هایی که هیچ کدام حق او نبوده است بلکه خداوند از سر لطف و کرم و بخشش خودش این موهبت ها را در اختیار انسان قرار داده است . مسلما پس از دیدن و دانستن این فلسفه خلقت ، انسان از آنچه که خداوند در این دنیا برای او مقدر کرده است کمال رضایت و خشنودی خودش را نشان می دهد . این شوق و لذت و حس رضایت در نوع زندگی او طنین انداز می شود . حس سرخوشی و عشق به خداوند که او در این عالم هستی به او وجود داده است سبب می شود که با شور و انگیزه ، خوش اخلاق و خوش پوش و خوش عطر و منظم گردد . وقتی خداوند ببیند که بنده اش چگونه نعمت های او را می بیند و از حس کمال رضایت شکرگذاری می کند ، او نیز بر رزق و روزی و نعمت هایش بر بنده اش می افزاید و زندگی او را در نور و پاکی روشن تر و وسیع تر می کند . 👌نتیجه گیری : افزایش رزق = شکر گذاری = دیدن نعمت های الهی + شناخت کلی به ماهیت خود فرد و نوع ارتباط وجودی با خداوند و درک کلی فلسفه نظام هستی + اطاعت و بندگی از اوامر الهی = اخلاق و سیره زندگی اسلامی = حس رضایت ، خشنودی ، آرامش ، شور و اشتیاق برای زندگی . وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ ﻳﺎﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﻠﺎم ﻛﺮﺩﻩ: «ﺍﮔﺮ ﺷﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ، ﺣﺘﻤﺎً ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﻭﺟﻮﺩی‌ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺷﻜﺮی ﻛﻨﻴﺪ، ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ.» (٧ابراهیم ) ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

#کلیپ یک دقیقه با الهی قمشه ای ... معنای واقعی شکرگذاری 🌹❤️🙏 @tarighatezendegi

#کلیپ پروردگارا از اینکه یک بار دیگر مرا لایق حیات دانستی سپاسگذارم❤️✅ @tarighatezendegi

#کلیپ انسان های شکرگذار ... @tarighatezendegi

#کلیپ چرا تتلو این همه محبوبیت دارد ؟ بشنوید از زبان شیخ الاسلام جوان ... بسیار جنجالی و دیدنی👌✅ @tarighatezendegi

#شخصی 🌎 گناه و سراب توبه طرف میگه ، الان گناه می کنم ولی بعدا که خلافم تمام شد ، توبه می کنم ! سوال : شما چه وقتی گناه می کنی ؟ جواب : وقتی شرایط گناه بوجود بیاید و من در تنگنا و سختی قرار بگیرم و نتوانم خودم را کنترل کنم ... پس توبه شما قبول نیست ، چون شما وقتی نیت توبه می کنی که دیگر کار از کار گذشته باشد و دیگر رغبت گناه هم در وجود شما وجود ندارد . پس انگار شما در آن لحظه سخت که باید اطاعت کنی اصلا توبه نکرده ای ، چون اگر دوباره همان حالات شوق و اشتیاق و عسر و حرج در شما پدید بیاید دوباره کارت را تکرار می کنی ! چون اگر تو می توانستی در مقابل خواسته و هوای نفست بایستی ، همان دم می ایستادی ، فرار تو و تعویق توبه به وقت بعدی نشان از ، شکست دوباره تو در آن موقعیت است . به عبارتی آن نقطه در وجود تو در تسخیر شیطان است . یا بهتر بگم شما در آن مکان و آن لحظه در مقابل اطاعت خدا کافر و مشرک هستی ! سوال : با عقوبت گناه و کفاره و مجازات و اثر وضعی آن چه می کنی ؟ با دور شدن از خدا و قساوت قلب و لطمات روحی و جسمی به خودت و دیگران که شاید غیر قابل بازگشت باشد چه می کنی ؟ بعضی ها فکر می کنند گناه که بکنند با یک توبه همه چیز تمام است و دیگر آنها به قرب الهی رسیده اند . نخیر آقا اینگونه نیست ! گناه به میزان تخریبش ، پل های پشت سرتان را کامل نابود می کند . نفس سرکش شما دوباره از چنگال اراده و عقل خارج می شود ! بین شما و خداوند فاصله زیادی می افتد . دوباره باید شروع کنید با کلی عبادت و رعایت حق و حقوق ها دوباره این پله های ترقی را از صفر تا به بالا طی کنید . بله توبه به معنای بازگشت به صف الهی است اما سوال ! بازگشت به سطر اول و از اول در یک صفحه سفید پر از لک و سیاهی که مدام باید آن ظلمات را لاک بگیرید و از نو شروع کنید ! یا آنکه بازگشت به پله قبلی ؟ اساتید عرفان گفته انر اگر یک نماز صبح شما قضا شود تمام عبادت چند ساله و تلاش و کوشش هایتان را خراب می کند ! نخیر جانم ، سیرو سلوک الهی و قرب خداوند ، آنگونه نیست که تو یا خوب باشی یا بد ! یک خط ممتد است ، درجه بندی دارد . مراتب دارد . میزان دارد . مسلما بهشت و جهنم هم مراتب دارد . این را گفتم که بدانید هنر نکرده ایم اگر عمری را در گناه و معصیت و لذت طلبی آن هم در اوج غرور و شهوت های جوانی ، صرف کرده ایم . اما الان که پیرمردی شده ایم که دیگر نای نفس کشیدن هم نداریم ، به یک باره توبه کنیم و از ما تقدیرو تشکر کنند و مثلا رتبه یوسف پیامبر را هم به ما بدهند! هنر وقتی است که جوشش و خروش جوانی باشد ، باد کله باشد و ما بتوانیم خودمان را کنترل کنیم و بتوانیم نافرمانی خداوند را زیر پا بگذاریم. اما امید برای سالکی دارم ، که پله های ترقی را طی کرده است اما بارها و بارها زمین خورده و دوباره توبه می کند. مسلما این شخص هر چند دیر تر مزه شراب وصال الهی را می چشد ، هر چند دردهای زیادی از سقوط خود را تجربه کرده است ، اما هر بار پخته تر از بار قبل می تواند در مقابل فریب های شیطان و دنیا بایستد . لااقل از آن زاویه و از آن ناحیه زودتر به اخلاص می رسد و خداوند را از آن مسیر دیگر نافرمانی نمی کند . و پله ها را با سرعت بیشتری طی خواهد کرد. به شرط آنکه خودش را نبازد و سریع بلند شود و از نو دوباره تلاش کند . به طور مثال اگر ۴۰ سال را صرف ۸ پله کرده است ، مسلما با یک ماه تمرین دوباره می تواند این ۸ پله را بالا برود. همچنانی که یک پرورش دهنده عضلات اگر چند ماه ورزش را ترک کند می تواند در عرض یک ماه دوباره به حالت و قدرت قبلی خودش برگردد و از این نگاه باب امید و فرج بیشتر است. این را گفتم چون بعضی ها فکر می کنند با یک گناه و توبه بعدی آن ، اتفاق چندانی در زندگیشان نمی افتد. حال آنکه اگر در ابتدای راه باشید ، بدانید که اصلا صعودی در شما اتفاق نیفتاده و این گناه نشان از ضعف و بیماری درونی نفسانی شماست ، پس توبه زبانی تا این اثر سوء در شما حل نشود فایده ای جز نقطه دوباره از سر خط برای شما ندارد و این گناهان رفته رفته شما را درگرداب قساوت قلب می اندازد و یاد خدا و آخرت و همه چیز را از شما خواهد گرفت. بله این هم نمی شود که در سنین پایانی یک آن با توبه کردنتان ،تمام پله های ترقی را به شما بدهند. اگر هم در مسیر سلوک باشید و پله هایی هم گذرانده اید ، بدانید این گناه شما را به نقطه اول بر می گرداند و چه مصیبت و دردی بالاتر از اینکه ، انسان دوباره در پیشگاه خداوند سقوط کند حال آنکه آیات و نشانه های خداوند را در طی مسیر دیده است اما دوباره ضربه فنی می شود و باید از نو شروع کند! پس تقوای الهی پیشه می کنیم که تنها از ترس از خداوند و عقوبت های گناهانمان است که می توانیم در مسیر هدایت رشد کنیم و الا با احمق فرض کردن خودمان و سراب توبه کاری جلو نمی بریم . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

#شخصی 🌎 وعده توبه توبه برای کسی التیام بخش زخم های روح است ، که با امید به رحمت خداوند دوباره بتواند بلند شود و دیگر آن عمل بد را تکرار نکند . اما کسی که می خواهد گناه کند و مدام با وعده توبه ، خودش را توجیه می کند ، این پیام از ناحیه شیطان برای سقوط آن شخص به او مخابره می شود . پس کسی که گناه کرد به امید توبه ، بار دیگر هم گناه خواهد کرد و این دور گناه و توبه تمامی ندارد . همان طور که می دانید توبه وقتی اتفاق می افتد که شخص دیگر عمل قبلی خود را تکرار نکند ، حال آنکه با تکرار عمل گویا توبه تنها وسیله ، گول خوردن برای گناه بعدی اوست . پس به این اقدام نمی توان توبه گفت . بلکه باید گفت مرداب عمیق شیطان است که فرد هر چه قدر در آن دست و پا می زند بیشتر در آن غرق می شود . تا ترس از دور شدن از خدا و عقوبت دنیوی و اخروی در فرد پدید نیاید ، شخص دست از گناه خودش نمی کشد ! این وعده توبه ، مدام حیا و پرده های عفت و آب چشم انسان را در مقابل حدود خداوند میریزد . و خدا و توبه ، تنها بازیچه دست انسان برای رسیدن به خواسته های شیطانیش می گردد . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

🌎 عوامل بازدارنده گناه قسمت اول به طور خلاصه دو عامل بسیار مهم مانع از گناه کردن و نافرمانی ، انسان می شود . ۱- علوم عقلی یا عرفان نظری : به طور کلی تفکر و تعمق به قصد طلب حقیقت، در آفاق و انفس و شناخت در حوزه علوم انسانی از قبیل ، مباحث اعتقادی و فلسفی ، مباحث دینی از قبیل قران و روایات و تاریخ و ... سبب این میشود که انسان راه مستقیم را پیدا کند و از تزلزل ، شک و دوگانگی خلاصی یابد و در راهش استوار گردد . البته این علم و شناخت نظری تنها مقدمه برای شناخت راه درست و قرار گرفتن در این مسیر است و الا در وقت طغیان و سرکشی نفس به تنهایی کاری از او بر نمی آید و خواسته های نفسانی به سرعت بر عقل و شعور انسان غلبه می کند . البته که این شناخت از اهمیت بالایی قرار دارد ، و شخص بدون این علم خیلی زود از مسیر حقیقت منحرف می گردد . اما نمی توان گفت که صرف شناخت نظری ، عامل و بازدارانده انسان از خطا و جهل می شود و نیز نمی توان گفت کسی که به شناخت نظری رسیده است ، در این مسیر حق پایدار و استوار باقی می ماند ! اما این را می توان اعتراف کرد که کسی که به شناخت نظری درست رسیده است ، مسلما از بهره وجودی بالایی برخوردار بوده است به عبارتی تا حدی این عقل از منیت و خودخواهی و تعصب و صفات رذیله دیگر خالی بوده است که همین امر سبب وجود عوامل درونی و خارجی دیگری در انسان می باشد ، که به عبارتی به فطرت سالم او بر می گردد . مسلما فطرت و ضمیر سالم انسان که در اثر شرایطی مانند : مشیت و اراده خداوند ، حلال زادگی ، لقمه حلال ، پدرو مادر صالح و مسلمان ، و علت های دیگر پدید می آید ، خود مقدمه کسب علم و معرفت در وجود انسان است . انسان ها بسته به ظرفیت وجودیشان در شناخت نظری متفاوتند ، بعضی ها به خاطر آن فطرت بسیار پاک ، خیلی زود به معرفت می رسند و انوار الهی در قلبشان می تابد و حقایق عالم عقل را در میابند . بعضی ها این علوم را در قلبشان نگه می دارند و بعضی ها با گناهان و خطاها و دنیا گرایی ، چشم بصیرت از آن ها گرفته می شود ... بعضی ها حتما باید برهان و کتاب و انوار دریافت شده دیگران را به صورت نظری بخوانند و برلی خودشان حل کنند . بعضی ها همین مطالعات نظری آنها را به وادی عرفان و سلوک عملیه و تزکیه نفس می کشاند . بعضی ها این علوم نظری اکتسابی در وجودشان بزرگ می شود و دیگر پی به ادامه مسیر و تزکیه نفس نمی برند و به همین اندازه کفایت می کنند . بعضی ها با گناهانشان همین دریافتی های اکتسابی را هم فراموش می کنند . بعضی ها به خاطر نفس آلوده و فطرت ناپاک ، با یک مشت الفاظ کلامی و فلسفی مدام لفاظی می کنند و خودشان را فیلسوف و عاقل می شمارند در حالیکه مدام در حال سفسطه و دور و تناقض زدن هستند اما خودشان هم نمی دانند . بعضی ها همان صفات افراد بالا را دارند و خودشان هم می دانند که از علوم عقلی تنها قصد جدال و گمراهی دیگران را دارند و الا مقصودشان اصلا درک حقیقت نیست . ۲- عبادت یا عرفان عملی : عبادت خودش عامل واقعی و بازدارنده اصلی انسان از گناه است . بدون عبادت ، انسان در خود ظلمات است . عبادت هم خودش اطاعت و بندگی خداوند است و هم عامل امتداد و اشتداد و تثبیت و توفیقات دیگر از قبیل بازدارندگی و بندگی در انسان می شود . نفس عبادت ، بازدارنده انسان از گناه است . هر چند نماز و روزه دو عامل بازدارنده و مشوق بسیار مهم در وجود انسان برای بندگی و اطاعت خداوند است ، اما بندگی و عبادت تمام ارکان دین را شامل می شود . چه بسا انسان مثلا کار خیری را در حق کسی انجام داده است و الان توفیق خواندن نماز را پیدا کرده است و چه بسا شخص نمازی را با خضوع و خشوع خوانده است و همین سبب این میشود که او از گمراهی نجات پیدا کند . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

🌎 عوامل بازدارنده گناه قسمت دوم مسلما این اطاعت و بندگی هم قبل از تولد انسان در زمان پدرو مادرش سبب اطاعت پذیری و استواری در راه حق می شود و هم بعد از تولد او ، که در چه شرایطی و در کنار چه اشخاصی یا در چه مسیر تربیتی واقع می شود ، همه تاثیر می گذارد . خود خطا و لغزش انسان و نفس عبادت او هر چند اگر در خانواده بسیار متدین و در شرایط مطلوب رشد کرده باشد و یا حتی در شرایط بسیار بد قرار گرفته باشد ، می تواند ذات و فطرت یک انسان را به تدریج تغییر دهد . اگر این کار نشدنی بود ، علما دستور به ریاضت و عبادت در مسیر بر طرف شدن رذایل نفسانی را نمی دانند . این به این معناست که کسی نمی تواند به خیال اینکه در شرایط مطلوبی رشد کرده است ، خود را رها سازد و از محاسبه نفس و ذکر الهی غافل بماند که هرگز منحرفدنمی گردد خیر اینگونه نیست و بیشمار مثال ها و مصادیق وجود دارد که چه افراد گمراه و سیاه بخت شدند . از آن طرف آن کس که در شرایط نامطلوب بوده است و گناهان او را به زنجیر کشیده اند جای ناامیدی وجود ندارد و انسان تا زمانی که به درجه صم بکم عمی کشیده نشده است راه برای هدایت و سیر سلوک در وجودش باقی است . هر چند گناه برای فرد پاک فطرت در وهله اول خیلی سخت است و یا کار خیر برای شخص گناهکار برایش سنگین است . اما رفته رفته هر دو با تمرین و ممارسات افسار عقلشان را یا به نفسشان می سپارند یا افسار نفسشان را به عقل . این نفس حالت منقلب شدن دارد و هرگز نمی توان گفت که شخصی به مقصد رسیده است و دیگر راه بازگشتی برایش وجود ندارد و یا شخصی هنوز شروع نکرده است و نمی تواند به مقصد برسد . لذا تا پایان مرگ این خطر و این امید همیشه برای انسان وجود دارد . گفتیم خود عبادت خاصیت بازدارندگی دارد ، انسانی که در مقابل گناهان محافظت می شود ، یا به خاطر نفس ذکر و یادآوری است یا به خاطر عنایت و مشیت خدا ... هر دو با هم انسان را از مسیر ظلمات نجات می دهد . هر کاری که خدا راضی به آن است و در راه خدا عمل میشود ، عبادت می گویند و همان خودش یا دو ذکر است برای ماندگاری در مسیر حق . به طور مثال کسی که می گوید ، من به خاطر خدا کار می کنم ، و خواست خدا را در تمام ارکان زندگیش مقدم می دارد مسلما دائم به یاد خداست . راه می رود می گوید آیا خدا راضی است ؟ می نشیند می گوید آیا این نشستن صحیح است ؟ می خوابد می گوید آیا این خواب درست است . همه این موارد چون خواست و مشیت و اراده خداوند در تمام اعمال و کردار و افکار نفوذ کرده است خودش ذکر و یاد خداست . البته نمی توان نقش ذکر لسانی را نادیده گرفت ، چون زبان و تفکر روی الفاظ خودش دوباره وسیله ذکر و یادی است که انسان به اعمال عبادی خودش بپردازد . و از طرفی دوباره تمان اعمال سبب توفیقات ذکر لسانی و قلبی او می گردد و همه به هم مربوطند . عنایت و مشیت خدا که سبب می شود اسباب گناه برای مومن کم شود و یا اینکه در مواقع ارتکاب گناه عواملی پدید بیاید که شخص از انجام عملش بازبماند را نباید نادیده بگیریم . خود خداوند بالاتر از هر چیز می تواند انسان را از گناه نجات دهد و در بسیاری از موارد که می داند آدم از ظرفیت پایینی برخوردار است به کمک انسان می شتابد . البته این هم دلایل و عوامل بسیار درونی و بیرونی دارد . اعمال خیر ما ، دعاهای خودمان پدرومادر و مومنین و ملائکه و انبیا و امامان ، عدم مشارکت شیطان در اموال و جان های انسان ، همه و همه عامل و باعث این توفیقات الهی است . خواست خود انسان و طلب هدایت از خداوند در لحظه گناه خیلی مهم است و خداوند لشکر ملائکه را برای نجات آن شخص فرود می آورد . یک آن می بیند که آن حالت نفسانی در وجودش کم کم به بهانه هایی سرد می شود یا اتفاقاتی می افتد که او از وسوسه ها و دام های شیطان نجات میابد ! پس اگر بخواهم به طور خلاصه عامل بازدارند گناه را بیان کنم باید بگویم تنها همان عبادت که منجر به ذکر و حضور قلب است ، مایه توفیقات و برکات الهی از قبیل درک و فهم و علم و کسب معرفت انسان برای هدایت بخشی و شناخت راه حق و باقی ماندن در راه و سیر و صعود به کمالات و مقامات عالیه و کبیره بیشتر می شود . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi