#حدیث 🌎 ۳ نفرین و ۳ دعا که رد نمی شود ! امام صادق علیه السلام : سه دعاست که از درگاه خداوند متعال رد نمی شود: ۱ - دعای پدر برای فرزندش، هر گاه که به او نیکی کند، و نفرینش در حقّ او، آن گاه که از او نافرمانی نماید ؛ ۲ - نفرین ستم دیده در حقّ کسی که به او ستم کرده است، و دعایش برای کسی که انتقام او را از ستمگری گرفته است ؛ ۳ - و دعای مرد مؤمن برای برادر مؤمنش که به خاطر ما نسبت به او مواسات کرده است، و نفرینش در حقّ او که می‌توانسته به وی کمک کند و نکرده، در حالی که وی به آن محتاج بوده است. ✍ الأمالی للطوسی: ۲۸۰ / ۵۴۱ عن الإمام الهادی عن آبائه علیهم السلام، عدّة الداعی: ۱۲۱، بحار الأنوار: ۷۴ / ۳۹۶ / ۲۳. تبیین و تفسیر حدیث : کار به این ندارم که در دنیایی هستیم که ظلم و ستم در حق همدیگر زیاد شده است و مردم مثل آب خوردن در حق همدیگر جفا می کنند و عین خیالشان هم نیست ! کار ندارم به اینکه از همه چیز و همه کس مثل دوربین و دادگاه و پلیس و زندان و مردم و ... می ترسند و الا در ظلم و ستم آشکارا به جان و مال و ناموس یکدیگر هم رحم نمی کردند و آن ها تنها از کسی که نمی ترسند خداوند است . اما حقیقت این است که اگر مومنی ، حتی دست نیاز به هر سو به برادر و خواهر دینی اش دراز کند و او با خودخواهی و غرورش در حالی که می توانست کاری برای او انجام دهد ولی نخواست و مشکل او را حل نکند خداوند این اقدام را ظلم در حق بنده خودش می بیند و گویا چنان چه در حدیث می بینیم برای این کار نفرینی در حق بنده اش و عقوبتی برای آن شخص قرار داده است . البته خیلی ها با ادله های کذایی ، سعی بر گمراه کردن خودشان دارند که مثلا وجدان بیدارشان را بخوابانند و خودشان را مبرا کنند که ما کارمان درست بوده و همه مشکلات به خاطر طرف مقابل است ، اما این را بدانند و این را بدانیم ، که سر خودمان را می توانیم شیره بمالیم اما خدا جای حقی نشسته است . و متاسفانه اکثریت که مصداق این آیه هستند ( وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻨﺪﮤ ﺧﻴﺎﻟﺎﺕ‌ ( ظن و گمان ، و خود فریب دادن ) هستند ! ﺧﻴﺎﻝ‌ﺑﺎﻓﻲ ﺍﺻﻠﺎً ﺑﻪ‌ﺩﺭﺩ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻲ‌ﺧﻮﺭﺩ . ﺧﺪﺍ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺳﺮِ ﺧﻴﺎﻝ‌ﭘﺮﺩﺍﺯی ﻣﻲ‌ﻛﻨﻨﺪ. ۳۶ یونس ) به جای حق بینی ، حق خواهی و حق طلبی ( بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم ﻭﻟﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎﻥ درکی از حقیقت ندارند ٢٤ انبیا ) در توجیه کردن حاشا نمودن و مبرا کردن خودشان از هر عیب و نقصی در نزد دیگران بسیار کار آموزیده و تبحر بسیار دارند . از آن طرف خداوند متعال حتی به بنده ای که بتواند هر گونه ظلم و ستمی را از مومنی دفع نماید ، برای آن پاداش و دعای در حق آن شخص را مستجاب می کند و خداوند اینگونه انقدر به راه گشایی و دلشاد کردن مومنین در حق همدیگر بها و پاداش می دهد و از آن طرف بسیار ، از گره انداختن و ظلم در حق هم نمودن بیزار و قهار است و برای این اقدامات ، کفارات و عذاب های سنگین در دنیا و آخرت می نویسد . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

# کلیپ حکایت آدمای خوب و عاقل در جامعه👌 @tarighatezendegi

🌎 رابطه دنیا با مومن قسمت اول هر کس بخواهد در این دنیا حق طلب باشد ، حق جو باشد و خواهان اجرای حقیقت روی زمین شود ، به همان اندازه دنیا هم با او به جنگ و مخاصمه در می آید . گویا تمام درب های دنیا رفته رفته بر او بسته میشود ، دشمنانش زیاد می گردند و دوستانش کمیاب و نایاب می شوند . رزق و روزی او تنگ می گردد . و مدام دچار آسیب و بلا می شود . چنانچه در روایات به کررات به آن اشاره شده است . امام باقر علیه السلام : هر چه بر ایمان بنده افزوده شود زندگی او سخت تر و تنگتر می‌شود. جامع الأخبار: ۳۱۴/۸۷۴ امام باقر علیه السلام : به مردی که به امام علیه السلام عرض کرد: به خدا قسم من شما خاندان را دوست دارم فرمود: پس، بلا را ردای خود گردان؛ زیرا سوگند به خدا که بلا به سوی ما و شیعیان ما شتابنده تر از سیل در درّه است. بلا و گرفتاری از ما آغاز می‌شود، سپس به شما می‌رسد و آسایش از ما آغاز می‌گردد، آن گاه به شما می‌رسد. امام باقر علیه السلام: انسان به اندازه محبّتش [نسبت به خدا] بلا می‌بیند. بحار الأنوار: ۶۷/۲۳۶/۵۴. امام صادق علیه السلام: مؤمن مانند کفّه ترازوست: هر چه بر ایمانش افزوده شود بلا و گرفتاری اش فزونی می‌گیرد.بحار الأنوار: ۶۷/۲۱۰/۱۳ امام صادق علیه السلام: در کتاب علی علیه السلام آمده است: همانا مؤمن به اندازه کارهای نیکش بلا می‌بیند. پس، هر که دینش درست و کردارش نیکو باشد بلایش سخت است؛ زیرا خداوند عزّ و جلّ دنیا را پاداش مؤمن و کیفر کافر قرار نداده است. و هر که دینش سست و کردارش ضعیف باشد بلایش اندک است. بحار الأنوار: ۶۷/۲۲۲/۲۹ امام صادق علیه السلام: پیامبری از پیامبران در میان قوم خود ظهور می‌کرد و آنان را به فرمانبری از خدا فرمان می‌داد و به یکتا پرستی فرا می‌خواند و سر پناهی که شب را در آن بگذراند نداشت. پس نمی گذاشتند سخنش را تمام کند و حرفهایش را نشنیده او را می‌کشتند. راستی که خداوند تبارک و تعالی بندگان خود را به فراخورِ منزلتی که نزد او دارند، مبتلا می‌کند. الأمالی للمفید: ۳۹/۶ امام کاظم علیه السلام: مؤمن به دو کفّه ترازو می‌ماند که هر چه بر ایمان او افزوده شود بلایش فزونی می‌گیرد تا خداوند عزّ و جلّ را بدون گناه، دیدار کند. بحار الأنوار: ۶۷/۲۴۳/۸۲ ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

🌎رابطه دنیا با مومن قسمت دوم البته ابتلای مومن به بلا و پشت کردن دنیا به او ، نباید او را از راه و مسیر الهیش باز بدارد ! این سنت خداوند است که دنیا را مایه رشد ، امتحان و آزمایش انسان قرار دهد تا اینکه انسان پیروز شود و آخرت جاویدان شامل حال او بگردد . آیا بدون رنج و درد انسان رشد می کند ؟ آیا بدون سختی ها ، انسان کاستی های وجودش را در میابد ؟ آیا بدون بلا و مصیبت انسان امتحان و آزمایش می شود ؟ جدن رفاه و آسایش در دنیا چه چیزی را می تواند برای انسان به ارمغان بیاورد ، جز غرور ، حرص ، طغیان ، فراموشی خداوند ، ناشکری و نابرابری ؟ وقتی در روایت آمده است که امام حسین می فرماید : اگر سه چیز نبود انسان در مقابل هیچ چیز سر فرود نمى‌آورد: 1 ـ فقر و تنگدستى؛ 2 ـ بیمارى؛ 3 ـ مرگ. نزهة الناظر، ص 80 جدن همین مطلب را تصدیق می کند . از آن طرف ما می بینیم که روایات زندگی بدون ابتلای به بلا و مصیبت را برای انسان بد و ناگوار می دانند چنانچه که می فرمایند : بحار الأنوار به نقل از یونس بن یعقوب: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: ملعون است، ملعون آن بدنی که هر چهل روز بلایی به آن نرسد. عرض کردم: ملعون است؟! فرمود: ملعون است. چون آن حضرت دید این مطلب بر من گران آمده است فرمود: ای یونس! جراحت برداشتن، سیلی خوردن، لغزیدن، گرفتاری، از جا پریدن، پاره شدن بند کفش و امثال اینها، همه بلاست. ای یونس! مؤمن نزد خداوند متعال ارجمندتر از آن است که چهل روز بر او بگذرد و خداوند در آن مدّت گناهانش را پاک نکند، گر چه با رسیدن اندوهی به او، که خود نمی داند علّتش چیست. به خدا سوگند، فردی از شما درهمهایش را جلوی خود می‌گذارد و آنها را وزن می‌کند و می‌بیند کم است و غمگین می‌شود. دوباره آنها را وزن می‌کند و می‌بیند درست است. همین اندوه، برخی گناهان او را فرو می‌ریزد. بحار الأنوار: ۸۱/۱۹۱/۴۹ (انظر) الذنب: باب ۱۳۹۱. الحدود: باب ۷۵۱. امام صادق علیه السلام: هرگاه خداوند خیر بنده ای را بخواهد و از او گناهی سر زند، در پی آن گناه به مصیبتی گرفتارش می‌سازد تا او را به یاد استغفار کردن اندازد. و هرگاه خداوند بدی بنده ای را خواهد و از او گناهی سر زند، در پی آن بدو نعمتی می‌بخشد تا آمرزش خواهی را از یاد ببرد و آن گناه را ادامه دهد. این است فرموده خداوند عزّ و جلّ که: «از جایی که خود نمی دانند بتدریج آنان را فرو می‌گیریم» یعنی با نعمت دادن به هنگام گناه. بحار الأنوار: ۶۷/۲۲۹/۴۱ امام علی علیه السلام: هرگاه دیدی خداوند سبحان پیاپی بر تو بلا نازل می‌کند هر آینه تو را بیدار باش داده است. و چون دیدی خداوند سبحان، با وجود آن که گناه می‌کنی، پیاپی به تو نعمت می‌دهد، این، برای غافلگیر کردن [و به دام انداختن ]توست. غرر الحکم: ۴۰۴۶ ۴۰۴۷ امام صادق علیه السلام: خداوند عزّ و جلّ بر روی زمین بندگانی دارد ناب و خالص که هیچ تحفه ای از آسمان به زمین نمی فرستد، مگر این که آن تحفه را نصیب دیگران و نه آنان می‌کند و هیچ بلایی نمی فرستد، مگر این که آن را متوجّه ایشان می‌گرداند. بحار الأنوار: ۶۷/۲۳۱/۴۷ امام کاظم علیه السلام: شما هرگز مؤمن نیستید مگر آن که بلا و گرفتاری را نعمت شمارید و آسایش و رفاه را مصیبت؛ زیرا صبر بر بلا و گرفتاری ارزشمندتر است از غفلت به هنگام آسایش و خوشی. جامع الأخبار: ۳۱۳/۸۷۰ ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

🌎رابطه دنیا با مومن قسمت سوم لذا نباید مومن در دنیا انتظار خوشبختی آسایش و راحتی را داشته باشد ، بلکه او به اندازه وسعت ایمانش به انواع و اقسام بلایا گرفتار می شود چنانچه در روایات آمده است : امام صادق علیه السلام وقتی از ایشان پرسیده شد: آیا مؤمن به جذام و پیسی و امثال آن مبتلا می‌شود؟ فرمود: مگر بلا جز برای مؤمن نوشته شده است؟! امام باقر علیه السلام: مؤمن به هر بلایی گرفتار می‌شود و به هر مرگی می‌میرد، امّا خود کشی نمی کند. بحار الأنوار به نقل از سدیر: به امام باقر علیه السلام عرض کردم: آیا خداوند مؤمن را مبتلا می‌کند؟ فرمود: مگر کسی جز مؤمن دچار بلا می‌شود؟ حتّی صاحب یاسین ( منظور حبیب نجار است که داستانش در سوره یس آمده است ) که گفت: «کاش قوم من بدانند»، مکنّع بود. عرض کردم: مکنّع چیست؟ فرمود: جذام داشت. بحار الأنوار: ۶۷/۲۲۱/۲۷ بحار الأنوار: ۸۱/۱۹۶/۵۳ بحار الأنوار: ۶۷/۲۴۱/۷۲ حتی امامان معصوم این بلاهایی که در زمان خودشان برای عموم مومنین پدید می آمد را ناچیز می دیدند و آن ها را به شکر گذاری دعوت می نمودند و از بلاهای عجیب و غریب مومنین گذشته سخن به میان می آوردند چنانچه می فرمودند : امام صادق علیه السلام: پیش از شما مردمی بودند که کشته می‌شدند، سوخته می‌شدند، با ارّه قطعه قطعه می‌شدند و زمین با همه فراخی بر آنان تنگ می‌گشت، ولی هیچ یک از اینها، آنان را از دین حق و عقیده شان، روی گردان نمی کرد. آنان نه ستمی کرده و نه آزاری رسانده بودند که سزاوار این کیفرها باشند، بلکه تنها بدین سبب از آنان انتقام می‌کشیدند که به خدای توانا و ستوده ایمان داشتند. از خدا بخواهید که درجات آنان را به شما عطا فرماید. بر سختیها و گرفتاریهای زمان خود صبوری ورزید، تا به پای تلاش آنها برسید. الکافی: ۸/۲۴۸/۳۴۷ امام صادق علیه السلام: سخت ترین بلاها و آزمایشها را پیامبران از سر می‌گذرانند، پس از آنها جانشینان و پیروانشان و سپس به ترتیب، کسانی که نزد خدا مقامی ارجمندتر دارند. الکافی: ۲/۲۵۲/۱ امام باقر علیه السلام: خداوند پیامبری حبشی برای قوم خودش برانگیخت. او با آنان جنگید و یارانش کشته و اسیر گشتند. آنان شیارهایی در زمین کندند و در آنها آتش افروختند و آن گاه [خطاب به پیروان اسیر آن پیامبر ]فریاد زدند: هر که بر آیین ماست به کناری رود و هر که پیرو دین این پیامبر است خود را به آتش زند. آنان خود را به دل آتش می‌زدند. زنی همراه کودک خود جلو آمد، اما از آتش ترسید. کودکش به او گفت: درون آتش رو و مادر خود را در دل آتش افکند. و اینان، همان اصحاب اُخدودند. المحاسن: ۱/۳۸۹/۸۶۶ الخرائج و الجرائح به نقل از امام زین العابدین علیه السلام: چرا [به رفاه دیگران ]چشم می‌دوزید؟! آیا در امان نیستید؟! پیش از شما کسانی بودند که حال و روز شما را داشتند؛ دستگیر می‌شدند و دست و پایشان قطع می‌شد و به دار آویخته می‌گشتند. آن گاه حضرت این آیه را تلاوت کرد: «آیا می‌پندارید که وارد بهشت می‌شوید، حالْ آن که هنوز مانند آنچه بر سر پیشینیان شما آمده، بر شما نگذشته است؟! ». الخرائج و الجرائح: ۳/۱۱۵۵/۶۱ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: [در دورانهای] پیش از شما، مرد [مؤمن] را می‌گرفتند و زمین را می‌کندند و او را در گودال می‌گذاشتند و با ارّه، از فرق سر، به دو نیمش می‌کردند و با این همه، از دین خود دست بر نمی داشت. با شانه‌های آهنین، گوشت بدنش را تا استخوان و عصب می‌کندند و این همه او را از دینش باز نمی داشت. کنز العمّال: ۱۳۲۰ ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

🌎رابطه دنیا با مومن قسمت چهارم البته حکمت ها و فلسفه هایی پشت این همه رنج و مصیبت مومن در دنیا خوابیده است حکمت هایی همچون : ۱ - شناخته شدن انسان های خوب و بد ۲- رسیدن به وصال خدا و اخلاص محض ۳ - رشد و سعادت روحانی ۴ - بدست آوردن جایزه بهشت ابدی ۵ - قدر شناسی و شکرگزاری نعمت های دنیوی و اخروی ۶ - کفاره گناهان و بخشش آن ها در همین دنیا ۷- آزمودن و امتحان الهی برای شناخت درجات انسان ها ۸ - شناخت و بصیرت افزایی و ... چنانچه در قرآن آمده است : «خدا بر آن نیست که شما مؤمنان را بدین حال که اکنون دارید رها کند [بلکه می‌آزماید] تا ناپاک را از پاک جدا سازد». آل عمران: ۱۷۹ «اگر بر شما زخمی رسید به آن قوم نیز همچنان زخمی رسیده است. و این روزگار را ما میان مردم به نوبت می‌گردانیم تا خدا کسانی را که ایمان آورده اند معلوم دارد و از شما گواهانی گیرد و خدا ستمکاران را دوست ندارد و تا خدا کسانی را که ایمان آورده اند پاک و ناب گرداند و کافران را نابود سازد. آیا می‌پندارید که به بهشت می‌روید حال آن که هنوز خدا معلوم نساخته که از میان شما چه کسانی جهاد می‌کنند و چه کسانی پایداری می‌ورزند؟ ». آل عمران: ۱۴۰ ۱۴۲ «برای این است که خدا آنچه را در سینه هایتان دارید بیازماید و آنچه را در سینه هایتان است پاک و خالص گرداند و خدا به راز سینه‌ها آگاه است».آل عمران: ۱۵۴ «آیا پنداشته اید که به خود وا گذار می‌شوید بی آن که خدا کسانی از شما را که جهاد می‌کنند و جز خدا و پیامبرش و مؤمنان همدمی نمی گیرند، معلوم دارد؟ و خدا به آنچه می‌کنید آگاه است». التوبة: ۱۶ «و البته شما را می‌آزماییم تا مجاهدان و صابرانتان را بشناسیم و گزارشهای [ مربوط به ] شما را بررسی کنیم». محمّد: ۳۱ «اگر خدا می‌خواست هر آینه از آنان انتقام می‌گرفت ولی خواست تا شما را به وسیله یکدیگر بیازماید». محمّد: ۴ «همان که مرگ و زندگی را بیافرید تا شما را بیازماید که کدامتان نکو کارترید و اوست شکست نا پذیر و آمرزنده». الملک: ۲ «ما هر چه را بر روی زمین است زینت آن قرار دادیم تا آنان را بیازماییم که کدامشان نیکو کارترند». الکهف: ۷. «اوست آن که آسمانها و زمین را در شش روز بیافرید و عرشش بر آب بود، تا شما را بیازماید که کدام یک از شما نکو کارتر است». هود: ۷ ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

🌎رابطه دنیا با مومن قسمت پنجم و آخر و همچنین در روایات و احادیث داریم که : امام علی علیه السلام درباره آیه «همانا داراییها و فرزندانتان مایه آزمایشند» فرمود: معنایش این است که خداوند سبحان بندگان خود را به وسیله ثروت و فرزند می‌آزماید تا معلوم شود چه کسی از روزی خود ناخشنود است و چه کسی به بهره خود راضی. گر چه خداوند سبحان بندگان را بهتر از خود آنان می‌شناسد، اما [می آزماید ]تا کردارهایی که پاداش و کیفر سزاوار آن است، پدیدار شود. نهج البلاغة: الحکمة ۹۳. امام علی علیه السلام درباره آزمودن فرشتگان با سجده کردن بر آدم فرمود: اگر خدا می‌خواست آدم را از نوری خیره کننده......... بیافریند بی گمان می‌توانست چنین کند و اگر چنین می‌کرد، گردنها در برابر او فرود می‌آمد و کار آزمایش بر فرشتگان آسان می‌شد، لیک خداوند سبحان، آفریدگان خود را به چیزهایی که اصل آن را نمی دانند می‌آزماید، تا با امتحان [فرمانبر و نافرمان ]ایشان را جدا سازد و خصلتِ خودْ بزرگ بینی را از آنان بزداید و تکبّر را از ایشان دور سازد. نهج البلاغة: الخطبة ۱۹۲ اما خداوند بندگانش را با انواع سختیها می‌آزماید و با رنج و کوششهای گوناگون به بندگی وادارشان می‌کند و با انواع ناخوشایندها امتحانشان می‌کند تا خود بزرگ بینی را از دلهایشان بیرون کند و فروتنی را در جانهاشان جای دهد و این را درهایی قرار دهد گشوده به سوی فضل و بخشش خود و وسایلی آماده برای گذشت و آمرزش خویش. نهج البلاغة: الخطبة ۱۹۲ امام علی علیه السلام: به ثروت و رفاه، دل شاد مشو و از تهیدستی و گرفتاری، اندوه به دل راه مده؛ زیرا طلا با آتش گداخته و ناب می‌شود و مؤمن با بلا و گرفتاری. غرر الحکم: ۱۰۳۹۴ امام حسین علیه السلام در راهِ رفتن به کربلا فرمود: براستی که مردم، بندگان دنیا هستند و دین [فقط] بر سر زبان آنهاست و آن را تا زمانی که برای آنها آب و نان دارد، می‌چرخانند و چون در بوته آزمایش گذاشته شوند، آن گاه دین دارانْ اندکند. تحف العقول: ۲۴۵ امام صادق علیه السلام: امیر المؤمنین علیه السلام بیمار شد و گروهی به عیادت آن حضرت رفتند و عرض کردند: چگونه اید ای امیر المؤمنین؟ فرمود: بد. عرض کردند: سبحان اللّه! چنین سخنی از چون شمایی؟! فرمود: خداوند متعال می‌فرماید: «و شما را با بد و خوب می‌آزماییم». خوبی، همان تندرستی و توانگری است و بدی، همان بیماری و ناداری. و این هر دو برای آزمایش و امتحان است. بحار الأنوار: ۸۱/۲۰۹/۲۵ امام علی علیه السلام: ای مردم! خداوند شما را پناه داده است که بر شما ستم روا ندارد اما پناه نداده است که آزمایشتان نکند. خداوند عظیم الشأن فرموده است: «براستی در این [داستان] نشانه‌هایی است و ما بی گمان آزمایش کننده بودیم». نهج البلاغة: الخطبة ۱۰۳ امام صادق علیه السلام: هیچ گرفتاری و گشایشی نیست، مگر این که خدا را در آن، خواست و قضا و آزمایشی است. التوحید: ۳۵۴/۱ ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

#کلیپ انسان های حقیقت جو هر چند خیلی کم اند اما هستند ! خداوند هادی ، هر انسانی را که در سردرگمی بین باطل و حق قرار بگیرد و هدایت را طلب کند ، او را به راه راست می کشاند . انسان می تواند در خاک فرانسه باشد و در یکی از دهکده های خارج شهری زندگی کند و اسلام شیعی ۱۲ امامی را هم بشناسد و به آن ایمان بیاورد 👌❤️ @tarighatezendegi

#حدیث 🌎 مومن با مومن برادر است پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مؤمن با مؤمن آرام می‌گیرد، چنان که جگرِ تشنه با آبِ سرد. النوادر للراوندی: ۱۰۰/۵۸ امام صادق علیه السلام: مؤمن برادر مؤمن است، همچون یک پیکر که هرگاه عضوی از آن به درد آید دیگر اندامها آن درد را حس می‌کنند؛ ارواح آنها از یک روح است. الکافی: ۲/۱۶۶/۴ امام صادق علیه السلام: هر چیزی با چیزی آرام می‌گیرد و مؤمن با برادر مؤمن خود آرامش می‌یابد چنان که پرنده با همجنس خود آرام می‌گیرد. بحار الأنوار: ۷۴/۲۳۴/۳۰ اما به راستی یا ائمه اطهار کدام مومن ؟🧐 امام صادق علیه السلام: مؤمن برادر مؤمن است، چشم او و راهنمای اوست. به او خیانت نمی کند، به او ستم نمی کند، کلاه سرش نمی گذارد، و به او و عده ای نمی دهد که بدان عمل نکند. الکافی: ۲/ ۱۶۶/۳ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: بدانید که اگر مؤمنان به خاطر خداوند عزّ و جلّ به هم مهر ورزند و برای خدا صادقانه دوستی کنند چونان یک پیکرند، که هرگاه جایی از پیکر یکی به درد آید، دیگری در همان جا احساس درد می‌کند. بحار الأنوار: ۷۴/۲۸۱/۷ @tarighatezendegi

🌎 ویژگی های بهترین دوست و بهترین انسان ! امام حسن علیه السلام: ای مردم! من یکی از برادران خود را به شما معرفی می‌کنم که در نظر من از بزرگترین انسانها بود. مهمترین چیزی که او را در نظرم بزرگ کرده بود خُردی و بی ارزشی دنیا در نگاه او بود، از سلطه شکم خود آزاد بود، بنا بر این آنچه را نداشت نمی خواست و هرگاه به آن دست می‌یافت، زیاده روی نمی کرد؛ محکوم شهوت خود نبود و لذا خرد و اندیشه ای سست نداشت؛ از سلطه نادانی به در بود، از این رو دستش را به سوی چیزی دراز نمی کرد مگر با اطمینان به این که فایده ای در بر دارد. خواهشی نداشت، نه به خشم می‌آمد و نه دلتنگ و آزرده می‌شد. بیشتر عمرش را خموش بود، ولی چون لب به سخن می‌گشود بر گویندگان چیره می‌شد. در هیچ مجادله و دعوایی وارد نمی شد و تا در حضور قاضی نبود دلیل نمی آورد. از برادران خود غافل نبود و چیزی را به خود اختصاص نمی داد و آنها را از آن محروم نمی کرد. ناتوان می‌نمود و دیگران نیز او را ناتوان می‌دیدند، اما به گاه کار و کوشش، شیر ژیان بود. هیچ کس را برای کاری که می‌توان برای آن عذر آورد، سرزنش نمی کرد، تا آن که عذر را می‌دید. به آنچه می‌گفت و نمی گفت عمل می‌کرد. هر گاه دو کار برایش پیش می‌آمد که نمی دانست کدام یک بهتر است، می‌نگریست که کدام یک به خواهش نفسانی نزدیکتر است، پس خلاف آن عمل می‌کرد. از دردی شکایت نمی کرد، مگر نزد کسی که امید داشت او را بهبود بخشد و جز با کسی که امید ارشاد و صداقت از او داشت مشورت نمی کرد. دلتنگ و آزرده نمی شد، به خشم نمی آمد، لب به گله و شکایت نمی گشود و به هوسِ چیزی نمی افتاد، انتقام نمی کشید و از دشمن غافل نبود. پس بر شما باد چنین خویهای پسندیده ای؛ اگر توان آنها را دارید. و اگر تاب همه آنها را ندارید، فراچنگ آوردن اندک، بهتر است از فرو گذاشتن بسیار است . الکافی: ۲/۲۳۷/۲۶ (انظر) توضیح ابن أبی الحدید فی شرح نهج البلاغة: ۱۹/۱۸۴. الإنسان: باب ۳۲۲. عنوان ۴۶۶ «الکمال». 🎤امام حسن(ع) @tarighatezendegi

#کلیپ گلوگاه ... یعنی آن نقطه ای در زندگی که به بنبست رسیده اید نه راه پس دارید و نه راه پیش ... حتما ببینید بهتون قول می دم‌ پشیمون نمیشید ، کمترینش اینه که به یه آرامش خاص می رسید ... 👌❤️✅ @tarighatezendegi

🌎شکر گذاری فرض کنید شما مهمان دعوت کرده اید و برای آنها سفره و طعامی آماده کرده اید . مهمان ها پس از صرف غذا بدون تشکر و احترام به شما ، به گونه ای که انگار غذا دادن وظیفه شما بوده است محل را ترک می کنند . واقعا چه حس و حالی به شما دست می دهد ؟ مسلما از اینکه بخواهید دفعه دیگر هم آن ها را به منزلتان برای صرف غذا دعوت کنید منصرف می شوید . حال نگاه کنید شمایی که چیزی از خودتان ندارید و فقط مخلوق خدا هستید و خودتان هم محتاج نعمت های او هستید و هر آنچه به دستتان رسیده است فی نفسه مال خودتان نبوده است ، چگونه انقدر شما را ناراحت و دل آزرده می کند ، آن وقت خداوندی که خالق همه چیز است و همه نعمت ها از آن اوست ، وقتی بنده اش نعمت های او را می خورد و سپاسگذاری نمی کند و آنگونه وانمود می کند که تنها حقش را خورده است واقعا او چگونه ناراحت می شود و چگونه به خشم می آید !؟ @tarighatezendegi