سرمایه‌گذاری در تولید علم 🔹سالی که گذشت سال فتنه‌ها و ابتلائات بود؛ هم ریزش‌ها داشتیم و هم رویش‌ها؛ ریزش ایمان و حیا و عفت برخی جوانان و رویش‌‌ جوانانی دیگر همچون مسلمان شدن برخی از غیرمسلمانان بعلت مقاومت مردم غزه و شیعه شدن برخی از اهل سنت بعلت حمایت ایران از فلسطین. 🔹شکست‌ها و پیروزی‌هایی هم داشتیم؛ اما در مجموع جبهه مقاومت، لبنان، غزه و یمن پیروز میدان بودند. اساساً ازنظر جبهه نظامی، الحمدلله خلأ و نقصی وجود ندارد و نگرانی‌ای از بابت جبهه نظامی نداریم. تهدیدات مجدد غرب علیه یمن و ایران نیز راه به جایی نمی‌برد. 🔹اما آنچه همچنان معرکه مبارزه و جهاد است و نیازمند حضور و سرمایه‌گذاری تک‌تک ماست، تولید علم و جهاد علمی در راه مبارزه با علوم انسانی مسموم دانشگاهها و مدارس؛ مقابله با احتناک ذریه؛ تقویت و اشاعه ایمان و مبارزه با اشاعه کفر؛ مقابله با جریان مترفین و عیاشان؛ ترویج زبان خدا در آیت‌مداری؛ مقاومت در جنگ ارزی و دلارزدایی؛ و ممانعت از جنگ با خدا در ربای بانکی و خلق پول است. 🔹هر یک از ما جایگاه خودمان را در این جبهه عظیم جنگ نرم باید بشناسیم و در جبهه خودمان «سرمایه‌گذاری در تولیدِ علم» را در دستور کار قرار دهیم. برنامه و سند بالادستی ما برای تولید علم بومی، قرآن حکیم است. راهکار مشکلات ما در همه زمینه‌ها و تئوری‌های جایگزین بومی‌ در همه علوم، در مفاهیم قرآن است. تک‌تک ما باید شناخت مفاهیم و چهارچوب مفهومی و چهارچوب نظری قرآنی را برنامه روزانه خود قرار دهیم. 🔹 سرمایه‌گذاری در تولید علم وظیفه و تکلیف ماست و نیازمند هیچ هزینه مادی نیست بلکه اگر همان سرمایه زمان و وقت‌های اضافی خود را برای تولید علم صرف کنیم، کار تمام است. بعنوان مثال روزانه حداقل ۲۰ دقیقه بر روی یک صفحه از قرآن، تفکر و تدبر و تفقه کنیم و آیاتش را خطاب به خودمان بگیریم؛ یا روزانه حداقل یک صوت از جلسات تفسیر تسنیم آیت‌الله جوادی را فراگیری کنیم؛ یا حداقل وقت‌های اضافی و پراکنده روزمان را صرف یک کلیدواژه قرآنی کنیم؛ یا در هر رشته‌ای هستیم به قصد نقد و نفی آن علم، آن را بخوانیم؛ و همچنین جلسات نظریه‌پردازی کلبه کرامت را بعنوان خط مقدم تولید علم پیگیر باشیم و ترویج دهیم. اگر صرفاً کسانی که این پیام را می‌بینند چنین کنند بعد از مدتی همه مشکلات قابل حل خواهد بود ان‌شاءالله. ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

🌙شب قدر شهید چمران «چه فرخنده شبی بود شب قدر من. شبی که تا به صبح، اشک می ریختم و تا اعلی علیین صعود می کردم. از شب تا به صبح می راندم و تو در کنارم نشسته بودی. راه درازی بود. از میان درخت ها و کوه ها و جنگل ها می گذشتیم. نورافکن ماشین، جاده را روشن می کرد و ما در میان نهری از نور عبور می کردیم. دو نفر دیگر، در صندلی پشت ما نشسته بودند و صحبت می کردند و گاهی به خواب می رفتند... اما، آتشفشان روح من شکفته بود و قلب جوشانم همچون امواج خروشان دریا به صخره ی وجودم حمله می برد و از حیات من جز نور، عشق و سوز، غم و پرستش چیزی دیده نمی شد. زبانم گویا شده بود. گویی جملاتی زیبا و عمیق از اعماق روحم به من وحی می شد. همچون شاعری توانا، تجلیات روح خود را به عالی ترین وجهی بیان می کردم. در حالی که سیلاب اشک بر رخسارم می چکید. همه قیدها و بندها را پاره کرده بود. افسار اختیار را به دست دل سپرده بودم و بدون ترس و خجلت آن چه در وجودم موج می زد بیرون می ریختم. از عشق خود و از غم خود، از خوبی و بدی خود، از گناهان کوچک و بزرگ، از وابستگی ها و دلهره ها، سوز و گدازها و جهش های روح و سوزش های دل، از همه چیز خود صحبت می کردم. آن چه می گفتم عصاره ی حیاتم بود و حقیقت بود. وجودم بود که همراه اشک تقدیمت می کردم و تو نیز، پا به پای من اشک می ریختی و بال به بال من به آسمان ها پرواز می کردی. دل به دل من می سوختی و می خروشیدی و خدای را پرستش می کردی... چه شبی بود! شب قدر من. شب اوج من به آسمان ها و معراج من. پرستش من، عشق بازی من، شبی که جسم من به روح مبدل شده بود... شبی که خدا، در وجود من حلول کرده بود و شبی که آتش عشق، همه گناه های مرا سوزانده بود. شبی که پاک و معصوم، همچون پاکی آتش و عصمت یک کودک، با خدای خود راز و نیاز می کردم... و تو که اشک مرا می دیدی و آتش وجود مرا حس می کردی و طوفان روح مرا می شنیدی... تو نماینده ی خدا بودی. آن طور با تو سخن می گفتم که گویی با خدای خود سخن می گویم. آن طور راز و نیاز می کردم که فقط در حضور خدا ممکن است این چنین راز و نیاز کنم... تو با من یکی شده بودی و به درجه وحدت رسیده بودی. احساس شرم نمی کردم و احساس بیگانگی نمی کردم و از این که اسرار درونم را بازگو می کنم، وحشتی نداشتم... چه فرخنده شبی بود شب قدر من. شب معراج من به آسمان ها. از طغیان عشق شنیده بودم و قدرت معجزه آسای عشق را می دانستم، اما چیزی که در آن شب مهم بود، این بود که وجود من، روح شده بود و روح من آتشفشان کرده بود. می خواست، همچون نور از زمین خاکی جدا شود و به کهکشان ها پرواز کند... آن گاه آتش عشق به کمک آمده بود و جسم خاکیم را سوزانده بود و از من فقط دود مانده بود و این دود همراه با روح من به آسمان ها اوج می گرفت... شب قدر من، شبی که سلول های وجودم، در آتش عشق تغییر ماهیت داده بود و من چیزی جز عشق گویا نبودم. دل من، کعبه عالم شده بود، می سوخت، نور می داد و وحی الهی بر آن نازل می شد و مقدس ترین پرستش گاه خدا شده بود. امواج خروشان عشق از آن سرچشمه می گرفت و به همه ی اطراف منتشر می شد. از برخورد احساسات رقیق و لطیف با کوه های غم و صحراهای تنهایی و آتش عشق، طوفان های سهمگین به وجود می آمد که همه وجود مرا تا صحرای عدم، به دیار نیستی می کشانید و مرا از زندان هستی آزاد می کرد. ای کاش می توانستم همه ی خاطرات الهام بخش این شب قدر را به یاد آورم. افسوس که شیرازه ی فکر و طغیان احساس و آتشفشان روح من، آن قدر سریع و سوزان پیش می رفت که هیچ چیز قادر به ضبط آن نبود... نوری بود که در آن شب مقدس، بر قلبم تابید. بر زبانم جاری شد و به صورت اشک، بر رخسارم چکید. من همه ی زندگی خود را به یک شب قدر نمی فروشم و به خاطر شب های قدر زنده ام. و تعالی شب قدر، عبادت من و کمال من و هدف حیات من است.» ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

🔥معنای نجات از نار در جوشن کبیر 🔹مهم‌ترین درخواست و پرتکرارترین جمله در دعای جوشن کبیر، خلاصی از «نار» است. تلقی عمومی از «نار» صرفاً آتش جهنم است و ظاهراً در این دعا این درخواست را داریم که از آتش جهنم نجات یابیم. این درست است اما عمیق‌تر هم می‌توان نگاه کرد. شب قدر آنقدر رحمت الهی گسترده است که همه ما یقیناً بخشیده شده‌ایم و اگر کسی در این شب بمیرد آمرزیده است (غیر از حق‌الناس) و مستقیم به بهشت می‌رود. پس معنای نجات از «نار» چیست؟ 🔹نار، آتش فراق و دوری از معرفت توحیدی است. نار، باطن همین کنش‌ها و بینش‌ها و نگرش‌های ما در دنیاست. نار، یک پارادایم بزرگ است که واجد دانش‌ها، نهادها و تئوری‌های مختلف است. نار، همان آتشی است که توسط پرومتئوس از زئوس ربوده شد. لذا نار، همین علوم انسانی مسمومی است که در دانشگاهها و مدارس تدریس می‌شود. 🔹خلاصی و رهایی از نار صرفاً با لقلقه زبان محقق نمی‌شود. بلکه مستلزم تفکر و تفقه در قرآن، نظریه‌پردازی مبتنی‌بر مفاقیه قرآنی، و نهادسازی طبق آن نظریات است. یکی از وجوه و معانی «سرمایه‌گذاری برای تولید» که امام خامنه‌ای ما را بدان موظف کردند، سرمایه‌گذاری برای تولید نور است. ما موظفیم برای تولید و اشاعه نور در جامعه و نورانی کردن مردم سرمایه‌گذاری کنیم. هرچه بیشتر نور تولید شود،‌ نار کاهش می‌یابد و این امر از راه تفقه در مفاقیه قرآنی حاصل می‌شود و لاغیر. امیدواریم «خلّصنا من النّار» در همه رشته‌های دانشگاهی و همه نهادهای جامعه محقق گردد ان‌شاءالله. ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

#ببینید | شهید چمران: هرکس شب قدری دارد... ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

الغوث و الحوث! 🔹در ترجیع‌بند مهم دعای جوشن کبیر، جمله «الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب» مرتبا تکرار و تأکید می‌شود. اما «الغوث» به چه معناست؟! چگونه قابل‌ظهور است؟! و چه ارتباطی با «الحوث» دارد؟! 🔹غوث به معنی فریادرسی و کمک‌ است. یکی از صفات خداوند «مغیث» و «غیاث المستغیثین» است. یعنی به فریاد ما رسیدگی می‌کند و کمک می‌نماید. این صفت و اسم خداوند نیز در کنار سایر اسامی خداوند بسیار حایز اهمیت است و ما اساساً برای این خلق شده‌ایم که همه صفات و اسامی خداوند را ظهور دهیم و جلوه‌گر این اسامی باشیم. همه اسامی خداوند در دعای جوشن کبیر می‌تواند توسط ما ظهور یابد. اما اسم «مغیث» چگونه ظهور می‌یابد؟! 🔹برای فهم چگونگی ظهور اسامی خداوند می‌توانیم به کسانی که این اسامی را ظهور می‌دهند تأسی جوییم. انبیاء و ائمه اطهار مثال‌های عملی ظهور اسامی خداوند بودند و هستند اما مثال نزدیک و معاصر و در دسترس برای جلوه‌گری اسم «مغیث» خداوند کیست؟ حوثی‌ها. 🔹گروه حوثی‌ها در یک سال و نیم گذشته، با حمایت عملی از مردم غزه، ظهوردهنده اسم «مغیث» بودند و همچنان نیز فریاد «الغوث الغوث خلصنا من النار» اهالی غزه را پاسخ می‌دهند و آن‌ها را از آتش اسرائیل خلاصی می‌دهند.‌ پس با این تفسیر، حوثی‌ها دست خدا در زمین و خلیفه او هستند که اسماء و صفاتش را ظهور می‌دهند. 🔹اساساً خود واژه «حوث» به معنی پراکنده کردن و متفرق ساختن است لذا حوثی‌ها در حمایت از فلسطین، هم حوث هستند و هم غوث. یعنی هم نیرو و توان اسرائیل را پراکنده می‌کنند و هم به فریاد غزاوی‌ها رسیدگی می‌کنند. این است عمل به جوشن کبیر! التماس دعا🌹 ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

مشکل تحلیل هزینه فایده 🔹یکی از مشاوران و کارشناسان برجسته بانک مرکزی در سال‌های اخیر در طی جنگ ارزی علیه ایران، جناب مجید شاکری بوده است. وی که در زمان انتخابات ۱۴۰۳ بعنوان مشاور اقتصادی قالیباف ظاهر شد، هم‌اکنون نیز بعنوان یکی از موافقان بازار ارز توافقی نقش مهمی در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در جنگ ارزی ایفا می‌کند. 🔹اگرچه تحلیل‌های وی از نظر فنی و تکنیکی در برخی موارد دقیق است اما مشکل اینجاست که نگاه وی صرفاً تکنیکی است و متأسفانه نگاه استراتژیک ندارد و به همین دلیل است که نگرش او به اقتصاد با نگرش امام خامنه‌ای در برخی موارد (که موارد مهمی هستند) در تضاد است. 🔹همان‌طور که در تصاویر مشاهده می‌شود نگاه او در زمینه بانکداری، سرمایه‌گذاری، روابط بین‌الملل و... با نگاه امام جامعه منافات دارد. شعار سرمایه‌گذاری برای تولید نیز متأسفانه با همین نگرش هزینه فایده تحریف می‌شود. نگاه مجید شاکری صرفاً نگاه فایننس غربی است و این همان نگاه هزینه فایده (آن هم به نفع سرمایه‌داران) است. 🔹نگاه قرآنی فراتر از هزینه فایده و دائر مدار خسارت و فلاح است. خسارت و فلاح جامع‌نگر و همه‌جانبه‌نگر است و به جای قیمت، ناظر به بهاء است. اگرچه با این رویکرد، همان منافع مادی هم تأمین می‌شود (چون که صد آید نود هم پیش ماست) اما مبنائا نگرشی عمیق‌تر و با آینده‌نگری بیشتری است. تحلیل هزینه فایده مبتنی بر پارادایم کسب است اما تحلیل «خسارت و فلاح» مبتنی‌بر پارادایم رزق. با تحلیل هزینه فایده، نمی‌توان اوامر امام خامنه‌ای را فهم نمود زیرا او قرآنی می‌نگرد نه غربی. ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

قدر قدس 🔹در شب قدر، تقدیر و سرنوشت هر فرد تعیین می‌شود اما در روز قدس سرنوشت امت اسلامی تعیین می‌شود و لذا روز قدس، شب قدر امت اسلامی است. 🔹اگر خدای ناکرده حضور امت اسلامی در این روز کمرنگ باشد، دشمن صهیونیستی جسورتر و گستاخ‌تر از قبل، همه مرزهای ایمانی و زمینی امت را درمی‌نوردد اما اگر ان‌شاءالله آحاد امت اسلامی در این راهپیمایی شرکت کنند یقیناً نه‌تنها زمینه انزوا و اضمحلال و ضعف نظامی رژیم صهیونسیتی را فراهم می‌کنند بلکه نهادهای صهیونیستی و علوم صهیونیستی نیز تضعیف می‌شوند. 🔹با اندکی مطالعه می‌توان فهمید که علوم موجود در دانشگاهها در سراسر جهان و ایضأ ایران، کاملاً یهودی و صهیونیستی است و همچنین نهادهای مختلف موجود در جامعه ازقبیل بانک، بورس، و... نهادهایی یهودی و صهیونی هستند. روز قدس باید امت اسلامی تکلیف خود را با علوم و نهادهای صهیونیستی نیز مشخص کند. چه ننگی بالاتر از اینکه در دانشکده‌های اقتصاد، علوم سیاسی، روانشناسی و سایر رشته‌ها در ایران، همان کتاب‌ها و سرفصلهایی تدریس می‌شود که در دانشگاههای اسرائیل تدریس می‌شود؟! ‼️جوان ایرانی بیدار باش و در روز قدس جامعه خود را از بند علوم یهود نجات ده! یاعلی! ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

پایان ماه سرمایه‌گذاری و آغاز تولید ‼️هم‌اکنون که ماه رمضان رو به پایان است و سفره این مهمانی در حال جمع شدن است و فرصت این اصطناعت ویژه درحال اتمام است، به چند نکته مهم توجه کنیم: 🔹هدف اصلی از خلقت همه عالم، صنعت انسان‌سازی است. راز موفقیت اسلام و انقلاب نیز تاکنون همین صنعت انسان‌سازی بوده و در آینده نیز باطل‌السحر هوش مصنوعی، صنعت انسان‌سازی خواهد بود. لذا در اهمیت و ضرورت توجه به این صنعت، جای هیچ تردیدی نیست. 🔹ماه رمضان بهترین فرصت برای سرمایه‌گذاری برای صنعت انسان‌سازی بود. صنعت انسان‌سازی نیازمند سرمایه‌گذاری است و سرمایه‌هایی که در این فرصت ویژه سرمایه‌گذاری اندوخته می‌شوند، سرمایه‌های نفس هستند: حکمت، ادب، کرامت، بهجت، صداقت، مروت، غیرت، اخلاص و... . این سرمایه‌ها در ماه رمضان رزق ما شد تا برای تولید نور استفاده کنیم. 🔹چنانکه در سرمایه‌گذاری مادی، با ابزار پول و با معیار قیمت، برای تولید کالا و خدمات، سرمایه‌گذاری می‌کنیم، در سرمایه‌گذاری معنوی، ابزار این سرمایه‌گذاری‌ کردن برکت است و معیار سنجش آن بهاء است. لذا هرچقدر در این ماه در سرمایه‌های نفس، برکت رزق ما شد، باید برای تولید نور استفاده کنیم. معیار سنجش این برکت، عنصر بهاء است. 🔹هدف از سرمایه‌گذاری مادی، کسب منفعت و کاهش ضرر است، اما هدف از سرمایه‌گذاری معنوی، افزایش فلاح و کاهش خسارت است. هرچه در این ماه، سرمایه رزق ما شد، باید در راه افزایش فلاح به کار گرفته شود و الا دچار خسارت می‌شویم. سرمایه‌گذاری مادی برای چند سال محدود حیات دنیوی است اما سرمایه‌گذاری معنوی برای صنعت انسان‌سازی، برای زندگی و حیات ابدی و بی‌پایان است و اهمیت آن قابل‌مقایسه با حیات دنیا نیست و لذا اهمیت فلاح نیز قابل‌مقایسه با منفعت نیست. 🔹سرمایه‌گذاری‌های دنیوی، دارای ریسک و احتمال و عدم قطعیت است اما سرمایه‌گذاری معنوی، وابسته به رزق ماست و یقینی و دارای اطمینان است. سرمایه‌گذاری دنیوی را با اصطلاحاتی مانند خرس، گاو، گرگ و سایر حیوانات تعبیر می‌کنند اما سرمایه‌گذاری معنوی، ناظر به نورانی شدن انسان و تعالی وی است و اصطلاحاتِ مورداستفاده برای تعبیر این سرمایه‌گذاری، ناظر به عالَم نور و عقل و ملائکه است نه حیوانات و بهائم. 🔹سرمایه‌گذاری دنیویِ رایج در بازارهای کاذبی مثل دلار، طلا، رمزارز و... با استفاده از توهم دست نامرئی بازار و حباب کارنسی و حباب پروپاگاندا و مبتنی‌بر هوای نفس بشر است اما سرمایه‌گذاری معنوی در بازارهای صادقی مثل بهجت، کرامت، توکل، صداقت و... با استفاده از یدالله و مبایعه با الله است و به‌جای تشدید هوای نفس، موجب تثبیت فؤاد انسان است. 🔹هیچ‌کس (حتی کسانی که در این ماه مبارک توفیق عبادت و روزه نداشتند) نباید فکر کند که سرمایه‌ای در این ماه روزی وی نشده است. زیرا خداوند به همه مسلمین در این ماه توجه و عنایت کرده و سرمایه‌های فراوانی به آن‌ها عطا کرده است (انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عبادۀ). اولیاءالله در همین ماه، این سرمایه‌ها را به نور تبدیل کردند. ما میتوانیم در طول سال، آن‌ها را به نور تبدیل کنیم اما برخی‌ها هستند که هیچگاه از زندان نفس آزاد نمی‌شوند و لذا توفیق سرمایه‌گذاری برای تولید را نخواهند داشت. 🔹برخلاف سرمایه‌گذاری مادی، در سرمایه‌گذاری معنوی، ما مالک سرمایه‌ها نیستیم بلکه مالک آن‌ها خداست و این‌ها امانت دست ماست. اگر این سرمایه‌ها به نور تبدیل شوند و انسان اصطناعت شود، خداوند محصول این کارخانه را به بهای خودش (الله) می‌خرد. سرمایه‌گذاری مادی طبق اصالت فرد و منتج به ایندیویژوالیسم است اما سرمایه‌گذاری معنوی طبق اصالت حضور و منتج به ادب حضور است. 🔹سرمایه‌گذاری مادی را روزانه با حسابداری و حسابرسی اموال می‌سنجند اما سرمایه‌گذاری معنوی با حسابداری و حسابرسی نفس سنجیده می‌شود. در تولید کالاهای مادی استانداردهایی وجود دارد که عیار تولید با آن استانداردها سنجش می‌شود. در تولید نور نیز استاندارد همان میزان است. میزان اعمال ما ائمه و شهدا هستند و عیار اعمال و تولیدات ما با آن‌ها سنجیده می‌شود. 🔹فرمول تولید نور، «به امر الله و برای الله» است. یعنی راه استفاده از سرمایه‌های نفس برای تولید نور این است که همه کارها را طبق امر الله و برای او انجام دهیم. محلّ این سرمایه‌گذاری نیز در همه امور و دستورات الله است. اگر هرچه او امر نموده را برای او و طبق دستور او انجام دهیم، سرمایه‌های نفس به نور تبدیل می‌شوند و نور مهم‌ترین سرمایه برای حیات ابدی است. اما اگر این سرمایه‌ها به نور تبدیل نشوند، آتش حسرت به انبار سرمایه‌ها خواهد خورد و این همان نار جهنم است. ✅پیش به سوی تولید نور با استفاده از سرمایه‌های معنوی... ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444

فطر یا بطر؟! 🔹عید فطر، عید بازگشت به فطرت است و فطرت سیستم عامل خلقت انسان است. قرآن نیز همان فطرت مکتوب است و علت اصلی همه مشکلات مختلف در ایران و جهان، دوری از فطرت و فراموشی آن است. عصر امروز، دوران دفن شدن فطرت‌هاست و فطرت مدفون توان احیا ندارد. 🔹یکی از علل دفن فطرت، اتراف است. اتراف یعنی راحت‌طلبی و رفاه فراوان که منجر به بی‌دردی و سرکشی می‌شود. مترفین همان مرفهان بی‌درد هستند که بعلت ثروت و امکانات فراوان، از قوانین خدا سرپیچی می‌کنند و فطرت را نابود می‌کنند. یکی از علل اتراف، بطرت است. 🔹وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا: چه بسیار شهرهایی که [به سبب فراوانی نعمت] در زندگی خود گرفتار سرمستی و طغیان شده بودند (۵۸ قصص). بطرت را از نظر کارکرد می‌توان متضاد فطرت دانست. بطرت یعنی سرمستی و طغیان؛ و جامعه‌ای که دچار بطرت شود لاجرم مترفین در آنجا فساد می‌کنند و آن جامعه محکوم به هلاکت است؛ این هلاکت سنت قطعی و لایتخلف الهی است. 🔹 فطرت‌ موجب فطنة و زیرکی است و بطرت موجب بطنة و شکم‌بارگی. فطرت دائر مدار حق است و بطرت دائر مدار باطل. فطرت مطالبات الله است و بطرت مطالبات هوا. فطرت نور است و بطرت، نار. فطرت‌محوری راه اشاعه ایمان و افزایش امنیت است و بطرت‌محوری ضد ایمان و امنیت ملی است. 🔹پس در جامعه امروز با دو جریان مواجهیم: فطریون؛ و بطریون. فطریون طبق فطرت الهی خود مدافع قوانین فطری الله هستند؛ و بطریون طبق بطرت و طغیان و‌ اتراف نفسانی خود، مدافع هواهای نفسانی خود هستند. این دو جریان با هم در نبرد هستند اما سرانجام این نبرد، غلبه فطرت بر بطرت است. عید فطر که عید رهایی از اسارت بطرت و هجرت به سمت فطرت است، بر فطریون پربرکت باد🌹 ✍️ اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444