✨﷽✨
#یک_پند_یک_معرفت
✍️در حدیث نبوی از نبی مکرم اسلام (ص) آمده است: ابلیس گفت: من زحمت زیادی میکشم تا بنی آدم را به گناهی تشویق و عامل میکنم، و سپس او را میبینم که گناه بودن کار خود را چون میداند توبه و استغفار میکند، و خدای او طبق وعدهاش به راحتی توبه او میپذیرد و میبخشد؛ آن گاه زحمات خود بر باد رفته میبینم و ناله میکنم. مرا راهی دیگر باید یافت و آن، این است بنی آدم را در اموری مورد معصیت و نافرمانی خالقشان قرار میدهم که نسبت به گناه بودن این امور جاهل باشند و پیوسته نافرمانی خدای خود کنند و ندانند گناه میکنند تا توبه هم نتوانند بکنند.
بدانیم که معنای گمراهی و اغواء این است و بدعتها نمونه بارز این ترفند شیطان هستند. پس این دعا را همیشه بخوانیم و از خدا طلب کنیم:
💫ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا اَلَّتِي جَاهِلٌ بِذَنْبِهَا وَ جَعَلْنَا عَالِماً بِذُنُوبِنَا مِن فَضْلِکَ یَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ
خدایا! ببخش بر ما گناهانمان را که به گناه بودن آن جاهلیم و ما را از فضل و کرمات آگاه به گناهانمان فرما، ای مهربانترین مهربانان!
السلام علیک یا صاحب الزمان (عج)
ای عشق ندیده ی من، ای یار، سلام
ای ماه بلند در شبـــــِ تار سلام
از من به تو ای عزیز در هر شب و روز
یڪ بار نه، صد بار نه، بسیار سلام!
#السلام_علیک_بجوامع_السلام 🤚
#الّلهُــمَّ_عَجِّــلْ_لِوَلِیِّکَــــ_الْفَــرَج 🤲🏻
🌻سلام. صبح به خیر
⚡️بدانید که:👇
تنها مؤمنین واقعی، پیرو و پشتیبان ولایت فقیه هستند.
مؤمنین واقعی کسانی هستند که برای خدا و در عمل، خالصانه کار و تلاش می کنند و از هر گونه خیانت و دزدی و حرامخواری پرهیز می نمایند.
وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ ﴿عنکبوت: ٦٩﴾
و کسانی که برای [به دست آوردن خشنودی] ما [با جان و مال] کوشیدند، بی تردید آنان را به راه های خود [راه رشد، سعادت، کمال، کرامت، بهشت و مقام قرب] راهنمایی می کنیم؛ و یقیناً خدا با نیکوکاران است.
🍃سرباز واقعی امام زمان باشیم.
💠برگ چغندر در طب اسلامی چقدر اهمیت دارد؟
💫 امام رضا(ع) می فرمایند:
✍️ به بیمارانتان، چغندر (یعنی برگ آن را) بدهید.
🤔 چرا که در آن درمان است
🌸 و هیچ بیماری ای به همراه ندارد
🌸 و هیچ عارضه ای در آن نیست.
🌸 و خواب بیمار را آرام می سازد.
❌ اما از خود چغندر (لبو) بپرهیزید.
⚠️ چرا که سودا را تحریک می کند.
📚 منبع: اصول الکافی، ج۶، ص۳۷۰