ظهور نزدیک است سر بریدن گوساله های سومری در عید ماه مبارک رمضان و رونمايي از دجال مسیح در اسقاطیل

🌴امام رضا علیه السلام به نقل از رسول خدا(ص): «إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ وُلِّینَا حِسَابَ شِیعَتِنَا فَمَنْ کَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَکَمْنَا فِیهَا فَأَجَابَنَا وَ مَنْ کَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهَا فَوُهِبَتْ لَنَا وَ مَنْ کَانَتْ مَظْلِمَتُهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَنَا کُنَّا أَحَقَّ مِمَّنْ عَفَی وَ صَفَحَ»؛ چون روز قیامت شود حسابرسی شیعیان ما بما واگذار می ‏شود، پس هر کس مظلمه و بدهی و گناهش میان او و خداوند است ما داوری کرده و هر چه حکم کنیم خداوند امضاء می‏ فرماید، و هر کس مظلمه ‏اش میان او و مردم است، ما از مردم تقاضا می کنیم او را ببخشند، و آنان می‏ بخشند، و هر کس مظلمه ‏اش میان او و ما اهل بیت است ما سزاوارتر از همه کس به بخشش و عفو و گذشت هستیم. 📗موسوی سبزواری سید عبد الاعلی، مواهب الرحمان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه اهل بیت( ع)، 1409ق، ج‏4، ص 239

شخص مومن اگه در جبران حق‌الناسی که بر گردنش است، کوتاهی نکرده و نیت پرداخت داشته، پس از مرگ، خداوند آن را جبران و صاحب حق را راضی می‌کند. از امام صادق(ع) نقل شده است، اگر کسی حقی برگردنش باشد، به شرط آنکه از راه حلال قرض گرفته و قصد جبران داشته باشد، اما نتوانسته و فوت کند، خداوند او را عذاب نمی‌کند. 📗شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۱۸۸، ح۳۹۵ و ص۱۹۱، ح۴۱۱؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۹۹.

🌺در دعایی از زبان امام سجاد (علیه السلام) میخوانیم: اللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ، وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ، وَ عِلْمِكَ الَّذِي لَا يَنْسَى، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا، وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا. اى خداوند، بر ذمّه من تبعاتى است كه در حفظ دارم و تبعاتى كه از ياد برده‏ام، ولى همه را چشم تو كه هرگز به خواب نمى‏رود مى نگرد و علم‏ تو كه هيچ چيز از آن نهان نمى‏ماند، مى‏داند. تو خود كسانى را كه بر من ذمّه دارند عوض ده و بار گناه آن از دوش من برگير و از سنگينى آن بكاه و مرا از ارتكاب چنان گناهانى نگه‏دار. 📗صحيفة سجادية، ترجمه آيتى، ص 199.

🌴در دعایی دیگر از امام معصوم آمده است: أَسْأَلُكَ فِي حَمْلِ مَظَالِمِ الْعِبَادِ عَنَّا فَأَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ‏ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِكَ كَانَتْ لَهُ قِبَلِي مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِيَّاهُ فِي نَفْسِهِ أَوْ فِي عِرْضِهِ أَوْ فِي مَالِهِ أَوْ فِي أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا أَوْ تَحَامُلٌ عَلَيْهِ ... فَقَصُرَتْ يَدِي‏ وَ ضَاقَ وُسْعِي عَنْ رَدِّهَا إِلَيْهِ وَ التَّحَلُّلِ‏ مِنْهُ‏ فَأَسْأَلُكَ يَا مَنْ يَمْلِكُ الْحَاجَاتِ ... أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُرْضِيَهُ عَنِّي بِمَ شِئْت. از تو درخواست مي‌کنم درباره مظالمي که نسبت به بندگانت دارم، پس هر بنده زن و مرد از بندگانت که بر او ظلمي کرده‌ام چه در مورد جانش يا آبرويش يا مالش يا خانواده‌اش يا فرزندانش يا غيبت کرده‌ام يا زورگويي کرده‌ام... و از برگرداندن حقش يا طلب حلاليت از او دستم کوتاه شد، از تو مسألت مي‌دارم اي آن که مالک حاجاتي.... که بر محمد و آل محمد درود فرستي و او را از من با هر آنچه خودت بخواهي راضي سازي. 👈🏿در این دعا تنها در شرایطی که نتوانیم حق الناس را برگردانیم و از صاحب حق حلالیت بطلبیم از خداوند درخواست می کنیم از طرف ما رضایت صاحب حق گرفته شود. 📗مجلسی، محمد باقر(1110ق)، بحار الانوار، بیروت، دار احیا التراث العربی، ج‏87، ص177

شخصي به نام وشّاء به محضر امام صادق (سلام الله عليه) وارد شد و از آن حضرت درخواست نمود با «شهاب» صحبت کند که در مورد ديونش تخفيف دهد تا موسم حج بگذرد و اين وشّاء مبلغ هزار دينار به شهاب بدهکار بود. امام سراغ شهاب فرستاد، وي آمد، امام به او فرمود: از اوضاع وشّاء و پناهندگيش به ما باخبري، و براي ما بازگو کرد که هزار دينار بر او طلب داري، که اين مبلغ را هم در راه شهوات خرج نکرده و فقط در ديون و طلب هايي که براي مردم داشته صرف کرده. من دوست دارم که او را حلال کني. البته شايد گمان کني که در قيامت از کارهاي نيکش به تو عطا مي‌شود تا حلالش کني؟ شهاب پاسخ داد: آري، به ما اينچنين رسيده است. امام فرمود: خداوند کريم‌تر و عادل‌تر از اين است که بنده‌اي با نمازهاي شبانه‌اش در سرما و روزه‌هايش در گرما و طواف‌هايش به دور اين خانه به او تقرّب جويد سپس اين حسنات را از او بگيرد و به ديگري عطا کند!خداوند فضل زيادي دارد، ديون بنده مؤمنش را جبران مي‌کند. آنگاه شهاب عرضه داشت: پس حلالش کردم. 📗بروجردى، آقا حسين، منابع فقه شيعه (ترجمه جامع أحاديث الشيعة)، تهران، انتشارات فرهنگ سبز، ج‏23، ص 763.

روز قیامت که می شود یک کسی هست که خیلی پرونده اش تاریک است. با حالت اضطرار فریاد می زند کسی نیست که به داد من برسد؟ می بیند امیرالمومنین علیه السلام آنجاست. می فرماید چه خبر است؟ این شخص محبت اهل البیت(علیهم السلام) را از دست نداده است. خداوند می فرماید یا علی حق خودم را بخشیدم. ولی من پروردگار عادلم. از سویی پروردگار رئوف هم هستم. ولی حق الناس محفوظ است. به حضرت امیر(علیه السلام) گفته می شود قسمتی از ثوابها قسمتی از یک نفس از نفسهای آن شبی که امیر المومنین به جای پیغمبر خوابیدند، در معرض گذاشته می شود و طلبکاران قبول می کنند و آن شخص آزاد می شود. نقل روایت از آیت الله سیدان

🍃دعا برای بخشش حق الناس 🌺در دعای روز دوشنبه می خوانیم: «وَ أَسْأَلُکَ فِی مَظَالِمِ عِبَادِکَ عِنْدِی فَأَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِیَّاهُ فِی نَفْسِهِ أَوْ فِی عِرْضِهِ أَوْ فِی مَالِهِ أَوْ فِی أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ أَوْ غِیبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا أَوْ تَحَامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ أَوْ هَوًی أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِیَّةٍ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ عَصَبِیَّةٍ غَائِبا کَانَ أَوْ شَاهِدا وَ حَیّا کَانَ أَوْ مَیِّتا فَقَصُرَتْ یَدِی وَ ضَاقَ وُسْعِی عَنْ رَدِّهَا إِلَیْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ فَأَسْأَلُکَ یَا مَنْ یَمْلِکُ الْحَاجَاتِ وَ هِیَ مُسْتَجِیبَةٌ لِمَشِیَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ إِلَی إِرَادَتِهِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُرْضِیَهُ عَنِّی بِمَا [بِمَ‏] شِئْتَ وَ تَهَبَ لِی مِنْ عِنْدِکَ رَحْمَةً إِنَّهُ لا تَنْقُصُکَ الْمَغْفِرَةُ وَ لا تَضُرُّکَ الْمَوْهِبَةُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین»؛ از تو درخواست می کنم ادای حقوق بندگانت را که بر عهده دارم، پس هر بنده ‏ای از بندگانت و هر کنیزی از کنیزانت که او را نزد من حقیّ پایمال شده‏ باشد که در آن به جان یا آبرو یا مال، یا خانواده ‏اش یا فرزندش ستم روا داشته ‏ام یا غیبتی از او کرده‏ ام یا بر اثر میل خود یا خواهش دل یا تکبّر یا غضب یا خودنمایی یا تعصّب بر او باری نهاده ‏ام، این بنده یا کنیزت غایب‏ باشد یا حاضر، زنده باشد یا مرده، و دستم کوتاه شده و وسعم نمی رسد از پرداخت آن حق یا طلب‏ حلالیت از او،... از تو می خواهم ای کسی ‏که رفع نیازها در اختیار اوست، و آن حاجات در مقابل مشیّت او اجابت‏ پذیر و به جانب‏ اراده ‏اش شتابانند که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و آن بنده را که بر او ستمی کردم هرگونه که خواهی از من راضی گردانی و از جانب‏ خود مرا رحمت عطا نمایی، چه آمرزیدن از تو نکاهد و بخشیدن به تو زیان نرساند، ای مهربان‏ترین مهربانان. ☘️از این دعا امکان پادرمیانی خدا و راضی نمودن شخصی که حق وی ضایع شده استفاده می شود زیرا دعا نسبت به امر محال صورت نمی گیرد و اگر چنین دعایی صورت گرفته دلالت بر امکان چنین کاری دارد. 📗مفاتیح الجنان، باب اول، فصل سوم، در ذکر دعاهای ایّام هفته، دعای روز دوشنبه.

از جهت کلامی مرحوم شیخ مفید (قدس سره) در کتاب اوائل المقالات می فرماید: مشهور بین مردم این است که خداوند حق الناس را نمی تواند ببخشد و در موارد حق الناس باید از خود شخص حلالیت طلبید و در این مورد خداوند هیچ گونه دخالتی نمی کند. اما حقیقت مطلب این است که خداوند از آنجایی که مالک خود عبد و مالک اموال او و مالک ذمه عبد می باشد می تواند حق او را ببخشید و می تواند او را راضی کند و یا حلال کند به هر نحوی که بخواهد بدون هیچ گونه محذوریتی. 📗اوائل المقالات، ص 339.

🌴امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند : در قیامت، کسانی که در راه ولایت امیر المومنین علیه السلام به شهادت رسیده‌اند، در عوض ظلم‌هایی که در دنیا به علت تمسک به ولایت امیر المومنین از طرف مخالفین به آن‌ها شده، به نزد حضرت شاه ولایت امیر المومنین علیه السلام آورده می‌شوند و آن حضرت به آن‌ها می‌گوید: «آنچه از ثواب و پاداش در برابر ستمی که به شما شده را از من بخواهید تا عطا کنم.» آن‌ها نیز به حضرت امیر المومنین علیه السلام می‌گویند: «ای برادر رسول خدا صلی الله علیه و آله، فقط ثواب یک نفس‌کشیدن تو را در آن شبی که در جایگاه پیامبر خوابیدی تا جان او را حفظ کنی را از تو درخواست می‌کنیم.» امیر المومنین علیه السلام هم می‌پذیرد و ثواب یک نفس‌کشیدن در آن شب را به آن‌ها می‌بخشد. در ادامه روایت هم آمده که خداوند در عوض چنان نعمات و قصرها و جایگاهی به آن‌ها می‌دهد که آن‌ها گمان می‌کنند کل بهشت به آن‌ها عطا شده است و خداوند تاکید می‌کند که اینها در عوض فقط یک نفس امیر المومنین در آن شب است. 📗 تفسیر امام حسن عسکری علیه السلام، صفحه ۱۳۲، چاپ موسسه الامام المهدی علیه السلام

☘️اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم 🍃ثواب یک نفس از نفس های امیرالمومنین علی(ع) در لیله المبیت امام حسن عسکری(ع) فرمودند که رسول الله(ص) فرمودند : معاشر عباد اللَّه علیکم بخدمه من أک رمه اللَّه بالإرتضاء، وحباه بالإصطفاء، وجعله أفضل أهل الارض والسماء بعد محمّد سیّد الأنبیاء علی بن ابی طالب(ع)، وبموالاه أولیائه ومعاداه أعدائه . ای بندگان خدا ، بر شما باد به خدمت کردن به کسی که خدا او را اکرام کرد و گرامی داشت ، به اینکه او را پسندید و از میان خلق خود برگزید و به او رتبه اصطفاء عطا کرد ، و او را بهترین اهل آسمان ها و زمین بعد از محمد(ص) که سرور انبیاء است قرار داد ، و بر شما باد به دوستی کردن با دوستان آن حضرت (علی بن ابی طالب(ع)) و دشمنی کردن با دشمنان او . و حضرت کلام خود را ادامه داد تا اینکه فرمودند : فردای قیامت یکی از شیعیان علی(ع) را می آورند در حالیکه خداوند در کفه گناهان او گناهانی بزرگتر و سنگین تر از کوههای استوار و دریاهای مواج قرار داده است ، مردمی که آن را نظاره می کنند می گویند: این بنده خدا هلاک شد و شکی ندارند که از نابودشدگان است و در عذاب الهی برای همیشه باید گرفتار باشد . آنگاه از پیشگاه پروردگار ندائی رسد: ای بنده خطاکار ، اینها گناهانی است که تو را به هلاکت افکنده است ، آیا در مقابل آن حسنات و خوبی هائی داری که تو را به آنها پاداش دهم و به رحمت خود وارد بهشت کنم؟ آن بنده خدا با سرافکندگی گوید: خدایا نمی دانم . دوباره منادی پروردگار گوید: خداوند تبارک و تعالی می فرماید : در این صحنه پهناور قیامت فریاد بزن و بگو : من فلانی پسر فلانی و اهل فلان شهر هستم ، اسیر گناهان خود که مانند کوه ها و دریاها سنگین است شده ام و کارهای خوبی درمقابل آنها ندارم ، کدام یک از شما در میان این محشر هستید که من به او احسانی یا بخششی کرده باشم ، به پاداش آن اکنون به فریاد من برسد ، زیرا الآن وقت احتیاج من به آن است . آن بنده خدا هم طبق فرمان الهی چنین فریادی در آنجا بزند ، اول کسی که در میان اهل محشر به او جواب دهد امیرالمومنین علی بن ابی طالب(ع) است ، که می فرماید: لبّیک لبّیک أیّها الممتحن فی محبّتی ، المظلوم بعداوتی . لبیّک لبیّک ، ای کسی که در محبّت و دوستی من امتحان شدی و به خاطر دشمنی با دشمنان من مورد ظلم و ستم دشمنانم واقع شدی . سپس امیرالمومنین علی(ع) با عدّه زیادی به فریاد او می رسند گرچه عدّه آنها از طلبکاران او کمتر است . آنگاه آن گروهی که همراه امیرالمومنین علی(ع) آمده اند به آن حضرت می گویند: ما برادران ایمانی این شخص هستیم ، او به ما نیکی می کرد و ما را اکرام واحترام می نمود و در معاشرت و برخوردهایش با ما با همه احسان و بخششی که داشت تواضع می کرد ، ما از همه طاعت ها وثواب های خود گذشتیم و آنها را به او بخشیدیم . امیرالمومنین علی(ع) گوید: پس شما خودتان چگونه و به چه عملی وارد بهشت می شوید؟ آنها عرض می کنند: ما به رحمت بی نهایت الهی که هر کس شما را دوست داشته باشد شامل حال او می گردد . مرتبه دیگر از ناحیه پروردگار ندائی رسد که ای برادر رسول خدا(ص) ، اینها برادران مؤمن او بودند و به او چنین بخششی کردند تو چه احسانی به او می کنی؟ من که بین او و گناهانش حاکم هستم گناهان او را که بین من و او بوده به خاطر دوستی اش با تو بخشیدم ، اما گناهانی که بین او و بندگانم صورت گرفته و ستمی که به آنها کرده و بدهکاریش به آنها باید بررسی شود و محاکمه گردد و تا از آنها خلاص نشود نجات پیدا نمی کند . امیرالمومنین علی(ع) گوید: خداوندا ، آنچه مرا دستور دهی انجام خواهم داد . خداوند تبارک و تعالی می فرماید: برای آنها که طرف دعوا هستند و با او نزاع دارند ضمانت کن که ستمی که به آنها شده جبران کنی .