با سلام در آموزه‌های دینی ما وارد شده است که مردم بدون ترس با امیر و حاکم خودشان ارتباط داشتند و خواستهای خود را چه خوب و چه بد به بزرگشون انتقال می دادند و از ایشان انتقاد کرده و یا عرض حال خودشان را به امام و یا خلیفه و یا امیر و حاکم شون می‌رساندند. انتقاد و خیرخواهی و نصیحت مسئولان نظام اسلامی، حتی هر نظامی چه خوب و چه بد، مشکل عقلی و شرعی و عرفی ندارد مسئولان نظام از ولی فقیه گرفته تا کوچکترین مسئول در این ساختار باید به تظلم‌خواهی و خیرخواهی مردم احترام قائل گردند و اگر خواسته‌ی آنها منطقی و شرعی باشد، بپذیرند و اگر غیرمنطقی باشد، با روش محترمانه، رد نمایند. این سیره‌ی امیرمؤمنین و حتی سایر حاکمان از بد و خوبش بوده و کار شاق و خلاف عقل و قانون نیست. این سیره، از سوء استفاده‌ی دشمنان و بدخواهان نظام جلوگیری می‌کند و باعث الفت و دوستی و محبت بین دوستان می‌گردد.

💚یا حسین مظلوم خواستم ذره ای از هُرم عطش را بچشم اینچنین بود که یک ماه عطشناک شدم شک ندارم که به حـــق عطــــش لبهایت عاقبت در سحر بیست و نهم پاک شـدم #سحر_بیست_و_نهم #ماه_رمضان

☘️فرق بین شیعه و محب قال‌ رجل للحسین بن علی(ع): «یاابن رسول‌الله، انا من شیعتکم، قال: اتق‌الله ولاتدعین شیئا یقول الله لک کذبت و فجرت فی دعواک، ان شیعتنا من سلمت قلوبهم من کل غش و غل و دغل، و لکن قل انا من موالیکم و محبیکم.» مردی به امام حسین(ع) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا(ص)! من از شیعیان شما هستم. حضرت به او فرمود: ای مرد! از خدا بترس و چیزی را ادعا مکن که خداوند بگوید: در ادعای خود دروغ گفتی و گناه کردی، زیرا شیعیان ما کسانی هستند که دل‌هایشان از هرگونه غل و غشی و مکر و فریب و خیانت و دغل‌بازی پاک باشد. پس تو یک چنین ادعایی مکن که از شیعیان ما هستی، بلکه فقط بگو که از دوستان و علاقه‌مندان شما هستم. 📗بحارالانوار، ج 65، ص 156

با خوش بینی به خداوند، و گرسنگی و تشنگی، بهشت روزی تان می شود: ☘️امام باقر (علیه السّلام) می‌فرماید: «أَحْسِنُوا اَلظَّنَّ بِاللَّهِ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِیَةَ أَبْوَابٍ عَرْضُ كُلِّ بَابٍ مِنْهَا مَسِیرَةُ أَرْبَعِینَ سَنَةً به خداوند خوش‌بین باشید و بدانید كه بهشت را ۸ در است كه پهنای هر در ۴۰ سال راه است». ☘️همچنین حضرت می فرماید: «أَدِیمُوا قَرْعَ‏ بَابِ‏ الْجَنَّةِ یُفْتَحْ لَكُمْ قُلْتُ وَ كَیْفَ نُدِیمُ قَرْعَ بَابِ الْجَنَّةِ قَالَ بِالْجُوعِ وَ الظَّمَإِ به كوبیدن در بهشت ادامه دهید تا براى شما باز شود. عرض شد: چگونه به كوبیدن در بهشت ادامه دهیم‌؟ فرمود: با گرسنگى و تشنگى». 📗شیخ صدوق، خصال، ج2، ص 408. 📗محدث نوری، مستدرك الوسائل، ج۱۶، ص۲۲۰.

💚فرازی از دعای جوشن کبیر: « یَا غَفَّارالَذُّنُوب » من گنهکار و تویی غفار، یا ربّ الحسین جان اربابم بیا این بنده‌ها را عفو کن بوده‌ام این روزها مصداق فَابک للحُسین گریه‌کن‌های غم کرببلا را عفو کن 💔الهی بالحسین

🔸دین ساکت و دین ناطق🔸 به هارون خبر دادند که فرزندان علی(ع) عصای پیغمبر را به ارث برده‌اند. هارون گفت: یک بخشی از این را برای تبرک و تیمن بتراشند و به ما بدهند تا در عصایمان به کار ببریم. ظاهراً منصور به امام صادق(ع) گفت که ما این را برای تبرک می‌خواهیم. حضرت دست خودش را نشان داد و گفت: «این دست من است؛ ما پارۀ تن پیامبر هستیم و تو دنبال عصای پیغمبر می‌گردی؟!» چرا عصا را آن‌قدر تجلیل می‌کنند، اما با اهل بیت(ع) که روح پیغمبر(ص) در وجودشان جاری است، بد می‌کنند؟ فرقش چیست؟ فرق در اینست که عصا #ساکت است، نهی از منکر نمی‌کند، مطیع است؛ اما امام صادق(ع) حرف می‌زند، موضع‌گیری می‌کند. امامزاده‌ها که ساکت‌اند را ببینید! گاهی ظلمه برایشان دربِ طلا می‌گذاشتند، ضریحشان را نقره می‌کردند، صحن‌وسرا و حرمشان را آینه‌کاری می‌کردند. مگر این امامزادگان، جز به دست ظلمه شهید شده بودند؟ چطور وقتی که امام و امامزاده حیّ است، ظلمه شهیدش می‌کنند؛ اما وقتی که سر به خاک گذاشت، ضریحش را نقره می‌کنند؟! قوم موسی(ع) چرا هارون را رها کردند اما دست از گوساله برنداشتند؟ چون هارون امر به معروف می‌کند، نهی از منکر می‌کند. اینها از دینی که آنها را امر و نهی بکند، ناراحت‌اند؛ اما دینی که هوا و هوس‌ها را امضا کند، روی سرشان می‌گذارند. ادیان نیامدند که مردم آنها را روی سر بگذارند! ادیان برای تبرک نیامدند! ادیان آمدند که امر و نهی کنند؛ آمدند بگویند: این کار را بکن، آن کار را نکن. اینها می‌گویند: ما هرچه تبرک باشد، انجام می‌دهیم؛ اما در کار ما دخالت نکنند. 🔹آیت الله حائری شیرازی🔹

🌴امام صادق(علیه السلام) ملاک تشخیص شیعیان را در چند صفت مهم خلاصه کرده می فرماید: «إِمْتَحِنُوا شِیعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِیتِ الصَّلاةِ کیفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَیهَا و إِلَی أَسْرَارِنا کیفَ حِفْظُهُمْ لَهَا عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَی أَمْوَالِهِمْ کیفَ مُوَاسَاتُهُمْ لاِخْوَانِهِمْ فِیها»؛ (شیعیانِ ما را به اوقات نماز امتحان کنید که چگونه به آن اهمیت می دهند و اینکه چگونه اسرار و مقامات ما را در نزد دشمنان بازگو نمی کنند و هم چنین با اموال شان امتحان کنید که چگونه به دیگر برادران شان کمک می کنند). 📗الخصال، ابن بابویه، محمد بن علی، محقق / مصحح: غفاری، علی اکبر، انتشارات اسلامی، قم، 1362 شمسی، چاپ اول ، ج 1، ص 103.