حلول ماه شعبان مبارک... امام على عليه السلام: روزه ماه شعبان، وسواس دل و پريشانى‏‌هاى جان را از بين می‌برد. الخصال،ص ۶۱۲

🗒️اعمال ماه شعبان المعظم قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله : «شَعْبانُ شَهری؛ پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرموده است: شعبان ماه من است. اعمال عبادی مخصوص این ماه 1 ـ استغفار🤲 ۷۰‌ مرتبه📿 «استغفر الله الَّذی لا اله الاّ هو الرحمن الرحیم، الحی القیوم و اتوب الیه» و۷۰ مرتبه استغفر الله واسئله التوبه. 2 ـ هر روز صد بار📿 «صلوات بر محمّد و آل محمّد» و صد بار📿 «لا حول ولاقوَّة الا باللّه» خوانده شود. 3 ـ خواندن مناجات شعبانیه 🤲 که از دعاهای بسیار سفارش شده در همه اوقات می باشد. 4 ـ هر روز صلوات امام سجاد علیه السلام هنگام ظهر خوانده شود. مطلع این صلوات چنین است: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مَحَمَّدٍ وَ آلِ مَحَمَّدٍ شَجَرَةٍ النُّبُوَّةٍ وَ مَوْضِعِ الرِّسالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلائِكَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ وَ اَهْلِ بَیتِ الْوَحْی... » 5 ـ روزه🤐🤐🤫🤫😑 روزه گرفتن در این ماه هر اندازه كه ممكن باشد، سفارش شده است. در سخنان گهربار معصومین علیهم السلام از روزۀ این ماه به «كفارۀ گناهان بزرگ» تعبیر شده است. 6 ـ صدقه💰💳💸 از امام ششم علیه السلام نقل شده است كه: خداوند؛ صدقۀ این ماه را پرورش می دهد و روز قیامت مانند كوه احد دیده می شود. 7 ـ معاشرت خوب با مردم🙋‍♀️🙋🏼‍♂️ و نیكی به پدر و مادر👩‍🦯👨🏽‍🦯👨🏻‍🦽 8 ـ امر به معروف👏👏 و نهی از منكر🙌 9 ـ هزار مرتبه ذكر📿 لا اله الا اللّه ولانعبد الاّ ایاه مخلصین له الدین و لو كره المشركون، گفته شود اینکه عزیزان هر کار خوبی در این‌ماه در آویختن به درخت خوبی ها🌴 وپر کشیدن به بهشت زیباییها ست 🛣️

((شرح #مناجات_شعبانیه)) 🤲 قسمت اول : اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اسْمَعْ دُعائی اِذا دَعَوْتُکَ، وَ اسْمَعْ نِدائی اِذانادَیْتُکَ. وَ اَقْبِلْ عَلَیَّ اِذا ناجَیْتُکَ، فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ‌مُسْتَکینا لَکَ، مُتَضَرِّعا اِلَیْکَ، راجِیا لِما لَدَیْکَ ثَوابی. پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود فرست، و دعایم را بشنو و وقتی‌صدایت کردم، صدایم را بشنو، و آن گاه که با تو نجوا نمودم، به من رو کن.پس همانا که من، از دیگران به سوی تو گریختم، و در پیشگاه تو قرار گرفتم‌‌‌در حالی که درمانده تو هستم و به سوی تو در حال تضرّع و زاری هستم، و به‌آنچه نزد تو از ثواب می باشد، امیدوار می باشم. نکاتی از این فراز: 1. ذکر صلوات بر محمد و آل محمد پیش از دعا؛ 2درخواست از خداوند برای شنیدن و توجه به دعا؛ 3. گریز از غیر خدا و پناه به خدا؛ 4. تضرّع، زاری و اظهار نیاز به پیشگاه پروردگار؛ 5. امید به لطف الهی. دلیل شروع دعا با صلوات از شروعِ دعا با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله ، می توان سه پیام برای دعاکننده درک کرد: الف) تذکر به اینکه هیچ گاه ولی نعمتانِ جهان هستی را از یاد نبریم؛ چرا که‌تمام خیر در عالَم هستی به یُمن وجودِ آنها بوده است؛ چنانچه در زیارتِ جامعه‌کبیره می خوانیم: «اِنْ ذُکِرَ الْخَیْرُ کُنْتُمْ اَوَّلَهُ وَ اَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْویهُ وَ مُنْتَهاهُ؛ هرجا که نامی از خیر ونیکویی باشد، شما اولِ خیر و ریشه آن و فرعِ آن و معدن آن و مبدأ و منتهای آن می باشید». ((مناجات شعبانیه )) نیز یکی از خیراتِ بزرگ جهان هستی است که به برکتِ این‌خاندان پاک به دست ما رسیده است. ب) آن نورهای مقدس را بین خود و خدای خود و برای اجابت دعاهایمان‌واسطه و شفیع قرار دهیم. توضیح آنکه یکی از تبرکات وجودیِ اهل بیت علیهم السلام ،واسطه شدن و وسیله بودن آنها برای وصول و ره یابیِ آدمیان به بارگاه کبرایی‌حضرت حقّ تعالی است. چنانچه در قرآن آمده است: «وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ؛ و به او [با وسیله و توسل به سویخداوند] تقرب جویید». (مائده: 35) در این راستا استمداد از مقامی بزرگ ـ مخصوصا بزرگی چون معصوم علیه السلام برای نیلِ به آرزوها، از نظر عقل نیز، امری پذیرفته شده است. رهی نمی برم و چاره ای نمی دانم به جز محبت مردان مستقیم احوال مرا به صحبتِ نیکان، امید بسیار است که مایه داران رحمت کنند بر بَطّال بُوَد که صدرنشینانِ بارگاه قبول /نظر کنند به بیچارگان صف نعال سعدی ج) ذکر نام محمد صلی الله علیه و آله و خاندان او در اولِ دعا به معنایِ ابراز احساسات دربرابر بزرگ ترین و زیباترین شاهکارهای جهان هستی می باشد که با کِلْکِ قدرتِ خداوندی بر صفحه گیتی ترسیم شده است. خیز تا بر کِلکِ آن نقاش، جان افشان کنیم/ کاین همه نقش عَجَب در گردشِ پرگار داشت. حافظ باری چگونه می شود که در جهان، زیبایی باشد و ما فارغ از آن باشیم؟! در جهان شاهدیّ و ما فارغ؟! در قدح، جرعه ای و ما هشیار؟! سنایی د) صلوات بر اهل بیت علیهم السلام قبل از هر چیز، برای گوینده آن فایده دارد؛همان گونه که در زیارتِ جامعه کبیره می خوانیم: «وَ جَعَلَ صَلَواتِنا عَلَیْکُمْ وَ ما خَصَّنا بِهِمِنْ وِلایَتِکُمْ طیبا لِخَلْقِنا وَ طَهارَةً لِاَنْفُسِنا وَ تَزْکِیَةً لَنا؛ و خداوند، قرار داد، صلواتِ بر شما وولایت شما را، سببی برای پاکیزه شدنِ خلقتِ ما و طهارت جان هایِ ما و تزکیه ما». ه) در نهایت اینکه صلوات بر محمد و آل او، استجابتِ دعا را به همراه دارد.چنانچه از امام صادق علیه السلام روایت است که فرمود: مَنْ کانَتْ لَهُ اِلَی اللّهِ عَزَّ و جَلَّ حاجَةٌ فَلْیَبْدَأْ بِالصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ثُمَّ یَسْأَلُحاجَتَهُ، ثُمَّ یَخْتِمُ بِالصَّلاةِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. فَاِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اَکْرَمُ مِنْ اَنْیَقْبَلَ الطَّرَفَیْنِ وَ یَدَعَ الْوَسَطَ اِذا کانَتِ الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لا تُحْجَبُعَنْهُ. هر که به درگاه خدای عزّ و جلّ حاجتی دارد باید به صلوات بر محمد و آلششروع کند، و سپس حاجتِ خود را بخواهد، و دعا را نیز به صلوات بر محمدو آل محمد ختم نماید، زیرا که خدای عزّ و جلّ کریم تر از آن است که دوطرفِ دعا را بپذیرد ولی وسطِ دعا را وا گذارد و به اجابت نرساند، زیرا صلواتبر محمد و آل محمد، محجوب نیست و از طرفِ خداوند، پذیرفته می شود. ازاین رو، در تمامی این پیام های پنج گانه ای که برای حکمت صلوات پیش ازدعا ذکر شد، یک ((حقیقت مشترک)) نهفته است و آن(( استمداد از، اهل بیت علیهم السلام)) برای وصول به حاجت ها و آرزوها است.

سلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار برادر گرامی مدیریت محترم حوزه های علمیه خواهران استان یزد جناب حجت الاسلام حاج آقای کارگر زید غزه خبر درگذشت همشیره مکرمه جنابعالی موجب تالم خاطر اینجانب گردید؛انشاالله در پرتو صبر شما بر فقدان خواهر عزیزتان خداوند روحشان را شاد و قرین رحمت خود قرار دهد. برخود لازم دانستم از طرف کادر واساتید و طلاب مدرسه علمیه الزهرا سلام الله علیها مراتب تسلیت را به شماوخانواده محترم تان و کلیه بازماندگان آن مرحومه، عرض نمایم. انشاالله به برکت خدمات ارزنده شما برادر صبور و مجاهد در راه نشر دین ،خداوند متعال روح همشیره گرامی را مورد آمرزش و مغفرت خویش قرار دهد. اللهم اختم علینا بحسن الخاتمه ولاتختم علینا بسوءالخاتمه. نیک پور.

بوی گل‌های بهشتی ز فضا می‌آید عطر فردوس هم آغوش صبا می‌آید نوگل مصطفوی(ص)، زینت باغ علوی مظهر پنج تن آل عبا می‌آید 🌸میلاد فرخنده سرور جوانان بهشت و آموزگار شهادت، حضرت امام حسين عليه السلام مبارک و خجسته باد🌸

شرح #مناجات_شعبانیه🤲 قسمت دوم: ((وَ اسْمَعْ دُعائی اِذا دَعَوْتُکَ و اسْمَعْ نِدائی اِذا نادَیْتُکَ وَ اَقْبِلْ عَلَیَّ اِذا ناجَیْتُک.)) ⬅️با آنکه خداوند، شنواست و شنونده همه نجواها و صداها می باشد، چراامام علیه السلام از خداوند، مسئلت نمود که «دعای مرا و ندایِ مرا بشنو!»؟؟ برای این سؤال، دست کم، دو توجیه و دو جواب می توان بیان کرد: الف) این عبارت بیانگر ((شدت میلِ بنده ))نسبت به این است که معبودش،دعایش را بشنود و به او توجه کند، یعنی با آنکه می داند، معبودش، شنواست امااضطرار و بیچارگی انسان، او را وا می دارد که تقاضا کند، «مناجات مرا بشنو» یعنی درواقع بنده می خواهد، نسبت به اینکه خداوند دعایش را می شنود و اجابت می کنداطمینان یابد. ب) اینکه خداوند، دو گونه می شنود: یکی آنکه چون «سمیع» است و تمامی‌صداها را و صوت ها و نجواها را می شنود. دیگر آنکه خداوند می شنود تا عنایت‌کند، تا مستجاب کند و به فریاد برسد، که به این گونه استماع، ((استماعِ خاص‌))می گویند و امام علیه السلام در دعا مسئلت می کند که دعای مرا بشنو! به همراه توجه والتفات تا اینکه در نتیجه، دعایم را مستجاب سازی. و شاهد بر این سخن، این عبارت است که می گوید: «وَ اَقْبِلْ عَلَیَّ اِذا ناجَیْتُک؛ به من رو کن و توجه فرما، آن گاه که با تو به مناجات می نشینم». 🔹🔹🔹 «فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَیْک؛ همانا به سوی تو فرار کردم». فرار از چیزی، به معنای ترس و وحشت از آن چیز است. امام علیه السلام با این‌عبارت، وحشت خود از غیر خداوند و در نتیجه آرام گرفتن در سایه مناجات با اورا، ابراز می دارد. ⬅️توضیح آنکه، عوالمی که در آن، گناه و آلودگی و کفر، به وقوع می پیوندد،عوالمی ظلمانی و وحشتناک‌ند که خداوند در قرآن کریم این عوالِم تاریک را به‌زیباترین صورت، این گونه تبیین فرموده است: أَوْ کَظُلُماتٍ فی بَحْرٍ لُجِّیِّ یَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ‌بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَراها وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللّهُ لَهُ نُورًا فَما لَهُ‌مِنْ نُورٍ. (نور: 40) اعمالِ آنها که کفر ورزیدند، همچون ظلماتی است در یک دریای عمیق وپهناور که موج آن را پوشانده و بر فراز آن موج دیگری و بر فراز آن، ابری‌تاریک است. ظلمت هایی است، یکی بر فراز دیگری، آن گونه که هرگاه‌دست خود را خارج کند، ممکن نیست آن را ببیند! و کسی که خدا نوری‌‌برای او قرار نداده، نوری برایِ او نیست. از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود/ زنهار از این بیابان وین راهِ بی نهایت/ در این شب سیاهم گم گشت راهِ مقصود/ از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت/ حافظ برای انسان سالِک، یعنی انسانی که «فرار از هر چه غیر از خدا» را آغاز نموده‌است، فرار از گناهان و اعمال کفرآمیز، مرحله آغازینِ سیر و سلوک او می باشد. اوهر چه که در این راه سیر می کند، به منازلی می رسد که گرچه در ابتدای راه، برایش‌دشوار و ترسناک نمی نمود، ولی اکنون که به میانه راه رسیده است وقوف در این‌منازل برای او وحشت آور است و باید از آنها نیز فرار کند و آن منازلِ وحشتناک،توجه به اسباب و غفلت از مسبِّب است. ↩️ توضیح آنکه، انسان سالک در این مرحله به این نتیجه می رسد و به یقین درمی یابد که تا مسبِّب" یعنی" خداوند" نخواهد، از دستِ اسباب، هرگز کاری ساخته ‌نیست؛ تا او نخواهد، هیچ تیغی بُرّان نخواهد بود: اگر تیغِ عالَم بجنبد ز جای /نبرّد رگی تا نخواهد خدای/ نظامی/ تا او اراده نکند، کوهی از آتش نیز، «خلیلش» را نمی سوزاند: گلستان کند آتشی بر خلیل گروهی بر آتش بَرَد ز آب نیل سعدی خلاصه آنکه از خداوند، «دیده ای» می خواهد که کارایی سبب را بدون مشیّت ‌حق تعالی از «بیخ و بُن» بر دارد و تنها، اراده خداوند را مؤثر در جهان هستی بداند: دیده ای خواهم سبب سوراخ کن /تا سبب را بر کَنَد از بیخ و بُن/ مولانا/ بنابراین، نوع دیگر از فرار به سمت خداوند، فرار از «اسباب» و توجه خاص‌به «مُسبِّبُ الاسباب» است که در نوع خود قابل توجه است. (هرچند خداوند درامور طبیعی توجه به اسباب را توصیه می کند). 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹