🎥مصاحبه مردمی اگر بهت بگن امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف تو اون اتاق پرونده شما دستشه حاضرین بری داخل اتاق؟؟؟؟؟ #شرمندم‌که‌مدام‌شرمندم #پیشنهاد_دانلود 👌👌👌👌👌

نماز شب ۲۴ماه شعبان المعظم ۲رکعت در هر رکعت سوره مبارکه حمد یکبار وسوره مبارکه نصر 10 بار خوانده شود پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند : کسی که این نماز را بجای آورد خداوند او را به آزادی از آتش و نجات از عذاب قبر و حساب کم ، و زیارت حضرات ،نوح ، آدم ، و پیغمبر و شفاعت گرامی می دارد ((از کتاب اقبال الاعمال ))

گاهی تمام جمعیت شهر همان یک نفری است که نیست...!!!! 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

✨ا ﷽‌ ا✨ #چله_بیست‌و‌نهم جوانان انقلابی ؛ یاران مهدی عج مراقبت‌های معنوی 👇👇 تلاوت قرآن و ذکر هدیه به شهدای روز درماه شعبان 👈 مناجات شعبانیه درماه رمضان 👈 دعای افتتاح و ابوحمزه ثمالی ✅ مرور ویژگیهای جوانان انقلابی و مطالبات حضرت آقا از جوانان

چهاردهمین روز از 🌟💫چله ( بیست و نهم) 🌟💫 مهمان سفره شهید 🌷 علی اکبر حسین پور برزشى 🌷 هستیم.

على ‏اكبر حسين ‏پور برزشى - فرزند حسين - در دوّم خرداد ماه سال 1335 در شهرستان مشهد متولّد شد. مادرش مى ‏گويد: «قبل از تولّدش خواب ديدم كه سيّدى به نزد من آمدند و گفتند: فرزندت پسر است، سرش علامتى دارد، شخص بزرگى مى‏ شود، نامش را على ‏اكبر بگذاريد. ما آن موقع نمى ‏دانستيم كه شهيد يعنى چه؟ از شهيد چه كسى بزرگ ‏تر مى ‏تواند باشد؟» كودكى آرام بود. براى يادگيرى قرآن به مكتب رفت. بعد از دو ماه خواندن قرآن را آموخت و استادش او را بسيار تشويق مى‏ كرد. سه سال از دوره‏ ى ابتدايى را در مدرسه‏ ى عسكريّه و دو سال ديگر را در مدرسه‏ ى جواديّه گذراند. شاگرد زرنگى بود و به همين خاطر عكسش را در تابلوى اعلانات جلوى در مدرسه نصب كرده بودند. پس از آن در هنرستان در رشته ‏ى برق تحصيل نمود. پس از اخذ ديپلم در مغازه‏ ى الكتريكى به كار مشغول شد.

زمانى كه در مدرسه به آن ‏ها غذا و يا خوراكى مى ‏دادند، او آن‏ها را به بچّه‏ هاى ديگر مى ‏داد. با كت و شلوار به مدرسه نمى ‏رفت. مى ‏گفت: «ممكن است بچّه‏ ها نداشته باشند و وقتى مرا بينند ناراحت شوند.» او شلوار نو را با پيراهن كهنه مى ‏پوشيد. به پدر و مادرش احترام مى‏ گذاشت. اگر از خواهر و برادرانش كسى بلند با پدر و مادرش صحبت مى ‏كرد، به آن‏ ها تذكّر مى ‏داد و مى ‏گفت: «شما بايد احترام پدر و مادر را داشته باشيد و خجالت بكشيد كه با آن ‏ها بلند صحبت مى ‏كنيد.» با افراد خانواده بسيار مهربان بود. خواهرش را براى گردش بيرون مى ‏برد

«ايشان حديث و آيه ‏هاى كوتاه قرآن را روى برگه مى ‏نوشتند و به ما مى ‏دادند تا آن‏ ها را حفظ كنيم و اگر حفظ مى ‏كرديم برايمان جايزه مى ‏گرفتند. من يك دعا را حفظ كرده بودم كه ايشان بسيار خوشحال شدند و براى من جايزه گرفتند.» در كارهاى خانه به پدر و مادرش كمك مى ‏كرد. نسبت به حلال و حرام مقيّد بود. در اوقات فراغت علاوه بر ساختن كاردستى مجلّه‏ هاى سپاه دانش، كتاب‏ هاى سياسى - علمى، كتاب‏ هاى شهيد مطهّرى، رساله ‏ى امام، اصول كافى، مكارم الاخلاق و بيشتر كتاب ‏هاى تخصصى رشته‏ ى برق را مطالعه مى ‏كرد. همچنين به ورزش شنا می ‏پرداخت. به نماز اوّل وقت و نظم در كارها مقيّد بود و ديگران را هم تشويق مى ‏كرد. علاقه ‏ى زيادى به تعمير وسايل برقى داشت. وسايل مختلفى را هم درست مى ‏كرد. از جمله دستگاه بيسيمى درست كرده بود كه به وسيله ‏ى آن با پسر همسايه در آن طرف خيابان صحبت مى ‏كرد. همچنين وسيله ‏اى درست كرده بود كه با گرفتن نيرويى از زمين لامپ‏ ها روشن مى ‏شد. به وسيله يك دستگاه ضبط بزرگ و چند ضبط كوچك نوارهاى امام را تكثير مى ‏كرد و در اختيار ديگران قرار مى ‏داد. با بيسيم مكالمات ساواك را مى ‏شنيد كه يك بار به او شكّ كردند و با رفتن به منزلش و تمام وسايل او را گشتند، ولى چيزى نيافتند. على ‏اكبر اعلاميّه پخش مى ‏كرد، به راهپيمايى مى ‏رفت و با ماشينى كه داشت، تمام خانواده ‏اش را نيز به تظاهرات مى ‏برد. شب‏ ها در پشت بام «الله ‏اكبر» مى ‏گفت

بسيار شجاع بود. از ساواكى‏ ها نمى ‏ترسيد. حرفش را مى ‏زد و خدا هم كمكش مى ‏كرد. از ساواك متنفرّ بود. با افرادى كه در جلسات قرآن حضور داشتند رفت و آمد مى ‏كرد. نوارهاى آقاى كافى و فلسفى را گوش مى‏ داد. در اوايل انقلاب با عدّه‏اى از هم سن و سالانش به نگهبانى از منازل همسايه‏ ها می ‏پرداخت. تمام خانه ‏هاى محل را سيم ‏كشى كرده بودند و توسط يك زنگ كه در پايگاه اصلى وصل بود، مى ‏توانستند در صورت مشكل همسايه ‏ها را كمك نمايند و على‏اكبر حسين‏پور در اين كارها هميشه پيشقدم بود. دوّمين كميته را در مسجد جوادالائمه (ع) تشكيل دادند و در آن‏جا به محافظت از محلّه و يا هر جايى كه نياز بود مى‏ پرداختند. در آن كميته كسانى بودند كه بعد وارد سپاه شدند و يا در جبهه ها به شهادت رسيدند. با تأسيس بسيج وارد اين نهاد شد. تمام وقتش در خدمت بسيج بود. به نگهبانى مى‏ پرداخت و بعد از مدّتى به سپاه پاسداران انقلاب اسلامى پيوست. هر جا كه نگهبانى سخت ‏تر بود او هميشه پيشقدم مى‏ شد. بعد از پيروزى انقلاب اسلامى به صورت خبرنگار فعّاليّت مى ‏كرد و از تظاهرات و راهپيمايى‏ ها عكس مى ‏گرفت. بعد از مدّتى مسئول برق كل سپاه شد. كارهاى مخابراتى سپاه را هم او انجام مى‏ داد. هر كارى كه توسّط ايشان صورت مى ‏گرفت، براى اوّلين بار بود كه در سپاه انجام مى‏ شد. دوست داشت به تكنيك‏ هاى روز دست يابد. در رشته ‏اش مبتكر بود. طرّاحى سايت‏ ها، انتخاب سايت‏ ها، روى ارتفاعات و طريقه ‏ى نصب آن ‏ها همه از محاسبات او بود. از وسايل سپاه استفاده‏ ى شخصى نمى ‏كرد و بسيار مقيّد بود

پدر شهيد - مى‏ گويد: «من به ايشان گفتم: دوست دارم شما را در لباس سپاه ببينم. لباس سپاه را پوشيدند و دوباره از تن در آوردند، چون نمى‏ خواست كارهايش ريايى باشد. فقط در محلّ كارش لباس سپاه را مى ‏پوشيد. مى‏ گفت: اين لباس مال محلّ كارم است.» به روحانيّون علاقه داشت. خواهر شهيد - مى‏ گويد: «همسر من روحانى است. وقتى كه ايشان به خواستگاريم آمدند، برادرم در جبهه بودند. وقتى قضيّه را به برادرم گفتم. على‏ اكبر گفت: چون ايشان روحانى است، چيز زيادى را مطالبه نكنيد. مشكلات را تا جايى كه مى ‏توانست حل مى ‏كرد.»