لالایی ای کودک غزه 🥺🇵🇸

حالا دغدغه مسلمین جهان برای جزء‌های عقب‌افتاده‌شان از ختم رمضانی قرآن، بیش از نگرانی‌شان برای وعده‌های عقب‌افتاده غذایی در نوار غزه است. واللّه نگرانی زنان خانه‌هامان برای انتخاب غذایی برای پخت سحری فردا، بیشتر از نگرانی‌شان برای مادران غزه شده که گوشت‌های سوخته اطفال‌شان را در پلاستیک جمع می‌کنند. امروز صیام و گرسنگی مردان در سراسر بلاد اسلامی، آن‌ها را به یاد ساعت‌های باقی‌مانده تا افطار می‌اندازد اما به‌یاد گرسنگی مسلمین غزه نه. والدینِ بچه‌های ناز لطیفی که هنوز به تکلیف نرسیده‌اند، وقتی اندک زحمت و اذیت‌ کودک‌شان در روزه‌ی کله‌گنجشکی را می‌بینند، تاب نمی‌آورند و اصرار می‌کنند که غذا بخور، ولی لحظه‌ای برای ماه‌ها گرسنگی اطفال غزاوی بغض نمی‌کنند. جوان‌ها کتب اخلاقی می‌خوانند؛ شیعیان ابوحمزه و سنیان رکعت‌به‌رکعت تراویح می‌خوانند، اما کسی برای نوامیس مسلمین زیر یوغ یهود فریادی برنمی‌کشد. قحطی شده. امکانات پزشکی نیست. خانه‌ها تخریب شده. مساجد خاکستر شده. همه اما کنج محراب‌اند. جهان اسلام مرده؛ در تابوت خفته؛ و حتی غیورمردی نیست که بر جنازه‌اش نماز بگذارد. نه دول اسلامی رگ غیرتی برای حمایت و نطق‌کشیدن دارند و نه حتی عموم مسلمین مواسات و هم‌دردی با مسلمان‌های زیر بمب و آوار غزه. فراموش شده‌اند. انگار که هرگز نبوده‌اند. نه دیگر تیتر خبرهایند و نه موضوع یادداشت‌ها. نه در دعاهای جمعیِ مساجد می‌شود یافتشان، و نه در محتوای مجازی تایم‌لاین جهان اسلام. سفره‌های افطار در پنجاه‌ودو مملکت اسلامی، روی خون اطفال غزه پهن‌شده انگار. هیچکس به یادشان نیست. هیچکس. چه خوب گفته بود آن خبرنگار فلسطینی: این بدترین ماه رمضانی نیست که بر امت مسلمان می گذرد؛ بلکه بدترین امت مسلمان است که ماه رمضان بر او می‌گذرد! «مهدی مولایی»

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان🌙 ‌‎

📢 شبهای معراج مومن ✏️ رهبر انقلاب: شب قدر معراج مؤمن است. کاری کنیم عروج کنیم و از مزبله مادی که بسیاری از انسانها در سراسر دنیا اسیر و دچار آن هستند، هرچه می‌توانیم، خود را دور کنیم. دلبستگی‌ها، بدخلقی‌ها، روحیات تجاوزگرانه، افزون خواهانه و فساد و فحشا و ظلم، مزبله‌های روح انسانی است. این شبها باید بتواند ما را هرچه بیشتر از اینها دور و جدا کند. 🌙 #بهار_معنویت | روز بیستم ماه مبارک رمضان ۱۴۴۵ 💻 Farsi.Khamenei.ir

اللّهمَّ عَجَّل لِوَلیّکَ الفَرَج اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رایَةِ وَلِیِّکَ الْمَهْدِیّ(عجل الله) #چهل_روز_سرسفره_شهداء #مراقبتهای_چله_چهلم اهتمام به اعمال ماه رمضان (تلاوت و دعا و مناجات و. ...) #استغفار_هفتاد_بند ، امیرالمؤمنین علیه السلام در طول 40 روز

سلام علیکم 💐 ✅ بیستمین روز از #چله_چهلم مهمان سفره شهید 🍃🌷 احمد کریمی 🌷🍃 هستیم.

❇️ چه کسی از جان خودش میگذرد؟! #شهیدانه

در تاریخ ۱۳۸۳/۲/۸ این شهید بزرگوار در جنگی نمایان و در اوج درگیری­‌ها و در حالی‌که تانک­‌های آمریکایی مدافعان را زمین­ گیر کرده بودند، ناگهان از سنگرش خارج می‌شود و خود را به مقابل تانک آمریکایی در فاصله­‌ای نزدیک می‌رساند و در حالی‌که گلوله­‌های دوشکا تانک متجاوز، در اطراف او به زمین می­‌خوردند، با آرامش و تسلط کامل می‌نشیند و تانک آمریکایی را هدف قرار می‌دهد و با اولین شلیک، تانک را منهدم می‌کند.   احمد کریمی، پس از چند شلیک دیگر و در حالی‌ که سایر مدافعان حرم از شجاعت او روحیه گرفته و آمریکایی­‌ها را به عقب رانده بودند، از ناحیه­ سینه مورد اصابت گلوله ‌های بالگرد آمریکایی قرار می­‌گیرد و جام شهادت را سر می­‌کشد و به وصال معشوق می‌رسد.

همرزمان عراقی او پیکر مطهرش را در مقبرة الشهدای وادی السلام دفن می‌کنند و امکان اطلاع رسانی به خانواده ی وی، به دلیل نبود اطلاعات کافی از وی میسر نمی‌شود. تنها سرنخ شناسایی احمد کریمی عکس بی‌کیفیتی بود که سال ۸۳ عراقی‌ها از کارت پایان‌خدمت او گرفته بودند و آن‌ عکس را در کنار عکس سایر شهدای دفاع از حرم امیرالمومنین، در مقابل مسجد کوفه نصب کرده بودند.  

  احمد کریمی، متولد ۱۳۵۰، در دوران دفاع مقدس در ۱۶ سالگی، به جبهه های حق علیه باطل می شتابد و در سالهای پایانی جنگ تحمیلی، عطر خوش جبهه را استشمام می کند.   دست نوشته های این شهید حکایت از تحولی عظیم در وجود او در شب های قدر سال ۱۳۸۰ دارند که او را بی‌قرار زیارت اهل بیت(ع) و ملاقات با خدا می کند و این عطش روزبه روز بیشتر می شود تا اینکه پس از سقوط رژیم صدام و اشغال عراق توسط آمریکا و متحدانش به سال ۱۳۸۲، احمد در پی خوابی که در آن امیرالمومنین(ع) او را بسمت حرم خود فرا می‌خواند، با اخذ رضایت والدین، در روز تاسوعای سال ۸۲ با بدرقه خانواده، عازم عتبات عالیات و سرزمین تقدیرش می‌شود.   احمد پس از زیارت اهل بیت(ع)، به صف مدافعان مردمی حرم در شهر کربلا و سپس در نجف و کوفه ملحق می‌شود و در اولین روزهای حضورش در شهر کوفه، پس از ثبت حماسه ‌ای ماندگار به شهادت می‌رسد.