بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 185 سوره بقره): شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (185) ترجمه : (روزه در) ماه رمضان، ماهى است كه قرآن در آن نازل شده است. (و قرآن كتابى است كه) هدایتگر مردم همراه با دلائل روشنِ هدایت و وسیله تشخیص حقّ از باطل است، پس هر كس از شما كه این ماه را دریابد، باید روزه بگیرد. و آنكس كه بیمار یا در سفر باشد، روزهاى دیگرى را به همان تعداد روزه بگیرد. خداوند براى شما آسانى مى خواهد و براى شما دشوارى نمى خواهد (این قضاى روزه) براى آن است كه شماره مقرّر روزها را تكمیل كنید وخدارا بر اینكه شما را هدایت كرده، به بزرگى یاد كنید، باشد كه شكرگزار گردید. نکته ها : «رمضان» از ماده «رَمض» به معناى سوزاندن است. البتّه سوزاندنى كه دود و خاكستر به همراه نداشته باشد. وجه تسمیه این ماه از آن روست كه در ماه رمضان، گناهان انسان سوزانده مى شود. ماه رمضان، ماه نزول قرآن مى باشد و تنها ماهى است كه نامش در قرآن آمده و شب قدر نیز در این ماه است. در تفسیر برهان از پیامبر اكرم (صلى الله علیه وآله) نقل شده است كه فرمودند: تمام كتاب هاى آسمانى، در ماه رمضان نازل شده اند. ماه رمضان، بهترین ماه خدا است. آن حضرت در جمعه آخر ماه شعبان، خطبه مفصلى در عظمت ماه رمضان ایراد كرده اند كه در بعضى از تفاسیر وكتب روایى آمده است. [بحار، ج 96، ص 356] همچنین در صحیفه سجادیه، امام سجاد( علیه السلام) در وداع ماه رمضان مناجات جان سوزى دارند. اسلام دین آسان و بناى آن بر سهولت و عدم سخت گیرى است. هر كس مریض یا مسافر بود روزه نگیرد و قضاى آن را انجام دهد. اگر وضو گرفتن مشكل است، تیمّم را جایگزین مى كند. اگر ایستادن در نماز مشكل است، اجازه ى نشسته نماز خواندن را مى دهد. كه این قانون به نام «قاعده لاحرج» در فقه مشهور است. رمضان ماه مهمانى خدا در رمضان، مؤمنان با كارت «یا ایّها الّذین آمنوا كُتب علیكم الصّیام» به میهمانى خداوند دعوت شده اند، و این میهمانى ویژگى هایى دارد: - میزبان، خداوند است و میهمانان را شخصاً دعوت كرده است. - وسیله پذیرایى، شب قدر، نزول قرآن، فرود آمدن فرشتگان، استجابت دعا، لطافت روح، و دورى از دوزخ است. - زمان پذیرایى، ماه رمضان است كه به گفته ى روایات، اوّل آن رحمت، وسط آن مغفرت و آخر آن پاداش است. - چگونگى پذیرایى، شب قدر به گونه اى است كه در آن نیاز یك سال میهمانان تأمین مى شود و زمین با نزول فرشتگان در شب قدر مزیّن مى گردد. - غذاى این ماه، غذاى روح است كه براى رشد معنوى لازم است، نه غذاى جسم. لطف غذاى این مهمانى، آیات قرآن است كه تلاوت یك آیه آن در ماه رمضان همچون تلاوت تمام قرآن در ماه هاى دیگر است. این میهمانى هیچ سنخیّتى با میهمانى هاى دنیوى ندارد. خداوندِ عالِم و غنى و خالق و باقى و عزیز و جلیل، میزبان انسان هاى جاهل و فقیر و فانى و مخلوق و ذلیل مى شود و مى گوید: من دعایتان را مستجاب مى كنم و براى هر نفسى كه در ماه رمضان مى كشید، پاداش تسبیحى عطا مى كنم. [خطبه ى پیامبر( صلى الله علیه وآله) در جمعه آخر ماه شعبان] آداب مهمانى در وسائل الشیعه [وسائل، ج 7، ص 119] براى اخلاق روزه دار در ضمن روایت مفصلى مى خوانیم: روزه دار، از دروغ، گناه، مجادله، حسادت، غیبت، مخالفت با حقّ، فحش و سرزنش و خشم، طعنه و ظلم و مردم آزارى، غفلت، معاشرت با فاسدان، سخن چینى و حرام خوارى، دورى كند و نسبت به نماز، صبر و صداقت و یاد قیامت توجّه خاصّ داشته باشد. شرط حضور در این مهمانى، فقط تحمّل گرسنگى نیست. در حدیث آمده است: آن كس كه از اطاعت رهبران آسمانى، سرباز زند ویا در مسائل خانوادگى و شخصى با همسر خود بدرفتار و نامهربان باشد ویا از تأمین خواسته هاى مشروع او خوددارى كند و یا والدین از او ناراضى باشند، روزه او قبول نیست وشرایط این ضیافت را به جاى نیاورده است. روزه گرچه فوائد ومنافع طبّى از قبیل دفع وبرطرف شدن مواد زاید بدن در اثر گرسنگى را دارد، امّا سحرخیزى ولطافت روح واستجابت دعا در ماه رمضان چیز دیگرى است ومحروم واقعى كسى است كه از این همه خیر وبركت محروم باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 186 سوره بقره): «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» (186) ترجمه : و هرگاه بندگانم از تو درباره من پرسند (بگو:) همانا من نزدیكم؛ دعاى نیایشگر را آنگاه كه مرا مى خواند پاسخ مى گویم. پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، باشد كه به رشد رسند. نکته ها : برخى افراد از رسول خدا صلى الله علیه وآله مى پرسیدند: خدا را چگونه بخوانیم؟ آیا خدا به ما نزدیك است كه او را آهسته بخوانیم و یا اینكه دور است كه با فریاد بخوانیم؟! این آیه در پاسخ آنان نازل شد. دعا كننده، آنچنان مورد محبّت پروردگار قرار دارد كه در این آیه، هفت مرتبه خداوند تعبیر خودم را براى لطف به او بكار برده است: اگر بندگان خودم درباره خودم پرسیدند، به آنان بگو: من خودم به آنان نزدیك هستم وهرگاه خودم را بخوانند، خودم دعاهاى آنان را مستجاب مى كنم، پس به خودم ایمان بیاورند ودعوت خودم را اجابت كنند. این ارتباط محبّت آمیز در صورتى است كه انسان بخواهد با خداوند مناجات كند. دعا كردن، همراه وهمرنگ شدن با كلّ هستى است. طبق آیات قرآن، تمام هستى در تسبیح و قنوت هستند؛ «كلّ له قانتون» [552] و تمام موجودات به درگاه او اظهار نیاز دارند؛ «یَسئله مَن فى السموات والارض» [بقره، 116] پس ما نیز از او درخواست كنیم تا وصله ى ناهمگون هستى نباشیم. قرآن درباره دعا سفارشاتى دارد، از آن جمله: - دعا و درخواست باید خالصانه باشد. «فادعوا اللّه مخلصین له الدین» [غافر، 14] - با ترس و امید همراه باشد. «وادعوه خوفاً وطمعاً» [اعراف، 56] - با عشق و رغبت و ترس توأم باشد. «یدعوننا رغباً و رهباً» [انبیاء، 90 ] - با تضرّع و در پنهانى صورت بگیرد. «ادعوا ربكم تضرعاً و خفیة» [اعراف، 55 ] - با ندا و خواندنى مخفى همراه باشد. «اذ نادى ربّه نداء خفیاً» [مریم، 3 ] در اصول كافى، صدها حدیث در اهمیّت، نقش وآداب دعا، توجّه واصرار وذكر حاجت ها هنگام دعا ودعاى دسته جمعى وایمان به استجابت آن آمده است. سؤال [كافى، ج 2، كتاب الدعا] : چرا گاهى دعاى ما مستجاب نمى شود؟ پاسخ: عدم استجابت دعاى ما به خاطر شرك یا جهل ماست. در تفسیر المیزان مى خوانیم كه خداوند در این آیه مى فرماید: «اجیب دعوة الداع اذا دعان» خودم اجابت مى كنم دعا كننده اى را كه فقط مرا بخواند و با اخلاص تمام، از من طلب خیر كند. پس اگر دعا مستجاب نشد، یا به جهت آن است كه ما از خداوند خیر نخواسته ایم، و در واقع براى ما شرّ بوده و یا اگر واقعاً خیر بوده، خالصانه و صادقانه از خداوند درخواست نكرده ایم و همراه با استمداد از غیر بوده است. و یا اینكه استجابت درخواست ما، به مصلحت ما نباشد كه به فرموده روایات، در این صورت به جاى آن بلایى از ما دور مى شود ویا براى آینده ما یا نسل ما ذخیره مى شود ویا در آخرت جبران مى گردد. در اصول كافى مى خوانیم: كسى كه غذاى حرام بخورد، یا امر به معروف ونهى از منكر نكند ویا از سر غفلت وبى اعتنایى دعا كند، دعایش مستجاب نمى گردد. معناى دعا، ترك كسب وكار نیست، بلكه توكّل به خداوند همراه با تلاش است. لذا در حدیث مى خوانیم: دعاى بیكار مستجاب نمى شود. شاید قرار گرفتن آیه ى دعا در میان آیات روزه به خاطر تناسب بیشترى است كه ماه خدا با دعا دارد. سؤال: با اینكه كارهاى خداوند قانون مند و براساس عوامل و سنّت هاى ثابت است، پس دعا چه نقشى دارد؟ پاسخ: همانگونه كه انسان در سفر، حكم نماز و روزه اش غیر از انسان در وطن است، انسان دعا كننده با انسان غافل از خدا متفاوت هستند و سنّت خداوند لطف به اوّلى است، نه دوّمى. آرى، دعا و گفتگو با خداوند، ظرفیّت انسان را براى دریافت الطاف الهى بیشتر مى كند. همانگونه كه توسل و زیارت اولیاى خدا، شرایط انسان را عوض مى كند. چنانكه اگر كودكى همراه پدر به مهمانى رود، دریافت محبّتش بیش از آن خواهد بود كه تنها برود. بنابراین دعا، زیارت و توسل، سبب تغییر شرایط است، نه برهم زدن سنّت هاى قطعى الهى. درباره نزدیكى خدا به انسان، فیض كاشانى قدس سره مى گوید: گفتم كه روى خوبت، از ما چرا نهان است گفتا تو خود حجابى ورنه رخم عیان است گفتم فراق تا كى، گفتا كه تا تو هستى گفتم نفس همین است، گفتا سخن همان است پیام ها : - خداوند به ما نزدیك است، ولى ما چطور؟ اگر گاهى قهر او دامن ما رامى گیرد، به خاطر دورى ما از خداوند است كه در اثر گناهان مى باشد. «فانّى قریب» - استجابت خداوند دائمى است، نه موسمى. «اُجیب» نشانه ى دوام است. - با آنكه خدا همه چیز را مى داند،امّا دعا كردن وظیفه ى ماست. «فلیستجیبوا لى» - دعا آنگاه به اجابت مى رسد كه همراه با ایمان باشد. «فلیؤمنوا بى» - دعا، وسیله ى رشد و هدایت است. «لعلّهم یرشدون»

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 188 سوره بقره): وَلاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقاً مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (188) ترجمه : واموال یكدیگر را به باطل (و ناحقّ) در میان خودتان نخورید و اموال را به (عنوان رشوه، به كیسه) حاكمان وقاضى ها سرازیر نكنید تا بخشى از اموال مردم را به گناه بخورید، در حالى كه خود مى دانید (كه خلاف مى كنید). نکته ها : «تدلوا» به معناى سرازیر كردن دَلو در چاه است كه در این آیه، رشوه به قاضى به آن تشبیه شده است. مراد از «اموال النّاس» هم اموال عمومى است وهم اموال خصوصى. علاوه بر آنكه رشوه براى گرفتن حقوق غیرمالىِ مردم نیز ممنوع است. رشوه رشوه، یكى از گناهان بزرگى است كه مفاسد اجتماعى متعدّدى را به دنبال دارد، از جمله: حذف عدالت، یأس و ناامیدى ضعفا، جرأت و جسارت اقویا، فساد و تباهى حاكم و قاضى، از بین رفتن اعتماد عمومى. با توجّه به این آثار و عوارض منفى، در روایات شدیداً از این عمل انتقاد شده است. رسول اكرم (صلى الله علیه وآله) خطاب به حضرت على( علیه السلام) فرمود: «یا على ثمن المیتة والكلب والخمر و مهر الزانیة والرشوة فى الحكم» [بحار، ج 77، ص 54] اى على! درآمد حاصل از فروش مردار، سگ، شراب، زنا و رشوه یكسان و حرام است. همچنین على علیه السلام در ذیل آیه شریفه ى «اكّالون للسّحت» [مائده، 42] فرمود: رشوه خواران كسانى هستند كه مشكل مردم را حل نموده و در برابر، هدایاى آنان را مى پذیرند. [وسائل، ج 12، ص 63] امام صادق( علیه السلام) رشوه را در حد كفر به خدا مى داند. و رسول اكرم (صلى الله علیه وآله) رشوه دهنده و گیرنده و واسطه را لعنت كرد و فرمود: بوى بهشت به صاحب رشوه نمى رسد. در حدیث دیگر مى خوانیم: هر حاكمى كه نسبت به گرفتارى هاى مردم بى تفاوت باشد، خداوند لطفش را نسبت به او مى پوشاند و اگر هدیه قبول كند تا كار مردم را انجام دهد، در زنجیر است و اگر رشوه بگیرد، مشرك مى باشد. [وسائل، ج 12، ص 63 ] حضرت على علیه السلام رشوه گیرنده را از حقّ ولایت محروم مى داند. [نهج البلاغه، خطبه 131] و در جاى دیگر آن حضرت فرمودند: هیچ گروهى گرفتار رشوه نشدند، مگر آنكه گرفتار ترس و اضطراب و نگرانى شدند! [نهج الفصاحه، ح 2693] بعضى براى توجیه خلاف خود، نام هاى مختلف بر رشوه مى گذارند، از جمله: هدیه، تحفه، حقّ الزحمه، چشم روشنى و... . شخصى به نام «اشعث بن قیس»، حلوائى به در خانه على (علیه السلام) به عنوان هدیه آورد تا در محكمه شاید امام به نفع او حكم صادر كند. امام فرمود: به خدا سوگند! اگر هفت اقلیم را بر من ببخشند تا پوست جوى را به ناحقّ از دهان مورچه اى بگیرم این كار را نخواهم كرد. [نهج البلاغه، خطبه 224] شخصى به رسول اكرم( صلى الله علیه وآله) گفت: من متصدى و مسئول كارى هستم، مردم برایم هدایایى مى آورند، چگونه است؟! حضرت در جواب فرمود: چه شده است كه عُمّال ما از هدایا سخن مى گویند! آیا اگر در خانه مى نشستند كسى به آنان هدیه مى داد؟! [نهج الفصاحه، ح 539] پیام ها : - مالكیّت باید از راه صحیح باشد. مانند: حیازت، تجارت، زراعت، صنعت، ارث، هدیه، امثال آن، ولى تصرف از طریق باطل و رشوه ایجاد مالكیّت نمى كند. «لا تاكلوا اموال الناس بالباطل» - جامعه در حكم یك پیكر واحد است. «بینكم، اموالكم» - رشوه، حرام است و انسان حقّ ندارد براى تصاحب اموال مردم رشوه دهد. «تدلوا بها الى الحكام لتاكوا فریقاً من اموال الناس» - اسلام، مردم را مالك اموالشان مى داند. «اموال الناس» - لغزش هاى آگاهانه خطرناك است. «وانتم تعلمون»

🌼 هم اکنون در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها نائب الزیارة و دعاگوی همه شما عزیزان و خوبان هستم؛ ان شاء الله بهترین ها نصیبتون بشه و در پناه اهلبیت علیهم السلام عاقبت بخیر و حاجت روا شوید. ارادتمند؛ صدقیانی

﴾﷽﴿ ☑️جمعه است و یاد درگذشتگان چشم برهم نهادیم گردش دوران گذشت بر یکے سخت و بر دیگرے آسان گذشت روزگارے خواهد آمد با خودت نجوا کنے یاد باد آن روزگارانے که با یاران گذشت. ما هم درگذشتگان فردا هستیم...😔 ●امروز که هستیم با صلوات و فاتحه و خیرات، یادے کنیم از گذشتگان، تا فردا نیز دیگران یادے کنند از ما. اللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ و َالمُومِنَاتِ و َالمُسلِمینَ و َالمُسلِمَاتِ اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ ●مادر مهربانے ●پدر عزیزے ●برادر مهربانے ●خواهر عزیزے ●فرزند دلبندے ●رفیقے دوست داشتنے ●همسایه خوبے ●مؤمنین و مؤمنات ●شهدا، علماء، اولیاء ●پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها ●و همه‌ے عزیزان سفر کرده ● جمعه است و مسافران بهشتے آن‌سو، چشم براه هدیہ. ●فاتحه، صلوات و خیرات برایشان بفرستیم... ●روحشان شاد و یادشان تا ابد گرامے باد ■آیت الله مجتهدے (ره) : از غروب پنجشنبه تا غروب جمعه ارواح مردگان چشم انتظار خیرات از سوے بستگانشان هستند. آنها را با صلوات و حمد و سوره شاد کنید. اَللّٰهُـمَّ صَلِّ عَلی ٰمُحَمَّدٍ وَّ آلِ محمد وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 190 سوره بقره): « وَقَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبِّ الْمُعْتَدِينَ» (190) ترجمه : و در راه خدا با كسانى كه با شما مى جنگند، بجنگید ولى از حدّ تجاوز نكنید، كه خداوند تجاوزكاران را دوست نمى دارد. نکته ها : در این آیه ضمن تصریح به ضرورت دفاع و مقابله در برابر تجاوز دیگران، یادآور مى شود كه در میدان جنگ نیز از حدود و مرزهاى الهى تجاوز نكرده و متعرض بیماران، زنان، كودكان و سالمندانى كه با شما كارى ندارند نشوید. قبل از دعوت آنان به اسلام، دست به اسلحه نبرید و شروع كننده جنگ نباشید و مقرّرات و عواطف انسانى را حتّى در جنگ مراعات كنید. بعضى از صفات، در شرایط مختلف ارزش خود را از دست مى دهند؛ مثلا ترحّم یك ارزش است، ولى ترحّم بر پلنگ تیز دندان، ستمكارى بر گوسفندان است. و یا علم یك ارزش است، لكن گاهى ندانستن ارزش مى شود. مثلا شبى كه حضرت على علیه السلام در بستر پیامبر صلى الله علیه وآله به جاى آن حضرت خوابید و پیامبر خدا هجرت نمودند، ارزش این فداكارى بدان است كه حضرت على نداند كه كشته مى شود یا نه. و اگر بداند كه او را نمى كشند، افراد عادّى نیز حاضرند چنین عملى را انجام بدهند. به هر حال هر یك از سخاوت و شجاعت ممكن است در شرایطى كم ارزش یا پرارزش یا بى ارزش شود، لكن تنها صفتى كه هرگز از ارزش نمى افتد، مسئله ى عدالت است كه در هر زمان و مكان و نسبت به هر فرد، دوست یا دشمن یك ارزش است. در اسلام براى برخورد با دشمن مراحلى تعیین شده است: - بى اعتنایى. «دع أذاهم» [احزاب، 48] - اعراض. «فاعرض عنهم» [نساء، 63] - خشونت. «واغلظ علیهم»[توبه، 73] - جنگ. «فقاتلوا الّذین یقاتلونكم» [بقره، 190] جنگ مسلمین، براى دفاع از خود و دین خداوند است، لكن هدف دشمن از جنگ، خاموش كردن نور خدا؛ «لیطفؤا نور اللَّه بافواههم» [صف، 8] وبه تسلیم كشاندن مسلمانان است. «لن ترضى عنك الیهود و لا النصارى حتّى تتّبع ملتهم» [بقره، 120] پیام ها : - دفاع و مقابله به مثل، از حقوق انسانى است. اگر كسى با ما جنگید ما هم با او مى جنگیم. «قاتلوا... الذین یقاتلونكم» - هدف از جنگ در اسلام، گرفتن آب و خاك و یا استعمار و انتقام نیست، بلكه هدف، دفاع از حقّ با حذف عنصرهاى فاسد و آزادسازى افكار و نجات انسان ها از خرافات و موهومات مى باشد. «فى سبیل اللَّه» - حتّى در جنگ باید عدالت وحقّ رعایت شود. «قاتلوا... لاتعتدوا» بارها قرآن با جمله ى «لاتعتدوا» سفارش كرده كه در انجام هر فرمانى از حدود ومرزها تجاوز نشود. - ظلم و ستم، رشته ى محبّت الهى را پاره مى كند. «ان اللَّه لا یحبّ المعتدین» - تنها حضور در جبهه سبب قرب الهى نیست، بلكه محبوبیّت نزد پروردگار زمانى است كه در جنگ عادل باشیم و حقوق را رعایت كنیم. «لا تعتدوا ان اللَّه لا یحبّ المعتدین» - در جنگ، هدف باید فقط خدا باشد، نه هوسها، تعصّب ها، غنائم، ریا و سمعه. «فى سبیل اللَّه» - حتّى در دفاع از حقّ طبیعى خود، باید خدا را در نظر گرفت. با آنكه آنان جنگ را علیه شما آغاز كردند و شما باید دفاع كنید، ولى باز هم «فى سبیل اللَّه» باشد.

شاهدِ اشکِ اندوه دیگران بودن، خوشایند نیست ،اما شاهدِ اشک شوق بودن، لذت‌بخش‌ترین حسی که می‌تونیم تجربه کنیم مادری سیده و بی سرپرست در یکی از مناطق محرم استان کهگیلویه و بویراحمد زندگی میکند که منبع درامدی ندارد و توان پرداخت هزینه ایزوگام خونه اش رو نداره خونه در روزهای بارانی از سقفش آب چکه می کند و همین باعث فرسوده شدن سقف خانه و مشکلات متعددی برای این مادر سیده شده است ۷ میلیون تومان نیاز است یعنی ۲۸۰ سهم ۲۵ هزار تومانی سهم شما از این مهربانی چقدر است ؟ ۶۰۶۳۷۳۱۱۱۳۲۰۳۵۶۷ گزارش فعالیت های انجام شده را در گروه زیر خواهیم گذاشت @talabeonline1