بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 207 سوره بقره): وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ (207) ترجمه : و از مردم كسى است كه براى كسب خشنودى خدا، جان خود را مى فروشد و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. نکته ها : ابن ابى الحدید كه از علماى قرن هفتم اهل سنّت است، در شرح نهج البلاغه خود آورده است: تمام مفسّران گفته اند این آیه درباره على بن ابى طالب (علیه السلام) نازل شده است كه در لیلةالمبیت در بستر رسول خدا (صلى الله علیه وآله) خوابید. و این موضوع در حدى از تواتر است كه جز كافر یا دیوانه آنرا انكار نمى كند. [شرح نهج البلاغه، ج 13، ص 262] مشركانِ مكّه، قرار گذاشتند از هر قبیله اى یك نفر را براى كشتن پیامبر صلى الله علیه وآله انتخاب كنند و آن حضرت را دسته جمعى از بین ببرند تا بنى هاشم به خونخواهى او قیام نكنند و با این عمل از دعوت پیامبر راحت شوند. پیامبر( صلى الله علیه وآله) از نقشه ى آنان با خبر شد و على (علیه السلام) براى اینكه پیامبر به سلامت از مكّه خارج شود، در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن آن حضرت نازل گردید. [بسیارى از علماى اهل سنّت، به این فضیلت على علیه السلام اقرار كرده اند كه علاّمه امینى »ره« در الغدیر )ج 2، ص 48) آنان را نام برده است، از آن جمله امام احمدحنبل، در مسند خود )ج 1، ص 348) مى باشد. صاحب تفسیر اطیب البیان مى نویسد: در كتاب غایةالمرام، بیست حدیث آمده كه نُه حدیث از علماى اهل سنّت و یازده حدیث از علماى شیعه است و این آیه را درباره ى فداكارى حضرت على (علیه السلام) دانسته اند. در تاریخ طبرى، )ج 2، ص 373) نیز كه از نوشته هاى قرن سوم است، ماجراى خوابیدن حضرت على (علیه السلام) در بستر رسول خدا صلى الله علیه وآله نقل شده است. همچنان كه تاریخ یعقوبى )ج 2، ص 39) موضوع را به صراحت بازگو مى نماید. در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید )ج 4، ص 73) آمده است: معاویه چهار هزار درهم پول داد تا بگویند این آیه در شأن ابن ملجم نازل شده است!. تفسیر نمونه، ج 2، ص 49] همین كه على (علیه السلام) در آن شب خطرناك به جاى پیامبر خوابید، خداوند به دو فرشته ى خود، جبرئیل و میكائیل فرمود: كدامیك از شما حاضرید فداى دیگرى شوید؟! هیچكدام از آنها حاضر نشدند. خداوند فرمود: اینك مشاهده كنید كه چگونه على بن ابى طالب( علیهما السلام) حاضر است جان خود را فداى رسول خدا كند. گاهى باید براى احیاى یك معروف و یا محو یك منكر، جان را تسلیم كرد. حضرت على (علیه السلام) فرمودند: كسى كه در راه امر به معروف و نهى از منكر كشته شود، یكى از مصادیق این آیه است. [تفسیر صافى، ج 1، ص 241] پیام ها : - نااهل، حرفش زیباست وانسان را به تعجّب وامى دارد، ولى مؤمن، عملش دنیا را متعجّب مى كند. «من النّاس مَن یعجبك قوله»، «من النّاس مَن یشرى نفسه» - یاد ایثارگران را زنده بداریم. «من الناس من یشرى» - پیش مرگِ اولیاى خدا شدن، یك ارزش است. «من الناس من یشرى» - بزرگ ترین سود آن است كه انسان بهترین متاع را كه جان اوست به خالق خود بفروشد، آن هم نه براى بهشت و یا نجات از دوزخ، بلكه فقط براى كسب رضاى او. «ابتغاء مرضات اللّه» - در راه خدا، استقبال از خطر و آمادگى براى جانفشانى همچون دریافت خطر است. با توجّه به شأن نزول آیه، ستایش از كسى است كه جان خود را در معرض خطر قرار داد، هرچند حادثه اى اتفاق نیفتاد. «من یشرى نفسه...» - رأفت خداوند، بهترین پاداش است. خداوند براى هركارى پاداشى قرار داده است، امّا در این آیه مى فرماید: خداوند رئوف است. «اللّه رئوف بالعباد» ☘امام جعفر صادق(علیه السلام) می فرماید: ✨«تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِيعَتِي الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِم ؛ ✨ با شفاعت او (حضرت معصومه س)همه شیعیان من وارد بهشت می شوند.» 📚 (بحار الأنوار، ج57) ☘ یکم ماه ذی القعده سالروز ولادت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) و روز دختر مبارک باد.

من که تو درس و مشق زندگی زرنگم مثل چادر نماز مادرم یه رنگم ولادت با سعادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و روز دختر مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 208 سوره بقره): « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِي السِّلْمِ كَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ »(208) ترجمه : اى كسانى كه ایمان آورده اید! همگى در صلح و آشتى درآئید (و تسلیم مطلق خداوند شوید) و گامهاى شیطان را پیروى نكنید كه او دشمن آشكار شماست. نکته ها : قرآن، ایجاد رابطه ى مسالمت آمیز با گروه هاى زیر را مطرح كرده است: - با مشركانِ بى آزار. «لم یقاتلوكم فى الدین ولم یخرجوكم من دیاركم ان تبرّوا و تقسطوا الیهم» با كسانى كه س [ممتحنه، 8] رجنگ با شما ندارند و مزاحم وطن شما نیستند، خوشرفتارى كنید. - با اهل كتاب. «قل تعالَوا اِلى كلمة سواء بیننا وبینكم اَلاّ نعبد الاّ اللَّه» [ آل عمران، 64 ] به اهل كتاب بگو: بیایید تا در آنچه ما و شما هم عقیده هستیم، متّحد باشیم. - با دیگر مسلمانان. «یا ایّها الّذین آمنوا ادخلوا فى السِّلم كافّة» در چند آیه قبل [بقره، 197 ] درباره اجتماع بزرگ سیاسى عبادى حج فرمود: در آنجا فسق و جدال نباشد. پس مى توان جامعه اى بدون فسق وجدال تشكیل داد و چه بهتر كه همیشه چنین باشیم و از گام هاى شیطانى كه عامل تفرقه است دورى نمائیم. روایات متعدّد، دخول در سِلم را ورود در تحت رهبرى معصوم دانسته اند. [تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 205]چنانكه در روایات آمده است: «ولایة على بن ابى طالب حصنى» و ناگفته پیداست كه دخول در حِصن و دژ، دخول در سِلم و سلامتى و آرامش است و چه آرامشى بالاتر از اینكه انسان احساس كند رهبرش الهى، معصوم، آگاه، دلسوز و پیشگام ترین افراد در همه ارزشها و كمالات مى باشد. پیام ها : - ورود در فضاى سِلم و سلام و تسلیم امكان ندارد، مگر در سایه ى ایمان. «یاایّها الّذین آمنوا» - سلیقه ها را كنار گذاشته، تنها تسلیم قانون خدا باشیم. «ادخلوا فى السّلم كافّة» - ایجاد صلح، وظیفه ى همه مسلمانان است. «كافّة» - وسوسه هاى شیطان، انسان را مجبور به گناه نمى كند، بلكه انسان قدرت مقابله با شیطان را دارد و به همین دلیل از اطاعت او نهى شده است. «لا تتّبعوا» - شیطان، گام به گام انسان را منحرف مى كند. «خطوات» - راههاى منحرف كردن شیطان، بسیار است. «خطوات» - شیطان، دشمن صلح و وحدت است وهمه ى نداهاى تفرقه انگیز، بلندگوهاى شیطانى هستند. «ادخلوا فى السّلم كافّة و لا تتّبعوا خطوات الشیطان»

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 211 سوره بقره): «سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ وَمَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ» (211) ترجمه : از بنى اسرائیل بپرس: چه بسیار از دلایل روشن به آنها دادیم؟ و هركس نعمتِ (هدایت) خدا را پس از آنكه به سراغ او آمد، (كفران و) تبدیل كند (بداند كه) همانا خداوند سخت كیفر است. نکته ها : به گفته روایات، نزدیك ترین تاریخ به مسلمانان در پیش آمدن حوادثِ گوناگون، تاریخ بنى اسرائیل است. خداوند به آنان، رهبرى همچون موسى و معجزات و الطاف خویش را مرحمت فرمود و آنان را از اسارت فرعون نجات داد. براى اداره زندگى آنان، قوانین آسمانى فرستاد و به لحاظ مادّى نیز زندگى خوبى براى آنان تأمین كرد. امّا كفران و تبدیل نعمت ها از سوى آنان به حدّى رسید كه به جاى هارون، پیروى سامرى كردند و به جاى خداپرستى به گوساله پرستى روى آوردند تا آنكه خداوند كه درباره ى آنان «فضّلتكم على العالمین» [بقره، 47] فرموده بود، در اثر چنین رفتارهایى فرمود: «باؤوا بغضب» [بقره، 61] از سنّت هاى ثابت الهى آن است كه هر قوم و ملّتى، اعمّ از مسلمانان و غیر مسلمان، اگر نعمت هاى الهى را تبدیل و تغییر دهند، دچار قهر الهى خواهند شد. چنانكه امروزه دنیاى پیشرفته به جاى بهره گیرى مفید از تكنولوژى وصنعت، دنیا را به آتش و فساد كشانده است. [اینکه فرموده است از بنی اسرائیل سوال کن به این مفهوم نیست که پیامبر حالات بنی اسرائیل را نمی‌داند بلکه مراد، عبرت گرفتن مسلمانان از سرنوشت آنان است. مراد از تبدیل نعمت، استفاده نابجا از نعمت‌های خداست] پیام ها : - بررسى تاریخ وعبرت هاى آن لازم است. «سل بنى اسرائیل» - نعمت ها، مسئولیّت آورند وكوتاهى در آن كیفرآور. «مَن یبدّل... شدید العقاب»

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 213 سوره بقره): كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلاَّ الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْياً بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ لِمَا اخْتَلَفُواْ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (213) ترجمه : مردم (در آغاز) امّتى یگانه و یكدست بودند (و در میان آنها تضاد و درگیرى نبود. سپس در میان آنها اختلافات بوجود آمد،) پس خداوند پیامبران را بشارت آور و بیم دهنده برانگیخت و با آنان كتاب آسمانى را به حقّ نازل نمود تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند حكم كند. ودر آن (كتاب) اختلاف نكردند مگر كسانى كه به آنان داده شده بود، (آن هم) پس از آنكه دلائل روشن برایشان آمد، (و بخاطر) حسادتى كه میانشان بود. پس خداوند آنهایى را كه ایمان آورده بودند، به حقیقت آنچه مورد اختلاف بود، به خواست خود هدایت نمود. (امّا افراد بى ایمان، همچنان در گمراهى واختلاف باقى ماندند.) وخداوند هركس را بخواهد به راه راست هدایت مى كند. نکته ها : آنچه از این آیه استفاده مى شود این است كه مردم در ابتدا زندگى ساده و بسیطى داشتند، ولى كم كم در اثر كثرت افراد و ازدیاد سلیقه ها، اختلافات و درگیرى ها پیش آمد. در برخى از روایات، این زمان به دوران قبل از حضرت نوح علیه السلام تطبیق شده كه در آن زمان، مردم زندگى ساده و محدودى داشته و در بى خبرى به سر مى بردند. [تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 209] سپس افراد بر سر بهره گیرى از منابع طبیعى و اینكه هركسى مى خواست دیگرى را به استخدام خود درآورده و از منافع او بهره ببرد، اختلاف كرده و جوامع و طبقات پیش آمد. لازمه ى زندگى اجتماعى، وجود قانون محكم و عادلانه اى است كه بتواند اختلافات را حل نماید، خداوند پیامبران را براى حل اختلافات و رفع درگیرى ها، مبعوث نمود و كتاب هاى آسمانى را نازل نمود، ولى گروهى آگاهانه و از سر لجاجت، در برابر انذار و تبشیر پیامبران مقاومت كرده و خود بوجود آورنده ى اختلافات دیگرى نیز شدند. امّا خداوند با لطف خویش افرادى كه مستعد و پذیراى هدایت بودند، هدایت نمود و آنهایى كه در اثر حسادت و یا ظلم مقابله مى كردند، به حال خود رها كرد تا كیفر خود را ببینند. انتقاد قرآن، از اختلاف لجوجانه اى است كه انسان حاضر به پذیرش داورى انبیا و قانون خداوند نباشد وگرنه اختلافى كه عاقبت تسلیم عدالت شود، اشكالى ندارد. همچون اختلاف دو كفّه ى ترازو كه در حركت هاى متضادّ خود، دنبال رسیدن به عدالت هستند. «فهدى اللّه... لما اختلفوا فیه» پیام ها : - قانون وتمدن هاى بشرى، قادر بر حل اختلافات نیستند. زیرا هر گروه وفردى بدنبال خواست هاى خود است. حل اختلافات باید از طریق قانون الهى و داورى انبیا صورت گیرد. قانونى كه مصون از تحریف وخطاست و داورى كه از هوا وهوس واغراض نفسانى معصوم است. «فبعث اللَّه النبیّین... معهم الكتاب» - بهترین راه حل اختلاف، تقویت ایمان به معاد است. انبیا براى پیشگیرى از اختلافات، از بشارت وبراى درمان آنها، از انذار استفاده مى كنند. «مبشّرین ومنذرین... لیحكم بین النّاس» - خطوط كلّى اهداف انبیا یكى است. «النبیّین مبشرین و منذرین» - داورى انبیا، در چارچوب قوانین آسمانى است. «انزل معهم الكتاب لیحكم» - یكى از وظایف انبیا، ایجاد وحدت وتفرقه زدایى است. «لیحكم... فیما اختلفوا» - قضاوت همه انبیا، یك گونه است. فرمود: «لیحكم» ونفرمود: «لیحكموا» - بدترین نوع اختلاف، اختلاف آگاهانه اى است كه بخاطر حسادت وظلم بوجود مى آید. «ما اختلف فیه... من بعد ما جائتهم البیّنات بغیاً بینهم» - در بین مؤمنان هم اختلاف پیدا مى شود، ولى در پرتو ولایت خداوند، رهبرى مى شوند. «فهدى اللّه... لما اختلفوا فیه» - ایمان، زمینه برخوردارى از هدایت خاصّ الهى است. «فهدى اللَّه الذین آمنوا» - گرچه هدایت همه افراد به خواست خداوند است، ولى خواست خداوند بر اساس حكمت است. «یهدى من یشاء» - صراط مستقیم، پایان دهنده اختلافات است. «اختلفوا... یهدى... صراط مستقیم»