بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 211 سوره بقره): «سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ وَمَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ» (211) ترجمه : از بنى اسرائیل بپرس: چه بسیار از دلایل روشن به آنها دادیم؟ و هركس نعمتِ (هدایت) خدا را پس از آنكه به سراغ او آمد، (كفران و) تبدیل كند (بداند كه) همانا خداوند سخت كیفر است. نکته ها : به گفته روایات، نزدیك ترین تاریخ به مسلمانان در پیش آمدن حوادثِ گوناگون، تاریخ بنى اسرائیل است. خداوند به آنان، رهبرى همچون موسى و معجزات و الطاف خویش را مرحمت فرمود و آنان را از اسارت فرعون نجات داد. براى اداره زندگى آنان، قوانین آسمانى فرستاد و به لحاظ مادّى نیز زندگى خوبى براى آنان تأمین كرد. امّا كفران و تبدیل نعمت ها از سوى آنان به حدّى رسید كه به جاى هارون، پیروى سامرى كردند و به جاى خداپرستى به گوساله پرستى روى آوردند تا آنكه خداوند كه درباره ى آنان «فضّلتكم على العالمین» [بقره، 47] فرموده بود، در اثر چنین رفتارهایى فرمود: «باؤوا بغضب» [بقره، 61] از سنّت هاى ثابت الهى آن است كه هر قوم و ملّتى، اعمّ از مسلمانان و غیر مسلمان، اگر نعمت هاى الهى را تبدیل و تغییر دهند، دچار قهر الهى خواهند شد. چنانكه امروزه دنیاى پیشرفته به جاى بهره گیرى مفید از تكنولوژى وصنعت، دنیا را به آتش و فساد كشانده است. [اینکه فرموده است از بنی اسرائیل سوال کن به این مفهوم نیست که پیامبر حالات بنی اسرائیل را نمی‌داند بلکه مراد، عبرت گرفتن مسلمانان از سرنوشت آنان است. مراد از تبدیل نعمت، استفاده نابجا از نعمت‌های خداست] پیام ها : - بررسى تاریخ وعبرت هاى آن لازم است. «سل بنى اسرائیل» - نعمت ها، مسئولیّت آورند وكوتاهى در آن كیفرآور. «مَن یبدّل... شدید العقاب»

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 213 سوره بقره): كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلاَّ الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْياً بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ لِمَا اخْتَلَفُواْ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (213) ترجمه : مردم (در آغاز) امّتى یگانه و یكدست بودند (و در میان آنها تضاد و درگیرى نبود. سپس در میان آنها اختلافات بوجود آمد،) پس خداوند پیامبران را بشارت آور و بیم دهنده برانگیخت و با آنان كتاب آسمانى را به حقّ نازل نمود تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند حكم كند. ودر آن (كتاب) اختلاف نكردند مگر كسانى كه به آنان داده شده بود، (آن هم) پس از آنكه دلائل روشن برایشان آمد، (و بخاطر) حسادتى كه میانشان بود. پس خداوند آنهایى را كه ایمان آورده بودند، به حقیقت آنچه مورد اختلاف بود، به خواست خود هدایت نمود. (امّا افراد بى ایمان، همچنان در گمراهى واختلاف باقى ماندند.) وخداوند هركس را بخواهد به راه راست هدایت مى كند. نکته ها : آنچه از این آیه استفاده مى شود این است كه مردم در ابتدا زندگى ساده و بسیطى داشتند، ولى كم كم در اثر كثرت افراد و ازدیاد سلیقه ها، اختلافات و درگیرى ها پیش آمد. در برخى از روایات، این زمان به دوران قبل از حضرت نوح علیه السلام تطبیق شده كه در آن زمان، مردم زندگى ساده و محدودى داشته و در بى خبرى به سر مى بردند. [تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 209] سپس افراد بر سر بهره گیرى از منابع طبیعى و اینكه هركسى مى خواست دیگرى را به استخدام خود درآورده و از منافع او بهره ببرد، اختلاف كرده و جوامع و طبقات پیش آمد. لازمه ى زندگى اجتماعى، وجود قانون محكم و عادلانه اى است كه بتواند اختلافات را حل نماید، خداوند پیامبران را براى حل اختلافات و رفع درگیرى ها، مبعوث نمود و كتاب هاى آسمانى را نازل نمود، ولى گروهى آگاهانه و از سر لجاجت، در برابر انذار و تبشیر پیامبران مقاومت كرده و خود بوجود آورنده ى اختلافات دیگرى نیز شدند. امّا خداوند با لطف خویش افرادى كه مستعد و پذیراى هدایت بودند، هدایت نمود و آنهایى كه در اثر حسادت و یا ظلم مقابله مى كردند، به حال خود رها كرد تا كیفر خود را ببینند. انتقاد قرآن، از اختلاف لجوجانه اى است كه انسان حاضر به پذیرش داورى انبیا و قانون خداوند نباشد وگرنه اختلافى كه عاقبت تسلیم عدالت شود، اشكالى ندارد. همچون اختلاف دو كفّه ى ترازو كه در حركت هاى متضادّ خود، دنبال رسیدن به عدالت هستند. «فهدى اللّه... لما اختلفوا فیه» پیام ها : - قانون وتمدن هاى بشرى، قادر بر حل اختلافات نیستند. زیرا هر گروه وفردى بدنبال خواست هاى خود است. حل اختلافات باید از طریق قانون الهى و داورى انبیا صورت گیرد. قانونى كه مصون از تحریف وخطاست و داورى كه از هوا وهوس واغراض نفسانى معصوم است. «فبعث اللَّه النبیّین... معهم الكتاب» - بهترین راه حل اختلاف، تقویت ایمان به معاد است. انبیا براى پیشگیرى از اختلافات، از بشارت وبراى درمان آنها، از انذار استفاده مى كنند. «مبشّرین ومنذرین... لیحكم بین النّاس» - خطوط كلّى اهداف انبیا یكى است. «النبیّین مبشرین و منذرین» - داورى انبیا، در چارچوب قوانین آسمانى است. «انزل معهم الكتاب لیحكم» - یكى از وظایف انبیا، ایجاد وحدت وتفرقه زدایى است. «لیحكم... فیما اختلفوا» - قضاوت همه انبیا، یك گونه است. فرمود: «لیحكم» ونفرمود: «لیحكموا» - بدترین نوع اختلاف، اختلاف آگاهانه اى است كه بخاطر حسادت وظلم بوجود مى آید. «ما اختلف فیه... من بعد ما جائتهم البیّنات بغیاً بینهم» - در بین مؤمنان هم اختلاف پیدا مى شود، ولى در پرتو ولایت خداوند، رهبرى مى شوند. «فهدى اللّه... لما اختلفوا فیه» - ایمان، زمینه برخوردارى از هدایت خاصّ الهى است. «فهدى اللَّه الذین آمنوا» - گرچه هدایت همه افراد به خواست خداوند است، ولى خواست خداوند بر اساس حكمت است. «یهدى من یشاء» - صراط مستقیم، پایان دهنده اختلافات است. «اختلفوا... یهدى... صراط مستقیم»

باسلام خدمت فعالان فرهنگی کسانی که قصد برپایی ایستگاه صلواتی و کار با کودک در عید غدیر را دارند انشالله بسته فرهنگی شامل ۱_ریسه کودکانه تقریبا ۵ متر میباشد ۲_یک پرچم تقریبا ۵۰در ۷۰ ۳_ تعدادی برگه نقاشی غدیر جهت نقاشی کودکان هدیه داده خواهد شد ۴_نرم افزار جز کامل قرآن ۵_نرم افزار کتابخانه دیجیتال مجموع اثار و متن کامل ۱۳۷ جلد کتاب اثار حضرت آیت‌الله جوادی آملی ۶_بروشو در مورد غدیر به صورت صلواتی به فعالین فرهنگی که قصد برپایی ایستگاه صلواتی و کار با کودک را دارند اهدا خواهد شد توجه به هر ایستگاه صلواتی فقط یک بسته هدیه داده خواهد شد بزودی در کانال زیر @talabeonline1 لطفا اطلاع رسانی کنید

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 214 سوره بقره): أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ (214) ترجمه : آیا گمان كردید داخل بهشت مى شوید وحال آنكه هنوز مانند آنچه بر پپشینیان شما گذشت به شما نرسیده است؟! آنان گرفتار تنگدستى و ناخوشى شده و چنان زیر و زبر شدند كه پیامبر و افرادى كه ایمان آورده و همراه او بودند، گفتند: یارى خدا چه وقت خواهد بود؟ آگاه باشید كه یارى خداوند نزدیك است. نکته ها : «بأساء» سختى هایى است كه از خارج به انسان تحمیل مى شود، مثل جنگ و سرقت. و«ضرّاء» سختى هاى درونى است، مانند بیمارى، زخم وجراحت. این آیه یادآور تحمل سختى از سوى مؤمنان گذشته و هشدار و تسلاّیى براى مسلمانان است. حوادث سخت، آزمایش الهى است و مشكلاتى همچون حوادث تلخِ مالى و جانى همه براى ساخته شدن انسان هاست. هر بلایى را عطایى با وى است هر كدورت را صفایى در پى است زیر هر رنجى، گنجى معتبر خار دیدى، چشم بگشا گل نگر در روایتى از پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: بهشت با سختى ها پیچیده شده است.[انّ الجنّة حفّت بالمكاره و انّ النّار حفّت بالشهوات«. تفسیر كاشف، ج 1، ص 31] و در روایت دیگرى آمده: براى مؤمنان گرفتار در دنیا، چنان پاداشى است كه دیگران مى گویند: اى كاش این سختى ها با سختى بیشترى براى ما بود.[تفسیر منهج الصادقین، ج 1، ص 552] آرى، مشكلات، عامل رشد و قرب و راه ورود به بهشت است. نابرده رنج، گنج میسّر نمى شود مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد تأخیر استجابت دعا، مایه ى تردید نشود. خداوند بارها وعده داده است كه «انّهم لهم المنصورون» انبیا [صافات، 172] و بندگان ما حتماً یارى مى شوند. و «كتب اللّه لاغلبنّ انا ورسلى» [مجادله، 21] خداوند نوشته است كه من و فرستادگانم پیروز هستیم. به هر حال خداوند وعده ى پیروزى داده و ممكن است به دلائلى این وعده ها به تأخیر بیافتد، لكن این تأخیر نباید سبب تردید شود. پیام ها : 1- انتظار بهشت رفتن، تنها بخاطر ایمان داشتن و بدون سختى كشیدن، انتظار نادرستى است. «ام حسبتم ان تدخلوا الجنّة...» 2- در سنّت هاى الهى، هیچ تغییرى نیست. همه ملّت ها و امتّ ها و افراد باید از كوران آزمایش بگذرند. «ولمّا یأتكم مثل الّذین خلَوا» 3- توجّه به مشكلات دیگران، عامل تسكین است. از تاریخ، عبرت و الگو بگیریم. «مستهم البأساء والضرّاء» 4- آماده باشیم، آزمایشات الهى به قدرى سخت است كه بعضى مواقع انبیا را نیز مضطرب مى كند. «یقول الرسول والذین آمنوا معه متى نصر اللَّه» 5 - در سختى ها، انبیا از مردم جدا نبودند. «یقول الرسول و الذین آمنوا معه» 6- یكى از شروط استجابتِ دعا، اضطرار و قطع امید از غیر خداست. «متى نصراللَّه... انّ نصر اللّه قریب» 7- آرام بخشِ همه ى مشكلات، یاد نصرت خداوند است. «الا انّ نصر اللّه قریب» 8 - مقاومت، زمینه ى دریافت نصرت الهى است. «مسّتهم... انّ نصر اللّه قریب»

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 215 سوره بقره): «يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ» (215) ترجمه : از تو مى پرسند چه چیز انفاق كنند؟ بگو: هر مالى كه (مى خواهید) انفاق كنید، براى پدر و مادر و نزدیكان و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان باشد. و (بدانید) هر كار خیرى كه انجام دهید، همانا خداوند به آن آگاه است. نکته ها : در این آیه دو بار كلمه «خیر» بكار رفته است: یكى انفاق خیر؛ «انفقتم من خیر» ودیگرى كار خیر؛ «تفعلوا من خیر» تا بگوید افراد بى پول نیز مى توانند با عمل و كار خود، به خیر برسند. در حدیث مى خوانیم: «لاصدقة و ذو رحم محتاج» [بحار، ج 77، ص 59] در صورت نیازمندى بستگان، نوبت صدقه به دیگران نمى رسد. در انفاق، رعایت اهمّ و مهمّ، اطلاع كامل و موازین عاطفى مورد نظر است. انفاق پنج گونه است: [تفسیر مواهب الرّحمن، ج 3، ص 264] - انفاق واجب. مانند زكات، خمس، كفّارات، فدیه ونفقه زندگى كه برعهده مرد است. - انفاق مستحبّ. مانند كمك به مستمندان، یتیمان و هدیه به دوستان. - انفاق حرام. مانند انفاق با مال غصبى یا در راه گناه. - انفاق مكروه. مانند انفاق به دیگران با وجود مستحقّ در خویشاوندان. - انفاق مباح. مانند انفاق به دیگران براى توسعه زندگى. زیرا انفاق براى رفع فقر، واجب یا مستحبّ است. پیام ها : - نوع انفاق و مورد و راه آن را باید از مكتب وحى آموخت. «یسئلونك» امام سجاد علیه السلام در دعاى مكارم الاخلاق از خداوند مى خواهد كه او را در انفاق كردن هدایت كند. «وأصب بى سبیل الهدایة للبرّ فیما انفق منه» - سؤال مردم، زمینه ى نزول پاسخ از طرف خداوند است. «یسئلونك... قل» - انفاق، شامل كارهاى كوچك و بزرگ مى شود. «من خیر» - مال و دارایى دنیا، در دست افراد با ایمان، مایه ى خیر است. «من خیر» - انفاق باید از چیزهاى خوب ومرغوب باشد. «من خیر» - انفاق، تنها در امور مالى نیست، هر نفع و بهره اى را در برمى گیرد. «من خیر» - بهترین مورد انفاق، والدین و بستگان هستند. «فللوالدین و الاقربین...» - انفاق به خویشان، مایه ى استحكام پیوندهاى خانوادگى، و انفاق به دیگران، سبب جبران كمبودهاى مالى و عاطفى نیازمندان و برطرف نمودن اختلاف طبقاتى است. «فللوالدین والاقربین والیتامى والمساكین وابن السبیل» - حكیم كسى است كه در پاسخ، به چیزى اشاره كند كه سؤال كننده از آن غافل است. در آیه از جنس انفاق سؤال شد، خداوند مورد را معیّن نمود. «ماذا ینفقون... فللوالدین...» - اسلام، به طبقه ى محروم توجّه خاصّى دارد. «وابن السبیل» - عمل صالح، هرگز ضایع نمى شود. خواه آشكار صورت گیرد یا مخفیانه، كم باشد یا زیاد. «فانّ اللّه به علیم» - ایمان به آگاهى خداوند از عمل ما، بهترین تشویق است. «فانّ اللَّه به علیم»

بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر نور(آیه 216 سوره بقره): كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئاً وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئاً وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ (216) ترجمه : جهاد بر شما مقرّر شد، در حالى كه براى شما ناخوشایند است و چه بسا چیزى را ناخوش دارید، در حالى كه خیر شما در آن است و چه بسا چیزى را دوست دارید، در حالى كه ضرر و شرّ شما در آن است. و خداوند (صلاح شما را) مى داند و شما نمى دانید. نکته ها : كلمه «كُره» به مشقّتى گفته مى شود كه انسان از درون خود احساس كند، مانند ترس از جنگ. و «كَره» به مشقتى گویند كه از خارج به انسان تحمیل شود، مانند حكم اجبارى در آیه ى «اتینا طَوعاً او كَرهاً قالَتا اَتینا طائعین» [فصّلت، 11] به آسمان ها و زمین گفتیم: یا با رغبت بیایید یا با اكراه، گفتند: ما با رغبت مى آییم. آیه قبل مربوط به مال دادن بود واین آیه مربوط به جان دادن است. اكراه از جنگ، یا به خاطر روحیّه ى رفاه طلبى است ویا به جهت انسان دوستى و رحم به دیگران ویا بخاطر عدم توازن قوا و برترى دشمن است. قرآن مى فرماید: شما آثار و نتایج جهاد را نمى دانید و فقط به زیان هاى مادّى و ظاهرى آن توجّه مى كنید، در حالى كه خداوند از اسرار و آثار امروز وفرداى كارها در ابعاد مختلفش آگاه است. جنگ با همه ى سختى هایى كه دارد، آثار مثبت و فوایدى نیز دارد. از جمله: الف: توان رزمى بالا مى رود. ب: دشمن جسور نمى شود. ج: روح تعهّد و ایثار در افراد جامعه بوجود مى آید. د: قدرت و عزت اسلام و مسلمین در دنیا مطرح مى شود. ه: امدادهاى غیبى سرازیر مى گردد. و: روحیّه ى استمداد از خدا پیدا مى شود. ز: اجر و پاداش الهى بدست مى آید. ح: روحیّه ى ابداع و اختراع و ابتكار بوجود مى آید. جهاد در ادیان دیگر برخلاف تبلیغاتى كه دنیا براى صلح و علیه خشونت دارد، مسئله جهاد در راه دین، در تمام ادیان آسمانى بوده و یك ضرورت حتمى است. در تورات مى خوانیم: * ساكنان شهر را بدم شمشیر بكش و اموالشان را جمع نماى. [تورات، سِفر تثنیه، باب 13، جمله 15] * همگى ایشان را هلاك ساز و ترحّم منما. [تورات، سفر تثنیه، باب 7، جمله 3] * چون براى مقاتله بیرون روى و دشمن را زیاد بینى، نترس. [تورات، سِفر تثنیه، باب 20، جمله 1] * برادر و دوست و همسایه خود را بكشد تا كفّاره گوساله پرستى باشد. [تورات، سِفر خروج، جمله 26] * موسى جمعیّتى را به سوى جنگ حركت داد و مقاتله مهمّى صورت گرفت. [تورات، سِفر اعداد، باب 31، جمله 34] در انجیل متى آمده است: * گمان مبرید كه آمده ام تا سلامتى بر زمین بگذارم، نیامده ام تا سلامتى بگذارم، بلكه شمشیر را. [انجیل متى، باب 10، جمله 7] * هركه جان خود را دریابد )و به جنگ نیاید) آنرا هلاك سازد و هركه جان خود را به خاطر من هلاك كرد آنرا خواهد یافت. [انجیل متى، باب 10، جمله 39] در انجیل لوقا مى خوانیم: * دشمنان را كه نخواستند من بر ایشان حكمرانى كنم، در اینجا حاضر ساخته، پیش من به قتل رسانید. [انجیل لوقا، باب 19، جمله 28] * هركس شمشیر ندارد، جامه خود را فروخته آنرا بخرد. [انجیل لوقا، باب 22، جمله 36] در قرآن نیز در سوره هاى آل عمران، [147] مائده [24] و بقره [246] از وجود جنگ و جهاد در ادیان گذشته، سخن به میان آمده است. پیام ها : - ملاك خیر وشر، آسانى و سختى و یا تمایلات شخصى نیست، بلكه مصالح واقعى ملاك است ونباید به پیشداورى خود تكیه كنیم. «عسى ان تكرهوا شیئاً وهو خیر لكم» - كراهت و محبّت نفسانى، نشانه ى خیر و شرّ واقعى نیست. «تكرهوا... و هو خیر لكم... تحبوا... و هو شرّ لكم» - جنگ و جهاد در راه دین، مایه ى خیر است. «كُتب علیكم القتال... و هو خیر لكم» - تسلیم فرمان خدایى باشیم كه بر اساس علم بى نهایت به ما دستور مى دهد، گرچه ما دلیل آنرا ندانیم. «واللّه یعلم و انتم لا تعلمون» *ولادت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، حضرت عَلی بنِ موسَی الرّضٰا«علیه السلام» مبارکباد* «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ‏ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاَةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ»