هدایت شده از طلبه پاسخگو
🔸️محصولات فرهنگی غدیر🔸️
استند
مدل : سه کاره (استند رومیزی ، جاخودکاری ، جاپولی)
تعداد : بسته ۵۰ تایی
طرح : علوی
ابعاد : ۶×۷ سانتی متر
قیمت با احترام : ۱۰ هزار تومان
تیراژ(استعلام بگیرید)🙏
سفارش این محصول فقط بسته ای
هدایت شده از طلبه پاسخگو
🔴دستبند چوبی رزین
✅️بند چرم درجه ۱
✅️ترکیب هنری از چوب و رزین و چرم
✅️کیفیت عالی ،بسته های ۵۰ عددی جور
✅️تک سلفون می باشد.(جعبه داخل تصویر صرفا جهت عکس برداری بوده است)
👌قیمت عمده:۱۶ هزار تومان
هدایت شده از طلبه پاسخگو
پک ویژه غدیر شامل
۱-کتاب شعر و رنگ آمیزی کودک
۲-پیکسل غدیری
۳-برگه نقاشی
۴-بادکنک
۵-شکلات
۶_سربند غدیری
پک کامل با هم فقط
۲۵ هزار تومان
تعداد بالا تخفیف دارد
هدایت شده از طلبه پاسخگو
بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر نور(آیه 219 سوره بقره):
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبيِّنُ اللّهُ لَكُمُ الآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ (219)
ترجمه :
از تو درباره شراب و قمار مى پرسند، بگو: در آن دو گناهى بزرگ است و منافعى (مادّى) نیز براى مردم دارند. (ولى) گناه آن دو از سود آنها بزرگ تر است. (همچنین) از تو مى پرسند كه چه انفاق كنند؟ بگو: افزون (بر نیاز خود را)، خداوند اینچنین آیات را براى شما روشن مى سازد تا شاید اندیشه كنید.
نکته ها :
كلمه «اثم»، به كارى گویند كه انسان را در انجام كارهاى خیر كُند و سست كند.
كلمه «خمر» به معناى پوشش است و لذا به پارچه اى كه زنان سرِ خود را با آن پوشانده و مراعات حجاب را می کردند، «خمار» مى گویند. از آنجا كه شراب، قدرت تشخیص را از عقل گرفته و در واقع آن را مى پوشاند، به آن «خمر» مى گویند.
كلمه ى «مَیسر» از «یسر» به معناى آسان است. گویا در قمار، طرفین مى خواهند مال همدیگر را به آسانى بربایند.
این آیه مى فرماید: شرابخوارى و قماربازى، گناهان بزرگى هستند، گرچه ممكن است منافعى داشته باشند. چنانكه عده اى از راه كشت انگور یا شراب فروشى و گروه هایى با دایر كردن قمارخانه، ثروتى بدست مى آورند.
- كوتاه شدن عمر.
- عوارض منفى در كودكان. مخصوصاً اگر آمیزشى در حال مستى صورت گیرد.
- گسترش فساد اخلاقى و بالا رفتن آمار جنایات از قبیل: سرقت، ضرب و جرح، جرائم جنسى و افزایش خطرات و حوادث رانندگى. از یكى از دانشمندان نقل شده است كه اگر دولت ها نیمى از شراب فروشى ها را ببندند، ما نیمى از بیمارستان ها و تیمارستان ها را مى بندیم.
قمار نیز از جمله عوامل هیجان، بیمارى هاى عصبى، سكته هاى مغزى و قلبى، بالا رفتن ضربان قلب، بى اشتهایى، و رنگ پریدگى و ... است. همچنان كه بررسى كنندگان، سى درصد آمار جنایات را مرتبط با قمار دانسته اند. در ضمن قمار، در شكوفایى اقتصادى نقش تخریبى داشته و نشاط كار مفید را از بین مى برد. در بعضى از كشورهاى غیر اسلامى نیز در سال هایى قمار را ممنوع و غیر قانونى اعلام كرده اند. مثلاً انگلستان در سال 1853، شوروى در سال 1854 و آلمان در سال 1873 قمار را ممنوع اعلام كردند.
سؤال دوّمِ مردم درباره ى انفاق است كه مى پرسند چه چیزى را انفاق كنند؟ آیه در جواب مى فرماید: «عفو» را! عفو در لغت علاوه بر گذشت و آمرزش به معناى حدّ وسط، مقدار اضافى، و بهترین قسمت مال آمده است و هر یك از این معانى نیز با آیه سازگار است و ممكن است مراد از عفو، همه ى این معانى باشد. یعنى اگر خواستید انفاق كنید، هم مراعات اعتدال را نموده و همه ى اموالتان را یكجا انفاق نكنید تا خود نیازمند نشوید و هم در موقع انفاق، از بهترین اموال خود بدهید. چنانكه قرآن در جاى دیگر مى فرماید: «لن تنالوا البرّ حتّى تنفقوا ممّا تحبّون» به نیكى نمى رسید [آل عمران، 92] مگر از آنچه دوست دارید انفاق كنید.
تحریم شراب به صورت تدریجى بوده است. زیرا اعراب، گرفتار شراب بودند و لذا آیات، به تدریج آنها را آماده پذیرش تحریم نمود. ابتدا این آیه نازل شد: «تتّخذون منه سكراً و رزقاً حسناً»[نحل، 67] از انگور، هم نوشابه ى مست كننده و هم رزق نیكو بدست مى آید. یعنى شراب، رزق حسن نیست. بعد این آیه نازل شد: «فیهما اِثم كبیر و منافع للناس و اِثمهما اكبر» ضرر شراب و قمار براى مردم، بیشتر از منفعت آنهاست. و سپس این آیه نازل شد: «لاتقربوا الصلوة و انتم سُكارى» [نساء، 43] به هنگام نماز نباید مست باشید. و در خاتمه حرمت دائمى و علنى بیان شد؛ «انّما الخمر و المیسر... رجس من عمل الشیطان» [مائده، 90] شراب و قمار... نجس و از اعمال شیطان هستند.
پیام ها :
- شراب و قمار، هر دو عامل فساد جسم و روح و مایه ى غفلت هستند. لذا در قرآن در كنار هم مطرح شده اند. «الخمر والمیسر»
- از اندیشه و امنیّت، پاسدارى كنید. با تحریم شراب، از عقل و فكر، و با تحریم قمار، از آرامش و سلامتى روحى و اقتصادى پاسدارى شده است. «فیهما اثم كبیر... و اثمهما اكبر»
- در برخوردها، انصاف داشته باشید. بدى هاى دیگران را در كنار خوبى هاى آنها ببینید.
آیه از منافع شراب وقمار چشم نمى پوشد وموضوع را به نحوى مطرح مى كند كه قدرت تعقّل و تفكّر در انسان زنده شود. «فیهما اثم كبیر ومنافع للناس واثمهما اكبر»
- در محرّمات گاهى ممكن است منافعى باشد. «منافع للناس»
- در جعل قوانین باید به مسئله اهمّ ومهمّ توجّه كرد. «منافع للناس و اثمهما اكبر»
- احكام الهى بر اساس مصالح و مفاسد است. «اثمهما اكبر»
- آشنایى با فلسفه احكام، گامى به سوى پذیرش آن است. «اثمهما اكبر»
- گناهان، كبیره و صغیره دارند. «اثمهما اكبر»
بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر نور(آیه 220 سوره بقره):
«فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَى قُلْ إِصْلاَحٌ لَّهُمْ خَيْرٌ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَلَوْ شَاء اللّهُ لأعْنَتَكُمْ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (220)
ترجمه :
(تا اندیشه كنید) در دنیا و آخرت. و از تو درباره یتیمان مى پرسند، بگو: اصلاح امور آنان بهتر است و اگر زندگى خود را با زندگى آنان بیامیزید (مانعى ندارد،) آنها برادران (دینى) شما هستند. خداوند، مفسد را از مصلح باز مى شناسد و اگر خدا مى خواست شما را به زحمت مى انداخت، (و دستور مى داد در عین سرپرستى یتیمان، زندگى و اموال آنها را بكلّى از اموال خود جدا سازید، ولى خداوند چنین نمى كند.) همانا او عزیز و حكیم است.
نکته ها :
جمله «فى الدنیا والاخرة»، یا مربوط به مسئله انفاق است كه در آیه قبل آمده است، یعنى انفاق شما براى آسایش دنیا و آخرت باشد، نه همه مال را خرج كنید كه باعث زحمت شما در دنیا شود، و نه بخل ورزید كه مایه محرومیّت شما از ثواب آخرت باشد، [ترجمه مرحوم الهى قمشه اى] و یا اینكه مربوط به تفكّر باشد كه در پایان آیه قبل اشاره شد. یعنى انسان باید در مسائل دنیا و آخرت فكر كند و براى آخرت خود از همین دنیا چیزى را كسب كند و در مبدأ و معاد و اسرار هستى و آفریده ها و قوانین حاكم فكر كند و تا آنجا كه مى تواند، مسائل را با تعقّل و اندیشه قبول كند هر چند شرط پذیرش مكتب، آگاهى بر همه اسرار نیست. [تفسیرالمیزان، ذیل آیه]
در تفاسیر آمده است: وقتى آیه دهم سوره نساء نازل شد، كه خوردن مال یتیم، خوردن آتش است، افرادى كه در منزل یتیمى داشتند به اضطراب افتادند. برخى یتیمان را از خانه بیرون كردند وبعضى ظرف وغذاى یتیم را جدا نمودند به طورى كه براى یتیم و صاحب خانه مشكلاتى بوجود آمد. آنان به حضور پیامبر صلى الله علیه وآله رسیده و از رفتار با یتیمان سؤال نمودند، پیامبر جواب داد: اصلاح امور یتیمان، از رها كردن آنهابهتر است، نباید به خاطر آمیخته شدن اموال آنان با اموال خودتان، ایتام را رها كرده و از مسئولیّت اداره آنها شانه خالى كنید، آنان برادران دینى شما هستند و مخلوط شدن اموال آنان با زندگى شما، در صورتى كه هدف، حیف و میل اموال آنها نباشد مانعى ندارد و بدانید خداوند مفسد را از مصلح باز مى شناسد.
پیام ها :
- دنیا وآخرت را سطحى ننگرید و در آن فكر كنید. «یتفكّرون فى الدنیا و الاخرة»
- رها كردن كار یتیمان، مصلحت نیست، بلكه به نیّت خیر و با چشم برادرى معاشرت نمودن با آنان مصلحت است. «قل اصلاح لهم خیر»
- هرگونه اصلاح در وضعیّت یتیمان، ارزش است. كلمه «اصلاح» به صورت مطلق آمده تا شامل همه ى اصلاحات اعمّ از اصلاح مالى، علمى، عملى، تربیتى و دینى بشود. «اصلاح لهم خیر»
- یتیمان، نه برده و نه فرزند ما هستند، بلكه برادر كوچك ما و جزء خود ما هستند. «فاخوانكم»
- نه افراط و نه تفریط، نه به نام اصلاح، اموال ایتام را بخورید و نه از ترس فساد، آنان را رها كنید كه خداوند مصلح و مفسد را مى شناسد. «واللّه یعلم المفسد من المصلح»
- اگر بدانیم خداوند افكار ونیات ما را مى داند، فساد و خلاف نمى كنیم. «واللّه یعلم المفسد»
- تكلیفِ فوق طاقت در اسلام نیست. «لو شاء اللّه لاعنتكم»
- آسان گیرى دستورات، كارى حكیمانه است. «لو شاء اللّه لاعنتكم انّ اللّه عزیز حكیم»
بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر نور(آیه 221 سوره بقره):
وَلاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَلاَ تُنكِحُواْ الْمُشِرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُواْ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ أُوْلَـئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَاللّهُ يَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (221)
ترجمه :
وبا زنان مشرك، ازدواج نكنید تا ایمان آورند وقطعاً كنیز با ایمان از زن (آزاد) مشرك بهتر است، اگرچه (زیبایى یا ثروت یا موقعیّت او) شما را به شگفتى درآورد. و به مردان مشرك، زن ندهید تا ایمان آورند وقطعاً برده با ایمان از مرد (آزاد) مشرك بهتر است، هر چند (زیبایى و موقعیّت و ثروت او) شما را به شگفتى وادارد. آن مشركان (شما را) به سوى آتش دعوت مى كنند، در حالى كه خداوند با فرمان و دستورات خود، شما را به بهشت وآمرزش فرا مى خواند و آیات خویش را براى مردم روشن مى كند تا شاید متذكّر شوند.
نکته ها :
ازدواج با همسران غیر مؤمن، مى تواند تأثیر منفى بر تربیت فرزندان و نسل آینده انسان بگذارد، چنانكه ممكن است آنها عامل جاسوسى براى بیگانه باشند. گرچه آیه درباره ى ازدواج با غیر مسلمانان است، ولى هر نوع معاشرتى كه ایمان انسان را در معرض خطر قرار دهد ممنوع است.
پیام ها :
- مسلمانان، حقّ پیوند خانوادگى با كفّار را ندارند. «ولا تنكحوا»
- دفع خطر، مهم تر از كسب منفعت است. در ازدواج با مشرك دو احتمال در پیش است: یكى آنكه مشرك ایمان آورد. دیگر آنكه مؤمن مشرك شود. از آنجایى كه خطر مشرك شدن مؤمن مهم تر است، لذا اسلام ازدواج قبل از ایمان را نهى نموده است. «لا تنكحوا المشركات حتّى یؤمنّ»
- در انتخاب همسر، ایمان اصالت دارد و ازدواج با كفّار ممنوع است. «و لأمة مؤمنة خیر»
- در ازدواج، فریب جمال، ثروت و موقعیّت دیگران را نخورید. «و لو اعجبتكم... و لو اعجبكم»
- مقام و مال و جمال، جاى ایمان را پر نمى كند. «ولواعجبكم»
- به ضعیفان و محرومان با ایمان بهاداده و با آنان ازدواج كنید. «لامة مؤمنة... لعبد مؤمن خیر»
- ازدواج مى تواند وسیله اى براى دعوت به مكتب باشد. «حتى یؤمنوا»
- غرائز باید در مسیر مكتب كنترل شود. «حتى یؤمنّ... حتّى یؤمنوا»
- ایمان مایه ى ارزش است، گرچه در بنده و كنیز باشد وشرك رمز سقوط است، گرچه در حر و آزاد باشد. «لامة مؤمنة خیر من مشركة»
- پدر، حقّ ولایت بر ازدواج دخترش دارد. در مسئله داماد گرفتن، به پدر خطاب مى كند كه دختر خود را به مشركان ندهید. «لا تنكحوا»
- اوّل ایمان، بعد ازدواج. فكر نكنید شاید بعد از ازدواج ایمان بیاورند. «حتى یؤمنّ... حتّى یؤمنوا»
- از نفوذ عوامل مشرك در تاروپود زندگى مسلمانان، جلوگیرى كنید و توجّه به خطرات مختلف این نوع ازدواج ها داشته باشید. «اولئك یدعون الى النار»
- همسر بد، زمینه ساز جهنّم است. «یدعون الى النار»
- عمل به دستورات الهى، راه رسیدن به بهشت است. «واللّه یدعو الى الجنّة»
- مغفرت، با توفیق و اذن الهى است. بر خلاف مسیحیّت كه آمرزش را بدست بزرگان خود مى دانند. «و المغفرة باذنه»
- انسان، واقعیات را به طور فطرى در مى یابد. بیان احكام فقط براى یادآورى است. «لعلّهم یتذكّرون»