اهل عادت، اهل ذکر و به تبع آن، اهل فکر نخواهند بود. تفکر، نسبت پیداکردن با حقیقت وجود و با سرچشمه‌هاست. کسی که به سردی عادت مبتلا می‌شود از سرچشمه نخواهد نوشید و چیزی از باطن زلال مناسک نصیبش نمی‌شود. انسان باید دور از عادت، مدام در غلیان باشد. در جهان ما که جهان عادت و جهان سردی‌هاست و جهان مناسک منقطع از سرچشمه‌ها و سرآغاز‌هاست و بیگانگی و بی‌خانمانی همه‌گیر شده، چگونه می‌توان به سرآغاز راهی یافت؟ بیگانگی ما با عالم تَشرُّف و انس، به دلیل زندگی ما در عالمِ عادات است و گزاف نیست اگر بگوییم عادت، همراه با نسیان و کفران انس است؛ به تعبیر دیگر، وقتی به انس کافر می‌شویم، عادت می‌کنیم. در مرحلهٔ عادت هیچ انس و قربی نیست. 📚 داستان فراموشی ص۴۴ ✍وحید یامین‌پور #قطره #آوینی‌خوانی

منظور نگاه آوینی از «نگاه ابژکتیو» این است که دانش خود بنیاد جدید در عین حال که با غروری اغواکننده، انسان را از داشتن توانایی شناخت همه چیز مطمئن می‌کند، در واقع آغاز نامرئی‌شدن حقایق و نابیناشدن انسان است و کوتاه‌شدن دست انسان از حقیقت را در پی دارد. هایدگر از این موقعیت تاریخی که بشر جدید به آن گرفتار آمده به «موجودبینی» و به توجه به فعلیت‌ها در مقابل «وجودبینی» و توجه و امکان‌ها تعبیر می‌کند. از نظر او اندیشیدنی‌ترین چیز خودِ وجود است که به ورطهٔ فراموشی سپرده شده است. 📚 داستان فراموشی ص۴۶ ✍وحید یامین‌پور #قطره #آوینی‌خوانی

زمینه- نه اینکه بو خرابلر حاج محمد پرورش @alamdarinfo133

«هر كس كه عشق را تعريف كند، آن را نشناخته است و هر كس كه آن را ننوشيده و نچشيده باشد، عشق را نشناخته است. آن كس كه بگويد: من از عشق سيراب شدم، آن را نشناخته است. عشق، نوشيدنِ بى سيراب شدن است.»  ✍محیی‌الدین‌ابن‌عربی 📚فتوحات‌مکیه، ج۲، ص۱۱۱ @m_a_tavallaie | #جرعه

📚کتاب داستان فراموشی واقعاً در حدی نیستم بخوام راجع به این کتاب و تلاشی که نویسنده‌ی محترم برای التفات و توجه و ذکر به حق از دریچه‌ی حکمت و فلسفه کرده، نظری بدم. ولی در همین حد می‌تونم بگم کتاب فوق‌العاده‌ای بود برای یادآوری آنچه که همیشه با ماست و ما با او نیستیم. به قول علامه حسن‌زاده فقید: الهی هرکه را دیدم با خود است؛ مرا با خودت دار..! فقط یه کلمه می‌تونم بگم که عالی بود! آقای یامین‌پور عالی بود! و این تلنگری بود برای خود من که مدعی غرب‌ستیزی و دوری از فرهنگ غرب می‌کردم. و حالا تلنگری بزرگتر از اون تو خودم می‌بینم که چه حیف که معارف والای ما انقدر مهجور شدن و به فراموشی سپرده شده‌ن..این داستانیه که وقتی به فراموشی بره، حقیقت هم ما رو به فراموشی می‌بره و این آغازگرِ مرگ حقیقت بشر و انسان کامله. و چه بسیارند عبرت‌ها و چه کمند عبرت‌گیرندگان.. امید که ما از اوناش نباشیم:) اگر دوست دارید این کتاب رو بخونید، حتما لازمه یه مقدار کمی کلام و فلسفه بلد باشید..ولی نخونده باشید هم مشکل خاصی ایجاد نمی‌کنه. و اینکه کتاب ماجرای فکر آوینی رو قبل این کتاب شروع کرده باشید انس‌تون با مطالب کمی راحت‌تر خواهد بود. یاعلی:) #یادداشت #تصویرنوشت #معرفی_کتاب #آوینی‌خوانی

چه بسا گریه بر مصائب اهل بیت، خصوصاً سیدالشهدا علیه‌السلام از قبیل مستحباتی باشد که با فضیلت‌تر از آن وجود نداشته باشد. ... گریه و بکاء بر سیدالشهدا علیه‌السلام بالاتر از نماز شب است. زیرا نماز شب عمل قلبی صِرف نیست، بلکه مانند قلبی است، ولی حزن و اندوه و بکا، عمل قلبی است؛ به حدی که بکا و اشک چشم از علائم قبولی نماز وتر است. - آیت الله بهجت رضوان الله علیه رحمت واسعه، ص۳۵ #قطره #شیفت_شب

✳️ نعش شیخ فضل‌الله علامت استیلای غرب‌زدگی اینکه پیشوای روحانی طرفدار «مشروطه» در نهضت مشروطیّت بالای دار رفت، خود نشانه‌ای از این عقب‌نشینی بود. و من با دکتر «تندر کیا» موافقم که نوشت: «شیخ شهید نوری نه به عنوان مخالف «مشروطه» – که خود در اوایل امر مدافعش بود – بلکه به عنوان مدافع «مشروعه» باید بالای دار برود». و من می‌افزایم: و به عنوان مدافع کلیت تشیع اسلامی. به همین علت بود که در کشتن آن شهید، همه به انتظار فتوای نجف نشستند. آن هم در زمانی که پیشوای فکری روشنفکران غرب‌زده‌ ما ملکم‌خان مسیحی بود و طالبوف سوسیال‌دموکرات قفقازی! و به هر صورت از آن‌روز بود که نقش غرب‌زدگی را همچون داغی بر پیشانی ما زدند و من نعش آن بزرگوار را بر سرِ دار، همچون پرچمی می‌دانم که به علامت استیلای غرب‌زدگی پس از دویست‌سال کشمکش، بر بام سرای مملکت افراشته شد. و اکنون در لوای این‌پرچم، ما شبیه به قومی ازخودبیگانه‌ایم؛ در لباس و خانه و خوراک و ادب و مطبوعاتمان و خطرناک‌تر از همه در فرهنگمان. فرنگی‌مآب می‌پروریم و فرنگ‌مآب راه‌حل هر مشکلی را می‌جوییم. #جلال_آل‌احمد #در_خدمت_و_خیانت_روشنفکران انتشارات به‌سخن صفحه ۱۴۵. @Ab_o_Atash

🏷اربعینیات: ملتِ عشق برای من کربلا نرفته، اربعین چند تصویر هوایی بود و چند کلیپ از ایثار عراقی‌ها، نهایتا چند خاطره شفاهی از دوست و رفیق هم اضافه کنید؛ اما برای تجربه، رسیدن به حسینیه مرز مهران کافی بود. اینجا کسی منتظر موکب و بستر برای خدمت نیست، یکی دنبال لب خشک می‌گرده تا براش آب بیاره؛ یکی حلقه گعده رو نگاه می‌کنه و با چفیه شروع می‌کنه به باد زدن رفقاش، اگر هیچی ازش بر نمیومد، پلاستیک‌های کفش رو از جا پلاستیکی در میاره و خودش به دست بقیه میده تا از قافله جا نمونه! اینجا، اربعین خلاصه در مشایه نیست؛ اربعین فرهنگ شده. مای بارد لفظ نیست، هویت خدمته. خلاصه کنم: خدا داره به همه ثابت می‌کند عشق مرز نمی‌شناسه... «ملت عاشق ز ملت‌ها جداست» 📍مرز مهران، یکشنبه، ۹ صفر، حوالی ساعت ۱۶ @m_a_tavallaie | #اربعینیات

اطلب الله من الحسین و اطلب الحسین من الله العمود ۱۳۹۱، شارع العباس، كربلاء

طالب جنت شدم نه محض ناز نعمتش آرزو دارم ببینم آب می‌نوشد حسین...

فرشچیان رفت، اما نقشش بر دل تاریخ جا ماند💔 @Sedkhareji ✔️