💠 کتاب با من زندگی می‌کند و من با کتاب - در شبانه‌روز چند ساعت مطالعه می‌کنید؟ + جور دیگری این را بپرس؛ اینکه در شبانه‌روز چقدر با کتاب هستی؟ - چه فرقی بین این دو سؤال هست؟ + اگر بپرسی چند ساعت مطالعه می‌کنی، می‌گویم بین هشت تا ده ساعت؛ اما اگر بپرسی چند ساعت با کتاب هستی، جوابم این است که تا وقتی بیدارم و خوابم نرفته باشد با کتاب هم‌نشینم: وقتی در خیابان قدم می‌زنم، به موضوعی فکر می‌کنم تا حل شود؛ زمانی‌که با قصاب حرف می‌زنم، در ذهنم مسئله‌ای است که قصد دارم حلش کنم؛ کنار سفره که می‌نشینم تا غذایی بخورم، سؤالی برای حل‌شدن در ذهنم می‌چرخد. بنابراین من مدام با کتاب هستم؛ کتاب با من زندگی می‌کند و من با کتاب زندگی می‌کنم. اگر شاگردانش را می‌دید که بین راه سرشان به این‌ور و آن‌ور می‌چرخد، تشر می‌زد که از فرصت بین راه برای فکرکردن استفاده کنند. می‌گفت: «بیشتر از آنچه می‌خوانید، فکر کنید. اگر به صِرف خواندن عادت کنید، در بین متن‌ها و سطرها محدود می‌شوید. آن‌وقت نوآور نمی‌شوید.» 📚 نا، ص٩٢ 🔗 ما را در اینستاگرام دنبال کنید 🆔 @shahidsadr

غیر از این خاک بلاکَش، وطنی نیست تو را جز سنان و نی و خنجر، چمنی نیست تو را گفتم از خاتم انگشت تو را بشناسم تو که انگشت نداری، یمنی نیست تو را تو پس از قتل حسن، گفتی غارت زده ام حال غارت شده ای، پیرهنی نیست تو را استخوان های تنت مثل دلت نرم شده جز من و مادرمان، سینه زنی نیست تو را بسکه اسب از بدنت رد شده چون خاک شدی تا رسیدم به تو دیدم، بدنی نیست تو را بوریا بود بهانه، که بدن جمع شود ورنه جز خاک بیابان، کفنی نیست تو را - سعید خرازی

اهل عادت، اهل ذکر و به تبع آن، اهل فکر نخواهند بود. تفکر، نسبت پیداکردن با حقیقت وجود و با سرچشمه‌هاست. کسی که به سردی عادت مبتلا می‌شود از سرچشمه نخواهد نوشید و چیزی از باطن زلال مناسک نصیبش نمی‌شود. انسان باید دور از عادت، مدام در غلیان باشد. در جهان ما که جهان عادت و جهان سردی‌هاست و جهان مناسک منقطع از سرچشمه‌ها و سرآغاز‌هاست و بیگانگی و بی‌خانمانی همه‌گیر شده، چگونه می‌توان به سرآغاز راهی یافت؟ بیگانگی ما با عالم تَشرُّف و انس، به دلیل زندگی ما در عالمِ عادات است و گزاف نیست اگر بگوییم عادت، همراه با نسیان و کفران انس است؛ به تعبیر دیگر، وقتی به انس کافر می‌شویم، عادت می‌کنیم. در مرحلهٔ عادت هیچ انس و قربی نیست. 📚 داستان فراموشی ص۴۴ ✍وحید یامین‌پور #قطره

انسان (سوژه) در انقیاد انضباط مدرن مرده است و ظهور این مرگ در نیست‌انگاری قرن بیستم، جنگ‌های جهانی، بی‌معنا شدن زندگی، افول خِرد سیاسی و سیطره‌ی تکنیک فراتر از اراده‌ی انسان به چشم می‌خورد. اما شگفتی اینجاست که فوکو این سخن تاریخ‌ساز خود را به نیچه نسبت می‌دهد.(انسان اختراع جدید است. اختراعی که به پایان خود نزدیک می‌شود.) او می‌گوید نیچه هرچند مرگ خدا را اعلام کرد، در واقع او مرگ انسانی را اعلام کرده که قاتل خداوند است. اشارات نیچه به سوی سوبژکتیویته، به عنوان آلت قتاله‌ی عالم غیب و ساحت ملکوت و قدس است. شاید آن هنگام که نیچه چنین گفته بود، کسی تصور نمی‌کرد در کمتر از هفتاد سال بعد، دو جنگ جهانی بزرگ با ده‌ها میلیون قربانی و ده‌ها میلیون آواره به انسان تحمیل شود. 📚 داستان فراموشی ص۱۳۹ ✍وحید یامین‌پور #قطره #آوینی‌خوانی

الهی، شکرت که دل بی‌دردم را به درد آوردی. 📚الهی‌نامه ✍ علامه حسن‌زاده آملی رضوان الله علیه #قطره #مناجات

بس که بر سینه زدم سنگ تو را در همه عمر شده‌ام مظهر رمی جمرات ای ساقی!🚶‍♂ 📚فیض بوک ✍ ناصر فیض #قطره

🔰مقام توجه به عالم کثرت در عین شهود عوالم ربوبی مخفى نماند که سیر و سلوک سالک منافاتى با بود و هستى در عالم مادّه ندارد و بساط کثرت خارجیّه به حال خود باقى خواهد بود، و سالک در عین کثرت در وحدت است. بعضى فرموده‏اند: مدّت سى سال در میان مردم بودم و اینان گمان مى‏کردند که من با ایشان مراوده دارم و با ایشان معاشرم و حال آنکه در این مدّت من بجز خدا کسى را ندیده و نشناختم. این حال بسیار مهمّ و حائز اهمیّت است چه در ابتداى امر این حال ممکن است فقط در یک لحظه پدید آید ولى کم‏کم شدّت مى‏یابد. 📚کتاب #رساله_لب_اللباب ص۳۶ https://eitaa.com/boresh_ketabha

سرچشمه های سنت نخشکیده و سرچشمه و سرآغازها برای زمان باقی است. آنچه می خشکد و می پوسد و به تاریخ می پیوندد، شانی از زمان فانی است. عادت، احوال و امکان وجد را از ما می گیرد. اهل عادت، اهل ذکر و به تبع آن، اهل فکر نخواهند بود. تفکر نسبت پیدا کردن با حقیقت وجود و با سرچشمه هاست. کسی که به سردی عادت مبتلا می شود از سرچشمه نخواهد نوشید و چیزی از باطن زلال مناسک نصیبش نمی شود. انسان باید دور از عادت، مدام در غلیان باشد. در جهان ما که جهان عادت و جهان سردی هاست و جهان مناسک منقطع از سرچشمه ها و سرآغازهاست و بیگانگی و بی خانمانی همه گیر شده، چگونه می توان به سرآغاز راهی یافت؟ بیگانگی ما به عالم تشرّف و انس، به دلیل زندگی ما در عالم ِ عادات است و گزاف نیست اگر بگوئیم عادت، همراه با نسیان و کفرانِ اُنس است؛ به تعبیر دیگر، وقتی به انس کافر می شویم، عادت می کنیم. در مرحله عادت هیچ انس و قُربی نیست! 📖داستان فراموشی ✍وحید یامین پور @ketabe_khoub

نیمه‌شبی بود و من بودم و هوای خنک چله‌ی تابستان و چشمان خسته‌ام. در حال گشت و گذار در بهخوان بودم که یادداشتی توجهم را جلب کرد به این کتاب. من هم که پولم با خرید چهارتا کتاب چاپ قدیمی ته کشیده بود، به خود امید این را می‌دادم که این کتاب صوتی در بینهایت طاقچه موجود باشد و امشب را که حوصله‌ی مقتل‌خواندن ندارم، بدون اشک نگذرانم. که خب لحظه‌ای امید دلم ناامید شد. دیدم علامت پنجاه درصد تخفیف گوشه‌ی تصویرِ کتاب صوتی موجود است که نشان از بینهایتی‌نبودنش می‌داد. با خود می‌گفتم ای بابا. چقدر قیمت کتاب بوده که حالا اینطوری تخفیف زده‌اند به جانش که مردم تهیه کنند؟! که خب با کمال تعجب دیدم قیمت کتاب چهار هزار تومان است و با تخفیف ۲۰۰۰ تومان شده. صوت اول طرماح را که می‌شنیدم «به به‌»ی نثار تیم تولیدِ این کتاب صوتی کردم و گفتم حیف است حالا که انقدر ارزان است رفقای خویش را از این اثر هنری گران محروم بدانم. آتش زدم به مالم و به اندازه دوازده هزار تومنی که برایم باقی مانده بود، کتاب را با التماس دعایی نثار رفقای خویش کردم و دوباره هندزفری به گوش گذاشتم و چشمان خود بستم. و گریستم و گریستم و گریستم... #یادداشت #معرفی_کتاب

عُمر زاهد به سر آمد به تمنای بهشت نشد آگاه که در تَرک تَمناست بهشت #صائب_تبریزی