از برنامه‌های مهیج شهرداری(اونایی که می‌دونن🌚): پخش موزیک مجید رضوی (!) در جشن تولد امام رضا علیه‌السلام! فکر کنم چون فامیلی‌ش رضوی‌ه فکر کردن که راجع به امام رضا قراره بخونه! #یادداشت

یه روزی برگشتن و با نامردی بهش گفتن: امام رضا رو برای مردم بگذار! امام رضا رو برای خودت مصادره نکن! حضرت هم یک کاری کردن حالا حالاها، روز تولدشون، گره بخوره به یادش... @m_a_tavallaie | #حکایت

در بهخوان بخوانید: https://behkhaan.ir/reviews/8cb28865-7cd2-4c94-860c-4ea732d1692b?inviteCode=7gFK2I18mE1V #یادداشت #معرفی_کتاب

📚ماجرای فکر آوینی ✍وحید یامین‌پور #قطره #آوینی‌خوانی

📚ماجرای فکر آوینی ✍وحید یامین‌پور #قطره #آوینی‌خوانی

«خدایا هرچه را دوست داشتم از من گرفتی، به هر چه دل بستم، دلم را شکستی، به هر چیز عشق ورزیدم آن‌را زائل کردی، هر کجا قلبم آرامش یافت تو مضطرب و مشوش کردی، هر وقت دلم بجایی استقرار یافت تو آواره‌م کردی، هر زمان به چیزی امیدوار شدم تو امیدم را کور کردی… تا به چیزی دل نبندم، و کسی را به جای تو نپرستم و در جایی استقرار نیابم و به جای تو محبوبی و معشوقی نگیرم و جز تو به کسی دیگر و جایی دیگر و نقطه‌ای دیگر آرامش نیابم و فقط تو را بخوانم و تو را بخواهم و تو را پرستش کنم و تو را بجویم…» ✍شهیددکتر‌مصطفی‌چمران @m_a_tavallaie | #مناجات

[...] و جهان، با این فراخناکیِ تنگ، با این وسعتِ حقیر، با این بلندای پست، گویی که از ابتدا هیچ نبوده است و انسان سعی بلیغ کرده تا بودش کند و دست آخر ناتوان و نالان، با درک گم‌بودگی خویش، افسرده بر لبهٔ تاریخ نشست تا اصلِ اصلِ اصلِ زندگی‌اش پس از مرگ آغاز شود. این است سرنوشت کوته‌بین انسانی که عشق را باور نکرد و سفر را به هیچ انگاشت. گم‌بودگی، سرنوشت محتوم انسان در سرزمین تبعید است. انسان نفیِ بلد شد؛ چون رسم بودنِ در هستی را نیاموخته بود و تا راه سفر در نفس خود را نیاموزد، به موطنش بازگردانده نخواهد شد. دریغ که انسانِ امروز، انسان یاوهٔ گردن‌فرازِ ناشکیب، که با ابزارهای هول‌انگیزش آفاق را می تازد و در هم می پیچید، همچنان بیچاره از اذن ورود به سفر انفسی است[...]. از میان هزار هزار حرفه و مشغله، انتخاب من مسافر بودن است. مسافر بودن یعنی در هیچ کاری متوقف نماندن، یعنی اهل همه‌جا و ساکن هیچ‌جا، یعنی در تب و تاب روزگار گذراندن، گذاشتن و گذشتن. 📚 کاهن معبد جینجا؛ داستان سفر ژاپن ✍وحید یامین‌پور #قطره

همهٔ تمرکز و توانِ سخنران‌های مراسم روی تکرارِ کلمهٔ پیس¹ و پرهیز دادن دولت‌ها از رفتن به سوی جنگ و سلاح‌های اتمی متمرکز شده بود؛در حالی که اعضای هیئت آمریکایی، کشورِ عامل بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی، در ردیف اول مراسم نشسته و پیش از آن به بنای یادبود جان‌باختگان هم گُل اهدا کرده بودند! ۱. peace: صُلح. 📚 کاهن معبد جینجا؛ داستان سفر ژاپن ✍وحید یامین‌پور #قطره

در طول مراسم، اصلاً معلوم نمی‌شود حادثهٔ هیروشیما چگونه رخ داده است؛ حتی بعید می‌دانم دانش آموزان ژاپنیِ شرکت کننده در مراسم هم اصلاً شنیده باشند که بمب چگونه و چرا در شهرشان منفجر شد! در کل مراسم و حتی در موزهٔ صلحی که در همین پارک قرار دارد، حرفی از هواپیماهای آمریکایی زده نمی‌شود. برخوردها طوری است که انگار بمبی خود به خود منفجر شده و صدها هزار نفر را کشته است؛ انگار خدا این بمب را فرستاده است. مترجم حالی‌ام می‌کند که: «ژاپنی‌ها غالباً معتقدند که اگر این بمب نبود، جنگ تمام نمی‌شد، ما ژاپنی‌ها جنگ را تمام نمی‌کردیم، کره را نابود می‌کردیم و خودمان را هم به کشتن می‌دادیم!» 📚 کاهن معبد جینجا؛ داستان سفر ژاپن ✍وحید یامین‌پور #قطره

در انتهای موزه دفترچه‌ای است که بازدیدکنندگان یادداشت کوتاهی درباره احساس خود از آنچه دیدند می‌نویسند. ژاپنی‌ها با افتخار عکس اوباما را در انتهای موزه قرار دادند که دارد این دفتر یادداشت را امضا می‌کند! باراک اوباما دقیقاً یک سال قبل، در آگوست ۲۰۱۶، از این موزه بازدید کرده و درباره صلح و انسان دوستی سخنرانی کرده بود و حالا ژاپنی‌ها این بازدید را به عنوان یک اتفاق بزرگ تاریخی به موزه خود اضافه کرده بودند. به یاد دارم که شبکهٔ ژاپنی ‏NHK همان موقع در مصاحبه اختصاصی از او پرسیده بود:«آیا شما از ژاپنی‌ها به خاطر استفاده از بمب اتمی عذرخواهی می‌کنید؟» و بلافاصله پاسخ داده بود: «نه!» 📚 کاهن معبد جینجا؛ داستان سفر ژاپن ✍وحید یامین‌پور #قطره

دوستت دارم رو که همه میگن، راست می‌گی بُن نمایشگاهت رو بده! @m_a_tavallaie | #حکایت