‹ زندگی باور دریاست در اندیشه ماهی در تنگ . . . › - سهراب سپهری

-

انحنای روح من شانه های خسته‌ی غرور من تکیه‌گاه بی‌پناهی دلم شکسته است کتف گریه‌ های بی بهانه‌ام . بازوان حس شاعرانه‌ام زخم خورده است . درد های پوستی کجا ؟ درد دوستی کجا ؟ - قیصر امین پور

وآنچه‌هرگزنتوان‌شرح‌کرد! یعنی‌حالِ‌من...🌱

-

‹ بر دل تب زده‌ام ، برف‌تر از بارانی ! ›

دلم میخواست ماهی ِ کوچکی بودم در آبـے ِ رگ های دستت .

چه باشد عاشقی ؟ خود را به غم ها مبتلا کردن !

و من ، آن رویداد ِ روی نداده در تو بودم !'

!

تو جان میگیری از شعری که مرا بار ها کشته !

کاش میگفتی چیست ! آنچہ‌ از چشم تو تا عمق وجودم جاریست . -فریدون مشیری