وآنچه‌هرگزنتوان‌شرح‌کرد! یعنی‌حالِ‌من...🌱

-

‹ بر دل تب زده‌ام ، برف‌تر از بارانی ! ›

دلم میخواست ماهی ِ کوچکی بودم در آبـے ِ رگ های دستت .

چه باشد عاشقی ؟ خود را به غم ها مبتلا کردن !

و من ، آن رویداد ِ روی نداده در تو بودم !'

!

تو جان میگیری از شعری که مرا بار ها کشته !

کاش میگفتی چیست ! آنچہ‌ از چشم تو تا عمق وجودم جاریست . -فریدون مشیری

مثل ابری سپید بود در آسمان آبی . نمی‌شد لمسش کنی ، یا او را به آغوشت بکشانی ، یا او را ببوسی . تنها می‌شد نگاهش کنی ، دوستش بداری ، و اجازه بدهی عبور آرام او از روز ، جهانت را کمی زیبا کند ! - حمید سلیمی

می‌برَد از هوش پیش از آمدن ، بویش مرا . . - صائب تبریزی

‹ آدمیزاد به اندازه‌ی ، لطافت قلبش درد می‌کشد ! ›