💠

 محبوب باطل

🔸 اینكه گفته شد: «حُبُّكَ الشیءَ یعْمِی ویصِم»، برای آن #محبوب_كر_و_كور است! محبت، یك حقیقتِ ذاتِ اضافه است؛ خود محبت و دوستی و خود عداوت و دشمنی از آن جهت كه محبت اند و از آن جهت كه عداوت ‌اند، كارساز نیستند؛ تا به چه چیزی تعلّق بگیرند! 🔸 اگر حب به یك #متعلق_خوب تعلّق گرفت، آدم را #بینا می‌ كند #شنوا می ‌كند كر و كور نمی ‌كند و اگر به یك شیء باطل تعلّق گرفت، آدم را كر و كور می ‌كند. اگر آن محبوب كر و كور است، حبّ كر و كور، «یعْمِی ویصِمُّ». 🔸 دنیا یك چیز كر و كور است که «رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» است. سرّ خطرناك بودن دنیا این است كه اول آدم را بالا می ‌برد _ آدم كه نمی ‌داند كجا دارد می‌ رود _ بعد از همان ‌جا پرت می ‌كند؛ سرّ خطرناك بودن آن این است كه طوری آدم را بالا می ‌برد كه آدم نمی ‌فهمد، وقتی برد، از همان‌ جا پرت می ‌كند! 🔸 این دنیا كه محبت آن «رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» است، تا آدم را كر و كور نكند بالا نمی ‌برد، چون اگر آدم #سمیع و #بصیر باشد كه حرفش را گوش نمی ‌دهد و هر چیزی را قبول نمی‌ كند. این #محبت به قدری جاذبه دارد كه انسان را كر و كور می ‌كند، بعد وقتی كر و كور كرد و برد بالا، از همان ‌جا رها می ‌كند. سقوطِ محض است! 🔸حب محبوبِ كور، آدم را كور می ‌كند؛ حب محبوبِ كر، آدم را كر می ‌كند. حب دنیا كه «رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» است «یعْمِی ویصِمُّ»، حب اهل دنیا هم «یعْمِی ویصِمُّ».