🎥 رابطۀ شهید سید حسن نصرالله با مرحوم آیة الله بهجت رضوان الله علیهما 🔸 در بیان فرزند آیة الله بهجت 🌻 @Smh_Doaei

🔸 جلب اعتماد معنوی یک شخصیت خوش‌فکر و روشن‌ضمیر لبنانی 🔸 سوق‌دادن او به نظامی‌گری، علی‌رغم اظهار علاقه‌اش به علم و تبلیغ 🔸 دستگیری‌های مستمر ظاهری و باطنی از او و دیگر همراهانش 🔸 و در نهایت خلق یک موحّدِ مجاهدِ مستشهد به نام #ابراهیم_عقیل که توانست با جمع بین عرفان و میدان، حزب الله را برکشیده و جبهۀ مقاومت را رشد دهد. 🔅 همان شهید نورانی، شجاع و حکیمی که شهادت، پرده از زیبایی‌های او برگرفت و چشم جهان را به نور چهره‌اش روشن کرد. 📍 این فقط یک قلم از هنرهای العبد محمدتقی #بهجت است ... ▪️ هنری که صدالبته اگر نگارخانۀ خمینی و قاب انقلاب نبود، به منصۀ ظهور نمی‌رسید. 🌻 @Smh_Doaei

🎥 در محضر بهجت ... ما از سلمان و ابوذر و مقداد یقینا عقبیم. این‌ها کجا، ما کجا؟! ما خیلی دوریم از آن‌ها. لکن اَسف سر این نیست که ما دوریم از آن‌ها. اَسف سر این است که ما دوری را اختیار کردیم. آن‌چه غیر اختیاری است پشیمانی ندارد. اما اختیاری، چرا. بی‌سبب دوریم؛ بی‌فکر دوریم. چه بکنیم ما از کار خودمان؟ به کی شکایت بکنیم از دست خودمان؟ ما اختیارا نمی‌خواهیم سلمان بشویم! بابا بسم الله! قضاوت بکن دربارۀ ما، ای قاضی! چی قضاوت می‌کند؟ اختیارا نمی‌خواهیم سلمان بشویم! می‌توانیم بشویم؛ اما نمی‌خواهیم بشویم! چه بکنیم ما؟ از دست خودمان به کی شکایت بکنیم؟ 💔 🌻 @Smh_Doaei

اونایی که حسرت شبه‌کشورهای ظالم و ذلیل حاشیۀ خلیج‌فارس رو می‌خورند، ان‌شاءالله حواسشون پرته. چون هیچ انسان عاقل و شریفی حاضر نیست برای رسیدن به یک رفاه نسبی، صوری و فصلی، جان و مال و ناموس خودش رو حراج کنه. ضمن این‌که: اولا «آواز دهل شنیدن از دور خوش است»؛ ثانیا «مرغ همسایه‌ها همه غاز است»؛ ثالثا «نامبرده رنج گنج میسر نمی‌شود»؛ رابعا «کفر نعمت از کفت بیرون کند»؛ و خامسا «پایان شب سیه سپید است». 🌻 @Smh_Doaei

🔰 بازنشر یادداشتی مربوط به روزهای بعد از شهادت #رئیسی_عزیز:

🔰 ثمرۀ «رأی» به «عهد» ▪️ چندجمله‌ای در رثای «رئیسی عزیز» من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا. یک. همین چند روز پیش بود که در کنگرۀ جهانی مولایش حضرت رضا علیه السلام گفت «رأی» مهم است، اما این «عهد» است که ما را به «حکمرانی توحیدی» می‌رساند. او این را گفت و با بیانی رسا توضیح داد؛ ولی خیلی‌ها نفهمیدند منظورش چیست؛ و ای کاش حالا که پیکر سوخته‌اش از دل جنگل‌های مه‌آلود منطقه‌ای دورافتاده و صعب العبور برگشته فهمیده باشند. البته بعضی‌ها هم بودند که خودشان را به نفهمیدن زدند؛ همان‌هایی که به قول رهبر مهربان و قدرشناس انقلاب، ناسپاسی‌ها و طعنه‌هایشان او را آزرد، اما از تلاش برای پیشرفت کشور باز نداشت. آه که اگر موسم همدلی و وحدت نبود، خیلی حرف‌ها داشتیم با خیلی‌ها. دو. «بالابردن ترازها»؛ این هنر اختصاصی مردان خداست؛ مردانی از جنسِ «اخلاص» و «ایثار». به‌راستی اگر «رئیسی عزیز» با مجاهدت و شهادت خود تراز مدیریت و ریاست در جمهوری اسلامی را بالا نبرد، پس چه کرد؟ آیا وقتی مردم طعم خدمت رئیس‌جمهور مغتنمی مثل رئیسی را چشیده‌اند و فرار او از دیده‌شدن را دیده‌اند، دیگر به آنان‌که جز نام و نان سودایی ندارند مجال خودنمایی خواهند داد؟ به لطف خدا هرگز! ما از این پس کسی را انتخاب می‌کنیم که گزینۀ خداست؛ به کسی «رأی» می‌دهیم که اهلِ «عهد» است؛ کسی‌که هم رأی می‌گیرد، هم دل می‌برد؛ کسی‌که مثل «آل‌هاشم» در خط سرخ آل‌هاشم است؛ کسی‌که به لباس سبز پاسداری افتخار می‌کند؛ کسی‌که سنگینی مداد علماء و دماء شهداء را با هم دارد؛ کسی‌که صندلی ریاست برای او سکوی رسیدن به سعادت است؛ و چه سعادتی بالاتر از «شهادت». سه. ما به «حکمت الهی» باور داریم. ما عجول نیستیم. ما دیگر آموخته‌ایم که «العاقبة للمتقین». ما خیلی خوب می‌فهمیم که تاریخ به نفع حقیقت در جریان است. ما باور داریم که با وجود همۀ فشارها و سختی‌ها نزدیک قله‌ایم. ما دیگر از هلهلۀ هرزه‌ها هول نمی‌شویم. ما دیگر از طعنۀ وطن‌فروش‌ها نمی‌ترسیم. ما دیگر از هتاکی تن‌فروش‌ها باکی نداریم. آن‌چه امروز رخ می‌دهد سرگذشت ماست. ما به این دست‌افشانی‌ها، پای‌کوبی‌ها و می‌گساری‌ها عادت داریم. ما خوانده‌ایم و شنیده‌ایم که سر مطهر یحیی به زنی بدکاره پیشکش شد، وحشی جگر حمزه ـ شیر خدا ـ را به‌پاس کینۀ هند درید و ابن‌ملجم فرق علی ـ امیر خیبرشکن ـ را به طمع قطام شکافت. آری؛ جهان خواهد دید که شهادت رئیسی چگونه کتاب انقلاب را ورق می‌زند، به حرکت کشور سرعت می‌دهد و پیوند هرچه بیشتر «جمهور» با «جمهوری اسلامی» را باعث می‌شود. بگذارید این‌گونه بگویم: «خون» بر «رسانه» پیروز است؛ همان خونی که غبار شبهه را از دل‌های اسیر مجاز خواهد زدود؛ و آن روز است که معلوم می‌شود «اکثریت» از آنِ کیست. چهار. ما به‌شدت دلشکسته‌ایم؛ اما ناامید و افسرده نه. چراکه به صدق وعدۀ خدا ایمان داریم. ما این نهیب حکیمانه و شاعرانۀ خواجۀ شیراز را به گوش جان شنیده‌ایم که: هان مَشو نومید چون واقف نِه‌ای از سرّ غیب باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور ای دل اَر سیل فنا بنیاد هستی برکَند چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور «رئیسی عزیز» رفت؛ اما «خامنه‌ای عزیز» هست؛ همان‌که دست در دست کشتیبان اصلی ـ امام زمان ارواحنا فداه ـ مثل کوه ایستاده و همه به او تکیه داده‌ایم؛ همان خلف صالحِ خمینی کبیر ـ روح الله موسوی ـ که امروز «انّ معی ربیِ» کلیم الله را از زبان او می‌شنویم و با دم عیسوی‌اش دم‌به‌دم زنده می‌شویم. آری؛ سر خمّ مِی سلامت، شکند اگر سبویی. پنج. به‌قول صائب تبریزی: درین بساط به جز شربت شهادت نیست مِیی که تلخیِ مرگ از گلو تواند شست و این شعر لبریز از شور و شعور، در حقیقت شرح این فرمایش شیرین و شیوای پیشوای شهادت‌طلبان و امیر مؤمنان است که: من لم یُقتل مات و ان افضل الموت القتل. خدایا! در طول حیات خود که کاری برای تو نکردیم؛ زندگی‌مان که به درد دینت نخورد؛ بیا و مرگمان را برای خودت و در راه خودت قرار بده. ما که قرار هست بمیریم؛ بگذار فدای تو شویم؛ فدای حسین تو که همه‌چیزش را فدای تو کرد. حسین‌جان! ما هم روسیاهیم؛ ما هم بوی خوشی نداریم؛ سیاهی و بدبوییِ گناه همۀ وجودمان را فراگرفته؛ اما: گرچه سیه‌رو شدم غلام تو هستم خواجه مگر بندۀ سیاه ندارد آری؛ غلامتان به من آموخت در میانۀ خون که روسیاهی ما نیز راه حل دارد پس: ارزقنا الشهادة فی سبیلک یا مولای ... 🆔 @Smh_Doaei

🎥 #نمای_دوم | رهبر انقلاب، صبح امروز: اینکه رئیس‌جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل قرآن را سرِ دست بگیرد و بلند بکند، یا عکس شهید سلیمانی را سرِ دست بگیرد، این برای یک ملّت مایه‌ی عزّت است و ملّت را عزیز میکند. ۱۴۰۴/۲/۳۰ 💻 Farsi.Khamenei.ir

امام مهربانی‌ها علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء فرمود: در روز قیامت، زائران قبر من، از همه برای خدا عزیزترند. 🆔 @Smh_Doaei

🔰 صلوات خاصه حضرت رضا علیه‌السلام ▪️ با نوای حاج محمود کریمی 🆔 @Smh_Doaei

🔰 زیارت احادیث سبعه 🌹 پیشنهادی برای حرف زدن با امام رضا علیه السلام 👌 بسیار زیبا ... 🆔 @Smh_Doaei

❤️ یاد خادمان خوب و خوشبخت خانه خورشید هم به خیر ... 🤲 ای کاش اونا هم ما رو پیش مولای خودشون یاد کنند. 🆔 @Smh_Doaei